Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
MamaE schreef op 12-08-2022 om 19:47:
Ik heb een ontiegelijke hekel aan kermissen maar als de kleintjes bij de grijpautomaat hebben gewacht op de pubers dan kunnen de pubers andersom ook even wachten bij de draaimolen. Zonder daar lullig over te doen, want waarschijnlijk vonden ze dat zelf ook leuk toen ze 6/7 waren.
Helaas zitten pubers zo niet in elkaar, dat heeft niks met opvoeding te maken, maar puur met de puberfase. Waarom zouden ze bij elkaars attracties moeten staan? Je hoeft niet alles samen te doen, soms is er niks mis mee om op te splitsen. Wij hebben een flink leeftijdsverschil tussen de oudste 2 en de jongste 2 dus wij deden dat ook weleens zo, werkte prima.
Gingergirl schreef op 12-08-2022 om 19:53:
[..]
Helaas zitten pubers zo niet in elkaar, dat heeft niks met opvoeding te maken, maar puur met de puberfase. Waarom zouden ze bij elkaars attracties moeten staan? Je hoeft niet alles samen te doen, soms is er niks mis mee om op te splitsen. Wij hebben een flink leeftijdsverschil tussen de oudste 2 en de jongste 2 dus wij deden dat ook weleens zo, werkte prima.
Dat kan ook, maar ik vind wel als iemand ergens op jou wacht dat je dan zelf ook ergens even op diegene wacht. Het draait in het leven niet om jou, ook niet als je puber bent. Ik vind niet dat je moet stoppen met hebben van ook maar enige verwachting in wederkerigheid en respect alleen omdat iemand puber is.
Je moet ook wel eens even wachten omdat iemand nog even moet plassen of zo.
MamaE schreef op 12-08-2022 om 20:00:
[..]
Dat kan ook, maar ik vind wel als iemand ergens op jou wacht dat je dan zelf ook ergens even op diegene wacht. Het draait in het leven niet om jou, ook niet als je puber bent. Ik vind niet dat je moet stoppen met hebben van ook maar enige verwachting in wederkerigheid en respect alleen omdat iemand puber is.
Je moet ook wel eens even wachten omdat iemand nog even moet plassen of zo.
Even wachten omdat iemand naar het toilet gaat is natuurlijk wel iets heel anders.
Op een kermis willen pubers naar attracties die zij leuk vinden en waar leeftijdsgenootjes zijn, niet gaan staan wachten bij allerlei kleuterattracties. Dat de kleintjes wel bij hun attracties hebben staan wachten hebben zij niet om gevraagd en is bij dit uitstapje toch niet nodig. TO wil teveel alles voor iedereen hetzelfde en dat gaat in de praktijk vaak niet werken met een groot leeftijdsverschil. Bij pubers draait nou eenmaal alles om hun zelf, kom je nog wel achter als jouw kinderen puber zijn.
To je geeft ook aan dat er van te voren niks is afgesproken maar vervolgens verwacht je wel dat het min of meer op jou manier gaat. Mijn ervaring is dat als je met pubers overlegd en ook hun mening respecteert je meer gedaan krijgt dan van alles van ze " willen" = " eisen" in het puberbrein.
Wat betreft het eten, ja absoluut erg ongezond maar als ze van hun moeder altijd zo mogen eten dan is dit hun " normaal" en dat kun je niet in een weekje vakantie verwachten dat het ineens anders gaat.
Gingergirl schreef op 12-08-2022 om 20:08:
[..]
Even wachten omdat iemand naar het toilet gaat is natuurlijk wel iets heel anders.
Op een kermis willen pubers naar attracties die zij leuk vinden en waar leeftijdsgenootjes zijn, niet gaan staan wachten bij allerlei kleuterattracties. Dat de kleintjes wel bij hun attracties hebben staan wachten hebben zij niet om gevraagd en is bij dit uitstapje toch niet nodig. TO wil teveel alles voor iedereen hetzelfde en dat gaat in de praktijk vaak niet werken met een groot leeftijdsverschil. Bij pubers draait nou eenmaal alles om hun zelf, kom je nog wel achter als jouw kinderen puber zijn.
To je geeft ook aan dat er van te voren niks is afgesproken maar vervolgens verwacht je wel dat het min of meer op jou manier gaat. Mijn ervaring is dat als je met pubers overlegd en ook hun mening respecteert je meer gedaan krijgt dan van alles van ze " willen" = " eisen" in het puberbrein.
Wat betreft het eten, ja absoluut erg ongezond maar als ze van hun moeder altijd zo mogen eten dan is dit hun " normaal" en dat kun je niet in een weekje vakantie verwachten dat het ineens anders gaat.
Ik snap best dat pubers vooral aan zichzelf denken maar dat hoeft niet volledig gefaciliteerd te worden. Je kunt zeker splitsen maar even wachten op een ander is echt geen ramp, daar krijgen ze niks van.
Daarbij kregen de pubers bij elke activiteit en etentje de keuze om mee te gaan of niet en wilden ze telkens mee om vervolgens te zeuren en zodra ze hun ding gedaan hadden weg te willen. Als je kiest om mee uit eten te gaan, dan blijf je ook zitten tot iedereen klaar is met eten. Dat heet fatsoen. Maakt me niet uit hoe oud je bent of ik welke fase.
Uiteraard kun je eetgewoonten niet in een week veranderen, maar ik verbaas me wel dat dit voor TS blijkbaar een nieuw iets was. Als die pubers altijd bij hun moeder zijn hebben ze toch wel vaker samen gegeten neem ik aan.
TO oprechte vraag maar heb je die pubers wel eens langer dan een uur bij je gehad? Want eetgewoonte en gedrag moet toch wel zijn opgevallen net als jouw vriendins (gebrekkige) opvoedingstijl. Ik zou het echt zo'n afknapper vinden als mijn partner zo passief was tegenover zijn kinderen. Ik zou zelfs niet willen dat die partner alleen is met mijn kinderen. Kinderen hebben een opvoeder nodig geen zak met stro!
MamaE schreef op 12-08-2022 om 21:35:
[..]
Daarbij kregen de pubers bij elke activiteit en etentje de keuze om mee te gaan of niet en wilden ze telkens mee om vervolgens te zeuren en zodra ze hun ding gedaan hadden weg te willen. Als je kiest om mee uit eten te gaan, dan blijf je ook zitten tot iedereen klaar is met eten. Dat heet fatsoen. Maakt me niet uit hoe oud je bent of ik welke fase.
Ja dat kun je allemaal vinden maar dan ben je hoogstwaarschijnlijk geen pubers gewend, fatsoen raken ze vaak tijdelijk kwijt in die fase. En vergeet niet; dit zijn pubers die dit allemaal nooit hoeven van hun moeder, zij heeft altijd veel rekening met hun wensen/ eisen gehouden, dat verander je dan niet 1,2,3 tijdens een vakantie. Dat is gewoon onrealistisch om te verwachten.
Ik vind het ook fatsoenlijk om te blijven zitten totdat iedereen klaar is met eten, maar het is natuurlijk ook net wat je gewend bent en hoe leuk je uit eten gaan vindt.
Echter zoals ik het lees zijn deze pubers niet meer gewend dan fastfoodketens waar je maar kort zit, een restaurant waar je uitgebreid gaat tafelen met eten wat ze niet lusten, nog een toetje hier en een drankje na is dan wellicht geen handige keuze.
Ik weet ook niet hoe er vakantie gehouden is; waren er ook alternatieven bij het hotel om zelf te avond eten? In dat geval had TS kunnen zeggen wij gaan daarheen, als je het niks vind eet je gewoon hier.
Zoals ik het lees gingen ze bij elke avond maaltijd uit eten en pas al lopend beslissen waar ze heen zouden gaan, ik kan me voorstellen dat pubers dat zonde van hun tijd vinden.
Ik weet ook niet hoe lang TS en vriendin al samen zijn maar ik krijg de indruk dat TS ook verkeerde verwachtingen had en van te voren niks bespreken met elkaar is dan niet handig, de verwachtingen van deze vakantie zijn dan bij alle partijen verschillend en matchen niet.
Hier ook een groot leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste kinderen. Op vakantie is dat een beetje schipperen. Je wil dat iedereen het leuk heeft maar dat moet ook iedereen aan mee werken.
Wij splitsen vaak en doen regelmatig dingen apart.
Soms kan een bepaalde activiteit niet omdat de kleintjes niet mee kunnen doen en we kunnen ook niet kunnen splitten. Dat is dan maar zo, dat moet je accepteren.
Op bestemming mogen de oudste kinderen kiezen of ze meegaan met de uitjes of bij de accommodatie blijven. Wie meegaat gedraagt zich echter fatsoenlijk.
Ik regel vaak een activiteit voor de oudsten naar keuze waar ze gedurende dag heen kunnen (bijvoorbeeld surflessen, paardrijden.) Daar gaan ze dan gedurende een aantal uur heen overdag en maken ze vrienden met wie ze ook op kunnen trekken. Daarna komen we elkaar dan 's avonds weer tegen en eten we met elkaar. Dit werkt alleen niet voor alle kinderen. Mijn zoon wou absoluut niet een activiteit doen deze zomer. Hij ging dus vaak met ons mee op uitstap. Hij heeft zich toen ook een keer vervelend gedragen. Toen heb ik gelijk gezegd dat hij de volgende dag niet mee mocht. Je weet van te voren wat we gaan doen, je kiest er zelf voor om mee te gaan, en dan gedraag je dus ook je netjes en beleefd.
Uit eten doen we vaak en dat is hier niet zo'n probleem , vinden ze wel gezellig. Een van de kinderen is wel iemand die graag alles wil proeven. De andere twee kiezen meestal bekende gerechten uit (pizza, patat, pasta...)
Maar goed in jullie geval helpt het niet om regels op stellen wat het is een hele andere situatie. De moeder is degene die de opvoeding wat strakker zou moeten trekken. Ik zou in jouw geval zeker niet gaan samenwonen en volgend jaar fijn met je eigen dochters op vakantie gaan. Een samengesteld gezin vormen lijkt me in deze situatie voor niemand een vooruitgang.
Veel reacties, waarvoor bedankt uiteraard. Met veel reacties kan ik wel wat of ze doen me gewoon goed.
Had ik dit helemaal niet kunnen verwachten? Jawel. De voortekenen waren er. Weleens vaker met deze kinderen op pad geweest. Na een dag pretpark of zwembad wilden ze dan ook snel eten en snel weg. Toen nog gedacht (of: mezelf wijsgemaakt) dat ze na een vermoeiende dag moe waren. Nu op vakantie bleken ze na een dag op hun kamer hangen precies hetzelfde te doen. Als ik bij hun ging eten, dan gingen ze zo gauw als ze zelf klaar waren met eten ook van tafel. Maar dat is dan bij hun thuis. Waarbij ze dan voordat mijn vriendin en ik klaar waren met eten, alweer in de snoep- en chipskast zaten.
Eigenlijk werd op de dag van vertrek al bevestigd dat ik er te naief over ben geweest en voortekenen heb weggewuifd. Om 6 uur 's ochtends wilden ze kost wat kost op het vliegveld naar de Burger King. Gelukkig was die dicht...
BMI kun je berekenen als je gewicht weet en de lengte. Gewicht weet ik en de lengte schat ik. Dan heb je bij benadering het BMI. Los van of dat nu 30, 32 of 34 is, zie je zichtbaar aan deze kinderen dat ze ernstig overgewicht hebben.
Over het precieze waarom, dat wordt amateurpsychologie. Dat weet ik niet precies. Ze eten in elk geval ongezond. Weinig regelmaat qua maaltijden. De maaltijden die ze eten zijn friet, frituur, pizza en ze eten heel veel (rommel) tussendoor. Ze lusten ook bijna niks. In elk geval niks gezonds. Als ze een burger bestellen bij de Burger King dan mag dat geen rundvlees zijn. Alleen kip, bij gebrek aan varkensvlees bij de Burgerking. En de salade en de ui moet eraf. Alleen brood, kip en gesmolten kaas. Zelf kwakken ze er dan nog heel veel ketchup op. Aan sport of veel beweging doen ze niet.
De oudste heeft de pinpas van de moeder op de telefoon en betaalt daar het snoepgoed van. Daar vond ik voor de vakantie al wat van, maar heb me toen maar niet teveel bemoeid met een huishouden waar ik niet woon. Ik vind van meer dingen wel wat. Daarom ook dat ik huiverig was over samenwonen en altijd iets heb gehad van laten we eerst maar eens een vakantie overleven.
De moeder heeft ook weinig regelmaat met maaltijden, maar eet niet tussendoor. Ze eet vaak genoeg ergens rond de middag als ze honger heeft een salade en dan 's avonds nog een appel en dan naar bed.
Had ik de vakantie anders aan moeten pakken? Achteraf gezien had ik beter een hotel kunnen pakken dat dichterbij de boulevard en het centrum lag. Dan hadden ze vanaf 'n restaurant of terrasje kunnen lopen. Maar ik vind dat wel een beetje de omgekeerde wereld. Ze waren niet verplicht om mee te gaan. Ze mochten ook in het hotel of de nabije omgeving van het hotel eten of iets bestellen via Thuisbezorgd-achtige apps. Dat wilden ze niet. Ze wilden per se mee. Naar mijn mening moet je je dan ook een beetje aanpassen en het niet verzieken voor de rest. Dat heeft me vooral gestoord. Ze wilden kost wat kost mee, maar eenmaal vertrokken moest alles snel-snel en alleen fast food achtig eten.
Het was een 4 sterren hotel, dus geen budget toestand. Qua ontbijt was er enorm veel te kiezen. Je kon zo gezond eten als je wilde, maar ook zo ongezond als je wilde. De meeste dagen lag er bijvoorbeeld friet, allerlei vette worsten, donuts met chocolade, suiker en toestanden, ook gewoon snoepgoed, maar ook brood, yoghurt, salades, fruit. Wat me het meest stoorde was dat ik werd neer gezet als de zeikerd en de gezondheidsfreak, omdat ik friet bij het ontbijt niet normaal vind. Dat vind ik niet, maar zo ongeveer elke dag al zeker niet. Vond de moeder overigens ook niet, maar die liet het begaan. Zoals ze veel laat begaan. Misschien is dat compensatiegedrag.
Of ik beter af was geweest in een caravan of op een camping, dat weet ik niet. Ze klaagden nu al over van alles en nog wat. De kamer was te klein (het was een kamer van 70 vierkante meter), een stortdouche vonden ze niks (er was ook een bad), matras was niet goed. Denk niet dat mensen met zo'n instelling beter af zijn op een camping of in een stacaravan. Verder zijn de kinderen en de moeder niet vaak op vakantie geweest.
In alle eerlijkheid lijken het me ook geen vakantievierders. Het is een beetje het type vakantieganger waar weleens lacherig over wordt gedaan. Mensen die het liefst bij kees kroket zouden eten en klagen over alles wat in Nederland beter is dan elders. Hoewel ze heel erg graag naar Spanje wilden, deugde er achteraf niks aan. Het was te warm. De straatjes te klein en te kronkelig. Dat ze er Spaans spreken is alleen maar irritant. Op het strand heb je dat vervelende zand. En hier heb je dit, dat, x en y niet, maar thuis wel.
In en rondom het hotel werden ook wel activiteiten georganiseerd. Daar deden ze niet aan mee. Thuis zijn ze ook vrij op zichzelf gesteld. Hun tijd vullen ze met op hun telefoon zitten en op de spelcomputer spelen. Ik zie ze eigenlijk zelden met vrienden of vriendinnen. De oudste heeft één vriendin en de jongste geen vrienden, behalve wat "vrienden" van spelletjes van de spelcomputer waar hij mee appt, maar die hij niet kent verder.
Ik denk wel dat de kinderen een tekort aan aandacht hebben. Ze zijn erg op zoek naar aandacht. Vooral de jongste van de twee. Met die banana boat wil hij bijvoorbeeld per se dat ik mee ga, ook al kan dat niet, omdat ik mijn kinderen niet alleen kan laten. De moeder was er toen niet bij, omdat ze het strand vervelend vindt met al dat zand, hitte, enzovoorts. Ook vaak "acts". Als ze toevallig iets pikants binnen hebben gekregen met eten, dan heel overdreven roepen, schreeuwen, blazen. Ze rennen dan ook echt roepend en gebarend rond. Ik heb dat altijd gekoppeld aan het nadoen van TikTok en Youtube filmpjes die ze veel kijken, maar waarschijnlijk is het gewoon een roep om aandacht. Een of twee keer is het grappig, daarna wordt het een vervelende act. De moeder lacht er wel elke keer om.
Met de jongste heb ik nog wel te doen. Ik heb het idee dat hij nog wel wil. Dat hij nog wel probeert om zich soms even aan te passen. Ik vind hem alleen wel vervelend richting mijn kinderen, waardoor hij z'n krediet aan de andere kant ook wel weer verspeelt. Hij gedraagt zich 'n beetje als 'n roofdier die wordt geconfronteerd met andere dieren die z'n territorium binnen komen. Dat is dan nog de beste omschrijving die ik er bij kan bedenken.
De oudste vind ik verwend, egoistisch en ze heeft een soort van misplaatste arrogantie. Als het bijvoorbeeld ging over bijbaantjes, kwam er heel arrogant uit dat zij (16 jr) niet voor een paar euro per uur gaat werken. Dat klasgenootjes die dat wel doen dom zijn. Dat is natuurlijk makkelijk praten met de pinpas van moeders op de telefoon.
Al met al ben ik misschien te naief geweest en heb ik te rooskleurig gedacht over de vakantie. Waardoor het achteraf extra zwaar is tegengevallen.
Ik ben zelf ook jong geweest. Natuurlijk waren dat andere tijden. We hadden toen geen mobiele telefoon. Ja, ik stoorde me weleens aan mijn ouders als het eten te lang duurde. Maar vooral omdat ik op tijd in de jeugddisco op de camping wilde zijn,niet om in de caravan of op de kamer te hangen.
Het is niet voor herhaling vatbaar. Over de relatie denk ik nu na. Voor dat deze kinderen het huis uit zijn, dat duurt nog wel even. Al zou dat vijf jaar zijn ( de oudste) dan nog zouden het vijf hele lange jaren worden. Vakanties zijn niet voor herhaling vatbaar en een weekend weg zie ik eigenlijk al niet eens meer zitten. Samenwonen is ook geen optie na wat ik deze vakantie heb geleerd.
Mijn stelregel is wel altijd geweest en nog steeds dat mijn kinderen op de eerste plaats komen en zij niet de dupe mogen worden van het liefdesleven van hun vader. Zij gaan liever met mij alleen op vakantie en ik wil hen geen vakanties ontzeggen, omdat de manier van vakantie vieren van anderen me niet aan staat. Zoals iemand hier al zei: ze worden ook ouder. Misschien gaan ze nog een keer of 7-8 mee op vakantie met "die ouwe". Dat wil ik dan niet voor ze verpesten.
Ik zelf denk achteraf ook met veel plezier terug aan de vakanties met mijn ouders. Op mijn 16e besloot ik dat ik niet meer met ze op vakantie wilde. Achteraf bekeken was het wel altijd leuk die vakanties met ze. Ze wisten er met een veel smallere beurs dan ik had toch altijd een leuke vakantie van te maken. De kanotochtjes, wandelingen, kastelen bekijken. Achteraf vond ik het geweldig. En 's avonds dan met leeftijdsgenoten naar de jeugddisco of stiekem op de ligmatrassen bier drinken. Geweldige tijden achteraf. Ik had het nooit in willen ruilen voor avonden op de telefoon hangen of achter de spelcomputer.
Gingergirl schreef op 12-08-2022 om 19:53:
[..]
Helaas zitten pubers zo niet in elkaar, dat heeft niks met opvoeding te maken, maar puur met de puberfase. Waarom zouden ze bij elkaars attracties moeten staan? Je hoeft niet alles samen te doen, soms is er niks mis mee om op te splitsen. Wij hebben een flink leeftijdsverschil tussen de oudste 2 en de jongste 2 dus wij deden dat ook weleens zo, werkte prima.
Het was meer dat ik er dan ook bij moest staan. Normaal gesproken zou je zeggen van de kleintjes gaan in deze attractie, ik sta daar bij en de ouderen gaan dan op de automaten spelen of zo. Maar ze wilden dan dat ik daar bij ging staan en mijn kinderen het uit liet zoeken.
Daar ontstaat dan het probleem.
Al met 13 en 14 zelf op vakantie? Tel daar nog maar wat bij op.
Ik zou trouwens mijn vraagtekens zetten bij het eten van een salade als lunch en appel als avondeten??
En met de hele instelling over wat jou beter lijkt ( en dat is echt niet heel gek, maar wel vanuit jouw situatie gedacht en de kinderen worden veroordeeld terwijl moeder niet optreedt), zou ik de hele relatie idd overdenken. Sterkte
Dat duurt allemaal nog wel even. Voor ze uit huis gaan, voor ze alleen op vakantie gaan. Persoonlijk ben ik ook van mening dat als je jaren iets met tegenzin moet dulden dat het dan hele lange jaren worden, ook al is het "maar" 5 jaar.
Vriendin eet ook niet goed, maar eet geen rommel. Daarom heeft ze een (te) lage BMI. In haar huishouden eet dus niemand zoals het "moet", maar de kinderen eten dan als ze wel eten ongezond en vullen dat tussendoor ruimschoots aan met snoep en chips, terwijl moeder te weinig eet.
Op dat punt zit ik dus ook. Voor mijn gevoel is het niet opgelost met niet meer met z'n allen op vakantie. Ook weekendjes weg zie ik bijvoorbeeld al niet meer zitten. Ik heb ook niet de illusie dat ik alles wat (in mijn ogen) bij hun mis gaat 1-2-3 op ga lossen. Dat het niet mijn probleem is, is het ene uiterste, maar dat het ten koste moet gaan van mijn kinderen en mijzelf is dan weer het andere uiterste.
Ik zou ook de hele relatie overdenken. Je partner heeft twee kinderen die alleen maar aan zichzelf en hun belangen denken, zich onaangepast gedragen en ze doet er niks aan. Ze mogen alles, er zijn geen grenzen. Om zes uur in de ochtend naar de burger king, van tafel zodra ze klaar zijn en meteen snoep en chips vreten (waarom, ze hebben net gegeten), pinpas van moeder op de telefoon, neerkijken op bijbaantjes. Klinkt hard, maar ik snap wel dat ze geen/weinig vrienden hebben. Lijken mij geen leuke kinderen in de omgang.
Dat eeuwige geklaag over alles zou ik ook snel zat zijn. Een fucking viersterrenhotel en niks is goed genoeg voor ze maar zelf werken ho maar. En dan ook nog zand op het strand en Spanjaarden die Spaans spreken, het moet niet gekker worden zeg.
Dus ja, je hebt je flink vergist. Geen ramp, wees vooral blij dat jullie nog niet samenwonen en ga dat ook vooral niet doen.
MamaE schreef op 13-08-2022 om 17:07:
Ik zou ook de hele relatie overdenken. Je partner heeft twee kinderen die alleen maar aan zichzelf en hun belangen denken, zich onaangepast gedragen en ze doet er niks aan. Ze mogen alles, er zijn geen grenzen. Om zes uur in de ochtend naar de burger king, van tafel zodra ze klaar zijn en meteen snoep en chips vreten (waarom, ze hebben net gegeten), pinpas van moeder op de telefoon, neerkijken op bijbaantjes. Klinkt hard, maar ik snap wel dat ze geen/weinig vrienden hebben. Lijken mij geen leuke kinderen in de omgang.
Dat eeuwige geklaag over alles zou ik ook snel zat zijn. Een fucking viersterrenhotel en niks is goed genoeg voor ze maar zelf werken ho maar. En dan ook nog zand op het strand en Spanjaarden die Spaans spreken, het moet niet gekker worden zeg.
Dus ja, je hebt je flink vergist. Geen ramp, wees vooral blij dat jullie nog niet samenwonen en ga dat ook vooral niet doen.
Dat klinkt niet hard, dat is hard. Ben het met je eens dat de relatie eerder overdacht moet worden, zelfs buiten de kinderen om, maar de manier waarop je over die kinderen praat, want dat zijn het, vind ik niet oké.
Ik krijg wel medelijden met die kinderen van je vriendin zeg. Qua opvoeding bakt ze er echt niks van. De onverschilligheid druipt ervan af: ze wil gewoon zo min mogelijk last van haar kinderen hebben.
Hier in huis wilden de pubers ook voortdurend eten, dus dan maakten we pannen soep met veel groente en die aten ze dan smakelijk leeg, en kliekjes hielden we ook weinig over want elke avond kwam er voortdurend iemand de trap af met "is er nog wat". En dat begon al een of twee uur na de avondmaaltijd. Maar zodoende aten ze wel gezonde dingen en dat doen ze nu, volwassen, nog steeds (op eentje na, want ook opvoeding krijgt niet alles voor elkaar).
Jouw vriendin heeft duidelijk geen interesse in koken en haar kinderen zijn waarschijnlijk niks fatsoenlijks gewend. Ze snakken naar aandacht en een normaal leven maar weten daar ook weer niet goed vorm aan te geven.
Als ik jou was zou ik of besluiten bij haar te gaan wonen en die kinderen nog een beetje fatsoenlijke opvoeding te geven, of afstand houden en hooguit af en toe met zijn tweeën een weekendje weg te gaan. Zo te lezen is ze ook geen aanwinst voor jouw kinderen trouwens.
