Sinds ik zwanger ben doet mijn man afstandelijk
Lieve leden,
Ik ben momenteel 4 maanden zwanger van ons eerste kind. Sinds ik zwanger ben merk ik dat mijn man afstandelijk doet. Hij vindt zelf van niet maar ik vind van wel. Nu mijn buik groter wordt ben ik trots en zeg ik “vind je het mooi zo” waarop hij gewoon heel eerlijk zegt van niet. Hij zegt dat geen enkele man een dikke buik mooi vindt. Hij noemt het symbolisch. Symbolisch vindt hij het wel mooi. Ik raak gekwetst en uit dat ik het niet prettig vind om te horen. Hij wordt dan boos want volgens hem ben ik kleinzerig en ergens heeft hij ook gelijk.
we hebben veel gedoe onderling. Ons huwelijk was voor de zwangerschap best fragiel. Soms lijken we gewoon niet bij elkaar te passen.
Ik voel me niet gelukkig, al lang niet. Ik straal dit ook uit, klaag bv veel. Let er nu wel op sinds een ruzie van vorige week. Maar zodra ik weer een misstap maak is het weer raak. Ik zoek bv veel bevestiging bij hem. Ik weet dat ik dit niet moet doen, maar hij maakt mE ergens ook zo onzeker.
gister vroeg ik bv weer om bevestiging. We hadden het over dat wanneer je hunkert naar bepaald voedsel, en je hebt het eenmaal gehad. Dat het als niet bijzonder voelt. Dus ik grapte van “dat heb je zeker ooK met mij, je wilde me graag en nu je me hebt denk je wat ik voor een gekke vrouw”. Hij lachte en zei dat mensen nooit tevreden zijn, dat ons huwelijk niet perfect is. Dus ik vroeg door en zei van ja maar geen enkel huwelijk is perfect maar ik ben wel tevreden. Hij zei daarop dat hij ons huwelijk niet perfect vindt, dat je altijd wat anders wil, dat het beter gaat. Ik viel dus over het woord “anders”. Ik vroeg hier dus op door en hij werd boos. Hij begon meteen over m’n IQ. Dat hij zich afvraagt of die 80 is. Hij begint vaker over mijn intelligentie, noemt me vaak dom of niet slim.
mijn man is heel slim, doordacht en verwacht altijd maar dat ik dat ook ben. Hij is streng, fouten maken mag bijna niet en zodra ik dus iets doe wat niet goed is of slim, krijg ik kritiek. Het begint me zo erg op te breken.
hij schreeuwt tegen me als hij boos is, scheldt me uit, zegt dat ik heM helemaal gek maak en het geen zin heeft met mij. Hij dreigt ook altijd met “weggaan”. Dit heeft hij ook meerdere malen gedaan in het verleden.
gister noemde hij me ondankbaar. Zegt dat ik niks doe terwijl hij de hele tijd heeft gereden (we waren een dagje weg). Ik durf niet te rijden in een schakel, dit weet hij maar gebruikt het tegen me in een ruzie. Als ik dan vraag of hij geen medelijden heeft nu ik zwanger ben en de hormonen door m’n lijf gieren, zegt hij dat het hem niet interesseert en dat hij voor zichzelf zal kiezen met of zonder kind. Die woorden doen zo’n pijn.
hij erkent m’n emoties nooit, steunt me niet en hij heeft wel gelijk in veel dingen en ik snap dat het hem Gek maakt als ik heM steeds om bevestiging vraag.
gister zei hij ook dat mijn hele leven een depressie is. Dat ik hulp moet zoeken en de hulp Die ik gehad heb, geen zin heeft gehad. Hij schreeuwde dit uit, dat ik alleen maar negativiteit uitstraal. Als ik dan uitspreek dat hij me Onzeker maakt door de manier waarop hij naar me kijkt zegt hij dat het in m’n hoofd zit. Terwijl ik zie hoe hij naar me kijkt, normaal zat hij bv altijd aan m’n billen als hij langsliep. Nu niet. Ik maak me ook lange tijd niet meer op, voel me niet mooi en ik weet dat ik het uitstraal maar hij helpt me niet echt.
Ik hoop dat ik het goed uitleg allemaal. Wie heeft er iets soortgelijks meegemaakt. Ik lees mee
vanochtend stuurde hij me een bericht met de vraag of hij vanavond zal langskomen om samen te eten, gewoon in ons huis.
hierop antwoordde ik: nadat je mij in het laatste gesprek de grond hebt ingeboord, mij zegt te blokkeren en harde dingen roept over de baby? Ik wil je voorlopig niet zien of spreken.
Hij antwoordde toen met: super. Psychopatisch mens.
En hij blokkeerde me direct op de app.
Is dit ook gaslighting?
Je had ook rustig kunnen zeggen: daar ben ik nog niet aan toe, bedankt voor de 'opening'.
AnneJ schreef op 12-07-2021 om 10:29:
Je had ook rustig kunnen zeggen: daar ben ik nog niet aan toe, bedankt voor de 'opening'.
Ik kom nooit zo voor mezelf op. Dit is oprecht de eerste keer. Ik vind dat hij geen "rustig bericht" verdiend nadat hij zulke harde dingen over de baby heeft gezegd. Als hij boos is moet ik hem altijd de tijd geven, en andersom denkt hij na 1 dag al te kunnen appen? En dan nog boos worden als ik eens een hard bericht stuur?
Jij klampt je wanhopig vast, terwijl hij je verder weg blijft duwen. Dit is voor beiden niet gezond en al helemaal niet voor de baby die er niet voor gekozen heeft midden in een ongezonde relatie te belanden.
Ik zou uit elkaar gaan om tot rust te komen. En dan niet twee dagen naar een hotel, of logeren bij moeder, maar echt even los van elkaar leven. Minstens een maand, misschien wel twee, om tot rust te komen, een stap terug te doen en objectief naar je relatie en toekomst te kijken. Je kunt het complete plaatje niet overzien als je er middenin staat.
Spreek met hem af dat je in deze periode elkaar ook een leven zonder elkaar gunt. Dus geen appjes of telefoontjes met verwachtingen. Communiceer alleen over de baby, hij blijft natuurlijk wel de vader, maar laat elkaar verder met rust. Een oefen-scheiding
AnnaStir schreef op 12-07-2021 om 10:52:
[..]
Ik kom nooit zo voor mezelf op. Dit is oprecht de eerste keer. Ik vind dat hij geen "rustig bericht" verdiend nadat hij zulke harde dingen over de baby heeft gezegd. Als hij boos is moet ik hem altijd de tijd geven, en andersom denkt hij na 1 dag al te kunnen appen? En dan nog boos worden als ik eens een hard bericht stuur?
Mij viel deze geweldige uitspraak van MIchelle Obama destijds op: if they go low we go high!
Echt, zo'n ruzieachtige toon is nooit fijn, niet voor jezelf, niet voor de mensen die je voor je hebt, en het laat zaken escaleren.
Ruzie maken heeft wat mij betreft niets te maken met voor jezelf opkomen. Voor jezelf opkomen betekent dat je je eigen doelen zet en die nastreeft en ondertussen de mensen op je pad netjes behandelt zoals je zelf behandeld zou willen worden. En je niet laat verleiden tot scheldkanonnades die tot niets leiden. Omdat jij zonodig stoom af moet blazen of zo? Dat kun je liever elders doen. Je bent niet elkaars boksbal.
en weet je wat het ook is met hem? Hij zou ook eens moeten stilstaan bij mijn gevoel. Dit doet hij werkelijk nooit. Hij zou ook kunnen denken: ik begrijp haar wel, ik was ook hard. Ze is nog boos. Ik antwoord wel met: oké dat is goed.
Maar nee. Hij scheldt me meteen weer uit en gooit me kinderlijk op de blok.
Snapt er iemand wat ik bedoel?
AnneJ schreef op 12-07-2021 om 10:29:
Je had ook rustig kunnen zeggen: daar ben ik nog niet aan toe, bedankt voor de 'opening'.
Ik vind het juist een heel goed bericht. "Jij hebt me niet goed behandeld en nu kook je maar even in je eigen sop gaar'.
Duidelijk, helder en goed je eigen grens aangevend.
Als iemand je schofterig behandeld hoef je niet netjes en beleefd te blijven. De andere partij mag best even met zijn neus op de feiten worden gedrukt
AnneJ schreef op 12-07-2021 om 10:59:
[..]
Mij viel deze geweldige uitspraak van MIchelle Obama destijds op: if they go low we go high!
Echt, zo'n ruzieachtige toon is nooit fijn, niet voor jezelf, niet voor de mensen die je voor je hebt, en het laat zaken escaleren.
Ruzie maken heeft wat mij betreft niets te maken met voor jezelf opkomen. Voor jezelf opkomen betekent dat je je eigen doelen zet en die nastreeft en ondertussen de mensen op je pad netjes behandelt zoals je zelf behandeld zou willen worden. En je niet laat verleiden tot scheldkanonnades die tot niets leiden. Omdat jij zonodig stoom af moet blazen of zo? Dat kun je liever elders doen. Je bent niet elkaars boksbal.
Als hij degene was die had gestuurd wat ik had gestuurd, zou iedereen zeggen: ja maar ik begrijp hem wel, je uitspraken doen een persoon echt pijn.
Inderdaad je reageert zo overemotioneel direct; je had ook inderdaad rustig kunnen weigeren, zeggende dat je daar niet aan toe bent.
Ik vind eerlijk gezegd dat je ook wat overgevoelig reageert op feit dat hij zegt de baby 'niet nodig' te hebben. Kun je dat niet gewoon opvatten als opmerking dat hij niet bij jou zal blijven alleen maar omdat hij een kind met je heeft en meer verwacht van een relatie? Waarom dat zo negatief opvatten?
Het is logisch dat je emotioneel reageert; maar jij plaatst alles direct helemaal in het negatieve.
Ik snap ook wel dat hij daar zo op reageert omdat je hem probeert emotioneel te chanteren als je steeds dingen zegt als;'mis je de baby dan niet', als je probeert het goed te maken.
Het baart mij ook zorgen dat je zegt de baby zo nodig te hebben. Ik hoop maar dat je beseft dat een kind er niet voor de ouders is, maar dat ouders onvoorwaardelijke liefde en zorg moeten bieden. Ik snap wel dat je zwangerschap en het kindje je óp de been houden' in die zin dat je een verantwoordelijkheid hebt en goed voor jezelf moet zorgen.
deze man is ongezond en raar bezig, maar ook jij doet er goed aan hulp te zoeken om wat rustiger te worden en kritisch naar je zelf te kijken.
MoederBarberin schreef op 12-07-2021 om 11:05:
[..]
Ik vind het juist een heel goed bericht. "Jij hebt me niet goed behandeld en nu kook je maar even in je eigen sop gaar'.
Duidelijk, helder en goed je eigen grens aangevend.
Als iemand je schofterig behandeld hoef je niet netjes en beleefd te blijven. De andere partij mag best even met zijn neus op de feiten worden gedrukt
Dank je wel, echt precies wat ik bedoel en wat ik dacht!!!!
Pippeltje schreef op 12-07-2021 om 11:07:
Inderdaad je reageert zo overemotioneel direct; je had ook inderdaad rustig kunnen weigeren, zeggende dat je daar niet aan toe bent.
Ik vind eerlijk gezegd dat je ook wat overgevoelig reageert op feit dat hij zegt de baby 'niet nodig' te hebben. Kun je dat niet gewoon opvatten als opmerking dat hij niet bij jou zal blijven alleen maar omdat hij een kind met je heeft en meer verwacht van een relatie? Waarom dat zo negatief opvatten?
Het is logisch dat je emotioneel reageert; maar jij plaatst alles direct helemaal in het negatieve.
Ik snap ook wel dat hij daar zo op reageert omdat je hem probeert emotioneel te chanteren als je steeds dingen zegt als;'mis je de baby dan niet', als je probeert het goed te maken.
Het baart mij ook zorgen dat je zegt de baby zo nodig te hebben. Ik hoop maar dat je beseft dat een kind er niet voor de ouders is, maar dat ouders onvoorwaardelijke liefde en zorg moeten bieden. Ik snap wel dat je zwangerschap en het kindje je óp de been houden' in die zin dat je een verantwoordelijkheid hebt en goed voor jezelf moet zorgen.
deze man is ongezond en raar bezig, maar ook jij doet er goed aan hulp te zoeken om wat rustiger te worden en kritisch naar je zelf te kijken.
Ik heb nooit gezegd dat ik het goed doe of niks hoef te veranderen. Maar jij begrijpt het plaatje niet, sorry. Hoe kan je nou zeggen dat ik overemotioneel reageer op zulke uitspraken? De uitspraak "maar ik heb de baby niet nodig". Sorry, die doe je niet als 32 jarige man/aanstaande vader, richting je vrouw. Getuigt gewoon niet van respect. Ik zou zoiets nooit hebben gezegd. Ik zou m'n woorden zorgvuldig uitkiezen.
Pippeltje schreef op 12-07-2021 om 11:07:ook jij doet er goed aan hulp te zoeken om wat rustiger te worden en kritisch naar je zelf te kijken.
Deze zin is zeker iets om mee te nemen Anna. Daarom denk ik ook dat uit elkaar gaan voor nu de beste optie is. Dat geeft tijd en ruimte om dit aan te pakken. Je kunt niet aan jezelf werken als je opgeslokt wordt in relatiedrama
En weet je? Laat hem maar eens voelen hoe het voelt om afgewezen te worden. Zo vaak berichtte ik hem met kom alsjeblieft thuis, zullen we praten etc etc. En altijd kreeg ik harde berichten of gewoon helemaal geen berichten.
dit is oprecht de eerste keer dat ik voor mezelf opkom en het voelt heerlijk
MoederBarberin schreef op 12-07-2021 om 11:12:
[..]
Deze zin is zeker iets om mee te nemen Anna. Daarom denk ik ook dat uit elkaar gaan voor nu de beste optie is. Dat geeft tijd en ruimte om dit aan te pakken. Je kunt niet aan jezelf werken als je opgeslokt wordt in relatiedrama
Dit begrijp ik, maar ik ga het aan hem overlaten. Ik heb te veel stress gehad, mede door mezelf maar voornamelijk door hem. Geen moment heeft hij gedacht: ik ga stoppen met hard doen want m'n vrouw is zwanger en kan dit niet trekken. Hij heeft altijd schijt aan mij, nu wordt het tijd dat het andersom is.
AnnaStir schreef op 12-07-2021 om 11:14:
En weet je? Laat hem maar eens voelen hoe het voelt om afgewezen te worden. Zo vaak berichtte ik hem met kom alsjeblieft thuis, zullen we praten etc etc. En altijd kreeg ik harde berichten of gewoon helemaal geen berichten.
dit is oprecht de eerste keer dat ik voor mezelf opkom en het voelt heerlijk
Ik gun je je genoegdoening echter ik denk niet dat dit handig is.
Een ander laten voelen wat jij voelt is vragen om een doorgaande ruzie.
Ik zou mezelf gunnen om uit die dynamiek te stappen en je nu alleen te focussen op je eigen doelen en je eigen kind en geen catfights uit te lokken met je man. Wat schiet je daar, behalve genoegdoening, nu mee op?
Je gaat over je eigen gedrag niet over dat van een ander.
