Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
Pief schreef op 06-09-2023 om 10:44:
[..]
Dat is het. Doe het boek dicht. Dat doet fking veel pijn, maar je kan wel verder. Nu blijf je er maar lijdzaam inzitten.
Kan zij het huis betalen?
Dat gaan we binnenkort horen. En zo niet, dan neem ik het huis. Ik weet niet hoe ik dat boek dicht moet doen.
Beaver1984 schreef op 06-09-2023 om 11:06:
[..]
Dat gaan we binnenkort horen. En zo niet, dan neem ik het huis. Ik weet niet hoe ik dat boek dicht moet doen.
Lees je topic eens rustig door. Je topic is 3 maanden oud en er is niks veranderd. Er staan zoveel tips van mensen die allemaal hetzelfde hebben doorgemaakt. Je gaat hier niet dood aan. Relativeer het eens en herpak jezelf. Ook daar staan tips over van forumleden in dit topic. Geef het tijd ooit zul je weer happy zijn en voelen.
hier ook net besloten om er een punt achter te zetten, mijn man ging 2 jaar geleden vreemd en bleef maar liegen over van alles en bleek ook gewoon achter mijn rug een leventje te leiden die ik niet graag zie, kortom ik heb t gehad. Ik loop ook rond als een spook, heb konstant t gevoel dat ik stik of een steek in mn hart heb. Ben helemaal stil gevallen en t mkt t niet makkelijker als hij maar blijft komen met sorry's, kadoos en beloftes maar ik trap er niet meer in. Bij mij is t ook echt nu dat ik niet meer om hem geef, op een gegeven moment heb je geen respect meer voor iemand die jou niet waardeerd dus dat komt bij jou ook wel en dan is t al makkelijker. Alles slijt onthoud dat. Ik hou mezelf voor ogen dat er niks mis is met mij maar met hem en dat ik beter af ben zonder hem want dan heb ik rust.
Ruud1971! schreef op 06-09-2023 om 11:23:
[..]
Lees je topic eens rustig door. Je topic is 3 maanden oud en er is niks veranderd. Er staan zoveel tips van mensen die allemaal hetzelfde hebben doorgemaakt. Je gaat hier niet dood aan. Relativeer het eens en herpak jezelf. Ook daar staan tips over van forumleden in dit topic. Geef het tijd ooit zul je weer happy zijn en voelen.
Ja precies, lees het topic door. Je bent relatieverslaafd door het aantrekken-afstoten. Door al dat gedoe en steeds weer terugkomen op je voornemens ben je sterker gehecht geraakt en wordt het steeds lastiger. Je zult met wilskracht en op je verstand door moeten pakken. Je gevoel is verraderlijk hier in. Dat zegt je "er komt wel weer een goed moment'. Ja dat zal er komen en daarna weer een slecht moment en dan ga je hier weer posten.
Nee het vraagt doorzettingsvermogen en standvastigheid. En laat je daarnaast helpen: https://www.trubendorffer.nl/verslavingen/relatieverslaving/
Kan online en wordt vergoed. Is voor mensen die weten dat ze in een relatie zitten die niet goed voor hen is maar het maar niet uit kunnen maken.
En stop met posten van vragen: maar ze deed dit, maar ze zei dat. Dat is verslavingsdynamiek. Stap eruit. red jezelf
Titiv schreef op 06-09-2023 om 11:43:
hier ook net besloten om er een punt achter te zetten, mijn man ging 2 jaar geleden vreemd en bleef maar liegen over van alles en bleek ook gewoon achter mijn rug een leventje te leiden die ik niet graag zie, kortom ik heb t gehad. Ik loop ook rond als een spook, heb konstant t gevoel dat ik stik of een steek in mn hart heb. Ben helemaal stil gevallen en t mkt t niet makkelijker als hij maar blijft komen met sorry's, kadoos en beloftes maar ik trap er niet meer in. Bij mij is t ook echt nu dat ik niet meer om hem geef, op een gegeven moment heb je geen respect meer voor iemand die jou niet waardeerd dus dat komt bij jou ook wel en dan is t al makkelijker. Alles slijt onthoud dat. Ik hou mezelf voor ogen dat er niks mis is met mij maar met hem en dat ik beter af ben zonder hem want dan heb ik rust.
Ja tuurlijk, hij wil er nu dingen aan doen... blijf sterk Titiv! Jij weet ook hoe het weer loopt als je hier intrapt.
Het boek sluiten gaat beter als je elkaar een tijdje niet ziet en je je richt op jezelf. Dat hoeft niet uit woede te zijn, maar ter bescherming van jezelf.
Denk eens na wat voor vader je wilt zijn zonder haar, wat voor man je wilt zijn, hoe je wilt dat je huis eruit ziet zonder haar etc. Je hoeft geen rekening meer met haar te houden, je kunt zijn en doen zoals je zelf wilt.
Het is heel moeilijk om zo afgewezen te worden. Je hebt zo je best gedaan. Maar soms helpt je best doen niet. Het is wat het is. Jullie zijn geen match meer. Het doet pijn dat het voorbij is, je had op iets anders gehoopt. Maar het is niemands schuld, ook niet de jouwe. Je bent zoals je bent. Hou ajb op met te denken dat als je nou maar zus of als je nou maar zo had gedaan, het dan wel gelukt zou zijn.
Maak afspraken, zorg dat je haar niet teveel ziet bij de overdracht van de kinderen en laat haar haar eigen boontjes doppen. Ga niet meer haar lekkages verhelpen of helpen met haar nieuwe woning sauzen of opdraven voor dit of dat, ook niet voor spijt-verhalen. Dat moet ze zelf maar uitzoeken.
Huil uit, richt je op jezelf en je kinderen, en zoek wat nieuwe (of oude) mensen om je heen waar je steun aan hebt of energie van krijgt. Je kunt dit. Ook dit gaat voorbij. Echt. Gun jezelf wat beters. Gun jezelf een beter leven, een kans op een vrouw die wel blij is met jou zoals je bent of een leven zoals jij wilt.
S.ndra schreef op 06-09-2023 om 12:16:
Het boek sluiten gaat beter als je elkaar een tijdje niet ziet en je je richt op jezelf. Dat hoeft niet uit woede te zijn, maar ter bescherming van jezelf.
Denk eens na wat voor vader je wilt zijn zonder haar, wat voor man je wilt zijn, hoe je wilt dat je huis eruit ziet zonder haar etc. Je hoeft geen rekening meer met haar te houden, je kunt zijn en doen zoals je zelf wilt.
Het is heel moeilijk om zo afgewezen te worden. Je hebt zo je best gedaan. Maar soms helpt je best doen niet. Het is wat het is. Jullie zijn geen match meer. Het doet pijn dat het voorbij is, je had op iets anders gehoopt. Maar het is niemands schuld, ook niet de jouwe. Je bent zoals je bent. Hou ajb op met te denken dat als je nou maar zus of als je nou maar zo had gedaan, het dan wel gelukt zou zijn.
Maak afspraken, zorg dat je haar niet teveel ziet bij de overdracht van de kinderen en laat haar haar eigen boontjes doppen. Ga niet meer haar lekkages verhelpen of helpen met haar nieuwe woning sauzen of opdraven voor dit of dat, ook niet voor spijt-verhalen. Dat moet ze zelf maar uitzoeken.
Huil uit, richt je op jezelf en je kinderen, en zoek wat nieuwe (of oude) mensen om je heen waar je steun aan hebt of energie van krijgt. Je kunt dit. Ook dit gaat voorbij. Echt. Gun jezelf wat beters. Gun jezelf een beter leven, een kans op een vrouw die wel blij is met jou zoals je bent of een leven zoals jij wilt.
Ik weet het. Maar als je iemand om je heen hebt die je mixed feelings geeft is dat best lastig. Roepen ik houd ook van jou. Praten over hoe het beter moet etc. Dat we van alles zouden gaan doen etc en 3 dagen erna roepen dat je geen gevoelens meer hebt. Best raar imo. Als ik haar hier op aansprak zegt ze dat ze er toch achter kwam dat ze het niet wou. Ik was zo blij als een kind toen ze weer ervoor wou gaan en die gast aan de kant had gezet, alles voor niks. Ik ken mijn fouten uit het verleden en snap waarom ze niet meer verder wilt. Misschien ooit in de toekomst als de storm is gaan liggen en ze ziet dat ik haar losgelaten heb. Ik moet nu gewoon verder en proberen een huisje te vinden. Op dit moment wilt ze gewoon niet en forceren heeft geen doel meer. Maar het maakt het niet makkelijker als je iemand om je heen hebt die die dag iets roept en de andere dat dit ontkent en zegt dat ik overdrijf. Zijn er hier veel mensen teruggekomen op hun scheiding?
maar Beaver, ik mag toch hopen dat je inmiddels wel door hebt dat haar woorden leeg en betekenisloos zijn? Dus stop met dat steeds te herhalen hier, echt, het lijkt er maar niet in te willen bij jou.
En wacht nu ook eerst eens af of zij het huis überhaupt wel kan betalen, kun jij dat wel trouwens?
Wat is nu jullie status van zaken regelen? Heeft zij al een financieel adviseur geregeld voor het berekenen vd hypotheek en of zij daar kan blijven wonen en jou kan uitkopen? Is het huis al getaxeerd?
RoodVruchtje schreef op 06-09-2023 om 13:48:
maar Beaver, ik mag toch hopen dat je inmiddels wel door hebt dat haar woorden leeg en betekenisloos zijn? Dus stop met dat steeds te herhalen hier, echt, het lijkt er maar niet in te willen bij jou.
En wacht nu ook eerst eens af of zij het huis überhaupt wel kan betalen, kun jij dat wel trouwens?
Wat is nu jullie status van zaken regelen? Heeft zij al een financieel adviseur geregeld voor het berekenen vd hypotheek en of zij daar kan blijven wonen en jou kan uitkopen? Is het huis al getaxeerd?
Tja dat komt door mijn kansloze hoop. Hoop nog steeds dat het goedkomt. Is het nu niet is het misschien over een tijdje. Maar goed. Voor nu moet ik door met regelen. Zij heeft 2000 netto en moet een huis financieren van 170.000-190.000. Volgens de adviseur moet dat lukken maar ik betwijfel het. Ikzelf heb een stuk meer en kan het desnoods financieren. Had haar ook al aangeboden het te kopen en aan haar te verhuren, maar daar wilde ze niks van weten. We hebben een taxatie van 220.000. Hypotheek loopt van 190.000. Spaarhypotheek met een spaarpolis van 70.000 op dit moment. Dus de helft van de overwaarde en spaarpolis is voor mij. Dat is ongeveer 50.000. Meubels mag zij dan houden. Ben eens benieuwd als het echt zo ver komt wat ze dan gaat doen. Ze heeft altijd nog haar ouders achter de hand. Die redelijk wat vermogen hebben. Das haar geluk, anders had ze deze stap nooit durven zetten
Ja ja Beaver blijft maar twijfelen gebaseerd op haar gedrag. En mensen hier blijven hem maar proberen te overtuigen. Beaver is verslaafd, en zijn vrouw is de dealer maar wij wij die er steeds op in gaan ook.
Beaver lees mijn post van 11.50 nog eens: je moet hier een wilsbesluit over nemen en daar achter blijven staan.
Maar waarom hangt alles steeds van haar af en van wat zij wil? Jij hebt ook recht op een mening en daarnaar te handelen. Nu is het steeds 'oh ik vind je toch weer leuk' en dan gaat het drie dagen goed en dan is het 'nee, ik voel niks meer, ga maar weg' en dan ben je weer verdrietig. Vind je het oké dat mensen je zo behandelen? En je eigen partner notabene? Ik hoop dat je meer eigenwaarde en zelfrespect hebt dan dit.
Jij mag ook kiezen dat de smerige spelletjes klaar zijn en dat ze het mag uitzoeken met zichzelf. Een relatie is geen maaltijd waar je de ene dag wel zin in hebt en de andere dag niet of een kledingstuk dat je aan en uit kan trekken wanneer je daar zin in hebt.
Het is een commitment naar elkaar toe, ook op de mindere dagen. Die commitment mag je verbreken, allebei, maar dit wel/niet spelletje duurt nu echt al veel te lang.
mijn man is precies zo, konstant beloftes maken, doen alsof hij zo slecht is en moet beteren etc etc, daar is een woord voor ook: gaslighting. Niet in trappen! Ze liegen gewoon.
Lexus schreef op 06-09-2023 om 11:51:
[..]
Ja tuurlijk, hij wil er nu dingen aan doen... blijf sterk Titiv! Jij weet ook hoe het weer loopt als je hier intrapt.
Absoluut niet. Ik ben zelfs echt op hem afgeknapt. Al dat liegen en de valse beloftes, ik heb daar echt niets aan, dan ben ik liever alleen.
Beaver1984 schreef op 06-09-2023 om 14:32:
[..]
Tja dat komt door mijn kansloze hoop. Hoop nog steeds dat het goedkomt. Is het nu niet is het misschien over een tijdje. Maar goed. Voor nu moet ik door met regelen. Zij heeft 2000 netto en moet een huis financieren van 170.000-190.000. Volgens de adviseur moet dat lukken maar ik betwijfel het. Ikzelf heb een stuk meer en kan het desnoods financieren. Had haar ook al aangeboden het te kopen en aan haar te verhuren, maar daar wilde ze niks van weten. We hebben een taxatie van 220.000. Hypotheek loopt van 190.000. Spaarhypotheek met een spaarpolis van 70.000 op dit moment. Dus de helft van de overwaarde en spaarpolis is voor mij. Dat is ongeveer 50.000. Meubels mag zij dan houden. Ben eens benieuwd als het echt zo ver komt wat ze dan gaat doen. Ze heeft altijd nog haar ouders achter de hand. Die redelijk wat vermogen hebben. Das haar geluk, anders had ze deze stap nooit durven zetten
Dus nu is vetgedrukte hetgeen jouw hoop op is gevestigd?
Wil jij eigenlijk wel advies, wat was jouw doel bij het openen van dit topic?
RoodVruchtje schreef op 06-09-2023 om 15:02:
[..]
Dus nu is vetgedrukte hetgeen jouw hoop op is gevestigd?
Wil jij eigenlijk wel advies, wat was jouw doel bij het openen van dit topic?
Nee het lijkt er voor mij steeds meer op dat Beaver in dit draadje zijn relatieverslaving aan het outacten is. Geen advies aannemen, maar steeds zeggen "ja maar ze zei dit. ja maar ze deed dat" en maar blijven twijfelen. En dan wij weer op hem inpraten dat hij voor zichzelf moet kiezen.
Maar dat wil hij niet blijkbaar, anders had hij al lang gedaan. Hij wil blijven twijfelen en hopen. En ik begrijp dat ook wel hoor, want hij houdt ergens nog van zijn vrouw, ze hebben kinderen ze is ook niet helemaal slecht dus ja je kan altijd hoop blijven hebben.
Maar ik zelf heb me al een paar keer voorgenomen me hier niet meer mee te bemoeien want het lijkt geen zin te hebben. Ik kan het alleen moeilijk aanzien en dan post ik toch weer wat.
