Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
Beaver1984 schreef op 23-08-2023 om 18:06:
[..]
Ze heeft gebroken met hem en geblokkeerd etc.
Maar toch twijfelt ze nu weer over hem en over jou. Echt, doe eens iets met de adviezen die hier gegeven worden, want het blijft een herhaling van zetten. Ik zal het dan nog maar een keer onomstoten voor je neer pennen:
Zolang jij je op blijft stellen op deze manier, ben je voor haar de veilige keuze die er altijd nog is, mocht haar affaire op niks uit lopen. Niks waarom doet ze dit of waarom doet ze dat: jij bent en blijft, sorry dat ik het zeg, maar ik denk dat je dat even nodig bent, de zwakkeling die er maar als een loops hondje achteraan blijft lopen.
Je moet een standpunt innemen. En dat standpunt is dat dit niet kan. Klaar, einde verhaal.
Beaver1984 schreef op 23-08-2023 om 11:02:
[..]
Het voelde gewoon heel anders. Ze was zo zeker van haar zaak. Ze wou ervoor gaan. Ze wou die ander helemaal niet. Ze had zulke spijt. Uren lang gepraat. Seks gehad. Geknuffeld. Alles was geweldig.
Ze weet dat jij van haar houdt en lijkt daar misbruik van te maken. Mijn man houdt ook heel veel van mij maar ik hoef bij hem dit soort dingen niet te flikken hoor dan is het direct voor-bij en dan staat hij ook 100% in zijn recht! Jezelf voor de gek laten houden heeft niks met
liefde te maken ..
als zij morgen zegt Ja het was allemaal nep en ja ik heb je gebruikt en overmorgen zegt nee dat heb ik uit frustratie gezegd dat meende ik niet dan ga je dat ook gewoon weer accepteren.
Het lijkt wel alsof je zelf onbewust met haar spelletje meespeelt want jij zegt ook niet genoeg = genoeg. Wat een onnodige stress terwijl je met andere keuzes een veel fijner leven kunt hebben.
Eens met voorgaande. Wil je elke keer deze twijfel van haar? Wil je je elke keer afvragen Waarom doet ze dit of dat? Een keertje is niet erg, maar dit gaat nu al tijden zo. En je leven gaat voorbij. Met je afvragen waarom zij jou zo behandelt.
‘Waarom’ is hier geen zinnige vraag. Dat is een manier om je eigen boosheid en grenzen te sublimeren naar twijfel omdat je daar zelf minder bang voor bent. Zolang je bezig bent met te zoeken naar antwoorden en haar te begrijpen, hoef je minder de nare gevoelens van boosheid en verdriet te voelen en geen actie te ondernemen. Twijfelen en proberen te begrijpen is veilig. Het is een manier om de situatie in stand te houden, alleen is de situatie niet goed voor jou.
Dat ze van hem af is weet ik zeker, maar ze twijfelt of dit is wat ze wilt. Met mij doorgaan. Ondanks dat ze dit de eerste paar dagen wel zei en zo overtuigt was is ze nu weer aan het twijfelen. Ze vind dat we te snel gaan. Dat ik niet meteen terug had moeten komen. Maar goed zij vroeg me die 1e nacht of ik wou blijven. En van het 1 kwam het ander. Toen ik dan zei ik ga maar mijn spullen halen had ze ook kunnen zeggen nee dat is te snel. Ze heeft zelfs geholpen met mijn kast opruimen en al mijn kleren weer ingeruimd. Toen was er helemaal niks aan de hand. Maar de 4e dag begon ze opeens weer afstandelijker te doen en zei ze misschien gaat het toch te snel en wil ik wel alleen blijven. Ik weet niet of het een optie is om het voorlopig rustig aan te doen en dan 2 of 3x per week iets samen te doen en niet bij elkaar slapen. Dat is wat zij dan wou.
Nee joh je bent ook gelijk weer terug gegaan en dacht zo alles is weer goed en niets meer aan de hand 
Alles in het doosje doen.
Kan toch niet zeg. Buitenom wat zij vindt ben ik echt benieuwd wat jouw gedachtes zijn. Zat je daar alle dagen relaxed? Geen triggers, 100% vertrouwen enz enz. Ik ben geen psycholoog maar waar valt extreme verlatingsangst en negatief zelfbeeld onder? Zoek echt hulp Beaver.
Ik kan er volledig naast zitten, maar toch ga ik mijn denkwijze over jullie situatie geven na bewust even niet meeschrijven hier.
Ik was al enorm verbaasd over je post dat jullie weer samen waren, zeker na alles wat er al vanaf begin dit jaar gaande is. Ik blijf erbij dat jullie relatie enorm toxisch is, het aantrekken en afstoten is echt ontzettend beschadigend, zeker voor jou Beaver, want je lijkt het allemaal maar te ‘pikken’, want jij hebt maar 1 doel en dat is weer samenkomen.
Haar nieuwe lover is natuurlijk geen blijvertje, dat was al meer dan duidelijk, maar (hoe hard ook) jij bent het ook niet (meer) voor haar. Het kan best zijn dat zij heel oprecht weer voor jou had gekozen na haar vakantie, niet uit liefde, maar wel uit gemak! De scheiding en bezoek aan de mediator stond natuurlijk in de planning en wellicht heeft ze genoeg na kunnen denken over hoe haar leven er dan uit zal komen te zien. Financieel een flinke stap terug doen, de scheiding regelen etc.
De makkelijkste weg om dit alles te voorkomen is teruggaan naar hetgeen er was en nog steeds mogelijk is. Dat toneelspel is best een aantal dagen vol te houden, maar ik mag toch hopen dat ook jouw ogen nu eindelijk zijn opengegaan?? Jij bent haar vangnet, niet haar liefde, is dat voor jou voldoende? Je neemt steeds genoegen met de kruimels die je worden toegeworpen, waar trek jij jouw grens?
Jullie hebben het weer geprobeerd (nou ja, een soort van), maar dit komt nooit meer goed. Het is wachten totdat ze wéér een ‘nieuwe liefde van haar leven tegenkomt’ en mag jij weer het veld ruimen. Om vervolgens het hele toxische ritueel weer vanaf start te herhalen.
Gun jezelf meer dan dit, het is écht mogelijk hoor, maar niet met deze vrouw.
Na haar vakantie ging ze volledig voor mij. 3 dagen was het top en zei ze dat ze ook van mij hield, hadden we sex etc. Maar blijkbaar wou ik toen wou ik te graag en heb veel tijd met haar doorgebracht en gezegd dat ik veel van haar hou, complimenten gegeven. Veel dingen in huis gedaan. Ze zei ik was te ‘aanwezig’. Het is ook nooit goed dacht ik nog. Na een week ofzo was ze er alweer klaar mee en riep ik heb geen gevoelens meer ik wil ermee stoppen. Het was ook gewoon te snel gegaan want na haar vakantie vroeg ze me dezelfde avond of ik wou blijven slapen. Toen had ik al nee moeten zeggen, maar goed. Ging allemaal te snel idd. Ze gaf in de vakantie al aan dat ze het rustig wou opbouwen. Nu heb ik haar zelf na die week aangeboden om het rustiger aan te doen en wilt ze het niet meer. Uiteindelijk ben ik maar weer weggegaan naar mijn ouders en heb een afspraak geregeld bij de mediator. Die komt donderdag langs. Ik he er gewoon geen zin meer in en vraag me telkens af waar ze last van heeft. Hoe kun je de ene week roepen alles komt goed, we gaan ervoor, alles achter ons laten en de andere week weer roepen dat je geen gevoelens hebt en wilt kappen
Waarom ga jij telkens weg uit huis als zij zegt dat ze wel scheiden? Draai het eens om, blijf gewoon thuis en laat haar weg gaan.
Pief schreef op 06-09-2023 om 00:15:
Waarom ga jij telkens weg uit huis als zij zegt dat ze wel scheiden? Draai het eens om, blijf gewoon thuis en laat haar weg gaan.
Been there done that. Ze is ook al een maand weggeweest waarna we weer 2 weken samen waren. Lijk wel een marionet.
Lexus schreef op 23-08-2023 om 10:49:
Toen je van de week zei dat jullie weer bij elkaar waren, dacht ik 'daar gaan we weer, nu begint het hele circus weer van voren af aan".
Jullie zijn toxisch gebonden/ gehecht. Het is een cyclus van aantrekken en afstoten die jaren door kan gaan en het leven van alle betrokkenen verpest Ja het doet shitveel pijn om haar los te laten maar dat moet je toch doen. Vanuit je verstand en op wilskracht.
In dit soort gevallen is het niet slim om naar je gevoel te luisteren. Dat zal je gevangen houden. Zet je wilskracht en doorzettingsvermogen in.
En blijf ook hier niet eeuwig posten van 'ja maar ze zei dit, ja maar ze deed dat'. Dat houdt het allemaal in stand. Red jezelf, breek, en breek voorgoed.
dit schreef ik twee weken geleden. Geldt nog steeds. En wij hier maar steeds op je in praten als co-addicts van de co-addict.
Lexus schreef op 06-09-2023 om 01:18:
[..]
dit schreef ik twee weken geleden. Geldt nog steeds. En wij hier maar steeds op je in praten als co-addicts van de co-addict.
De tijd dat ik thuis was voelde zo fijn met haar. Nu ben ik weer weggegaan en ben ik gevoelsmatig nog depressiever geworden. Kan niet eens meer fatsoenlijk opstaan. Donderdag komt de mediator dus. Dan krijgt ze wat ze zo graag wil. Misschien als het geregeld is dat ik me dan ook beter voel.
Beaver1984 schreef op 06-09-2023 om 08:01:
[..]
De tijd dat ik thuis was voelde zo fijn met haar. Nu ben ik weer weggegaan en ben ik gevoelsmatig nog depressiever geworden. Kan niet eens meer fatsoenlijk opstaan. Donderdag komt de mediator dus. Dan krijgt ze wat ze zo graag wil. Misschien als het geregeld is dat ik me dan ook beter voel.
Verdrietig zijn is heel normaal. Je voelt je beter door dingen die je zelf onderneemt. Bouw aan jouw toekomst zonder haar. Kleine stapjes. Wie blijft er in het huis wonen. Als jij dat bent, zorg dan dat je daar bent en koop iets leuks wat je altijd al wilde in je huis. Schilder een muur, koop een plant.
Als je nieuwe woonruimte nodig hebt, ga dan zoeken. Bedenk wat je wil en wat kan. Schrijf je in. Kijk rond. Maak stapjes naar jouw toekomst.
Pief schreef op 06-09-2023 om 08:55:
[..]
Verdrietig zijn is heel normaal. Je voelt je beter door dingen die je zelf onderneemt. Bouw aan jouw toekomst zonder haar. Kleine stapjes. Wie blijft er in het huis wonen. Als jij dat bent, zorg dan dat je daar bent en koop iets leuks wat je altijd al wilde in je huis. Schilder een muur, koop een plant.
Als je nieuwe woonruimte nodig hebt, ga dan zoeken. Bedenk wat je wil en wat kan. Schrijf je in. Kijk rond. Maak stapjes naar jouw toekomst.
Sta al ingeschreven. Maar dat is op dit moment onmogelijk, je moet minimaal 3-4 jaar ingeschreven staan. Kopen is de enige optie. Particuliere verhuur is ook niet te betalen. Verdrietig zijn is ook normaal maar zit al 8 maanden in dat verdriet nu.
Beaver1984 schreef op 06-09-2023 om 09:10:
[..]
Sta al ingeschreven. Maar dat is op dit moment onmogelijk, je moet minimaal 3-4 jaar ingeschreven staan. Kopen is de enige optie. Particuliere verhuur is ook niet te betalen. Verdrietig zijn is ook normaal maar zit al 8 maanden in dat verdriet nu.
Dat is ook zo omdat je zelf geen stappen zet maar je totaal afhankelijk opstelt van (de buien van) je ex. Als je daar mee stopt, kun je ook weer vooruit gaan kijken (zonder haar dus) en uiteindelijk dat verdriet gaan verwerken (in plaats van het steeds weer op te zoeken)
Mugs schreef op 06-09-2023 om 09:29:
[..]
Dat is ook zo omdat je zelf geen stappen zet maar je totaal afhankelijk opstelt van (de buien van) je ex. Als je daar mee stopt, kun je ook weer vooruit gaan kijken (zonder haar dus) en uiteindelijk dat verdriet gaan verwerken (in plaats van het steeds weer op te zoeken)
Dat is het. Doe het boek dicht. Dat doet fking veel pijn, maar je kan wel verder. Nu blijf je er maar lijdzaam inzitten.
Kan zij het huis betalen?
