Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
wat ontzettend tot voor je. Ja soms krijgen vreemdgangers spijt. Als de ergste verliefdheid is gaan liggen, ze zien dat het gras echt niet groener is bij de buren. Het kan zijn dat de onrust niet perse in een relatie zat maar in de persoon zelf. Ik hoor wel eens van mensen dat ze zich gewoon weer even wilden voelen wie ze waren voordat ze alleen maar moeder en vrouw/ partner waren. Maar vaak ook niet. Dan is het vreemdgaan een symptoom van een gevoel dat al langer niet goed zat. En ik al loopt de relatie dan op niks uit willen ze niet terug naar de ex.
Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid
Heb je dit al aan haar gevraagd en heb je dan het idee dat ze eerlijk antwoord geeft?
Het zou kunnen, ik zeg het even hard, dat ze heeft gekozen om met jullie huwelijk verder te gaan vanwege de kinderen en daardoor boos is naar jou. Dat heb je vast zelf al bedacht? Maar de vraag is of je dat moet pikken.
Lees het draadje 'verder na ontrouw' eens. Daar zal je veel herkenning vinden. Er blijkt ook vaak dat degene die ontrouw is geweest, wel spijt heeft en het rot vindt voor de partner maar vooral omdat het zo'n gedoe geeft. Ik vraag me af of ze echt diepgaand spijt hebben van het vreemdgaan als het niet was uitgekomen.
Ik zou zeggen: gooi het open en confronteer haar: ben je nou oprecht boos op mij? Waarom, wat heb ik fout gedaan? Baal je van het vreemdgaan of mis je die persoon nog steeds? De waarheid kan hard zijn maar jullie beiden ook bevrijden.
Overigens maak ik zelf een verschil tussen je schuldig voelen en oprecht spijt hebben. Bij de eerste emotie voel je je rot uit berekening: vind me geen rotzak want ik voel me al rot. Schuldgevoel is meestal een manier om geen consequenties te pakken: ja ik voel me rot maar ik zou het misschien weer doen. Bij spijt ben je oprecht tot inkeer gekomen en wil je zoiets nooit weer doen, ook niet als niemand er achter zou komen. Gewoon omdat je inziet dat je mensen te veel pijn hebt gedaan bijvoorbeeld
Lexus schreef op 16-06-2023 om 21:42:
Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid
Heb je dit al aan haar gevraagd en heb je dan het idee dat ze eerlijk antwoord geeft?
Het zou kunnen, ik zeg het even hard, dat ze heeft gekozen om met jullie huwelijk verder te gaan vanwege de kinderen en daardoor boos is naar jou. Dat heb je vast zelf al bedacht? Maar de vraag is of je dat moet pikken.
Lees het draadje 'verder na ontrouw' eens. Daar zal je veel herkenning vinden. Er blijkt ook vaak dat degene die ontrouw is geweest, wel spijt heeft en het rot vindt voor de partner maar vooral omdat het zo'n gedoe geeft. Ik vraag me af of ze echt diepgaand spijt hebben van het vreemdgaan als het niet was uitgekomen.
Ik zou zeggen: gooi het open en confronteer haar: ben je nou oprecht boos op mij? Waarom, wat heb ik fout gedaan? Baal je van het vreemdgaan of mis je die persoon nog steeds? De waarheid kan hard zijn maar jullie beiden ook bevrijden.
Ze zegt dat ik ook schuld heb aan het vreemdgaan. Tuurlijk heb ik ook fouten gemaakt afgelopen jaren en haar soms verwaarloosd, maar om mij van alles de schuld te geven vind ik erg zwak. Volgende week staat haar weer een zware operate wachten. Daarna moet ze weken lang rustig aan doen en mag ze niks. Hoop dat ze dan misschien tot inkeer kan komen, maar zo lang die nieuwe vriend in haar hoofd blijft denk ik het niet. Spijt heeft ze naar mijn mening niet en ze wilt alleen maar van me af. Tuurlijk praten we nog wel af en toe maar dat is steeds dezelfde discussie. Zij wil niet en ik wel. Snap alleen niet waarom ze vaker huilt in mijn bijzijn. Dat ik bijvoorbeeld nu wel dingen doe met de kids die ik tijdens de relatie niet deed. Dan zegt ze probeer je me nu hiermee te pakken? Terwijl ik alleen probeer om te veranderen op dat gebied voor mijn kinderen. Ik kan niks meer goed doen. Mij is verteld dat zelfs negatieve emoties, emoties /gevoelens zijn. Omdat ze zich gekwetst voelt op dat moment. Maar goed dat is misschien weer mijn kansloze hoop.
is ze dan maanden vreemdgegaan? En wil je haar dan nog terug? Kun je haar nog vertrouwen? Lastig voor je zeg, maar ik denk inderdaad dat het wel terug kan komen als de eerste verliefdheid voorbij is.
Kikki39 schreef op 16-06-2023 om 21:48:
is ze dan maanden vreemdgegaan? En wil je haar dan nog terug? Kun je haar nog vertrouwen? Lastig voor je zeg, maar ik denk inderdaad dat het wel terug kan komen als de eerste verliefdheid voorbij is.
Maanden vreemdgegaan en nog steeds. Maar knopen doorhakken doen we al maanden niet. Waarschijnlijk na haar operatie, maar goed snap niet waarom ze dan zo lang blijft wachten. En ik loop maar met mijn stomme kop achter haar aan te wachten tot ze tot inkeer komt.
wat naar voor je zeg! Ik snap dat wel als je al zo lang bij elkaar bent. Maar ze geeft dus aan te willen scheiden? Hebben jullie nog jongere kinderen?
Maar is ze nu je ex of nog je partner?
Kikki39 schreef op 16-06-2023 om 21:53:
wat naar voor je zeg! Ik snap dat wel als je al zo lang bij elkaar bent. Maar ze geeft dus aan te willen scheiden? Hebben jullie nog jongere kinderen?
Uit elkaar gaan idd. Niet getrouwd. Alle kinderen zijn 10+
Lexus schreef op 16-06-2023 om 21:54:
Maar is ze nu je ex of nog je partner?
Ik moet tegenwoordig ex zeggen. Zij wilt mij niet meer en is met iemand anders bezig.
Beaver1984 schreef op 16-06-2023 om 21:56:
[..]
Ik moet tegenwoordig ex zeggen. Zij wilt mij niet meer en is met iemand anders bezig
Ja maar als zij zo duidelijk aangeeft te willen scheiden, moet je misschien je verlies pakken? Bedelen helpt dan in ieder geval niet om haar terug te krijgen. Misschien nog een klein kansje als ze je gaat missen... of de gezinssituatie gaat missen.
Maar ja, ik begrijp dat ze ook nog een ernstige ziekte heeft. Tja ze zit gewoon in een heel ingewikkelde situatie, mede door haar eigen keuzes vwb het vreemdgaan misschien. Maar ik zelf begrijp wel waarom ze veel huilt en boos is: in scheiding en ernstig ziek terwijl je ook nog drie kinderen hebt waar je je zorgen over maakt. Ik huil om minder hoor.
Lexus schreef op 16-06-2023 om 22:19:
[..]
Ja maar als zij zo duidelijk aangeeft te willen scheiden, moet je misschien je verlies pakken? Bedelen helpt dan in ieder geval niet om haar terug te krijgen. Misschien nog een klein kansje als ze je gaat missen... of de gezinssituatie gaat missen.
Maar ja, ik begrijp dat ze ook nog een ernstige ziekte heeft. Tja ze zit gewoon in een heel ingewikkelde situatie, mede door haar eigen keuzes vwb het vreemdgaan misschien. Maar ik zelf begrijp wel waarom ze veel huilt en boos is: in scheiding en ernstig ziek terwijl je ook nog drie kinderen hebt waar je je zorgen over maakt. Ik huil om minder hoor.
Ze is niet ernstig ziek. Dat hebben we vorig jaar samen overwonnen. Nu krijgt ze gewoon een baarmoederverwijdering door vele verklevingen. Gelukkig is ze niet ernstig ziek meer. Naja ze lijkt soms depressief, vraag me zelf dan wel eens af is ze dan zo gelukkig met haar nieuwe liefde als ze zo depressief overkomt soms.
Tja misschien hard, maar dan zou ik nu zelf de stekker eruit trekken. Gewoon zelfbescherming.
Ik neem aan dat jij wel voor haar zorgt als ze geopereerd is. De enige zorg die ik dan zou nemen is die voor de kinderen. Zij kan bij haar ouders revalideren of elders en dan kan haar nieuwe liefde haar daar verzorgen ofzo.
Ik zou het niet fair vinden als ze die last dan ook nog bij jou legt. Zeker niet in deze situatie.
Beaver1984 schreef op 16-06-2023 om 22:21:
[..]
Ze is niet ernstig ziek. Dat hebben we vorig jaar samen overwonnen. Nu krijgt ze gewoon een baarmoederverwijdering door vele verklevingen. Gelukkig is ze niet ernstig ziek meer. Naja ze lijkt soms depressief, vraag me zelf dan wel eens af is ze dan zo gelukkig met haar nieuwe liefde als ze zo depressief overkomt soms.
Ze is dus wel ernstig ziek geweest? Dat op zich is wel traumatisch natuurlijk ook al is ze daarna gezond verklaard. Maar bij een baarmoederverwijdering zal ze in een klap in de overgang komen, toch? Ook best een ding.
Verder eens met Bijtje: trek de stekker er uit. Of eigenlijk kan dat niet meer want ze heeft al aangegeven niet verder te willen. Dus leg je daarbij neer en gedraag je niet meer als haar partner.
Bijtje82 schreef op 16-06-2023 om 22:29:
Tja misschien hard, maar dan zou ik nu zelf de stekker eruit trekken. Gewoon zelfbescherming.
Ik neem aan dat jij wel voor haar zorgt als ze geopereerd is. De enige zorg die ik dan zou nemen is die voor de kinderen. Zij kan bij haar ouders revalideren of elders en dan kan haar nieuwe liefde haar daar verzorgen ofzo.
Ik zou het niet fair vinden als ze die last dan ook nog bij jou legt. Zeker niet in deze situatie.
Idd, misschien kan de nieuwe liefde wel ff mantelzorgen als ie haar zo gelukkig maakt.
TS, wat je ook doet, houd de eer aan jezelf en je kinderen. Sterkte
