Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
RoodVruchtje schreef op 23-06-2023 om 18:39:
[..]
Waarom laat jij het zo afhangen van wat zij wil, heb jij geen grenzen en/of ruggengraat?
Jij zei haar toch dat ze binnenkort definitief van je af is? Serieus, zie je zelf nu echt niet hoe toxisch jullie beiden bezig zijn? Grow some balls en gun jullie kinderen duidelijkheid en rust!
Tja mijn zwak voor haar is nog te groot. Kan er niks aan doen. Ik weet dat ik het moet loslaten en dat alles wat dan nog kan komen dan maar moet bepalen, maar tis lastig. En daarbij heeft ze serieus veel pijn. Ik snap dat dat niet mijn probleem meer is, zoals ze zo vaak zegt, maar ik ben gewoon niet zo. Aan de andere kant is het van haar misschien maar uitstellen totdat ze zelf 100 procent weet wat ze wilt.
Beaver1984 schreef op 23-06-2023 om 18:40:
[..]
Tja mijn zwak voor haar is nog te groot. Kan er niks aan doen. Ik weet dat ik het moet loslaten en dat alles wat dan nog kan komen dan maar moet bepalen, maar tis lastig. En daarbij heeft ze serieus veel pijn. Ik snap dat dat niet mijn probleem meer is, zoals ze zo vaak zegt, maar ik ben gewoon niet zo. Aan de andere kant is het van haar misschien maar uitstellen totdat ze zelf 100 procent weet wat ze wilt.
Maar Beaver, het is allemaal niet zo zwart/wit, maar om het zo te zien is nog te vroeg voor jullie beiden.
Omdat jullie niet verdergaan als liefdespartners, wil nog niet zeggen dat er geen genegenheid meer zit, jullie delen een verleden samen en dat is niet zomaar voorbij! Het is alleen nog veel te vroeg dit zo te voelen en dat maakt alles zo verwarrend, want jullie hoeven ook niet ‘hard’ en ‘gevoelloos’ naar elkaar te zijn, het is alleen niet meer genoeg om samen te blijven.
RoodVruchtje schreef op 23-06-2023 om 18:55:
[..]
Maar Beaver, het is allemaal niet zo zwart/wit, maar om het zo te zien is nog te vroeg voor jullie beiden.
Omdat jullie niet verdergaan als liefdespartners, wil nog niet zeggen dat er geen genegenheid meer zit, jullie delen een verleden samen en dat is niet zomaar voorbij! Het is alleen nog veel te vroeg dit zo te voelen en dat maakt alles zo verwarrend, want jullie hoeven ook niet ‘hard’ en ‘gevoelloos’ naar elkaar te zijn, het is alleen niet meer genoeg om samen te blijven.
@Beaver daarom heb ik je eerder gezegd neem afstand. Zij heeft de kaarten in handen. Ze maakt gebruik van emotionele manipulatie. Wil echt niet vrouw onvriendelijk zijn maar ze gebruiken dit echt vaak. Ben je als man gevoelig voor als ze huilt. Echt je weet nooit wat de toekomst brengt maar nu 30 dagen geen contact, alleen email mbt de kinderen. Dan pas kunnen jullie loskomen of het laten voelen of er nog liefde is. 30 dagen is niks op een mensenleven en ze is niet dood he. Echt...ben er ook geweest. Het werkt echt.
Ruud1971! schreef op 23-06-2023 om 23:34:
[..]
@Beaver daarom heb ik je eerder gezegd neem afstand. Zij heeft de kaarten in handen. Ze maakt gebruik van emotionele manipulatie. Wil echt niet vrouw onvriendelijk zijn maar ze gebruiken dit echt vaak. Ben je als man gevoelig voor als ze huilt. Echt je weet nooit wat de toekomst brengt maar nu 30 dagen geen contact, alleen email mbt de kinderen. Dan pas kunnen jullie loskomen of het laten voelen of er nog liefde is. 30 dagen is niks op een mensenleven en ze is niet dood he. Echt...ben er ook geweest. Het werkt echt.
Ik was zo goed op weg, was echt op de goede weg haar van me af te zetten totdat ze me in paniek belde met die kelder en ze weer emotioneel bezig was. Daar haalde ik dan weer mijn hoop uit. En dat ze dan weer roept ik weet het niet meer etc. Terwijl ze vaak genoeg aangeeft ik hoef je niet meer. Nu moet ik weer helemaal opnieuw beginnen met mezelf. Tuurlijk ben ik gevoelig als ze huilt en wil ik haar troosten. Ook dat ze nauwelijks hulp heeft en alles zelf moet doen maak ik me zorgen om. Ze is zelfs al was op het hangen. Kan echt niet. Terwijl ze dan zelf zegt ben ik toch zelf schuld. Ik heb toch die keuzes gemaakt. 30 dagen is vrij lang. Maar goed dan ga ik weer 30 dagen wachten op iemand die niet overtuigt is om bij mij te blijven.
Het is gewoon lastig omgaan met iemand die de ene dag zo emotioneel is en dan weer roept ik weet het niet meer en de dag erna keihard is. Maar goed. Zo was ze nooit.
Beaver1984 schreef op 24-06-2023 om 11:44:
Het is gewoon lastig omgaan met iemand die de ene dag zo emotioneel is en dan weer roept ik weet het niet meer en de dag erna keihard is. Maar goed. Zo was ze nooit.
Is ze door de behandelingen misschien in de overgang gekomen? Dat kan enorme schommelingen in emoties teweeg brengen.
Pief schreef op 24-06-2023 om 12:08:
[..]
Is ze door de behandelingen misschien in de overgang gekomen? Dat kan enorme schommelingen in emoties teweeg brengen.
Overgang denk ik niet. Misschien midlife crisis? Ik kan gewoon totaal geen touw eraan vastknopen. Ze kan zo lief en emotioneel zijn en de andere dag weer keihard. Denk dat de enige optie nog is om idd eens 30 dagen no contact te hebben alleen voor de kids. Zoals Ruud al aangaf. En dan gewoon een deadline stellen om dan definitieve knopen door te hakken. Dan kan ik in de tussentijd aan mezelf werken en haar uit mijn hoofd zetten. Moet zeggen dat lukte na 10 dagen al aardig totdat ik weer langs ging.
ach, jullie zitten er allebei doorheen. Ik zou even nergens naar streven, allebei niet. Zij moet genezen, en jij moet ook tot rust komen. Dit is even wat het nu is: we gaan uit elkaar maar haten elkaar niet en proberen in respect voor elkaar zo goed mogelijk zaken voor de kinderen te regelen. en pas als het stof een beetje neergedaald is, besluiten nemen.
Beaver1984 schreef op 24-06-2023 om 11:44:
Het is gewoon lastig omgaan met iemand die de ene dag zo emotioneel is en dan weer roept ik weet het niet meer en de dag erna keihard is. Maar goed. Zo was ze nooit.
Dat is ook heel lastig, maar ieder mens voelt zich de ene dag beter/sterker/emotioneler dan de andere dag, om vervolgens de andere dag te denken ‘jeetje, waarom reageerde ik zoals ik gereageerd heb’.
Neem daarbij hetgeen zij lichamelijk en geestelijk de afgelopen jaren nogal heftige tijden heeft gekend, mensen worden voor minder al depressief. Toch geeft zij zelf aan dat het nu eenmaal het resultaat van haar keuzes is, dus ze weet (zo ver ik het lees) echt wel dat ze achter deze keuzes staat.
Het is echt aan jouwzelf hoe je hiermee omgaat, bepaal daarin jouw eigen grenzen, hoe moeilijk ook. Belt zij nogmaals voor zo’n klus als wateroverlast, zeg haar dan dat ze dit keer iemand anders moet bellen, dat ook dit een gevolg is van haar keuzes. Aan de andere kant, zij is en blijft de moeder van je kinderen, en ook zij kunnen op dat moment in paniek zijn over de wateroverlast.
RoodVruchtje schreef op 24-06-2023 om 13:28:
[..]
Dat is ook heel lastig, maar ieder mens voelt zich de ene dag beter/sterker/emotioneler dan de andere dag, om vervolgens de andere dag te denken ‘jeetje, waarom reageerde ik zoals ik gereageerd heb’.
Neem daarbij hetgeen zij lichamelijk en geestelijk de afgelopen jaren nogal heftige tijden heeft gekend, mensen worden voor minder al depressief. Toch geeft zij zelf aan dat het nu eenmaal het resultaat van haar keuzes is, dus ze weet (zo ver ik het lees) echt wel dat ze achter deze keuzes staat.
Het is echt aan jouwzelf hoe je hiermee omgaat, bepaal daarin jouw eigen grenzen, hoe moeilijk ook. Belt zij nogmaals voor zo’n klus als wateroverlast, zeg haar dan dat ze dit keer iemand anders moet bellen, dat ook dit een gevolg is van haar keuzes. Aan de andere kant, zij is en blijft de moeder van je kinderen, en ook zij kunnen op dat moment in paniek zijn over de wateroverlast.
Resultaat van haar keuzes doelde ze meer op de hulp die ze nu heeft. Oudste zoon doet niet veel voor haar. Datgene dat ik haar al voor gewaarschuwd had dat ze geen zorg kan leggen bij een jongen van 16 die ook een vriendin heeft etc. En haar moeder die werkt continue. Die komt alleen in de avond eten koken. Ik zag dit al aankomen. Gister was ze zelf de was op het hangen toen we ff belden. Ik zeg je bent echt ongelofelijk. Denk eens aan jezelf. Dalijk lig je daar met ontstekingen of weet ik wat. Naja al met al had ik idd moeten zeggen los de wateroverlast maar zelf op of bel je ouders/broer die om de hoek wonen. Haar eerste reactie was mij bellen. En dan vraagt ze mij altijd waar ik die hoop vandaan haal? Dat ze dan daarna bij me in de kelder komt zitten en haar verhaal doet over haar ziekenhuisopname. Ik zeg tegen haar je hebt echt een zwaar leven achter de rug maar het komt goed. Waarna ze in tranen uitbarst en ik haar getroost heb. Geknuffeld. Toen pakte ze me ook weer voorzichtig vast. Het eerste wat ze riep na het huilen is ik huil niet door jouw woorden of voor jou hoor. Ik zeg dat hoeft toch ook niet. Direct in de verdediging.Ik snap je emoties. Ik weet het gewoon niet meer zegt ze. Je verdient veel beter dan mij. Maar voor mij is dat onzin. Ik begrijp waar haar affaire vandaan komt en heb dit ook een plek kunnen geven. Maar goed om telkens die emoties aan mij te tonen is niet goed voor mij. Mijn praktijkondersteuner roept steeds zolang ze dat doet zijn er nog wel gevoelens maar is ze misschien te koppig om dat toe te geven en er iets mee te doen. Ze zit nu ook in een andere relatie waar ze misschien ook weer andere gevoelens heeft. Al met al maakt ze me knettergek. Had ze me maar nooit gebeld. Maar goed op dat gebied ben ik weer zorgzaam en heb uren in de kelder staan pompen en opruimen. Het is allemaal zo dubbel wat ze doet.
Dat zij jou als 1e belt kan inderdaad uit automatisme/gewenning zijn, maar jij verbindt daar steeds hoop op verzoening aan vast en daar gaat het dus fout. Jij kunt er ook voor haar zijn als ‘vriend’ of als vader van jullie kinderen, maar om het op deze manier te zien is nog te vroeg voor jou. En daarom is zij volgens mij de volgende dag zo ‘hard’, omdat zij jou geen valse hoop wil geven. Daarom schrijf ik ook steeds dat jij de enige bent die jouw eigen grenzen kunt bewaken!
En over die praktijkondersteuner schreef ik al eerder dat zij haar boekje te buiten gaat door te zeggen dat er dus nog steeds gevoelens zijn. Zij is poh en geen psycholoog, niet haar taak en kunde om conclusies te trekken en deze hardop naar jou uit te spreken. Zij is er enkel om jou een luisterend oor te bieden en handvatten aan te reiken en evt door te sturen naar de juiste professional!
RoodVruchtje schreef op 24-06-2023 om 14:39:
Dat zij jou als 1e belt kan inderdaad uit automatisme/gewenning zijn, maar jij verbindt daar steeds hoop op verzoening aan vast en daar gaat het dus fout. Jij kunt er ook voor haar zijn als ‘vriend’ of als vader van jullie kinderen, maar om het op deze manier te zien is nog te vroeg voor jou. En daarom is zij volgens mij de volgende dag zo ‘hard’, omdat zij jou geen valse hoop wil geven. Daarom schrijf ik ook steeds dat jij de enige bent die jouw eigen grenzen kunt bewaken!
En over die praktijkondersteuner schreef ik al eerder dat zij haar boekje te buiten gaat door te zeggen dat er dus nog steeds gevoelens zijn. Zij is poh en geen psycholoog, niet haar taak en kunde om conclusies te trekken en deze hardop naar jou uit te spreken. Zij is er enkel om jou een luisterend oor te bieden en handvatten aan te reiken en evt door te sturen naar de juiste professional!
Ga ook proberen om aan mezelf te gaan denken en verzoening uit mijn hoofd te zetten. Als het dan misschien gebeurd ben ik sterk genoeg om het dan niet te doen.
Die praktijkondersteuner lijkt me niet goed voor jou nu.
Natuurlijk heeft ze nog gevoelens voor jou. Maar dat wil absoluut niet zeggen dat het goed komt.
Natuurlijk moet je los van haar komen en een hele poos zo min mogelijk contact hebben.
Zelf zou ik daar niet dit moment voor kiezen en haar nu na operatie gewoon gaan ondersteunen.
Pinokkio schreef op 24-06-2023 om 16:05:
Die praktijkondersteuner lijkt me niet goed voor jou nu.
Natuurlijk heeft ze nog gevoelens voor jou. Maar dat wil absoluut niet zeggen dat het goed komt.
Natuurlijk moet je los van haar komen en een hele poos zo min mogelijk contact hebben.
Zelf zou ik daar niet dit moment voor kiezen en haar nu na operatie gewoon gaan ondersteunen.
Ze wilt niet dat ik haar help. Vaak genoeg aangeboden. Wel gister nog allerlei drinken gehaald en neergezet. Daarna meteen gegaan.
Beaver1984 schreef op 24-06-2023 om 16:39:
[..]
Ze wilt niet dat ik haar help. Vaak genoeg aangeboden. Wel gister nog allerlei drinken gehaald en neergezet. Daarna meteen gegaan.
En dat is prima, toch? Jullie zijn geen geliefden meer, maar er is ook geen haat en dat is heel fijn voor jullie kinderen.
