Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?

Ik weet niet wat ik hier lees. Wat erg dat een aantal mensen hier (en zéker TO) niet vanuit het perspectief van deze kinderen kunnen of willen redeneren en hen bestempelen als onaangepaste, slecht opgevoede, nare kinderen. Natuurlijk willen die kinderen niet alleen blijven op die leeftijd, laat staan in een vreemde omgeving, zij zitten in een hotelkamer terwijl moeder met haar nieuwe man en diens kinderen dan gezellig gezinnetje gaan spelen. Wat het nog extra moeilijk maakt is dat hun moeder persé op vakantie wil met haar lover en zijn, in puberogen per definitie irritante kleine kinderen. Wie wil nu op die leeftijd opgescheept zitten met zulke kleine kinderen waar je ook nog helemaal niets mee hebt en dan ook nog die vent van ma? Het dwarse gedrag van deze pubers kan ik me heel goed voorstellen, ze zetten zich af en doen dat op de enige manier die tot hun beschikking staat. Maar dat is niet het enige wat ze doen, ze zoeken nota bene nog de verbinding met jou door heel graag te willen dat je met ze meegaat en dan wijs je ze zo’n manier af ! Natuurlijk zijn ze meegegaan op vakantie, hadden ze dan hun moeder moeten teleurstellen ? Kinderen zijn tot op het bot loyaal. En daarbij : ze zullen zich ook wel vervangen voelen als ze moeder alleen laten gaan, die kinderen willen gewoon hun moeder terug en ‘durven’ haar niet uit het oog te verliezen. Ze zijn misschien een tikje bezitterig en daardoor dwars en terecht want moeder staat zo te lezen toch al niet zo sterk in haar schoenen en laat haar oren hangen naar iedereen en dus ook haar nieuwe man. Voor ze het weten zijn ze hun moeder aan hem ‘kwijt’ en zie daar ! Dat gebeurd ook want moeder wil niet meer met hen op vakantie. Een beetje begrip voor deze kinderen is op zijn plaats. Het lijkt me geen makkelijke situatie voor hen. En wat betreft de schattige welopgevoede kindjes van TO : wácht maar! Nu zijn ze nog plooibaar, maar jij komt ook nog wel aan de beurt. Dan zul je met terugwerkende kracht en met spijt aan de glasharde oordelen denken die je nu hebt over de kinderen van je partner. 
Ik vind je erg onaangenaam en autoritair schrijven over je partner en haar kinderen. Mijn advies : Laat hen los en gun hen een lieve, aardige, niet zo zelfingenomen man met minder oordelen.

ps : het enige zinvolle in je betoog vind ik dat je je eigen kinderen niet meer wil blootstellen aan de negatieve dynamiek. 

Er zijn zoveel dingen die lekker zijn maar ook gezond(er) dan wat de pubers nu eten. Want pubers hebben vaak trek en zeker als ze een groeispurt hebben, een druk leven met school, bijbaan en/of sporten (of alles tegelijkertijd). 

Ik heb ook medelijden met de kinderen hoor. Het gebrek aan grenzen en opvoeding, dat moeder ze liever kwijt dan rijk is, ik snap dat ze zich af gaan zetten.
Maar ze doen dat op een bijzonder ongezonde en ineffectieve manier. Vanuit mezelf als puber geredeneerd lijken deze kinderen mij geen fijne vrienden met hun dwingende omgangsvormen en eindeloze kritiek op alles. Ook al kunnen ze er zelf misschien niet eens zoveel aan doen dat ze zo geworden zijn.
Pubers hebben vaak veel honger, maar honger is een verzoek van het lichaam om voedingsstoffen. Als je dan alleen maar calorierijke meuk zonder voedingsstoffen en vitamines naar binnen werkt, blijft het hongergevoel. Je lichaam heeft namelijk nog niet gekregen wat het nodig heeft. Dus twee uur na het eten nog een kliekje wegwerken of een kop soep eten, prima. Direct na het wegwerken van een pizza nog een zak chips naar binnen stouwen, dat is geen oplossing.
Deze kinderen maken zichzelf kapot en moeder faciliteert dat volledig. Ik zou daar echt een goed gesprek over aan gaan met je partner. Want ze verwaarloost haar kinderen en daar worden het geen leukere mensen van. 

Als ze niet mee hadden gewild op vakantie, hadden ze dat ook kunnen zeggen. Maar ze wilden zelf graag naar Spanje. En als een kamer van 70 m2 te klein is, vraag ik me af of hun verwachtingen realistisch zijn. Er zijn gezinnen met kinderen die in een huis met die oppervlakte wonen.

Eigenlijk gaat je hele reactie alleen maar over het eetpatroon van dit gezin. Kinderen én moeder. Niets positiefs, je bent als een diëtist en tevens pedagoog dit gezin aan het veroordelen en bekritiseren. Je verslag van jullie vakantie gaat ook alleen maar over ongezonde eetpatronen en het overgewicht van de kinderen. 
Dit hele gezin voelt dit feilloos aan, de pubers eten uit weerstand nog een extra frietje. 
Ik zat tijdens het lezen van je casus, want het ging  niet over je relatie, te wachten op wat positiviteit. Leuke karaktertrekken, je dilemma omdat je zo dol op je vriendin bent, maar nee, ze eet ' s avonds een appel, daar ging het naartoe.
Dus ik zeg wederom, jouw negativiteit gaat dit gezin geen gezelligheid of veranderingen brengen in positieve zin. Eet je fruit, beweeg genoeg, vier actieve vakanties met je dochters en neem afstand van dit gezin voordat 4 kinderen wederom een scheiding mee moeten maken. 

Waarom ben je samen met deze vriendin? Wat is er leuk, lief, waardevol aan haar? Welke toegevoegde waarde heeft zij voor jou en je kinderen, en wat voeg jij toe aan dat van haar en de hare? 
Ik lees alleen kritiek, minachting en oordelen. Is hier geen sprake van “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald?” 
Als ik overigens jouw vriendin was en ik las dit over mij en mijn kinderen, dan was de keuze om de relatie te beëindigen niet meer aan jou. 

Wendelmoed, je meent het toch niet echt hè, dat TS met zijn vriendin moet gaan samenwonen om de opvoeding van haar kinderen eens ferm ter hand te nemen? Dat lijkt me een garantie voor een berg frustratie en ellende bij alle zes betrokkenen. Gelukkig lijkt TS dat in elk geval niet van plan.

TS heeft de handleiding voor een succesvol troltopic op Viva gelezen en volgt hem redelijk nauwgezet op. Grappig.

Grappig? Ik vind er niets grappigs aan om onzin op een forum te gooien in afwachting op serieuze reacties. Het kost ook leden, zonde van je tijd toch, een forum met onzinnige topics? 

HarrieDelSol schreef op 13-08-2022 om 22:03:

[..]

Uhm, de jongste is vooral bezitterig als het gaat om mijn kinderen. Bv. met die bananaboat. Dan wordt hij vervelend als ik niet mee wil op de banana boat, omdat mijn jongste dochter niet mee mag en ik dan bij haar blijf. Een 6-jarige laat ik niet 'n kwartier of langer alleen op een druk strand.

En zo zijn er meer van dit soort situaties geweest. Jet-ski wilde hij ook met mij. Dat ging niet, omdat mijn kinderen ook wilden en niet alleen op een jet-ski mogen zitten. Hij zou dan met zijn zus op de jetski gaan, maar dan wil hij opeens niet meer en wordt hij dwars. Met parasailen precies hetzelfde. Mijn kinderen mogen niet alleen, dus ik ga met hen. Je zit met z'n allen bijna een uur op een boot. Alleen de 10 minuten in de lucht ben je even weg, maar toch dan dwars doen.

De moeder was er helemaal niet bij, want die was toen niet meegegaan. Kermis idem dito.

Waarom ging zij niet mee met dit soort uitjes?

Hoe zou je dat dan doen als ouders als alle 4 de kinderen wel van jullie samen zouden zijn? Zou moeder dan ook niet meegaan en even bij de kleintjes te blijven zodat jij een keer met de pubers op de jetski zou kunnen gaan? Of moeder blijft even bij de kleintjes zodat jij even op pad kan met je puberzonen op de kermis? 
De vakantie was bij uitstek de kans om elkaars kinderen wat beter te leren kennen, vooral op een positieve manier, maar helaas blijft de negativiteit hangen, gemiste kansen.

HarrieDelSol schreef op 13-08-2022 om 22:11:

[..]

Strand vond ze te warm en dat zand irritant. Kermis vond ze leuk voor de kinderen, maar niks voor haar.

In algemene zin wel de indruk dat met kinderen ergens naar toe gaan puur voor de kinderen niet echt haar ding is. Wat ik wel een minpunt vind.

Voor mijn gevoel heb ik er nog iets van proberen te maken van deze hele vakantie.

Ze komt wel vreemd over; dat van dat zand en de warmte dat weet je toch als je naar Spanje gaat, zelfs als je er nog nooit geweest bent. En niet meegaan met die uitjes vind ik ook echt vreemd, geen wonder dat de pubers dan gaan lopen mokken en aan jou gaan trekken, ze willen aandacht...