Schuldgevoel bij vreemdgaan?
Mijn (ex) vriendin gaat al maanden lang met een ander. We zijn 18 jaar samen en hebben 3 kinderen. Ze zegt nu dat ze geen gevoelens meer heeft maar ik heb niet het idee gehad dat dat echt zo was afgelopen 2 jaar. Samen behoorlijk wat overwonnen waaronder een vreselijke ziekte. Nu wilt ze van me af en wil ik dit eigenlijk niet, maar ik heb geen keus natuurlijk. Ik snap dat een nieuwe verliefdheid het altijd wint van een 18 jarige relatie met af en toe wel wat problemen maar zelden ruzie. Wat is jullie ervaring? Het lijkt net alsof ze de rollen nu omdraait en ik alles schuld ben. Ik kan niks meer goed doen. Heb helaas te lang gebedeld bij haar afgelopen maanden, niks geholpen uiteraard. Ze vind me alleen maar nog lastig. Ze toont wel nog vaak emoties bij me maar weet niet of dit komt door boosheid. Krijgen vreemdgangers wel eens spijt voor wat ze doen? Of is dit gewoon een verloren zaak?
Je bent niet schuldig aan vreemdgaan. Ja, je had waarschijnlijk dingen anders en beter kunnen doen, maar dat legitimeert niet dat zij vreemd ging. Dat is volledig haar keuze en haar verantwoordelijkheid die ze willens en wetens heeft genomen.
Ze kan nu ofwel kiezen voor jou ofwel voor de ander. Maar niet van twee walletjes blijven eten.
Het is lief dat je er na de operatie voor haar wil zijn, maar als zij dat niet wil, dan houdt het op. Onderschat het niet; na een hysterectomie mag je zes weken vooral liggen en weinig intensiefs doen, ook niet het huishouden en zo.
Ergens is het ook goed dat ze zelf dingen regelt in haar eigen netwerk. Zodat ze na de scheiding niet meer van jou afhankelijk is en jullie zonder elkaar verder kunnen.
Beaver1984 schreef op 18-06-2023 om 23:58:
[..]
Indirect ben ik het vreemdgaan wel schuld. Had ik haar maar meer liefde moeten geven.
Dat ben je niet. Je gaat alleen door een achtbaan van emoties en daarin is het soms lastig om je hoofd er bij te houden.
Maar 1 ding moet je je echt voor houden: Je bent daar niet schuldig aan. Je bent beide schuldig aan hoe de relatie zich ontwikkeld heeft. Maar niet aan het bedrog.
Ik zou haar in elk geval met rust laten. Zelfs, in het uitzonderlijke geval dat het nog weer goed zou komen, ben je voor haar nu inderdaad vooral lastig: Immers heeft zij een ander. Daar gaat haar energie naar toe en dat is leuke energie. JIj bent daarin verspilde energie op dit moment. Ik zou als ik jou was de afstand bewaren. Was het niet in de eerste plaats voor jezelf, dan toch ook voor je relatie en/of de manier waarop je eventueel uit elkaar gaat.
Ik weet nog wel het punt waarop ik mezelf een stuk beter ging voelen: Het moment waarop ik besloot dat mijn grenzen bereikt waren en opgaf. Ik trok niet langer aan een dood paard en ging niet langer mijn grenzen over. Beetje bij beetje, elke keer als zij tegen die grenzen aan schopte en ik terugschopte ( Bij wijze van spreken dan he, ik heb mijn partner niet geschopt) voelde ik me beter en beter worden. En dat is geen makkelijk proces. Maar des te eerder je daar mee begint, des te beter het voor jezelf is.
wat rot voor je! Wat een triestige situatie!!
Waar ik me vragen bij stel is je stelling:het lijkt alsof ze de rollen nu omdraait.
wat bedoel je hiermee?
Vreemdgaan is niet mooi en ook niet wat je doet, zelf al voel je je verwaarloosd. Je zegt dat jullie 18 jaar samen zijn en dat de afgelopen 2 jaar goed gingen… de vorige 16 niet dan?
Vaak hoor je dat iemand lange tijd niet happy is, ergens opgeeft met vechten en dan iemand ontmoet die die verwaarloosde snaar aanraakt… en voor de partner (jij) komt het als donderslag bij blauwe lucht… maar voor de bedrieger is het kwaad al veeeel eerder geschied. Je zegt alles liep goed afgelopen 2 jaar… was er minder ‘geklaag’ van haar kant? Leek het alsof alles goed ging? Allicht was ze 2 jaar geleden of zelfs langer emotioneel afgehaakt, geen zin meer om te vechten, tot die andere haar de aandacht gaf waar ze zo lang naar hunkerde! Ja die dopamine zoals je zegt die al lang uit haar lijf is. Zo’n verhalen hoor je vaker helaas.
ik vind het heel erg voor jou… jij dacht dat het beter ging maar volgens mij was ze in haar hoofd al langer weg en was er voor jou net wel verbetering.
Ik weet dat het moeilijk is en een echte rollercoaster voor jou! Ze heeft haar besluit genomen… veel meer dan aanvaarden kan je niet. Ze is duidelijk, het is voor haar over en uit!
dit speelt al maanden! Stop en begin nu zelf de stappen te ondernemen voor de scheiding en sluit het af. Denk in het belang van de kinderen maar bescherm jezelf ook!
veel sterkte
Belgica schreef op 19-06-2023 om 17:58:
wat rot voor je! Wat een triestige situatie!!
Waar ik me vragen bij stel is je stelling:het lijkt alsof ze de rollen nu omdraait.
wat bedoel je hiermee?
Vreemdgaan is niet mooi en ook niet wat je doet, zelf al voel je je verwaarloosd. Je zegt dat jullie 18 jaar samen zijn en dat de afgelopen 2 jaar goed gingen… de vorige 16 niet dan?
Vaak hoor je dat iemand lange tijd niet happy is, ergens opgeeft met vechten en dan iemand ontmoet die die verwaarloosde snaar aanraakt… en voor de partner (jij) komt het als donderslag bij blauwe lucht… maar voor de bedrieger is het kwaad al veeeel eerder geschied. Je zegt alles liep goed afgelopen 2 jaar… was er minder ‘geklaag’ van haar kant? Leek het alsof alles goed ging? Allicht was ze 2 jaar geleden of zelfs langer emotioneel afgehaakt, geen zin meer om te vechten, tot die andere haar de aandacht gaf waar ze zo lang naar hunkerde! Ja die dopamine zoals je zegt die al lang uit haar lijf is. Zo’n verhalen hoor je vaker helaas.
ik vind het heel erg voor jou… jij dacht dat het beter ging maar volgens mij was ze in haar hoofd al langer weg en was er voor jou net wel verbetering.
Ik weet dat het moeilijk is en een echte rollercoaster voor jou! Ze heeft haar besluit genomen… veel meer dan aanvaarden kan je niet. Ze is duidelijk, het is voor haar over en uit!
dit speelt al maanden! Stop en begin nu zelf de stappen te ondernemen voor de scheiding en sluit het af. Denk in het belang van de kinderen maar bescherm jezelf ook!
veel sterkte
Ik weet dat zelf ook wel allemaal, maar hoop nog steeds dat die dopamine zometeen uitgewerkt is en ze tot inkeer komt, vooral als er zometeen echt stappen worden gezet met het huis etc, maar goed. Ook hoop ik dat als ze nu 2-4 weken thuis rustig aan moet doen ze misschien gaat nadenken. Maar denk allemaal valse hoop. Ik weet dat ik het moet accepteren, dit lukt al beter dan 3 maanden geleden, maar helemaal kan ik het nog niet. Mis haar gewoon heel erg, vooral nu ze medisch geholpen is.
Ja moet je horen, je hebt haar eerst emotioneel verwaarloosd ("had ik haar maar meer liefde moeten geven") en als ze de handdoek in de ring gooit, ga je ineens 'lief doen' en haar missen. Maar ik durf er een lief ding om te verwedden dat als ze je terug zou nemen, je binnen de kortste keren in de kussens terug zakt. Want ik vraag me oprecht af of het om haar gaat of dat je gewoon iemand in je leven wil (gelet op je app/flirt gedrag met anderen) Wees niet emotioneel stalkerig, zeg niet steeds als disclaimer 'ja ik moet het accepteren' maar doe het ook eens: ga hulp zoeken, regel het goed vwb de kids en wees een jaartje of twee alleen. Word je sterker van en dan sta je ook oprechter in een relatie. Succes
Lexus schreef op 19-06-2023 om 22:05:
Ja moet je horen, je hebt haar eerst emotioneel verwaarloosd ("had ik haar maar meer liefde moeten geven") en als ze de handdoek in de ring gooit, ga je ineens 'lief doen' en haar missen. Maar ik durf er een lief ding om te verwedden dat als ze je terug zou nemen, je binnen de kortste keren in de kussens terug zakt. Want ik vraag me oprecht af of het om haar gaat of dat je gewoon iemand in je leven wil (gelet op je app/flirt gedrag met anderen) Wees niet emotioneel stalkerig, zeg niet steeds als disclaimer 'ja ik moet het accepteren' maar doe het ook eens: ga hulp zoeken, regel het goed vwb de kids en wees een jaartje of twee alleen. Word je sterker van en dan sta je ook oprechter in een relatie. Succes
Het is eigenlijk van 2 kanten niet goed geweest. Beetje uit elkaar gegroeid. We hadden dit best kunnen oplossen samen als we er allebei voor zouden gaan, maar misschien is het beter zo voorlopig. Misschien was dit wel een wake-up call voor ons allebei en vooral voor mij. Zodat ik in de toekomst deze fouten niet meer maak. En of dat dan ooit bij haar is zien we dan wel. Als je voor elkaar bestemd bent kom je wel weer samen. Met iemand anders appen was gewoon vluchtgedrag van mij en ben ik inmiddels mee gestopt. Ik ben niet zo, was ook een beetje de weg kwijt. Hulp heb ik inmiddels al. De fouten die ik heb gemaakt zal ik nooit meer maken omdat ik hier een enorm trauma aan heb overgehouden. Ben begonnen met het lezen van boeken over relaties/vrouwen, misschien haal ik hier nog wat uit.
Beaver1984 schreef op 19-06-2023 om 22:14:
[..]
Het is eigenlijk van 2 kanten niet goed geweest. Beetje uit elkaar gegroeid. We hadden dit best kunnen oplossen samen als we er allebei voor zouden gaan, maar misschien is het beter zo voorlopig. Misschien was dit wel een wake-up call voor ons allebei en vooral voor mij. Zodat ik in de toekomst deze fouten niet meer maak. En of dat dan ooit bij haar is zien we dan wel. Als je voor elkaar bestemd bent kom je wel weer samen. Met iemand anders appen was gewoon vluchtgedrag van mij en ben ik inmiddels mee gestopt. Ik ben niet zo, was ook een beetje de weg kwijt. Hulp heb ik inmiddels al. De fouten die ik heb gemaakt zal ik nooit meer maken omdat ik hier een enorm trauma aan heb overgehouden. Ben begonnen met het lezen van boeken over relaties/vrouwen, misschien haal ik hier nog wat uit.
dat vind ik oprecht fijn
Lexus schreef op 19-06-2023 om 22:15:
[..]
dat vind ik oprecht fijn
Maar wordt het ooit nog helemaal top? Moet nog een nieuwe woning zoeken, alles regelen. Als dalijk definitief alles geregeld is en handtekeningen worden gezet krijg ik het toch alleen maar lastiger? Zo een gevoel heb ik. Zijn er mensen met ervaringen in relatiebreuken? Wanneer gaat dat gevoel van missen en verdriet eens weg?
Beaver1984 schreef op 19-06-2023 om 22:49:
[..]
Maar wordt het ooit nog helemaal top? Moet nog een nieuwe woning zoeken, alles regelen. Als dalijk definitief alles geregeld is en handtekeningen worden gezet krijg ik het toch alleen maar lastiger? Zo een gevoel heb ik. Zijn er mensen met ervaringen in relatiebreuken? Wanneer gaat dat gevoel van missen en verdriet eens weg?
Je moet dit eerst verwerken en daar kom je pas aan toe als je gaat loslaat en je op jezelf en je kinderen gaat richten. Je bent nog teveel met haar bezig en met wat zij wil. Het klinkt hard, maar dat is niet relevant meer. Het gaat nu om wat goed is voor jou en de kinderen. Richt je daar op. Ga de financiën uitzoeken. Neem een advocaat of zoek een mediator. Kijk hoe het zit met huisvesting in de buurt, zodat je kinderen makkelijk heen en weer kunnen. Ga lekker sporten, spreek af met vrienden, werkn aan jezelf. Niet voor haar, dat is een gepasseerd station. Maar voor jezelf, zodat jij dit kan gaan verwerken en verder kan. En voor je kinderen, want zij verdienen een stabiele vader die er voor hen kan zijn.
Pief schreef op 19-06-2023 om 23:17:
[..]
Je moet dit eerst verwerken en daar kom je pas aan toe als je gaat loslaat en je op jezelf en je kinderen gaat richten. Je bent nog teveel met haar bezig en met wat zij wil. Het klinkt hard, maar dat is niet relevant meer. Het gaat nu om wat goed is voor jou en de kinderen. Richt je daar op. Ga de financiën uitzoeken. Neem een advocaat of zoek een mediator. Kijk hoe het zit met huisvesting in de buurt, zodat je kinderen makkelijk heen en weer kunnen. Ga lekker sporten, spreek af met vrienden, werkn aan jezelf. Niet voor haar, dat is een gepasseerd station. Maar voor jezelf, zodat jij dit kan gaan verwerken en verder kan. En voor je kinderen, want zij verdienen een stabiele vader die er voor hen kan zijn.
Heb afgesproken te wachten met alles regelen tot ze volledig hersteld is. Huis zoeken wordt nog een groot probleem.
Beaver1984 schreef op 20-06-2023 om 09:42:
[..]
Heb afgesproken te wachten met alles regelen tot ze volledig hersteld is. Huis zoeken wordt nog een groot probleem.
Oei ik word hier echt boos van. Je gaat echt naar de klote door haar. Wachten waarop? Eruit met haar. Vraag een voorlopige voorziening aan. Zorg dat jij de veilige haven wordt voor je kinderen. Zij is de weg kwijt en zit bij haar minnaar. Geef dit aan bij de rechter dat ze er niet is voor de kinderen en dat de kinderen een veilige haven nodig hebben. Ga echt praten met iemand voordat je echt op het zolderkamertje komt te zitten. Er zitten daar zoveel mannen met 4e hands meubels (en een dikke alimentatie betalen) die over zich heen hebben laten lopen. Ga nu sterker worden, afgelopen met haar achterna lopen en te zitten hopen.
Laat je behandelen voor je relatieverslaving want daar lijkt het op.
Ruud1971! schreef op 20-06-2023 om 10:23:
[..]
Oei ik word hier echt boos van. Je gaat echt naar de klote door haar. Wachten waarop? Eruit met haar. Vraag een voorlopige voorziening aan. Zorg dat jij de veilige haven wordt voor je kinderen. Zij is de weg kwijt en zit bij haar minnaar. Geef dit aan bij de rechter dat ze er niet is voor de kinderen en dat de kinderen een veilige haven nodig hebben. Ga echt praten met iemand voordat je echt op het zolderkamertje komt te zitten. Er zitten daar zoveel mannen met 4e hands meubels (en een dikke alimentatie betalen) die over zich heen hebben laten lopen. Ga nu sterker worden, afgelopen met haar achterna lopen en te zitten hopen.
Laat je behandelen voor je relatieverslaving want daar lijkt het op.
Ze heeft een zware operatie gehad en we hebben samen afgesproken te wachten tot ze zich beter voelt. Kan niet van haar verwachten dat ze nu met me naar een mediator loopt. Tuurlijk is ze fout en dat weet ik wel, maar blijft de moeder van mijn kinderen. Het huis heb ik al besloten om dat aan haar te geven. Vooral voor de kinderen. Zij heeft ze uiteindelijk meer en het meest verzorgd afgelopen 16 jaar. Ik krijg mijn deel van de overwaarde en spaarpolis. Dus hou er nog redelijk veel aan over om wat nieuws te zoeken. Alimentatie hebben we afgesproken dat redelijk normaal te houden aangezien ze het huis krijgt. We hebben goed contact hoor, geen ruzie. Tuurlijk blijft ze maar doorgaan met deze minnaar en zal hij uiteindelijk gewoon naar binnen lopen in ook mijn oud huis, maar maak me daar nog het minst druk over. Het enige dat ik had gewild is onze relatie redden, maar dat lukt nu zeker niet nu er nieuwe gevoelens voor een ander zijn. Ze is idd totaal de weg kwijt en haar gezonde verstand is ver te zoeken, maar ze zal me niet gaan uitbuiten na de definitieve breuk. Ze weet dat ik er altijd voor haar ben. Er zal ooit een dag komen dat ze dit allemaal gaat inzien en dat het te laat is.
Beaver1984 schreef op 20-06-2023 om 09:42:
[..]
Heb afgesproken te wachten met alles regelen tot ze volledig hersteld is. Huis zoeken wordt nog een groot probleem.
Je hoeft haar niet naar de mediator te slepen nu, maar je kan al wel zelf alles goed in kaart brengen en kijken hoe jij je huisvesting dan gaat regelen. Ik snap dat je wil dat zij in het huis kan blijven wonen, maar vindt de bank dat ook? Ze zal een bepaald inkomen moeten kunnen aantonen. Jij moet van de hypotheek af om zelf nieuwe verplichtingen aan te kunnen gaan.
Je kan al kijken wat de kosten van de kinderen zijn en hoeveel alimentatie je redelijkerwijs zou moeten betalen. En hoeveel je dan overhoudt voor je eigen huisvesting.
Jullie moeten allebei zelfstandig verder kunnen. Het is heel redelijk om een paar jaar alimentatie te betalen als de ander thuis is gebleven voor de kinderen, maar daarna zal ze echt op eigen benen moeten staan. En jij ook.
Beaver1984 schreef op 20-06-2023 om 11:54:
[..]
Ze heeft een zware operatie gehad en we hebben samen afgesproken te wachten tot ze zich beter voelt. Kan niet van haar verwachten dat ze nu met me naar een mediator loopt. Tuurlijk is ze fout en dat weet ik wel, maar blijft de moeder van mijn kinderen. Het huis heb ik al besloten om dat aan haar te geven. Vooral voor de kinderen. Zij heeft ze uiteindelijk meer en het meest verzorgd afgelopen 16 jaar. Ik krijg mijn deel van de overwaarde en spaarpolis. Dus hou er nog redelijk veel aan over om wat nieuws te zoeken. Alimentatie hebben we afgesproken dat redelijk normaal te houden aangezien ze het huis krijgt. We hebben goed contact hoor, geen ruzie. Tuurlijk blijft ze maar doorgaan met deze minnaar en zal hij uiteindelijk gewoon naar binnen lopen in ook mijn oud huis, maar maak me daar nog het minst druk over. Het enige dat ik had gewild is onze relatie redden, maar dat lukt nu zeker niet nu er nieuwe gevoelens voor een ander zijn. Ze is idd totaal de weg kwijt en haar gezonde verstand is ver te zoeken, maar ze zal me niet gaan uitbuiten na de definitieve breuk. Ze weet dat ik er altijd voor haar ben. Er zal ooit een dag komen dat ze dit allemaal gaat inzien en dat het te laat is.
Van dit soort gedachten moet je echt af. Zij maakt een andere keuze. Misschien is dat voor haar wel de beste keuze, ook in de toekomst. Jij moet nu ook keuzes gaan maken voor jouw toekomst en die van de kinderen. Co ouderschap is een goed uitgangspunt voor jullie beiden om verder te kunnen. Zij heeft dan genoeg tijd om haar eigen geld te verdienen en jij houdt je band met de kinderen.
En die overwaarde en spaarhypotheek zal zij aan jou moeten betalen. Kan ze dat meefinancieren bij de bank?
