Relatie met schoonouders nog te redden?

Grootouders hebben geen 'recht' op hun kinderen en al helemaal niet zonder dat hun ouders erbij zijn als de ouders zich daar niet prettig bij voelen.
Ik denk dat het tijd wordt dat jouw man eens een keer een grens trekt. Zijn vorige huwelijk is ook al gestrand door toedoen van zijn ouders. Volgens die mensen ligt dat natuurlijk aan zijn ex. Ze zien jou niet als volwaardig en denken alleen maar aan zichzelf. Ik denk dat ik er geen stap meer binnen zou zetten. Als ze graag tijd met hun kleinkind willen dan moet je man er maar met jullie dochter heen gaan.

Teckel, wist je schoonvader dat je man niet thuis was? Zo ja, dan vind ik dit zo intens vals. 
Ik snap als je zo verrast wordt, je de vader van je man niet weg stuurt aangezien je dan niet weet hoe je man hierop kan reageren. Maar dit is zo verkeert. Die mensen respecteren niet wat jullie aan het opbouwen zijn.
{{{{knuffel}}}}

ps Heb je goed contact met de moeder van zijn zoon. Misschien zouden jullie goede vriendinnen kunnen worden, want ik denk dat jij wel een goede vriendin kan gebruiken die aan een half woord genoeg heeft.

Angela1967 schreef op 13-09-2021 om 21:33:

En wat zou je man ervan vinden dat jij voorlopig geen contact met hen opneemt/zoekt?
Hij neemt de bezoekjes aan hen voor zijn rekening, het contact met kleinkind organiseert hij etc. Gewoon zonder er woorden aan vuil te maken. Als er per ongeluk contact is (ze bellen, jij neemt op) dan oefen je neutrale zinnetjes en laat je je niet verleiden tot reactie (gewoon zennnn proberen). Kijken of de gemoederen wat bedaren en of je man hiermee concreet duidelijk kan maken dat hij graag met hen contact wil hebben en houden. Dan komt hopelijk een moment waarop jij af en toe eens aan kunt haken en dat er dan niet meteen bovenop gedoken wordt?
gr Angela

Even herhaald omdat ik vind dat je man iets moet doen, namelijk echt iets actiefs. Dit lijkt me een aardig begin.

Gr Angela

@Teckel, had je na die aanval geen behoefte om even met je kind een paar weken bij je ouders te logeren? Even stoom afblazen? 
ik was na een aanvaring zo kwaad en klaar dat ik daar niet meer over de vloer wilde komen. Mensen die mij zo durfden te kwetsen, kon ik niet meer vertrouwen dat het goed zou kunnen komen. En dan is het fijn als je ouders je kunnen opvangen.
Ik wil het niet aansturen op een scheiding. Maar een time out om zelf te overdenken hoe nu samen verder.

Even een tegengeluid. De beschuldigingen van je schoonvader: 'ik ontnam hun het kleinkind. Ik vertrouwde hun niet. Was mijn man wel de vader want daar twijfelden ze aan.'
Om met het laatste te beginnen, ergens heeft die gedachte postgevat in hun hoofd. Heb je enig idee langs welke route dat zou kunnen zijn gegaan? Het is nogal een bizarre gedachte. Je man kan dat wellicht voor eens en voor altijd de wereld uit helpen.
Dan dat je hen niet vertrouwde. Dat is ook zo. Dat laat je op verschillende manieren in je berichten zien. Voor jou is de trigger, dat je kind overstuur terugkomt van hen. Je vergelijkt dat met je eigen ouders. Daar is al de kanttekening bij gemaakt, dat je, als je op bezoek bent bij je eigen ouders, dat je dan ook zelf aanwezig bent. De vraag is ook of je schoonouders weten dat je kind dan zo overstuur is en of je kind aan kan geven waarom ze dan zo overstuur is. Zijn er specifieke dingen die haar overstuur maken? Of volstaat de constatering dat ze nu nog wat eenkennig is?
Het verwijt dat je hen hun kleinkind ontneemt klopt gedeeltelijk, je laat je kind niet graag over in hun handen. Maar daar staat iets heel groots tegenover: grootouders hebben geen recht op hun kleinkind. En dat kunnen ze ook niet opeisen, op geen enkele manier. Is dit het eerste kleinkind van hen?
Een scheiding is geen oplossing voor het probleem met je schoonouders. Afstand nemen wel, het overlaten aan je man ook, hooguit beleefdheidsbezoekjes als het niet anders kan. Jij hebt geen enkele plicht om hen aardig te vinden.

Tsjor

Wat naar dat schoonvader het zo aanpakte. Snap jouw blokkade wel. Zou er ook klaar mee zijn. 

Maar ... Ik ben het wel eens met hen dat jij niet steeds bij je kind hoeft te zijn (bij hun). Ook niet om te wennen. Je man kan toch prima met jullie dochter daar eens per week heen. Kan het contact met jou minimaal blijven en bouwen opa en oma een band op. Je kan bijvoorbeeld ook afspreken dat kind vooralsnog niet alleen bij hen blijft. Als je kind iets ouder is kan zij prima aangeven of ze het naar zin heeft of niet. 

Met een oma die zo achterlijk tegen een kind doet als haar schoonmoeder bouwt een kind niet zo snel een band op.

Mijn schoonmoeder deed ook zo raar. De kinderen vonden haar gewoon niet leuk.

Niet dat Teckel er veel aan heeft, maar hebben de opa en oma wel contact met de zoon van je man, hun eerste kleinkind. Of wordt hun manier van doen gevoed door het venijn in het niet zien van hun kleinzoon? Ik kan mij namelijk goed voorstellen dat de moeder van de jongen ervoor past bij hen koffie te komen drinken of haar zoon daar achter te laten zoals opa en oma dat blieft.

Al eerder hoopte ik dat die mensen op korte termijn meer kleinkinderen mochten krijgen zodat de aandacht niet zozeer op jullie kind gericht was. Nu is er wel een kleinkind, maar deze is hen ook ‘ontnomen’. Mogelijk dat dit hun gedrag heeft versterkt. Ergens hebben ze een heel leeg bestaan als ze menen recht te kunnen doen op een nageslacht, alsof het hun eigendom is.
Kans is groot dat ze met jullie dochter ook geen warme band gaan opbouwen, terwijl ze met beide kleinkinderen mooie tijden hadden kunnen meemaken als ze hun ouders maar respecteerden. Nu heeft hun zoon voor de tweede keer stress in zijn relatie, met dank aan die egoïstische ouders die daar aan voorbij gaan.

De eerder genoemde pauze is met name voor je man; wat kan hij doen, waar kan hij/jullie werken zodat jullie op een plek kunnen wonen die gezond is en contact met zoon kan regelen.

Teckel, als je het na die fijne preek van zijn vader het nodig vindt om het te melden, is het aan je man om dat bericht over te brengen. Laat het zelf los, anders denken ze ergens toch een beetje grip op je te hebben terwijl je niets anders dan fatsoenlijk wilt wezen.
Het zal je wel duidelijk worden dat zijn eerste vrouw niet voor niets haar koffers heeft gepakt. Te meer reden voor je man om te voorkomen dat dit hem weer gebeurt.

Naar gedrag van je schoonmoeder. Ik zou het afstand nemen niet melden, maar gewoon doen. Met mijn toenmalige schoonouders hebben we jarenlang geen contact gehad. Wel altijd een kaartje gestuurd met verjaardag en kerst. Tot schoonvader opbelde op een bepaald, voor hem cruciaal moment in zijn leven. Het is nooit gemakkelijk geworden, maar op het niveau van welwillende beleefdheid was het acceptabel.

Tsjor

Okee, je hoeft dan dus niet te verhuizen; je man zal op dezelfde dagen dat hij met zoon naar zijn ouders gaat, je dochter kunnen meenemen.
Klaar.