Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Blijven latten dus.
Ik heb ook een lat relatie, de kinderen van mijn vriend vind ik trouwens heel leuk maar het zijn wel typische pubers. Houden ook het liefst van frituur, playstation, op hun telefoon zitten en tv kijken (formule1, motorrace, voetbal) vaak ook alles iets te luidruchtig. Uit eten het liefst bij all-you-can eat (waar je dus zelden allemaal aan tafel zit want iedereen loopt de hele tijd heen en weer) en het moet allemaal niet te lang duren inderdaad.
Ze zijn hier niet te dik, ondanks hun eetgewoontes, en ze zijn deels bij hun moeder.
Op vakantie gaan ze steeds minder vaak mee. Ze zijn nu tiener+ maar toen ze echte pubers waren, kwam ik pas een paar dagen later en ging ook een dag voor vertrek weer weg. Mijn eigen kinderen gingen niet eens mee.
Het is toch de taak van hun moeder (in jouw geval) om dit in goede banen te leiden, jij kan er niet veel mee. Ik bemoei me er ook niet mee, maar verbaas me er wel over dat het goedgevonden wordt dat een 16 jarige jongen bij het avond eten alleen de shoarmabroodjes met ketchup hoeft te eten (verder niets erop) want de rest lust hij niet.... dat soort dingen. Of alleen macaroni met gehakt en ketchup. De groente moet ik dan los bakken, dat roeren wij er wel door en zij niet. Zó raar, ze zijn toch geen 5 jaar oud meer? Maar goed, niet mijn probleem.
Vakanties vergroten dingen natuurlijk wel uit omdat je dan totaal uit de dagelijkse sfeer bent. Op gewone dagen zijn de kinderen naar werk en school en in de middag en avond thuis en vaak op hun eigen kamer. Wij komen dan vaak genoeg aan onze tijd samen.
Nee nogmaals, je overdrijft niet en ik zou dus niet gaan samenwonen.
Vooral niet gaan samenwonen want dat gaat alleen maar meer frustraties opleveren en vast niet alleen bij jou.
Wat de vakantie betreft zou ik de volgende keer toch voor een andere formule kiezen, mits de pubers mee gaan.
AliceC schreef op 12-08-2022 om 12:47:
Als niemand de vakantie leuk vond, is het wel duidelijk dat vakanties samen of samenwonen een erg slecht idee zijn. Ik zou me vooral focussen om tijdens je vrije tijd / vakantie zoveel mogelijk leuke tijd met je eigen kinderen door te brengen. Geniet volop van hun kindertijd en maak samen leuke herinneringen en een goede basis voor later. Dat je hierdoor wat minder tijd doorbrengt met je partner is jammer maar het weegt niet op tegen dat je anders waarschijnlijk later spijt gaat krijgen van gemiste tijd met jouw kinderen.
De manier waarop je partner met haar kinderen omgaat, is haar keuze en haar probleem. Ik zou daar gewoon niet teveel tijd en energie meer in steken.
Grotendeels mee eens. Maar ik zet vraagtekens bij dat laatste. Als je een relatie met iemand hebt kun je toch niet zeggen. 'haar keuze haar probleem' Hoe zij met de opvoeding omgaat en wat voor problemen zij daar uiteindelijk van ondervind heeft sowieso invloed op het welbevinden van haar. Het lijkt erop dat deze kinderen emotionele problemen hebben zoals iemand al heeft gezegd waarom zijn ze zo dik..eten ze om emotionele pijn niet te voelen?
Daar word je als partner natuurlijk wel mee geconfronteerd. En ik vind dat je je partner moet steunen bij problemen. Dus ja ik vind het wel makkelijk om te zeggen. 'niet mee bemoeien'
Al snap ik wel dat je niet die pubers moet gaan opvoeden als stiefvader. Maar een opvoeding die zover uit elkaar ligt gaat geheid frustraties en ergernissen opleveren.
Ik ben net een week op vakantie geweest met een puber die elke dag een schnitzel met patat en drie snippers sla bestelde bij het avondeten. We hebben goede restaurants bezocht en ze zocht steeds uit wat het meeste leek op kipnuggets 
Als ze (thuis) met vriendinnen gaat ontbijten bij Mac, zitten ze ook aan de happy meal, dus ik verbaas me nergens over. Gelukkig eet ze ook veel fruit en minstens vijf keer per week groente, dus ik kan er niet wakker van liggen.
Temet schreef op 12-08-2022 om 12:33:
Voor de mensen die friet bij het ontbijt raar vinden: wat voor een beetje puber ontbijt is, is voor een normaal mens lunch. Zojuist mijn lunch gegeten. Naast puberdochter, voor wie het haar ontbijt was, want die staat pas tegen de middag op.
Ik vond mijn eigen pubers al behoorlijk irritant tijdens onze weken weg. Stiefpubers zijn dan natuurlijk helemaal onverdragelijk, zeker als je eigen kinderen net in de makkelijkste leeftijd zitten (want je kan met ze praten en ze even alleen laten, maar ze zijn nog geen puber).
Dan is het voor de puber toch nog steeds ontbijt? Als ik mijn lunch eet ontbijten zij en ja dan is patat vreemd en zeker niet een gezonde keus.
Kerstin75 schreef op 12-08-2022 om 17:18:
[..]
Dan is het voor de puber toch nog steeds ontbijt? Als ik mijn lunch eet ontbijten zij en ja dan is patat vreemd en zeker niet een gezonde keus.
Als je in een hotel zit in het buitenland dan is het ontbijtbuffet ook internationaal. En dus met eieren, gebakken aardappelen, spek en nog veel meer. Dat is niet zo raar dus. En pubers maken daar dan graag gebruik van, de mijne ook. Kan ook helemaal geen kwaad, voor een paar weken per jaar.
Als ik op mijn bijbaan vroeger lange diensten draaide vanaf een uur of 12, dan at ik wel eens in de ochtend warm. Maar dan wel normaal avondeten met groenten etc. Geen friet met kipnuggets. En al helemaal niet dagelijks.
Ik snap best dat kinderen bij buffetten nemen wat ze lekker vinden, helemaal op vakantie. Maar ik zou het vervelend vinden als een deel van het gezelschap heel veel dingen mag die ik voor mijn kind niet goed vind.
Overigens vraag ik me wel af of jullie nooit samen eten met alle kinderen. Want dan zou dit geen verrassing zijn.
Omgekeerd is het ook net zo "vervelend" als pubers zich aan de kleintjes moeten aanpassen. Zij mogen het niet en dus jullie ook niet.
Mijn kinderen aten op vakantie ook anders en hadden thuis ook wel eens een ontbijt van nasi, bami, pizza.
Ik vraag me af of het totaalplaatje van TO klopt of gekleurd is; ze wonen niet samen, dus het lijkt me sterk, ook dat hij weet dat de kinderen BMI >30 hebben. Dat weet ik van mezelf nog niet eens.
Max88 schreef op 12-08-2022 om 18:20:
Omgekeerd is het ook net zo "vervelend" als pubers zich aan de kleintjes moeten aanpassen. Zij mogen het niet en dus jullie ook niet.
Mijn kinderen aten op vakantie ook anders en hadden thuis ook wel eens een ontbijt van nasi, bami, pizza.
Ik vraag me af of het totaalplaatje van TO klopt of gekleurd is; ze wonen niet samen, dus het lijkt me sterk, ook dat hij weet dat de kinderen BMI >30 hebben. Dat weet ik van mezelf nog niet eens.
Je hoeft niet altijd exact hetzelfde goed te vinden, zeker bij verschillende leeftijden. Pubers mogen later naar bed, mogen zelfstandig dingen doen die een zesjarige nog niet zelf mag etc.
Maar kinderen die nooit groenten of fruit hoeven te eten en elke dag fastfood krijgen en de hele dag door snoep mogen eten, daar zou ik niet mee samen kunnen leven. Omdat ik dat voor mijn kind niet wil en ik ook niet elke dag strijd wil hebben over dat soort dingen. Tel daarbij op het asociale gedrag en het gebrek aan correctie van hun moeder en je hebt het recept voor ellende.
En als die kinderen echt zo zwaar zijn, dan zie je dat vaak echt wel. Ik zou ook willen weten wat er achter dat gedrag zit.
MamaE schreef op 12-08-2022 om 18:33:
[..]
Je hoeft niet altijd exact hetzelfde goed te vinden, zeker bij verschillende leeftijden. Pubers mogen later naar bed, mogen zelfstandig dingen doen die een zesjarige nog niet zelf mag etc.
Maar kinderen die nooit groenten of fruit hoeven te eten en elke dag fastfood krijgen en de hele dag door snoep mogen eten, daar zou ik niet mee samen kunnen leven. Omdat ik dat voor mijn kind niet wil en ik ook niet elke dag strijd wil hebben over dat soort dingen. Tel daarbij op het asociale gedrag en het gebrek aan correctie van hun moeder en je hebt het recept voor ellende.
En als die kinderen echt zo zwaar zijn, dan zie je dat vaak echt wel. Ik zou ook willen weten wat er achter dat gedrag zit.
Ik vraag me echt af of dat in de realiteit 100% zo is, ze wonen niet samen, hoe kan hij dat weten.
Max88 schreef op 12-08-2022 om 18:20:
Omgekeerd is het ook net zo "vervelend" als pubers zich aan de kleintjes moeten aanpassen. Zij mogen het niet en dus jullie ook niet.
Mijn kinderen aten op vakantie ook anders en hadden thuis ook wel eens een ontbijt van nasi, bami, pizza.
Ik vraag me af of het totaalplaatje van TO klopt of gekleurd is; ze wonen niet samen, dus het lijkt me sterk, ook dat hij weet dat de kinderen BMI >30 hebben. Dat weet ik van mezelf nog niet eens.
Dat maakt niet eens zoveel uit. Het gaat erom dat gebleken is dat TO en zijn vriendin een andere kijk op het leven van een puber hebben en hoe je daar mee om gaat.
Dus of vriendin haar kinderen slecht opvoedt en niet corrigeert etc of dat TO het allemaal te rooskleurig inziet en een verknipt beeld van de realiteit heeft. De waarheid zal ergens in het midden liggen. Momenteel hebben ze ander beeld hiervan en daar moeten ze uit zien te komen als ze samen dingen willen ondernemen met de kinderen erbij.
En of de kinderen dan een BMI van 27, 30 of 32 hebben, maakt al helemaal niet uit.
Pief schreef op 12-08-2022 om 17:38:
[..]
Als je in een hotel zit in het buitenland dan is het ontbijtbuffet ook internationaal. En dus met eieren, gebakken aardappelen, spek en nog veel meer. Dat is niet zo raar dus. En pubers maken daar dan graag gebruik van, de mijne ook. Kan ook helemaal geen kwaad, voor een paar weken per jaar.
Ik heb nog nooit friet gezien, in welk land dan ook, bij het ontbijt.
Misschien zou een andere constructie van de vakantie helpen. Als je een huisje huurt bijv. Dan kun je zorgen dat er gezonde spullen in huis zijn die als lunch of ontbijt gegeten worden. Willen ze iets anders: prima, maar dan niet in het huisje eten. Ik vind het zeer logisch dat de andere kinderen dan jaloers zijn en bovendien zou ik me als ouders er zo aan storen dat ik het niet wil hebben.
Met uit eten gaan zou ik het ook anders regelen. Van te voren bepalen jullie waar er gegeten gaat worden; aan hun de vraag of ze mee willen. Zo niet geef je ze een budget mee om iets te halen ergens. En als ze meegaan dan wordt er niet opgejut: ze gaan zelf maar alleen terug of wachten buiten als ze er genoeg van hebben daar te zitten.
Maar goed: e.e.a. is natuurlijk geheel afhankelijk van de bereidheid van moeder om grenzen te stellen.
Ik vind het sterk van je en zeer terecht dat jij niet zonder jouw kinderen op vakantie wil en gaat.
Een andere mogelijkheid zou nog zijn om af te spreken dat je alle activiteiten ieder met zijn/haar eigen kinderen doet. Jullie kunnen dan tussendoor elkaar zien als ze iets voor zichzelf doen.
Niet heel erg gezellig maar ja, je moet offers brengen om een samengesteld gezin draaiende te houden.
Je hebt het geprobeerd en het was geen succes helaas...maar dan weet je dat ook weer.
Mocht je toch overwegen om nogmaals samen te gaan; kies dan een locatie bv all inclusive waar de pubers meer hun eigen gang kunnen gaan, en jullie ook. Dan hoef je ook niet telkens de discussie te voeren wat en waar gaan we eten. Of je gaat naar een huisje op een camping en doet zelf boodschappen en eten wat de pot schaft. En wellicht handig om vantevoren af te spreken dat bij bepaalde uitstapjes zoals wat je noemde strand/opblaasbanaan, kermis; hun moeder dingen met hun doet en jij dingen met jouw kinderen. Ik begrijp best dat pubers graag op zo'n banaan willen, dat kan zij dan toch met ze doen? En op een kermis kan hun moeder toch met ze de attracties doen die zij willen? Met een groot leeftijdsverschil is het toch bijna niet te doen om en alles samen te doen en het dan ook nog allemaal leuk te vinden.
Ik heb een ontiegelijke hekel aan kermissen maar als de kleintjes bij de grijpautomaat hebben gewacht op de pubers dan kunnen de pubers andersom ook even wachten bij de draaimolen. Zonder daar lullig over te doen, want waarschijnlijk vonden ze dat zelf ook leuk toen ze 6/7 waren.
Verder zou ik ook eerder kiezen voor een huisje (of twee aparte) op een camping. Dan kunnen alle kinderen ook vriendjes maken van hun eigen leeftijd.
