Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Dat klinkt als geen goede match. Dus niet eerder gaan samenwonen dan dat in ieder geval haar kinderen de deur uit zijn. Maar wat is nu je vraag? Of wilde je gewoon je verhaal kwijt?
Persoonlijk was ik begonnen met een uitstapje samen en dan een weekendje weg of zo. Maar dat had je inmiddels vast zelf ook bedacht. Jammer dat het voor jou en je kinderen nu geen leuke vakantie was. Wijze les geleerd…
Jonagold schreef op 11-08-2022 om 23:30:
Dat klinkt als geen goede match. Dus niet eerder gaan samenwonen dan dat in ieder geval haar kinderen de deur uit zijn. Maar wat is nu je vraag? Of wilde je gewoon je verhaal kwijt?
Persoonlijk was ik begonnen met een uitstapje samen en dan een weekendje weg of zo. Maar dat had je inmiddels vast zelf ook bedacht. Jammer dat het voor jou en je kinderen nu geen leuke vakantie was. Wijze les geleerd…
Verhaal kwijt inderdaad en misschien vinden mensen dat ik wat overdrijf. Uitstapjes hebben we wel gedaan. Weekendje weg niet. Wat inderdaad wel een betere tussenstap was geweest. Van de andere kant bekeken, weet ik het nu wel dat dit niet voor herhaling vatbaar is.
Kinderen de deur uit, dat zal nog wel even duren ben ik bang. Zie maar een woonplek te vinden. En dan zijn deze kinderen niet heel erg fanatiek met studeren/school, bijbaantjes om het maar zachtjes uit te drukken. Voor hetzelfde geld wonen ze nog 8 jaar thuis of zo.
Maar moet er inderdaad niet aan denken dat ik er 24 uur per dag mee onder een dak zit. Ook niet met een zoethoudertje als "ach, ze zijn vast over een jaar het huis uit".
"Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven."
Nou, je hebt duidelijkheid voor jezelf n.a.v. deze vakantie, niet gaan samenwonen met zijn 6en. En misschien zelfs niet meer met zijn 6en op vakantie, of hoogstens een paar dagen.
Dat lijkt mij duidelijk dan... niet gaan samenwonen.
De pubertijd is geen makkelijke tijd, ook niet als je bij je beide ouders woont, laat staan als de vriend van je moeder zich er tegen aan gaat bemoeien. En ook nog kinderen heeft in een heel andere leeftijdscategorie. Verder zit je tijdens een vakantie bovenop elkaar. En dan een hotel...pff ( maar goed dat is mijn weerzin tegen hotelvakanties) maar daar wordt je humeur ook al niet beter van.
Dat gezegd hebbende zijn er natuurlijk wel wat opvallende zaken aan je verhaal.
Wat vind je vriendin van het gedrag van haar kinderen?
Heeft je vriendin ook zo'n giga overgewicht? Het is duidelijk dat als je alleen maar pizza, friet en pannenkoeken eet, je weinig beweegt en alleen maar achter een scherm zit je moddervet wordt (als je daar aanleg voor hebt, dat speelt ook mee natuurlijk)
Als het waar is wat je schrijft ( en ik heb geen redenen om aan te nemen dat dit niet zo is) zijn het buitengewoon onaangepaste kinderen. Al moet ik wel zeggen dat wij volwassenen veel pubers onaangepast vinden. ( ik ook, ook mijn eigen kinderen , al zijn die nog wel te porren voor bepaalde activiteiten en houden ze - tot op zekere hoogte- wel rekening met de anderen uit het gezelschap)
Maar ga aub niet samenwonen, ik weet niet hoe oud die pubers zijn. Maar ik zou even geduld hebben als ik jou was wat betreft samenwonen. Ga gezellig met je eigen kinderen op vakantie. Laat je vriendin ook met haar kinderen op vakantie gaan en boek een vakantie tussendoor met je vriendin.
Leene schreef op 11-08-2022 om 23:39:
Dat lijkt mij duidelijk dan... niet gaan samenwonen.
De pubertijd is geen makkelijke tijd, ook niet als je bij je beide ouders woont, laat staan als de vriend van je moeder zich er tegen aan gaat bemoeien. En ook nog kinderen heeft in een heel andere leeftijdscategorie. Verder zit je tijdens een vakantie bovenop elkaar. En dan een hotel...pff ( maar goed dat is mijn weerzin tegen hotelvakanties) maar daar wordt je humeur ook al niet beter van.
Dat gezegd hebbende zijn er natuurlijk wel wat opvallende zaken aan je verhaal.
Wat vind je vriendin van het gedrag van haar kinderen?
Heeft je vriendin ook zo'n giga overgewicht? Het is duidelijk dat als je alleen maar pizza, friet en pannenkoeken eet, je weinig beweegt en alleen maar achter een scherm zit je moddervet wordt (als je daar aanleg voor hebt, dat speelt ook mee natuurlijk)
Als het waar is wat je schrijft ( en ik heb geen redenen om aan te nemen dat dit niet zo is) zijn het buitengewoon onaangepaste kinderen. Al moet ik wel zeggen dat wij volwassenen veel pubers onaangepast vinden. ( ik ook, ook mijn eigen kinderen , al zijn die nog wel te porren voor bepaalde activiteiten en houden ze - tot op zekere hoogte- wel rekening met de anderen uit het gezelschap)
Maar ga aub niet samenwonen, ik weet niet hoe oud die pubers zijn. Maar ik zou even geduld hebben als ik jou was wat betreft samenwonen. Ga gezellig met je eigen kinderen op vakantie. Laat je vriendin ook met haar kinderen op vakantie gaan en boek een vakantie tussendoor met je vriendin.
Bedankt voor je reactie.
Nee, de meeste pubers zijn niet heel erg makkelijk. Daar had ik ook wel rekening mee gehouden. En ken ze natuurlijk ook. Maar dit sloeg wat mij betreft wel alles. Persoonlijk zou ik er geen problemen mee hebben gehad als ze bv zouden zeggen van we hebben geen zin om uitgebreid te eten, gaan jullie maar, wij blijven wel in het hotel. Maar dat deden ze dus niet en ze wilden perse mee. Dat stoort me het meeste. Wat jij zegt over jouw kinderen: ze houden in elk geval rekening met het gezelschap. Of bv. pubers die meegaan op vakantie, maar dan op de hotelkamer blijven hangen als de ouders iets gaan doen. Wat ik liever heb dan dat ze perse mee moeten om vervolgens de sfeer te verstieren.
Ze wonen overigens alleen bij hun moeder. Met hun vader hebben ze heel weinig contact. Ze zijn er in elk geval nooit.
We hadden in het hotel twee (ruime) kamers. Op één kamer sliepen haar kinderen. Op de andere kamer mijn kinderen en wij. Waarbij elke kamer dan twee aparte kamers met bedden had. Dus we zaten niet met z'n allen op een paar vierkante meter gepropt zeg maar.
Mijn vriendin gaf aan dat ze nu snapt waarom veel mensen hun kinderen bij opa en oma laten en dan zelf op vakantie gaan. Ze wil voortaan vakanties zonder kinderen. Waar ik het niet mee eens ben. Mijn kinderen hebben zich goed gedragen en worden dan de dupe van het gedrag van anderen. Als het toevallig zo uitkomt, zou ik het best vinden, maar ik ga ze geen vakantie ontzeggen omdat opeens gelijke monniken gelijke kappen moet gelden..
Nee, mijn vriendin is slank. Bmi ruim onder de 20. Eet ook heel anders dan haar kinderen. Die kinderen hebben allebei dan ook flink overgewicht.
Samenwonen zie ik niet zitten. Die kinderen zijn de eerste jaren ook niet het huis uit. De jongste is 14. Die kan zomaar nog 10 jaar thuis zitten. Heb niet de indruk dat deze kinderen heel snel op hun eigen benen kunnen staan.
Ik twijfel dus. Veel dingen die je normaal in een relatie wel zou doen, kunnen dan de komende jaren niet. Heb nog een weekend weg staan. Dat wil ik dan alleen met mijn kinderen gaan doen.
Even heel flauw, maar had je dit niet zien aankomen? Eten de pubers thuis andere dingen dan patat/pizza etc? En doen ze daar wel graag gezellige dingen of zitten ze ook met hun neus in een scherm. En snacken de hele dag door? In dat geval vraag ik me af waarom je dacht dat het op vakantie anders zou zijn.
En zo niet: je weet nu hoe het is. Dus voortaan apart van elkaar op vakantie. Qua leeftijd is het sowieso lastig als het behoorlijk uit elkaar ligt en als de opvoeding dan ook nog heel erg uit elkaar ligt, is het een onbegonnen zaak.
Hoe vond jouw vriendin de vakantie?
HarrieDelSol schreef op 11-08-2022 om 23:53:
[..]
Mijn vriendin gaf aan dat ze nu snapt waarom veel mensen hun kinderen bij opa en oma laten en dan zelf op vakantie gaan. Ze wil voortaan vakanties zonder kinderen. Waar ik het niet mee eens ben. Mijn kinderen hebben zich goed gedragen en worden dan de dupe van het gedrag van anderen. Als het toevallig zo uitkomt, zou ik het best vinden, maar ik ga ze geen vakantie ontzeggen omdat opeens gelijke monniken gelijke kappen moet gelden..
Waar wil ze haar eigen kinderen laten dan, als die niet naar hun vader kunnen?
En een korte vakantie extra met vriendin kan leuk zijn, maar ik zou hier vakantie met eigen kinderen zeker niet voor laten wijken! Het idee alleen al...
Jesse_1 schreef op 12-08-2022 om 00:01:
Even heel flauw, maar had je dit niet zien aankomen? Eten de pubers thuis andere dingen dan patat/pizza etc? En doen ze daar wel graag gezellige dingen of zitten ze ook met hun neus in een scherm. En snacken de hele dag door? In dat geval vraag ik me af waarom je dacht dat het op vakantie anders zou zijn.
En zo niet: je weet nu hoe het is. Dus voortaan apart van elkaar op vakantie. Qua leeftijd is het sowieso lastig als het behoorlijk uit elkaar ligt en als de opvoeding dan ook nog heel erg uit elkaar ligt, is het een onbegonnen zaak.
Hoe vond jouw vriendin de vakantie?
Daar heb je wel een punt. Thuis eten ze meestal ook friet, pizza en snacks. Had niet gedacht dat hun afkeer van gezond eten zo groot zou zijn en dat ze zo dwars zouden gaan doen als anderen wel een beetje normaal willen eten. Misschien wel naïef, ze hebben natuurlijk niet voor niets het overgewicht dat ze hebben.
Dat snacken de hele dag door viel nu pas echt goed op. Werkelijk elk tankstation, kiosk of automaat chips en snoep.
Maar je hebt wel een punt hoor.
Vriendin vond het ook geen geslaagde vakantie en niet voor herhaling vatbaar. Ze wil niet meer met kinderen op vakantie. Verder wel het er over eens dat het niet ligt aan het hotel, hotel i.p.v. camping, het land waar we zijn geweest of dat soort dingen. Wel de indruk dat zij het meer ziet als "vakantie mislukt, dat weten we en nu weer verder", terwijl ik aan dat laatste twijfel.
Jesse_1 schreef op 12-08-2022 om 00:04:
[..]
Waar wil ze haar eigen kinderen laten dan, als die niet naar hun vader kunnen?
En een korte vakantie extra met vriendin kan leuk zijn, maar ik zou hier vakantie met eigen kinderen zeker niet voor laten wijken! Het idee alleen al...
Bij opa en oma, bij haar zus. Alleen thuis vond ze geloof ik niet zo'n goed idee. Als ik voor het werk een paar dagen weg moet, dan gaan mijn kinderen niet mee. Als het toevallig zo uitkomt dat ze er niet zijn, dan ook niet. Maar ik ga ze geen vakanties ontzeggen. Dat gaat niet gebeuren.
En al helemaal niet omdat iemand anders dat zou willen.
Ben ook wel trots op ze dat ze zich goed hebben gedragen, ondanks dat het voor hun ook wennen is geweest en vast niet ideaal.
Eerlijk gezegd zou ik in jouw geval ook twijfelen aan de relatie. Of in ieder geval aan de persoon die je vriendin is. Enige opvoedverschillen is totaal normaal maar zelf zou ik dit ook niet trekken en ook mijn partner er een stuk minder leuk door vinden.
Tjsa.. wat wil je verder? schrijven om duidelijkheid voor jezelf te willen, advies van ons??
Ik vraag me af of deze relatie wel toekomst heeft.
Je vriendin houdt er wel een heel andere opvoedingsstijl op na denk ik zo.
Het is als ouders best heel moeilijk om gedrag bij pubers om te draaien, dat geef ik toe, maar ik krijg het idee dat je vriendin wel heel veel laat gebeuren, die kinderen hebben toch niet opeens een BMI van boven de 30, toch?
Misschien hebben ze veel meegemaakt, ze hebben in ieder geval een afwezige vader, wat echt wel een trauma kan zijn voor kinderen. Maar goed dat is je vraag niet en ik sla er maar een slag naar...
Verder vind ik de reactie van je vriendin een beetje bijzonder. Is ze dan nooit met haar eigen kinderen weg geweest dan, op vakantie?
Zeggen we gaan samen op vakantie zonder kinderen en dan de kinderen bij haar familie laten, lijkt mij een recept voor " nou doet ma alleen met die vent leuke dingen en wij zitten hier"'
Een midweek of een weekend weg met zijn tweeën lijkt mij normaal maar toch niet in de zomervakantie. Of begrijp ik het verkeerd?
Leene schreef op 12-08-2022 om 00:22:
Tjsa.. wat wil je verder? schrijven om duidelijkheid voor jezelf te willen, advies van ons??
Ik vraag me af of deze relatie wel toekomst heeft.
Je vriendin houdt er wel een heel andere opvoedingsstijl op na denk ik zo.
Het is als ouders best heel moeilijk om gedrag bij pubers om te draaien, dat geef ik toe, maar ik krijg het idee dat je vriendin wel heel veel laat gebeuren, die kinderen hebben toch niet opeens een BMI van boven de 30, toch?
Misschien hebben ze veel meegemaakt, ze hebben in ieder geval een afwezige vader, wat echt wel een trauma kan zijn voor kinderen. Maar goed dat is je vraag niet en ik sla er maar een slag naar...
Verder vind ik de reactie van je vriendin een beetje bijzonder. Is ze dan nooit met haar eigen kinderen weg geweest dan, op vakantie?
Zeggen we gaan samen op vakantie zonder kinderen en dan de kinderen bij haar familie laten, lijkt mij een recept voor " nou doet ma alleen met die vent leuke dingen en wij zitten hier"'
Een midweek of een weekend weg met zijn tweeën lijkt mij normaal maar toch niet in de zomervakantie. Of begrijp ik het verkeerd?
Het lucht al op dat ik het wat van me af kan schrijven. Er toch wel veel over gepiekerd of het niet aan mij ligt. Of ik niet de muggenzifter ben. Doet me dan wel goed als ik hier lees dat sommigen vinden dat dat niet zo is.
Vriendin is altijd heel erg geweest van de "eigen verantwoordelijkheid". BMI van 30+ daar moet je jaren aan "werken" om dat voor elkaar te krijgen. Dat krijg je zo 1-2-3 niet meer omgebogen. Eetpatroon moet dan anders (maar ze lusten ondertussen bijna niks meer), ze moeten meer bewegen (maar daar hebben ze ondertussen een hekel aan).
Ze is wel met haar eigen kinderen op vakantie geweest. Mijn indruk is dat haar kinderen bij haar (te) veel voor elkaar krijgen. Dat ze ze maar wat laat begaan, "eigen verantwoordelijkheid" en ze hun zin geven. Als er dan iemand tegenin gaat, is dat misschien wel een spiegel.
Ik zou dat zelf in elk geval niet doen. Ik ga mijn kinderen niet ergens twee weken "dumpen" om dan zelf op vakantie te kunnen. Ik vind het leuk om met mijn kinderen op vakantie te gaan. Als zij het naar hun zin hebben, is mijn vakantie al geslaagd.
Dat is een van de redenen ook wel dat ik twijfel. Het is verder aan haar wie ze wel of niet meeneemt als ze op vakantie gaat, maar ik zie het niet meer zitten om met haar kinderen op vakantie te gaan en ik ga mijn kinderen geen vakanties ontzeggen. Daarom ook dus dat ik twijfel of ik uberhaupt wel door moet gaan met deze relatie.
Totdat haar kinderen het huis uit gaan of zelf niet meer mee willen, gaat het gedoe blijven met vakanties. En daarna ga ik mijn kinderen niet thuislaten als ze wel mee willen.
Egel. schreef op 12-08-2022 om 00:13:
Eerlijk gezegd zou ik in jouw geval ook twijfelen aan de relatie. Of in ieder geval aan de persoon die je vriendin is. Enige opvoedverschillen is totaal normaal maar zelf zou ik dit ook niet trekken en ook mijn partner er een stuk minder leuk door vinden.
Echt aantrekkelijk is het inderdaad niet. Had ook wel wat meer actie van haar verwacht.
Niet na wat dralen toch maar weer aandringen om te gaan eten waar haar kinderen willen eten, omdat er daar ook vast wel iets lekkers op de kaart staat. Of toch maar weer aansturen op met z'n allen naar het hotel gaan als haar kinderen naar het hotel willen.
Had toch wel graag gezien dat ze op had getreden tegen dit gedrag. Laat ze een keer een avond in het hotel. Zeg ze dat ze gewoon even rustig blijven zitten en niet voor de rest hoeven te bepalen wanneer we klaar zijn met eten of drinken.
Vind het allemaal erg slap. Daarom dat ik ook denk dat het voorheen met vakanties wel ging, omdat zij uiteindelijk toch wel toegeeft.
Pubers zijn ook wel de lastigste mensen op aarde, zo’n beetje. Niet allemaal, velen wel. Of jij de dans ontspringt weet je ook niet, hoe schattig je kinderen nu ook zijn.
Eigenlijk moet je alles een beetje aanpassen aan de zwakste schakel, (om het leuk te hebben) en dat zijn toch echt de pubers in dit geval. Het klinkt niet als een erg leuke vakantie voor hen. Die fout heb ik ook weleens gemaakt, maar ik had dan wel weer het ‘geluk’ dat mijn puber gewoon lamlendig op hotelkamer bleef hangen, niet alle pubers zijn zo braaf natuurlijk of het ligt niet in hun aard.
Hebben jullie ook dingen gedaan die ze leuk vinden, interessant, spannend? Zijn ze uitgedaagd om te bewegen?
Verder kun je zelf (als je nog verder wil…) natuurlijk ook het een of ander doen, wat beter je grenzen leren aangeven. (Vandaag of morgen wil ik echt naar dat restaurant bijv) Of wat vaker opsplitsen op vakantie. Het zijn ook lastige leeftijdscategorieën om te combineren.
Heel onaardig wat ik nu ga zeggen, ik weet het.
Dat gezegd hebbende; Dit is de zoveelste opmerking van een ouder van een ( startend/orienterend ) samengesteld gezin waarbij de kinderen van de andere ouder moeilijk te hanteren zijn/ondankbaar zijn/verwend zijn/verkeerde dingen eten/ verkeerde gewoontes hebben/onbeleefd zijn/te weinig respect hebben etc. tegenover het gezin dat het graag goed wil doen met de lieve, aangepaste kinderen die altijd luisteren en alles lusten, die niet brutaal of ongeïnteresseerd zijn etc.
Ik hoop dat je je realiseert dat jullie kinderen zich in een andere fase van hun ontwikkeling bevinden. Die puberteit, dat is nogal wat.
Als je alle signalen die thuis werden gegeven hebt gemist en totaal overvallen bent door wat je deze vakantie is overkomen met deze pubers, dan zegt dat wellicht meer over jou dan over hen denk ik.
Jouw kinderen zijn ( neem ik aan ) de liefste mensen in jouw leven. De liefste mensen in het leven van jouw vriendin, dat zijn háár kinderen. Jullie zitten misschien niet op één lijn, maar je mag er vanuit gaan dat zij doet wat haar het beste lijkt. Als je daar nu al zoveel moeite mee hebt, dan denk ik: kappen. Jullie relatie heeft geen schijn van kans, dit is zó bassaal...
Heb het ook wel vaker genoemd: de eigen kinderen zijn prinsjes en prinsesjes, de stiefjes monsters. Jouw volmaakte en nog buigzame kinderen hebben die puberleeftijd nog lang niet bereikt; zijn net de kleuterleeftijd ontgroeid.
Ik hoop voor je dat ze meevallen als ze de pubertijd inrollen.
Nu moeten moeders vriend plus kinderen ze niet, kunnen ze niets goed doen, hij wil ze niet voor even en zeker niet voor lange tijd en nu wil zelfs hun eigen moeder niet meer met ze weg en pa is amper in beeld.
Wat voor voorbeeld en wereldbeeld en schade krijgen deze kinderen ( want dat zijn het) nou helemaal van die volwassenen in hun leven. Bravo. Gemiste kans.
