Stoppen of doorgaan
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en ik zocht een plek om mijn verhaal (anoniem) aan te kunnen gaan. Ik kan er met niemand anders over praten.
Ik ben recent getrouwd. We zijn al 11 jaar samen, hebben een prachtig kind samen en ook enige tijd samenwonend.
Nu is het zo dat mijn partner, in mijn ogen, om ontzettend onnodige redenen boos/gekwetst/woedend is. Voorbeeld 1: mijn vrijgezellenfeest, gebeurde iets (niet iets schokkends) wat niet mijn ding was, maar oke, verder een leuke dag gehad. 2: tijdens onze bruiloft kwam er een kleine act. Mijn partner had inderdaad gezegd dat hij dat niet wilde, maar het was toch gedaan. Gevolg een woeste partner die zegt dat onze hele bruiloft verpest is. Ook om een opmerking die een van de gasten had gemaakt (toevallig een naaste van mij).
Niet meer bij mij willen slapen na de bruiloft, mij verwijten dat ik hem op de bank heb laten slapen. Wat overigens zijn keuze was... Wat doe ik verkeerd? Help!
Nou Harrie Delsol; jij geeft nu impliciet de vrouw de 'schuld' van de verwijdering tussen man en vrouw omdat zij te veel aandacht aan de baby geeft....
Maar er zijn een hoop kleinzielige mannetjes die maar niet willen begrijpen hoe veel werk een baby met zich meebrengt en dan zelf geen poot uitsteken maar wel -naar aandacht snakkend- op de bank eenzaam zitten te wezen...
Pippeltje schreef op 18-08-2022 om 20:30:
Nou Harrie Delsol; jij geeft nu impliciet de vrouw de 'schuld' van de verwijdering tussen man en vrouw omdat zij te veel aandacht aan de baby geeft....
Maar er zijn een hoop kleinzielige mannetjes die maar niet willen begrijpen hoe veel werk een baby met zich meebrengt en dan zelf geen poot uitsteken maar wel -naar aandacht snakkend- op de bank eenzaam zitten te wezen...
Nee. Ik zeg gewoon dat relaties veranderen. Soms door toedoen van de vrouw, soms door toedoen van de man en soms gewoon door toedoen van beiden in combinatie met de situatie.
Leene schreef op 15-08-2022 om 16:42:
[..]
Dit! Dit is het probleem wie reageert er nu op zo'n manier. Je doet er degene die je het liefste is pijn mee. ( Als het goed is,.is zij het liefste) dat doe je toch niet dan mankeer je toch wat? Sorry kan ik nul begrip voor opbrengen.
En tot de dag van vandaag gaat het nog steeds verder.. We zijn al een week verder en nog is het niet goed voor hem. Tijdens de bruiloft is er al excuses aangeboden, paar dagen geleden is er iemand geweest om excuses te maken, maar toch..
Nu heb ik niet genoeg steun gegeven in de ruzie/argumenten. Terwijl ik in alle gesprekken en tegen iedereen heb gezegd dat ik zijn emotie en teleurstelling begrijp. Wat ik alleen niet goed begrijp is de reactie erop..
Elvira1989 schreef op 19-08-2022 om 18:48:
[..]
En tot de dag van vandaag gaat het nog steeds verder.. We zijn al een week verder en nog is het niet goed voor hem. Tijdens de bruiloft is er al excuses aangeboden, paar dagen geleden is er iemand geweest om excuses te maken, maar toch..
Nu heb ik niet genoeg steun gegeven in de ruzie/argumenten. Terwijl ik in alle gesprekken en tegen iedereen heb gezegd dat ik zijn emotie en teleurstelling begrijp. Wat ik alleen niet goed begrijp is de reactie erop..
Heb je ook al gevraagd wat er echt aan de hand is? Want dit gaat nergens over. Overigens vermoed ik dat het begrijpen van zijn emotie en teleurstelling niet genoeg is. Dan staat hij nog steeds alleen. Hij zal willen dat je zijn emotie en teleurstelling deelt.
Dan nog is het geen excuus om zich als een mokkende kleuter te gedragen.
Kersje schreef op 17-08-2022 om 11:25:
[..]
Ben ik nu de enige die deze zin/post opvallend vind?
Oké, het heeft wellicht niets te maken met de act op hun bruiloft, maar misschien is dit hetgeen wat ten grondslag ligt aan zijn veranderde houding richting TO?
Kun je vetgedrukte zin uitleggen TO, hoe heeft zich dit geuit in jullie relatie? Heb je je man verwaarloosd (geen oordeel, maar oprechte vraag), waardoor jullie elkaar langzaam uit het oog zijn verloren? Waren jullie na de geboorte naast ouders ook nog wel gelijkwaardige partners voor elkaar? Misschien voelde hij zich toen al steeds minder ‘gehoord’ en heeft de frustratie zich opgestapeld en was het negeren van de wens ‘geen act’ de spreekwoordelijke druppel?
Ik quote mezelf nog even 😃
Elvira, zou dit eventueel zijn emotie kunnen verklaren?
Kersje schreef op 21-08-2022 om 15:04:
[..]
Ik quote mezelf nog even 😃
Elvira, zou dit eventueel zijn emotie kunnen verklaren?
Voor mijn gevoel heb ik hem niet verwaarloosd.. Kan natuurlijk zijn dat hij dit anders ervaart.. Maar hij is een ontzettend gesloten boek..
Maar als het op de verzorging van ons kind aankomt geeft hij vaak niet thuis.. Ik ben degene die er 's morgens uitgaat, ook degene die er 's nachts uitgaat als er iets is. Dus om die reden is mijn band met ons kind ook heel erg sterk.
Maar hoe hij zich die avond (en de dagen erna) heeft gedragen, zo ken ik hem echt niet. Voor mij een totaal andere man. Nu ook boos op mijn ouders. En zolang niemand komt praten en/of excuses komt maken, zijn ze niet welkom in ons (zijn woorden: mijn huis). Hij is de laatste dagen rustiger en liever tegen mij, maar dat hij nog boos is op jan en alleman doet mij pijn.
Elvira1989 schreef op 15-08-2022 om 18:27:
[..]
Ik mis de man die hij 10/11 jaar geleden was.. altijd zorgzaam, mijn belangen en wensen waren belangrijk voor hem. Het lijkt alsof dit in de afgelopen maanden totaal weg is.
Op mijn beurt denk ik toch dat ik ook aanleiding ben geweest. Sinds de geboorte van ons kind ben ik 100% daarvoor gegaan..
Maar ik doe zo mijn best om ervoor te zorgen dat ik weer de juiste vrouw ben voor hem en de juiste moeder voor ons kind. Ik heb hem altijd in zijn waarde gelaten, hem wel eens gepusht tot iets, maar daarbij altijd zijn belangen voor gezet.
In aanvulling op jouw laatste bericht op mijn vraag, heb ik toch even bovenstaande post teruggehaald, want ik begrijp deze volgens mij niet goed of interpreteer deze anders dan dat jij bedoelde te zeggen?
Vooral vetgedrukte zinnen:
- Hoezo mis je de man van 10/11 jaar geleden en niet de man van voor jullie huwelijk? Was trouwen dan wel zo’n geweldig plan als je deze man al ruim 10 jaar miste?
- Waarvan of waarin denk jij aanleiding te zijn geweest icm 100% voor jullie kind gaan?
- Op welke manier zou jij zo je best moeten doen weer de juiste vrouw voor hem en juiste moeder voor jullie kind te zijn en waarom?
Kersje schreef op 21-08-2022 om 16:09:
[..]
In aanvulling op jouw laatste bericht op mijn vraag, heb ik toch even bovenstaande post teruggehaald, want ik begrijp deze volgens mij niet goed of interpreteer deze anders dan dat jij bedoelde te zeggen?
Vooral vetgedrukte zinnen:
- Hoezo mis je de man van 10/11 jaar geleden en niet de man van voor jullie huwelijk? Was trouwen dan wel zo’n geweldig plan als je deze man al ruim 10 jaar miste?
- Waarvan of waarin denk jij aanleiding te zijn geweest icm 100% voor jullie kind gaan?
- Op welke manier zou jij zo je best moeten doen weer de juiste vrouw voor hem en juiste moeder voor jullie kind te zijn en waarom?
Ik bedoelde eigenlijk de man die hij 10/11 jaar lang voor mij is geweest. Eigenlijk tot voor mijn vrijgezellenfeest en het trouwen was hij gewoon heel anders. Zorgzaam, lief en rustig. Wel eens geïrriteerd, maar nooit echt boos. We zijn ivm corona en de tussenkomst van ons kind ruim 3 jaar verloofd geweest voor we gingen trouwen. Dus de plannen waren er al voordat we ons kind kregen.
En met 100% voor ons kind gaan denk ik dat hij misschien niet hetzelfde in het familie leven staat als dat ik sta. Maar doordat ik bijna alles alleen moet doen rondom ons kind (want hij staat niet vroeg op oid) ben ik eerder vermoeid. Hierdoor ben ik 's avonds ook vaak moe en minder gezellig. En hij is zelf echt een nachtdier.
Ik ben nogal snel met de schuld bij mezelf te leggen en te voelen, dan dat ik dat bij een ander zou doen.
Is hij nou nog stééds boos op heel jouw familie terwijl ze excuses hebben aangeboden? Wat wil hij nu nog van hen?
Je schrijft dat het begon met het vrijgezellenfeest. Is daar iets gebeurt of is het toch dat idee van trouwen/gebonden zijn dat hem beklemt?
MamaE schreef op 21-08-2022 om 22:37:
Is hij nou nog stééds boos op heel jouw familie terwijl ze excuses hebben aangeboden? Wat wil hij nu nog van hen?
Je schrijft dat het begon met het vrijgezellenfeest. Is daar iets gebeurt of is het toch dat idee van trouwen/gebonden zijn dat hem beklemt?
Ze hebben iets georganiseerd wat niet mijn ding was, een chippendale show. Maar het was georganiseerd door mijn beste vriendin en schoonzus. En hij was woedend, want zij behoorden mij te kennen en te weten dat het niet mijn ding zou zijn. Ik heb verder een prima avond gehad!
Ja, boos op de broers, vanwege de sketch. En boos op mijn ouders omdat die teleurgesteld zijn over zijn gedrag.
En hoe lang wil hij dan nog boos blijven? Wat heeft hij van jouw familie nodig om weer normaal te kunnen doen?
Ik vind het echt ver gaan om over zoiets nog weken boos te blijven.
Elvira, er is echt wat anders aan de hand. Echt! Boosheid en boos blijven. Daaronder zit de echte reden.
Het gaat niet meer om de inhoud.
Hij verpest jullie relatie. Beseft hij dat? Misschien goed of tijd om zelf eens heel anders te gaan reageren op hem? Op zijn boosheid. Gemopper. Iedereen de schuld geven. Misschien weer een serieus gesprek plannen (zeg hem dat dat je vanavond om 20.00 uur serieus wil praten). En dan meteen bij dat gesprek uitspreken dat je er klaar mee bent. Met hoe hij zich gedraagt. Dat je geen zin meer hebt in drama. Jij je onprettig voelt. Door hem. Door zijn aanhoudende boze gedrag.
Waarschijnlijk gaat hij weer vertellen hoe logisch het is dat hij boos is. Dat afkappen. Zeg dat het niet gaat om wie heeft gelijk. Maar dat jij geen zin meer hebt in zijn boze gedrag. Dat je zelfs overweegt weg te gaan omdat het voor jou niet meer okay voelt. En hoe jullie dit gaat oplossen (en dat is niet dat hij anderen wat wil laten doen,). Wat gaat hij anders doen? Wat ga jij anders (willen/kunnen) doen? Hoe komt er weer verbinding?
En boosheid: duwt je alleen verder van hem weg....
Eens met Anna Cara, dit gaat over wat anders. Probeer dat boven tafel te krijgen.
Kun je uitleggen waarom hij denkt boos te mogen zijn over jouw vrijgezellenfeestje? Je hebt een leuke avond gehad zeg je, verder gaat het hem toch geen barst aan?
" Ze hebben iets georganiseerd wat niet mijn ding was, een chippendale show. Maar het was georganiseerd door mijn beste vriendin en schoonzus. En hij was woedend, want zij behoorden mij te kennen en te weten dat het niet mijn ding zou zijn"
De grappenmaker. Hij ergert zich aan die Chippendales, windt zich erover op, en doet dan net alsof hij boos is omdat men jou niet goed zou hebben behandeld, en als jij dan zou zeggen dat het jou een biet is dan nog is hij boos, nu ook op jou omdat jij hem niet steunt en/of niet begrijpt. Mijn partner heeft zoiets ook wel eens geflikt, het haalt een mens het bloed onder de nagels vandaan.
Als hij zich ergens aan stoort, laat hij dan mans genoeg zijn om te erkennen dat het hem stoort en jou er buiten laten.
Er valt aan een ernstig gesprek niet te ontkomen. Dit is geen leven zo. Hoe lang is hij nog van plan dit vol te houden? En wat is jouw plan? Langs elkaar heen blijven leven tot je kind meerderjarig is en al die tijd maar op eieren blijven lopen in de hoop dat hij ooit bijdraait? Ik ben bang dat je hem het mes op de keel zal moeten zetten: of we zoeken hulp, of ik trek de stekker eruit.
Eens met de drie voorgaande posts. Hij verziekt eigenhandig de relatie. Wil hij dat? Dan moet hij vooral zo doorgaan. Maak hem duidelijk dat jij niet van plan bent zo te leven en dat er dingen moeten veranderen. Relatietherapie lijkt me ook geen slecht idee, want als dit jullie manier is van omgaan met conflicten (hij mokt en zanikt en geeft jou de schuld, jij probeert het hem naar de zin te maken) is het een kwestie van tijd voor het weer misloopt. Ik zou ook zeker willen weten wat er nou echt achter zit. Hij wil jou wel heel graag dingen verwijten. Waarom?
