Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
Elpisto schreef op 29-06-2023 om 11:49:
[..]
Dat lijkt me een hele verstandige zet.
Ik begrijp je best wel, maar je moet echt even dat gaspedaal los laten. Je gaat van hot naar her. Van veel aandacht vragen, naar los willen laten, naar helpen na ziekte, naar niet helpen na ziekte, opdraven als ze belt, elk gesprek aangrijpen om toch ook nogmaals alles te bespreken.En ik begrijp het echt heel erg goed. Het is een paniekreactie. Maar stop hier mee. Je bent jezelf helemaal aan het opbranden. Pak je rust en pak je tijd om dit te verwerken. Je partner is vreemd gegaan en wil van je scheiden. Dat is nogal wat om mee te dealen. Maar weet je wie daar geen onderdeel van is? Je partner. Die gaat jou namelijk niks geven waar je wat aan hebt. Ze is er blijkbaar zelf ook nog niet helemaal uit wat ze wil, gelet op het niet echt doorzetten. Of ze wil de consequenties er van nog niet onder vinden. Dat kan.
Maar ga nou eens van dat gaspedaal af, creëer wat afstand, als je je er zelf goed bij voelt ( en echt enkel als je je er goed bij voelt) geef aan dat je er eventueel in deze situatie voor haar bent voor zaken waar je ze voor nodig is, maar dat dat ook het enige is en dat daar voor jou geen bijbedoelingen bij zitten, maar dat dat puur uit respect is voor jullie geschiedenis. En ga langzamerhand stappen zetten om uit elkaar te komen. Want dit gaat op deze manier echt niet werken. Jij vreet jezelf op, ziet alles als een handreiking. En zij irriteert zich waarschijnlijk dood dat ze antwoord moet geven op vragen waar ze eigenlijk helemaal het antwoord niet op heeft.
Echt, dat gaat je rust geven. Rust die je nodig bent om dit te verwerken.
We hebben mailcontact alleen voor de kinderen. We zijn maanden verder en niks opgeschoten. Heb nu zelf gevraagd of het geen optie is om allebei misschien eens 30 dagen rust te pakken. Totaal geen contact meer. Wordt wel lastig maar nu moet het echt. Ik hoop toch nog een klein beetje dat ze dan misschien tot rust gaat komen en me misschien gaat missen, maar waarschijnlijk niet. Ook omdat ik haar nog geen totale week met rust kon laten tot nu toe. Zij overigens ook niet, appte ook vaker over de meest onnozele dingen. En misschien kom ik zelf wel tot inkeer als ik rust krijg. Het is lang, maar aan de andere kant wat is een maand. We gaan het zien of het gaat werken. Aan de andere kant is er natuurlijk wel nog haar nieuwe liefde die constant af wil spreken.
Beaver1984 schreef op 29-06-2023 om 12:08:
[..]
We hebben mailcontact alleen voor de kinderen. We zijn maanden verder en niks opgeschoten. Heb nu zelf gevraagd of het geen optie is om allebei misschien eens 30 dagen rust te pakken. Totaal geen contact meer. Wordt wel lastig maar nu moet het echt. Ik hoop toch nog een klein beetje dat ze dan misschien tot rust gaat komen en me misschien gaat missen, maar waarschijnlijk niet. Ook omdat ik haar nog geen totale week met rust kon laten tot nu toe. Zij overigens ook niet, appte ook vaker over de meest onnozele dingen. En misschien kom ik zelf wel tot inkeer als ik rust krijg. Het is lang, maar aan de andere kant wat is een maand. We gaan het zien of het gaat werken. Aan de andere kant is er natuurlijk wel nog haar nieuwe liefde die constant af wil spreken.
Maar dat moet niet de insteek zijn!
De insteek, voor jou, is om voor jezelf rust te creëren. Geloof me, been there, done that. En die situatie is misschien niet helemaal hetzelfde, omdat ik te horen kreeg dat het niet meer ging en ze scheiden wou, en een tijd later pas bleek dat ze vreemd gegaan was. Maar echt, ik herken het zo goed. Ook ik ging van door die verschillende emoties heen.
Van het er de brui aan geven, niet weten wat je met je zelf aan moet, vechten, praten, discussiëren, boos, vrolijk. Niets hielp. En dat komt maar door 1 ding: Je partner zit er niet op te wachten. Er is een ander en ze moet een keuze maken tussen hetgeen ze heeft en kent ( en hopen dat je inderdaad oprecht bent in je gevoel om te veranderen) en de verliefdheid voor die ander, die ze ongetwijfeld heeft. En echt, het helpt daarin absoluut niet als jij blijft drukken. Je wil antwoorden, die ze je niet kan geven.
Juist daarom moet je voor jezelf nu gewoon die rust inbouwen. Dat wil niet zeggen dat je iemand blokkeren moet, maar je moet zelfdiscipline opbrengen om haar vooral niet lastig te vallen. Hou het bij hoe gaat het en als ze zelfs dat niet apprecieert, hou het bij strikt noodzakelijke zaken m.b.t. je kids. En eventueel qua vervolgstappen. Ik heb het vaker gezegd, maar ik ervoer pas die rust in mijn lichaam, toen ik voor mezelf accepteerde dat het genoeg was. Het was een strijd die ik bij voorbaat met 6-0 achterstand aan ging en het moment waarop ik besloot dat het voor mij genoeg was en het tijd werd om kleine stapjes richting een scheiding te gaan zetten en de boel een beetje de boel te laten, dat het gevoel over mezelf en voor mezelf beter werd. De radartjes in mijn hoofd gingen wat minder hard draaien en het werd allemaal wat praktischer/minder emotioneel daardoor.
Wij zijn er uit gekomen en nog steeds vergt dat van ons beiden soms wat extra's. Maar daar was het mij op dat moment al niet meer om te doen: Ik wou rust en ik wou af van de emoties die mij overvielen. Door zelf die rust op deze manier te pakken, kon ik verder en haar niet meer lastig vallen: Immers was het antwoord op de vraag of ze wel van mij hield niet langer zinvol. Waarom zou ik het dan vragen?
Elpisto schreef op 29-06-2023 om 12:44:
[..]
Maar dat moet niet de insteek zijn!
De insteek, voor jou, is om voor jezelf rust te creëren. Geloof me, been there, done that. En die situatie is misschien niet helemaal hetzelfde, omdat ik te horen kreeg dat het niet meer ging en ze scheiden wou, en een tijd later pas bleek dat ze vreemd gegaan was. Maar echt, ik herken het zo goed. Ook ik ging van door die verschillende emoties heen.
Van het er de brui aan geven, niet weten wat je met je zelf aan moet, vechten, praten, discussiëren, boos, vrolijk. Niets hielp. En dat komt maar door 1 ding: Je partner zit er niet op te wachten. Er is een ander en ze moet een keuze maken tussen hetgeen ze heeft en kent ( en hopen dat je inderdaad oprecht bent in je gevoel om te veranderen) en de verliefdheid voor die ander, die ze ongetwijfeld heeft. En echt, het helpt daarin absoluut niet als jij blijft drukken. Je wil antwoorden, die ze je niet kan geven.
Juist daarom moet je voor jezelf nu gewoon die rust inbouwen. Dat wil niet zeggen dat je iemand blokkeren moet, maar je moet zelfdiscipline opbrengen om haar vooral niet lastig te vallen. Hou het bij hoe gaat het en als ze zelfs dat niet apprecieert, hou het bij strikt noodzakelijke zaken m.b.t. je kids. En eventueel qua vervolgstappen. Ik heb het vaker gezegd, maar ik ervoer pas die rust in mijn lichaam, toen ik voor mezelf accepteerde dat het genoeg was. Het was een strijd die ik bij voorbaat met 6-0 achterstand aan ging en het moment waarop ik besloot dat het voor mij genoeg was en het tijd werd om kleine stapjes richting een scheiding te gaan zetten en de boel een beetje de boel te laten, dat het gevoel over mezelf en voor mezelf beter werd. De radartjes in mijn hoofd gingen wat minder hard draaien en het werd allemaal wat praktischer/minder emotioneel daardoor.
Wij zijn er uit gekomen en nog steeds vergt dat van ons beiden soms wat extra's. Maar daar was het mij op dat moment al niet meer om te doen: Ik wou rust en ik wou af van de emoties die mij overvielen. Door zelf die rust op deze manier te pakken, kon ik verder en haar niet meer lastig vallen: Immers was het antwoord op de vraag of ze wel van mij hield niet langer zinvol. Waarom zou ik het dan vragen?
Ik snap dat dat niet de insteek moet zijn maar die hoop zal ik toch houden. Zijn jullie weer bij elkaar nu dan? Jij en je ex? Ze zegt altijd had je me nou in het begin eens wat rust gegund had ik je misschien nog wel gewild, maar je was zo lastig en opdringerig. Dat haar nieuwe liefde dat natuurlijk niet is op dat moment was voor mij natuurlijk de doorslag. Maar goed we praten eigenlijk vrij goed met elkaar en weten dat ik eigenlijk de oorzaak ben van de breuk want ik was er niet genoeg voor haar. Ze gelooft er niet in dat ik dat nu wel kan zijn, vooral ook omdat ik niks bewijs en alleen maar lastig ben. Maar goed ze had vandaag ook kunnen zeggen nee ik hoef geen 30 dagen meer. Ik weet zeker wat ik wil. Dat roept zr wel vaker maar uiteindelijk doet ze dat wel via mail. Ze heeft me nog steeds niet geblokkeerd op whatsapp terwijl ik haar vroeg of ze mij wou blokkeren zodat ik ook maar geen kans had om te appen. Uiteindelijk moet ik het zelf doen, dat weet ik maar maakt het niet makkelijker. Uiteindelijk zit ze toch in de knoop en heeft dit ook al min of meer toegegeven. Haar nieuwe liefde veranderde zijn relatiestatus al van relatie naar ingewikkelde relatie op facebook. Zij heeft trouwens geen facebook en wilt dit ook allemaal niet. Denk dat hij ook wel merkt dat ze twijfelt. Maar misschien moet ik idd de knoop voor mezelf gaan doorhakken want dadelijk zegt ze na 30 dagen nog steeds hetzelfde en wordt de klap nog groter.
Beaver1984 schreef op 29-06-2023 om 13:12:
[..]
Ik snap dat dat niet de insteek moet zijn maar die hoop zal ik toch houden. Zijn jullie weer bij elkaar nu dan? Jij en je ex? Ze zegt altijd had je me nou in het begin eens wat rust gegund had ik je misschien nog wel gewild, maar je was zo lastig en opdringerig.
Ja, maar ze is nooit daadwerkelijk mijn ex geweest. Het was een situatie waarin ik ergens eind mei/begin juni te horen kreeg dat ze tijd nodig had, om een vrij onbenullige ruzie, waarna het bergafwaarts ging. Zelfde verhaal als bij jou, ik probeerde te praten en zaken op te lossen, terwijl zij steeds meer gesloten werd en zich terug trok. Ruzie op ruzie en de sfeer trok steeds meer weg. In augustus toch op vakantie, ik vermoedde inmiddels al het nodige, en toen bleek er een ander te zijn. Vanaf thuiskomst toen besloten dat het voor mij genoeg was. Niet zozeer de relatie an sich, maar wel de situatie. Jij krijgt precies dezelfde dingen te horen, maar geloof me: Ook al had je haar met rust gelaten, dan had je het nog niet goed gedaan. Dan had ze nu als reden gegeven dat ze had gewild dat je voor haar gevochten had. Voor haar is alles nu een excuus om voor haarzelf maar vooral goed te praten dat ze een geldige reden had om vreemd te gaan. Ik lees van mezelf dat topic nog wel eens door en dan zie ik echt dat ik ben gaan geloven in de dingen die ze riep, waarvan we nu achteraf wel tot de conclusie zijn gekomen dat dat echt niet waar was.
Dat haar nieuwe liefde dat natuurlijk niet is op dat moment was voor mij natuurlijk de doorslag. Maar goed we praten eigenlijk vrij goed met elkaar en weten dat ik eigenlijk de oorzaak ben van de breuk want ik was er niet genoeg voor haar. Ze gelooft er niet in dat ik dat nu wel kan zijn, vooral ook omdat ik niks bewijs en alleen maar lastig ben. Maar goed ze had vandaag ook kunnen zeggen nee ik hoef geen 30 dagen meer. Ik weet zeker wat ik wil. Dat roept zr wel vaker maar uiteindelijk doet ze dat wel via mail. Ze heeft me nog steeds niet geblokkeerd op whatsapp terwijl ik haar vroeg of ze mij wou blokkeren zodat ik ook maar geen kans had om te appen.
Zie je wat je doet? In alles zie je een teken van aanwezige liefde. Ik wil bijna tegen je schreeuwen dat je daar mee moet stoppen. Wederom, herkenning. Mijn partner wou bijvoorbeeld bij me in bed blijven slapen, bleef tegen me aan kruipen. Maar dat was niet omdat ze op dat moment mij houden wou, of omdat ze me mistte. Niets van dat alles. Het was gewenning en de liefde die ergens nog wel zat: Ze wou dan niet met me verder, het maakte me nog geen monster die haar slecht behandeld had: Ik was haar man waar ze al 13 jaar bij was, die alles voor haar gedaan heeft en die de vader van haar kinderen was. Niets meer, niets minder. Ik was vlees noch vis voor haar op dat moment. Daarom dat ik tegen je zeg: Creëer voor jezelf rust, voordat je straks in een vriendelijke hand op je schouder al een "liefdesuiting" ziet. Ga nou van dat gaspedaal af, laat haar met rust, en ga aan de slag met het leven na de scheiding: Wat moet er geregeld worden, welke stappen moet je zetten.
Uiteindelijk moet ik het zelf doen, dat weet ik maar maakt het niet makkelijker. Uiteindelijk zit ze toch in de knoop en heeft dit ook al min of meer toegegeven. Haar nieuwe liefde veranderde zijn relatiestatus al van relatie naar ingewikkelde relatie op facebook. Zij heeft trouwens geen facebook en wilt dit ook allemaal niet. Denk dat hij ook wel merkt dat ze twijfelt. Maar misschien moet ik idd de knoop voor mezelf gaan doorhakken want dadelijk zegt ze na 30 dagen nog steeds hetzelfde en wordt de klap nog groter.
En jij dan? Zij moet dit, zij moet zus, zij moet zo. Zij moet helemaal niks! Ze heeft aangegeven te willen scheiden en ze heeft een ander. Weet je wat jij moet doen? Luisteren en voor jezelf bepalen wat je wil. Doe dat eerst eens. Want tussen zeggen dat je je daar over heen kunt zetten en je er daadwerkelijk over heen zetten, daar zit nogal wat verschil in. Je redeneert ook heel erg zwart-wit: Voor je zelf bepalen dat je nu voor jezelf kiest en rust gaat aanbrengen in deze chaos, wil niet zeggen dat dat parallel staat aan opgeven. Helemaal niet juist. Het moet alleen niet meer de insteek zijn. De insteek moet zijn, dat je op een plek komt, mentaal, dat je voor jezelf rust creëert. En dan zie je wel hoe het loopt. Ga kijken hoe je een en ander wil hebben als de scheiding er wel komt, zet wat dingen in werk. Daarmee ziet je partner ook dat je niet langer trekt en duwt en dwingt haar misschien toch om naar zichzelf te gaan kijken en ook hulp te zoeken. Dat is in elk geval wat hier gebeurd: Toen ik stopte met duwen en trekken, schoot ze in paniek. Ze schoot zo in paniek, dat ze vrijwel direct psychologische hulp zocht.
Maar je merkt dat de richting waar je nu op zit absoluut niet helpt. Stop daar dan mee. En pak die rust om te herstellen van deze vreselijke situatie. Want daar stap je wel even over heen: Je partner is vreemd gegaan. Dat is a hell of a job om overheen te komen. Nog los van het feit dat ze scheiden wil.
Elpisto schreef op 29-06-2023 om 13:38:
[..]
Waarom werkt het geen contact hebben zo goed? Waarom zou dat goed werken voor mezelf? En waarom eventueel voor haar?
Beaver1984 schreef op 29-06-2023 om 14:20:
[..]
Waarom werkt het geen contact hebben zo goed? Waarom zou dat goed werken voor mezelf? En waarom eventueel voor haar?
Omdat jij nog VOL in de "oplosmodus" zit. Jij wil dit oplossen, jij wil laten zien hoe fantastisch je bent, je wil er over praten, je wil antwoorden. Dat werkt 1. op het moment dat zij gigantisch in de knoop zit absoluut niet voor haar en 2. jij krijgt absoluut niet de antwoorden of het contact dat je graag zou willen hebben, dus vreet je je zelf alleen maar meer op.
Stel de vraag eens andersom: Wat heeft al dat contact je tot nu toe opgeleverd? Behalve ruzies en frustraties? Helemaal niks. Kijk, als je niks aannemen wil van een ander, dan is dat ook prima. En situaties zijn natuurlijk niet 1 op 1 vergelijkbaar. Maar ik denk dat je bezig bent op een pad waarin je straks jezelf helemaal kwijt bent, maar ook absoluut je partner kwijt bent.
Elpisto schreef op 29-06-2023 om 14:25:
[..]
Omdat jij nog VOL in de "oplosmodus" zit. Jij wil dit oplossen, jij wil laten zien hoe fantastisch je bent, je wil er over praten, je wil antwoorden. Dat werkt 1. op het moment dat zij gigantisch in de knoop zit absoluut niet voor haar en 2. jij krijgt absoluut niet de antwoorden of het contact dat je graag zou willen hebben, dus vreet je je zelf alleen maar meer op.
Stel de vraag eens andersom: Wat heeft al dat contact je tot nu toe opgeleverd? Behalve ruzies en frustraties? Helemaal niks. Kijk, als je niks aannemen wil van een ander, dan is dat ook prima. En situaties zijn natuurlijk niet 1 op 1 vergelijkbaar. Maar ik denk dat je bezig bent op een pad waarin je straks jezelf helemaal kwijt bent, maar ook absoluut je partner kwijt bent.
En omdat je afstand nodig hebt om erachter te komen wat jij zelf nu eigenlijk precies voelt en wilt enz. Ik zou je echt aanraden om op z'n minst te beginnen met een paar dagen helemaal weg met je telefoon uit.
Elpisto schreef op 29-06-2023 om 14:25:
[..]
Omdat jij nog VOL in de "oplosmodus" zit. Jij wil dit oplossen, jij wil laten zien hoe fantastisch je bent, je wil er over praten, je wil antwoorden. Dat werkt 1. op het moment dat zij gigantisch in de knoop zit absoluut niet voor haar en 2. jij krijgt absoluut niet de antwoorden of het contact dat je graag zou willen hebben, dus vreet je je zelf alleen maar meer op.
Stel de vraag eens andersom: Wat heeft al dat contact je tot nu toe opgeleverd? Behalve ruzies en frustraties? Helemaal niks. Kijk, als je niks aannemen wil van een ander, dan is dat ook prima. En situaties zijn natuurlijk niet 1 op 1 vergelijkbaar. Maar ik denk dat je bezig bent op een pad waarin je straks jezelf helemaal kwijt bent, maar ook absoluut je partner kwijt bent.
Natuurlijk neem ik dit wel aan van jou. Ik denk ook dat dat het beste is. Zij heeft nog geen moment gerust gehad. Vooral afgelopen 2 weken niet. Natuurlijk waren er ook goede momenten van mij uit maar ook weer minder goede, teveel gepraat etc. En zelf heb ik natuurlijk ook rust nodig. De tijd voor de waterschade was ik goed op weg. Mijn hoofd was al wat minder met haar bezig. Uiteindelijk belde ze in paniek op en reed ik er weer naartoe. Heb je nog tips om de tijd door te komen? Om niet weer in het praten terug te vallen?
Mugs schreef op 29-06-2023 om 14:38:
[..]
En omdat je afstand nodig hebt om erachter te komen wat jij zelf nu eigenlijk precies voelt en wilt enz. Ik zou je echt aanraden om op z'n minst te beginnen met een paar dagen helemaal weg met je telefoon uit.
Dat is helaas geen optie met 4 kinderen.
Beaver1984 schreef op 29-06-2023 om 14:42:
[..]
Natuurlijk neem ik dit wel aan van jou. Ik denk ook dat dat het beste is. Zij heeft nog geen moment gerust gehad. Vooral afgelopen 2 weken niet. Natuurlijk waren er ook goede momenten van mij uit maar ook weer minder goede, teveel gepraat etc. En zelf heb ik natuurlijk ook rust nodig. De tijd voor de waterschade was ik goed op weg. Mijn hoofd was al wat minder met haar bezig. Uiteindelijk belde ze in paniek op en reed ik er weer naartoe. Heb je nog tips om de tijd door te komen? Om niet weer in het praten terug te vallen?
Spreek zo vaak mogelijk af met vrienden, ga 's avonds sporten (veel sporten!), ga naar de film, verf de kamer, lees een spannend boek, ga een eind fietsen, was de auto, kortom: blijf bezig, liefst fysiek.
Gun jezelf 1 kwartier nadenken/piekeren per dag, schrijf je piekers dan puntsgewijs op en leg het dan weer weg tot de volgende dag.
Beaver1984 schreef op 29-06-2023 om 14:42:
[..]
Natuurlijk neem ik dit wel aan van jou. Ik denk ook dat dat het beste is. Zij heeft nog geen moment gerust gehad. Vooral afgelopen 2 weken niet. Natuurlijk waren er ook goede momenten van mij uit maar ook weer minder goede, teveel gepraat etc. En zelf heb ik natuurlijk ook rust nodig. De tijd voor de waterschade was ik goed op weg. Mijn hoofd was al wat minder met haar bezig. Uiteindelijk belde ze in paniek op en reed ik er weer naartoe. Heb je nog tips om de tijd door te komen? Om niet weer in het praten terug te vallen?
Zoek hulp en afleiding. Ik vond het heerlijk om mijn zorgen, die ik niet meer bij haar kwijt kon, wel te kunnen bespreken met een professional. En zoals ik zei: Ga dingen uitzoeken. Hoewel ik uiteindelijk de stap niet gezet heb, wist ik wel ongeveer hoe ik de scheiding invullen wou. Ook dat was afleiding.
Let gewoon op jezelf. Je krijgt van haar, zeker op dit moment, niet wat je graag zou willen zien. Tuurlijk wil je dat ze het uitschreeuwt dat ze met je verder wil. Of kom daar eerst eens achter, of dat wel echt is wat je wil. Want het is nogal wat. Het gevoel van het kwijtraken van je partner verdooft nu een beetje het gevoel wat je hebt bij het vreemd gaan. Dat was bij mij in elk geval het gevoel. Je moet oppassen dat dat gevoel over het vreemdgaan weggedrukt wordt. Het is er namelijk wel. En daar zul je ook mee aan de slag moeten.
Pak je rust, ga leuke dingen doen, maar zonder haar. Hou het bij de strikt noodzakelijke dingen. Iemand vertelde me: Behandel haar zoals je haar ook zou behandelen alsof je al gescheiden bent. Dan krijg je vanzelf een reactie en dan moet je sterk maar rechtlijnig zijn. Op een gegeven moment kreeg ik de opmerking: Zo, jij bent er klaar mee he? Het liefst had ik haar toen right there and then door de kamer gegooid (excuses voor de beeldvorming) omdat dat helemaal niet was wat ik wou, maar was wat ik moest doen, aangezien ze het zelf al maanden daarvoor had opgegeven. Maar ik behield mijn rust en legde haar uit dat ze inmiddels heel erg duidelijk gemaakt had, in woord en in acties, dat ik voor haar niet langer de liefde van haar leven was. En dat hoewel me dat erg veel pijn deed, ik niets anders kon dan naar haar te luisteren en de stappen te zetten die nodig waren om los van elkaar te komen.
Nou, instant paniek op dat moment van haar.
Hoezo is dat geen optie? Als je gescheiden bent heb je toch ook maar de helft van de tijd de zorg voor je kinderen?
Mugs schreef op 29-06-2023 om 15:10:
Hoezo is dat geen optie? Als je gescheiden bent heb je toch ook maar de helft van de tijd de zorg voor je kinderen?
Nee de helft is op dit moment nog niet zo. App wel dagelijks met ze. En met mijn werk is het ook geen optie om de telefoon uit te schakelen helaas.
Blijkbaar neemt ze het zelf ook niet zo serieus. Vakantie naar Turkije geboekt en dat terwijl ze alle geld nodig heeft als we straks uit elkaar gaan. Nieuwe auto etc.
Beaver1984 schreef op 30-06-2023 om 17:07:
Blijkbaar neemt ze het zelf ook niet zo serieus. Vakantie naar Turkije geboekt en dat terwijl ze alle geld nodig heeft als we straks uit elkaar gaan. Nieuwe auto etc.
Das dan toch haar probleem? Dat hoef jij echt niet voor haar te gaan bekostigen.
Klinkt best wel als mid-life crisis dit. Niet weten wat ze wil, dan weer niet, dan weer wel, allerlei dure dingen kopen in de hoop daarvan gelukkig te worden, wel de lusten, niet de lasten van jou etc.
