Stoppen of doorgaan

Poezekat schreef op 15-08-2022 om 15:51:

[..]

Als het echt in de uitnodiging zou staan, dan zou ik dat zeker respecteren en geen sketches of wat anders opvoeren. Maar waar het dan verkeerd is gegaan is me nog steeds niet helemaal duidelijk, of de man van TO dit kort van tevoren heeft aangegeven of al heel lang geleden.

Geen idee, dat wordt me niet duidelijk. Maar als iemand dat niet wil, dan doe je dat niet. Ook al zegt 'ie dat een dag vantevoren en heb je je carnavalspak al gestreken bij wijze van. 

Je kunt dat flauw vinden, maar het is hun bruiloft, niet de jouwe. 

Ik vind er zelf meestal ook weinig aan aan die schijtlollige sketches. Het lijkt vaak nergens op en als je geen insider bent in dat groepje, snap je de grappen ook niet. Zo'n sketch doen mensen meestal omdat ze het zelf leuk vinden. 

Laatst op een bruiloft geweest waar in de uitnodiging stond dat het niet de bedoeling was. Niemand deed het. Er was een korte film over het bruidspaar, verder twee artiesten. Prima verder, leuke avond gehad. De meeste andere genodigden ook en het bruidspaar helemaal. Niemand had het over het gemis van flauwe sketches en toneelstukken.

Sas-OO schreef op 16-08-2022 om 15:03:

Je schrijft dat je partner al een aantal jaar heeft aangegeven geen sketches en zo te willen op jullie bruiloft. Maar dat het toch werd gedaan.
Heb jij zelf ook dringend aangegeven aan je familie dat jullie dat niet willen?
Want als hij dit al zolang heeft aangegeven, dan zou ik me ook niet serieus genomen voelen als het toch gebeurt.
En wist jij vooraf dat je broers toch iets zouden doen? Heb jij geprobeerd om de ludieke speech te stoppen.

Natuurlijk was zijn reactie buiten proportie maar ik snap wel dat hij ervan baalt dat er zo weinig rekening wordt gehouden met zijn wensen.

Allemaal waar hoor. Maar eerlijk gezegd vind ik dat degene die man blijkbaar snappen wel heel erge pietlutten zijn. Kijk hij zou een punt hebben gehad als de hele avond vol sketches zat. Maar het ging dus alleen om een cadeau op een ludieke manier aanbieden. Man man wat een gezever, dan moet vervolgens iedereen over de grond kruipen en sorry sorry sorry zeggen, dan is het blijkbaar normaal dat je niet met je kersverse vrouw in bed  wil liggen etc.

Maar het zal er ook mee te maken hebben dat ik die sketches soms wel erg leuk vind. Het hangt wel heel erg af van de kwaliteit maar ik ben eens op een bruiloft geweest waar er zowat een halve musical werd opgevoerd, zo goed en zo leuk. ( en niet al te lang, mensen die zichzelf graag in de schijnwerpers zetten heb je ook niets aan).Ik ben ook wel eens ergens geweest waar de ouders een lied in elkaar hadden gezet. Zo lief, maar ze waren niet muzikaal en moeder zong zo vals als een kraai. Waarop mijn vriendin zei: " het leuke is dat je hier gewoon om kunt lachen, we lachen haar zo'n beetje uit" 

Weet je natuurlijk mag je je bruiloft vieren zoals je zelf wil en mag je aangeven dat je liever geen sketches hebt maar als je zó ongelóóflijk  spastisch gaat doen over één ludiek stukje, als je zo bang bent dat iemand iets doet wat jij niet leuk vindt, dan kun je beter samen op een maandag ochtend naar het stadhuis gaan. Ben je gelijk van het gezeur af. 

Gingergirl schreef op 16-08-2022 om 15:57:

[..]

Sorry hoor maar waarom pietlutten, kun je je zo moeilijk inleven in een ander alleen omdat jij het wel leuk vindt.

Als er van te voren wordt aangegeven dat het niet de bedoeling is, dan hoor je, je daar als gast aan te houden het is immers niet jouw feestje. Als je, je als gast daar niet aan kan of wil houden moet je thuis bljjven en niet andermans feestjes verzieken.

Pietlutten omdat als je goed leest het alleen ging om het op een ludieke manier aanbieden van een cadeau.

En ik zeg nergens dat je niet mag zeggen dat er geen toneelstukjes mogen worden opgevoerd, ik vind ook dat als iemand zegt dat hij geen acts wil je niet een hele avond vol acts in elkaar moet draaien. Ik zou dat ook nooit en nooit doen, ook al vind ik het zelf wel leuk. ( overigens ben ik ook wel eens ergens geweest waar er een héle avond flauwe en dubbelzinnige toneelstukjes werden opgevoerd en daar vond ik ook geen klap aan  het hoeft niet hé die stukjes ik zeg nergens dat het moet. Ik ben ook wel eens op een feestje geweest waar ik de spanning voelde en er vrésélijke muziek werd gedraaid ..waar ik niets van snapte want ik wist zeker dat het niet de smaak was van de bruid.. )

Maar het gaat hier om één ludieke act, oké kun je denken "he verrek dat was niet de bedoeling" maar om dan zo belachelijk te reageren zo extreem. Daar snap ik niets van en ik snap er ook niets van dat sommige reageerders dan ook nog TO de schuld geven dat zij dit niet heeft voorkomen, dat zij wel niet goed gecommuniceerd zou hebben, dat zij met haar broer moet praten etc etc.

Het is allemaal zo buitenproportioneel

Gingergirl schreef op 16-08-2022 om 15:57:

[..]

Sorry hoor maar waarom pietlutten, kun je je zo moeilijk inleven in een ander alleen omdat jij het wel leuk vindt.

Als er van te voren wordt aangegeven dat het niet de bedoeling is, dan hoor je, je daar als gast aan te houden het is immers niet jouw feestje. Als je, je als gast daar niet aan kan of wil houden moet je thuis bljjven en niet andermans feestjes verzieken.

Ik moet ook wel zeggen dat het hier eigenlijk nooit meer gedaan wordt, ben op heel wat bruiloften geweest maar hier kiest niemand meer voor dat soort bruiloften, is echt iets van vroeger denk ik.

Geen toneelstukjes is inderdaad geen toneelstukjes. Ook niet eentje (almeer mensen er zo over denken heb je er alsnog 25), ook niet de jouwe omdat die wel echt grappig is, ook niet een hele korte, etc.

En vind je alsnog het iets wat absoluut niet kan ontbreken op die bruiloft, dan kun je het altijd nog bespreken met het bruidspaar ipv ongevraagd aannemen dat het toch echt moet. 

Leene schreef op 16-08-2022 om 16:07:

[..]

Pietlutten omdat als je goed leest het alleen ging om het op een ludieke manier aanbieden van een cadeau.

En ik zeg nergens dat je niet mag zeggen dat er geen toneelstukjes mogen worden opgevoerd, ik vind ook dat als iemand zegt dat hij geen acts wil je niet een hele avond vol acts in elkaar moet draaien. Ik zou dat ook nooit en nooit doen, ook al vind ik het zelf wel leuk. ( overigens ben ik ook wel eens ergens geweest waar er een héle avond flauwe en dubbelzinnige toneelstukjes werden opgevoerd en daar vond ik ook geen klap aan het hoeft niet hé die stukjes ik zeg nergens dat het moet. Ik ben ook wel eens op een feestje geweest waar ik de spanning voelde en er vrésélijke muziek werd gedraaid ..waar ik niets van snapte want ik wist zeker dat het niet de smaak was van de bruid.. )

Maar het gaat hier om één ludieke act, oké kun je denken "he verrek dat was niet de bedoeling" maar om dan zo belachelijk te reageren zo extreem. Daar snap ik niets van en ik snap er ook niets van dat sommige reageerders dan ook nog TO de schuld geven dat zij dit niet heeft voorkomen, dat zij wel niet goed gecommuniceerd zou hebben, dat zij met haar broer moet praten etc etc.

Het is allemaal zo buitenproportioneel

Agree to disagree; heel simpel geen acts is geen acts en niet " o zij willen het niet wij doen het lekker toch" . Hoe moeilijk is het om je aan iets te houden. Zo'n act verpest de hele sfeer en ambiance van je bruiloft. Ik begrijp het wel, ik zou ook geen cadeau meer hoeven van degene zich niet aan de afspraak hield en ook nog een grote mond gaf. Zo respectloos allemaal.

Dat de man van TO zo boos is op haar vindt ik ook heftig, echter heeft zij ook hem niet gesteund. Je spreekt geen acts af en gaat er vervolgens om zitten lachen. Ze had okk haar broers op dat moment aan kunnen spreken, hee joh zullen we dat een andere keer doen. Ze geeft zelf nu ook aan dat bij haar nu pas het kwartje valt dat haar man deze manier van trouwen niet wilde. Hij voelt zich niet serieus genomen denk ik. 

Als die act er niet geweest was dan had hij waarschijnlijk wel iets anders gevonden wat niet door zijn beugel kon.

Pieter123 schreef op 16-08-2022 om 11:31:

Ik snap best dat je man het niet leuk vindt dat er toch acts gedaan worden, ondanks dat er van tevoren gezegd is dat het niet op prijs gesteld wordt. En de reactie van je broer dat je man zich niet aan moest stellen, was ook niet handig. Tot zover kan ik nog begrip hebben voor je man.

Maar het weglopen tijdens de act, niet meer bij jou willen slapen en niet meer met jou het weekje weg willen, dat vind ik van hem dan weer zwaar overdreven. Bovendien richt hij zich op de verkeerde persoon. Hij kan jou toch niet verantwoordelijk houden (of zelfs straffen) voor wat je familie heeft gedaan? Je kunt hooguit zeggen dat jij het ook niet leuk vindt van de act en de reactie van je broer.

Ik denk sowieso niet dat je broer excuses gaat maken zolang je man zijn eigen aandeel hierin niet ziet. Ik zie pas een kans op verzoening als je man durft toe te geven dat hij zelf ook niet aardig is geweest tijdens de bruiloft.

Punt is dat de broers in eerste instantie iets fout hebben gedaan dus als ZIJ nu excuses aanbieden kan hij daar niet meer over beginnen. Dan is het vervolgens aan HEM om excuses aan te bieden voor zijn reactie. Ik zou dus weldegelijk van mijn broers eisen om excuses aan te bieden. Later las ik al dat ze bang zijn dat ze iets verkeerds zeggen. Snap ik. Ik zou dan ook mijn broers adviseren om echt duidelijk en oprecht excuses aan te bieden, te zeggen dat jij er niks van wist, te zeggen dat ze dit heel naar vinden en hem niet in het openbaar zo wilden kwetsen maar dat ze het goed willen maken en dat ze ook bang zijn dat ze iets verkeerds zeggen maar dat ze oprecht sorry willen zeggen en er over willen praten. Als die man dan nog steeds moeilijk blijft doen heeft hij in ieder geval niet meer het recht te zeggen dat die broers excuses moeten maken. 

Elvira1989 schreef op 15-08-2022 om 18:27:

[..]

Ik mis de man die hij 10/11 jaar geleden was.. altijd zorgzaam, mijn belangen en wensen waren belangrijk voor hem. Het lijkt alsof dit in de afgelopen maanden totaal weg is.

Op mijn beurt denk ik toch dat ik ook aanleiding ben geweest. Sinds de geboorte van ons kind ben ik 100% daarvoor gegaan..

Maar ik doe zo mijn best om ervoor te zorgen dat ik weer de juiste vrouw ben voor hem en de juiste moeder voor ons kind. Ik heb hem altijd in zijn waarde gelaten, hem wel eens gepusht tot iets, maar daarbij altijd zijn belangen voor gezet.

Ben ik nu de enige die deze zin/post opvallend vind? 

Oké, het heeft wellicht niets te maken met de act op hun bruiloft, maar misschien is dit hetgeen wat ten grondslag ligt aan zijn veranderde houding richting TO? 

Kun je vetgedrukte zin uitleggen TO, hoe heeft zich dit geuit in jullie relatie? Heb je je man verwaarloosd (geen oordeel, maar oprechte vraag), waardoor jullie elkaar langzaam uit het oog zijn verloren? Waren jullie na de geboorte naast ouders ook nog wel gelijkwaardige partners voor elkaar? Misschien voelde hij zich toen al steeds minder ‘gehoord’ en heeft de frustratie zich opgestapeld en was het negeren van de wens ‘geen act’ de spreekwoordelijke druppel?

Kersje schreef op 17-08-2022 om 11:25:

[..]

Ben ik nu de enige die deze zin/post opvallend vind?

Oké, het heeft wellicht niets te maken met de act op hun bruiloft, maar misschien is dit hetgeen wat ten grondslag ligt aan zijn veranderde houding richting TO?

Kun je vetgedrukte zin uitleggen TO, hoe heeft zich dit geuit in jullie relatie? Heb je je man verwaarloosd (geen oordeel, maar oprechte vraag), waardoor jullie elkaar langzaam uit het oog zijn verloren? Waren jullie na de geboorte naast ouders ook nog wel gelijkwaardige partners voor elkaar? Misschien voelde hij zich toen al steeds minder ‘gehoord’ en heeft de frustratie zich opgestapeld en was het negeren van de wens ‘geen act’ de spreekwoordelijke druppel?

Nee, zo gaat het toch vaak na de geboorte van 'n kind. Dat is wel zo'n moment dat een relatie vaak lastiger wordt. 

Kersje schreef op 17-08-2022 om 11:25:

[..]

Ben ik nu de enige die deze zin/post opvallend vind?

Oké, het heeft wellicht niets te maken met de act op hun bruiloft, maar misschien is dit hetgeen wat ten grondslag ligt aan zijn veranderde houding richting TO?

Kun je vetgedrukte zin uitleggen TO, hoe heeft zich dit geuit in jullie relatie? Heb je je man verwaarloosd (geen oordeel, maar oprechte vraag), waardoor jullie elkaar langzaam uit het oog zijn verloren? Waren jullie na de geboorte naast ouders ook nog wel gelijkwaardige partners voor elkaar? Misschien voelde hij zich toen al steeds minder ‘gehoord’ en heeft de frustratie zich opgestapeld en was het negeren van de wens ‘geen act’ de spreekwoordelijke druppel?

Ik denk ook dat hier de oorzaak wel eens kan liggen. Ook de uitspraak in de trant van ‘wij zijn met zijn tweeen een’ over TO en kind klinkt niet zo best. Niet voor het kind en niet voor de partner, en ook niet voor TO. Ik denk dat de focus vooral op je kind ligt en je geen gelijkwaardige relatie meer hebt. Je geeft ook aan dat je de man van 10 jaar geleden terug wil, niet de man van voor je huwelijk. Blijkbaar is er van alles aan de hand wat jij niet hebt doorgehad en heb je de relatie mogelijk voor lief genomen. Lijkt me goed om bij jezelf te rade te gaan wat jouw aandeel is in het verslechteren van de relatie en de naar het lijkt ongezonde focus op je kind. Ook zonder scheiding lijkt het een goed idee om daar eens wat verandering in aan te brengen en ook ruimte te geven voor de relatie tussen kind en vader. Lees eens iets over symbiotische relaties tussen ouder en kind, misschien herken je er wat in.

HarrieDelSol schreef op 17-08-2022 om 12:10:

[..]

Nee, zo gaat het toch vaak na de geboorte van 'n kind. Dat is wel zo'n moment dat een relatie vaak lastiger wordt.

Ik weet niet of dat wel zo vaak gebeurd, dat een moeder enkel nog gefixeerd is op het moederschap ipv combi partnerschap, in mijn naaste omgeving niet namelijk. Als TO zich bijvoorbeeld na de geboorte totaal op het moederschap heeft geworpen, dan raak je toch echt de verbinding met je partner kwijt. Daarnaast geeft TO aan een zeer hechte band met haar familie te hebben, dus wie weet waar man van TO nog ergens zijn aandacht kreeg? Dit is overigens mijn eigen invulling, vandaar ook mijn vragen aan TO.

Er moet beslist iets meer aan de hand zijn dan dat ene stomme toneelstukje... En relaties veranderen nu eenmaal na de geboorte van een kind.
Het kan best zijn dat TO zich teveel op het kind heeft gericht en de relatie heeft verwaarloosd. Maar ik merk dat ik gelijk al weer helemaal iebelig wordt van de term symbiotische relatie. Het is nu eenmaal zo dat een kleine baby veel tijd opslokt. En als TO ook nog eens borstvoeding geeft ( wat ik natuurlijk niet weet) dan is een moeder helemaal veel met het kind bezig.
Dat verandert heus wel weer. Maar om dan gelijk van een symbiotische relatie te spreken. 
Misschien is man wel  heel kleinzerig en jaloers. 

Ik merk dat ik meer de neiging heb om voor TO op te komen omdat ik de reactie van haar man zo extreem vind, zo ontzettend kinderachtig ook. Ben je jarig mee....met zo iemand denk ik dan.

Maar goed we horen het alleen maar van 1 kant.
Laten we het erop houden dat dit echtpaar veel beter moet gaan communiceren en daar wellicht wat hulp bij kan gebruiken. 
Blijft voor mij de vraag: waarom trouwen? Wie heeft wie gevraagd. Door zo'n trouwdag vergroot je alleen nog maar meer de druk op een relatie die misschien toch al wat barstjes ging vertonen.
Werk aan de winkel TO. En om op de titel boven de vraag terug te komen. Ik zou nu niet stoppen maar wel gaan communiceren over jullie relatie evt met relatie therapie.. scheiden is voor kinderen zelden de goede optie. Je kunt beter je relatie weer op de rit zien te krijgen. Samen weer een nieuwe start maken.
Sterkte 

Kersje schreef op 17-08-2022 om 13:14:

[..]

Ik weet niet of dat wel zo vaak gebeurd, dat een moeder enkel nog gefixeerd is op het moederschap ipv combi partnerschap, in mijn naaste omgeving niet namelijk. Als TO zich bijvoorbeeld na de geboorte totaal op het moederschap heeft geworpen, dan raak je toch echt de verbinding met je partner kwijt. Daarnaast geeft TO aan een zeer hechte band met haar familie te hebben, dus wie weet waar man van TO nog ergens zijn aandacht kreeg? Dit is overigens mijn eigen invulling, vandaar ook mijn vragen aan TO.

Ik zie wel dat relaties vaak veranderen na de geboorte van een kind. Onvermijdelijk, want het draait dan toch meer om het kind dan enkel om de relatie. Daar moet je mee om kunnen gaan. 

HarrieDelSol schreef op 17-08-2022 om 13:32:

[..]

Ik zie wel dat relaties vaak veranderen na de geboorte van een kind. Onvermijdelijk, want het draait dan toch meer om het kind dan enkel om de relatie. Daar moet je mee om kunnen gaan.

Je begrijpt mijn punt niet volgens mij.