Reisverzekering dekt niet overlijden schoonvader
Ik ben benieuwd naar jullie mening. Mijn vriend en ik waren op reis toen we eerder terug gingen omdat we hoorden dat mijn vader erg ziek was (hij is ook overleden).
Mijn vriend gaf toen duidelijk werd dat we terug zouden gaan direct aan dat ik de tickets wel kon betalen omdat ik (veel) meer geld heb dan hem, of ik zou het kunnen betalen van het geld van mijn vader omdat die ook "voldoende heeft".
Een paar zaken die verder meespelen:
- omdat onze ouders op leeftijd zijn heb ik mijn vriend voor de vakantie erop gewezen een goede reisverzekering af te sluiten die niet alleen zou dekken bij overlijden maar ook bij spoed en ernstige ziekte. Ik heb gezegd dat als we door mijn ouders terug zouden moeten (hun gezondheid is altijd al wat kwakkelend) maar zijn verzekering geen schoonfamilie zou blijken te dekken ik dan ook wel de helft van zijn ticket zou betalen omdat hij immers dan ook nadeel heeft waar hij in die zin niets aan kan doen. )
- blijkbaar is hij vergeten werelddekking aan te vinken dus wordt er om die reden niks uitgekeerd
- wij hebben ongeveer hetzelfde middenklasse inkomen een delen de vaste lasten.
Het voelde voor mij erg hard en kil dat hij direct over het geld begon de dag dat ik hoorde dat het slecht ging en we besloten terug te gaan. En al helemaal door de toon; dat hij eigenlijk voor mij beslist dat ik het wel voor hem kan betalen.
Terugkijkend zegt hij daarover dat zijn rekening heel leeg was door de reis, hij anders een maand geen leuke dingen had kunnen doen.. en voor mij heeft het niet die gevolgen. Ook zegt hij dat het door mij is dat we terug moesten.
Wat vinden jullie? Heeft hij gelijk dat ik het beste zijn kosten op me kan nemen omdat ik nou eenmaal het meeste geld heb en er hierdoor minder "last" van zou hebben? (mijn eigen kosten krijg ik terug van de reisverzekering.) Of is hij, zoals ik het ervaar, erg onempatisch door de beslissing te nemen dat ik het wel even betaal.Ja het is vervelend dat het je extra geld kost, maar hij heeft een verkeerde verzekering afgesloten. En terug moeten is balen, maar dat geldt ook voor mij en bovendien komt er de stress (zijn we wel op tijd) en het verdriet van mijn vader bij. Als je dag afzet tegen "even een maand wat minder leuke dingen kunnen doen", dan voelr het voor mij alsof je het niet helemaal begrepen hebt, maar misschien ligt dit aan mij.
Benieuwd naar objectieve meningen
tsjor schreef op 15-04-2023 om 15:41:
Als je allebei hetzelfde verdient, en de een heeft een studieschuld die afbetaald moet worden, terwijl de ander geen studieschuld heeft (altijd bij pappa en mamma kunnen blijven wonen), wie heeft er dan het meeste geld over? Dan kun je de vaste lasten wel gelijk verdelen, maar dan blijft het verschil. Dat kan bij een verre vakantie betekenen dat de een het net kan betalen en de ander ruim.
Het verschil in vrij besteedbaar inkomen is er. Wil je daar wel of geen rekening mee houden? Nu kun je zeggen: dat is mijn verantwoordelijkheid niet, maar dan vraag ik me af in wat voor atomaire wereld je dan leeft.
Tsjor
Wat mij zo ontzettend stoort is dat je de partner van Maaike (TO) nogal in een soort van bescherming neemt, overal (net als hij) wel een excuus voor en uiteindelijk is het nog haar schuld ook. Ze had de wereldinstelling ook zelf kunnen checken, hij heeft het gesprek mss iets verkeerd aangepakt vanwege hij ook overdonderd was etc. Ik vind dat dus bullshit en geen enkel excuus!
Wat weet jij nou van hun relatie en over hoe lang zij bijv al samen zijn? Dat jij het vrij normaal vindt om als partners meteen alles samen te delen, vind ik dat dus niet zo vanzelfsprekend. Door schade en schande wijs geworden zeg maar. Ik vind dat hij behoorlijke steken heeft laten vallen en dat heeft helemaal niets te maken met leven in een atomaire wereld, maar alles in een volwassen wereld!
Een man die mij op zo’n verdrietig moment in mijn leven (ziekte en overlijden van ouder) zo behandelt en zichzelf enkel zorgen maakt over zijn geld, dan zou ik inderdaad mijn relatie zwaar overwegen!
tsjor schreef op 15-04-2023 om 15:41:
Als je allebei hetzelfde verdient, en de een heeft een studieschuld die afbetaald moet worden, terwijl de ander geen studieschuld heeft (altijd bij pappa en mamma kunnen blijven wonen), wie heeft er dan het meeste geld over? Dan kun je de vaste lasten wel gelijk verdelen, maar dan blijft het verschil. Dat kan bij een verre vakantie betekenen dat de een het net kan betalen en de ander ruim.
Het verschil in vrij besteedbaar inkomen is er. Wil je daar wel of geen rekening mee houden? Nu kun je zeggen: dat is mijn verantwoordelijkheid niet, maar dan vraag ik me af in wat voor atomaire wereld je dan leeft.
Tsjor
Wat doe je nou toch denigrerend tegen TS?
Weer je stokpaardje: de man in bescherming nemen en de vrouw aanspreken of ze 15 en een duivelin is en de man een hulpeloos slachtoffer maken.
En dat allemaal vanwege een simpel rekensommetje? Tsjor
tsjor schreef op 16-04-2023 om 10:37:
En dat allemaal vanwege een simpel rekensommetje? Tsjor
Je zou denken dat hij oud en wijs genoeg was dat te kunnen inschatten.
En zij ook, toch? Tsjor
tsjor schreef op 16-04-2023 om 10:40:
En zij ook, toch? Tsjor
Zij vraagt geen hulp bij rekenen. Dus jouw antwoord is een beetje 'patronizing' om het in goed Nederlands te zeggen
Gr Angela
Angela1967 schreef op 16-04-2023 om 10:44:
[..]
Zij vraagt geen hulp bij rekenen. Dus jouw antwoord is een beetje 'patronizing' om het in goed Nederlands te zeggen
Gr Angela
'Patronizing' een nederlands woord?? 
Het goede Nederlandse woord is dan 'neerbuigend'.
Pippeltje schreef op 16-04-2023 om 11:59:
[..]
'Patronizing' een nederlands woord??
Snap je de ironie niet? Ik had het Nederlandse woord niet paraat, daarom de ironische opmerking.
Gr Angela
Max88 schreef op 11-04-2023 om 17:32:
[..]
Klopt, maar RoodVruchtje zegt het ook: het ging niet om beperkte financiële middelen, het ging om niets leuks te kunnen doen de rest van de maand ( dan heb je aardig genoeg geld voor "leuk" als je dat naamdelijks kunt spenderen en als je op vakantie gaat). Hij had dus blijkbaar genoeg "leuk geld" om op vakantie te gaan. Het leven bestaat voornamelijk uit keuzes en geld kun je naar eenmaal uitgeven. Meer dan jammer voor hem van de gezamenlijke vakantie vind ik het niet. TS heeft er het verdriet nog bovenop.
En, mogelijke aanvulling: als de vader van je partner overlijdt, waar wil je dan zijn? Lekker op je vakantiebestemming, in je eentje of bij je verdrietige partner? Deze meneer kiest voor het eerste en voelde zich kennelijk gedwongen (?) om mee terug te gaan. En dan wil hij daar ook de erkenning voor dat hij eigenlijk wel degene is die het sneust is in deze situatie. Je zou bijna denken dat mensen geen andere momenten kunnen kiezen om definitief te gaan. Deze meneer klinkt alsof hij alleen wil dat er in hem geïnvesteerd wordt (studie, geldstroom vriendin naar hem) maar hij investeert alleen in zichzelf, zeker niet in de relatie.
Eigenlijk zegt hij dat hij dit niet kan. In het geval van overlijden van de vader van je vriendin, wordt er een beroep gedaan op zijn empathie. Dat is zo moeilijk voor hem dat hij daarin onmiddellijk overvraagd wordt.
Ik heb met je te doen, Maike. Dit verander je niet. Uit je verhaal blijkt dat de ingrediënten die hiervoor nodig zijn, ontbreken. Maar elk nadeel hep zijn voordeel: jou is de mogelijkheid gegeven om nog eens heel goed naar deze relatie te kijken of deze wel bij jou past.
En dat vind ik dus dramatisch: een situatie zodanig beschrijven of herschrijven, dat je iemand eigenlijk naar het einde van de relatie toe duwt. Ik zet dan liever in op een poging iets van de andere kant te bekijken, zodat er wellicht meer begrip over en weer ontstaat, er een ander gesprek kan plaatsvinden over de irritaties en mensen weer met elkaar verder kunnen.
Anders moet ze volgend jaar in haar eentje op vakantie.
Tsjor
tsjor schreef op 16-04-2023 om 16:29:
En dat vind ik dus dramatisch: een situatie zodanig beschrijven of herschrijven, dat je iemand eigenlijk naar het einde van de relatie toe duwt. Ik zet dan liever in op een poging iets van de andere kant te bekijken, zodat er wellicht meer begrip over en weer ontstaat, er een ander gesprek kan plaatsvinden over de irritaties en mensen weer met elkaar verder kunnen.
Anders moet ze volgend jaar in haar eentje op vakantie.
Tsjor
Dat ligt er maar aan. We weten natuurlijk niet veel van de situatie en heel stellig zeggen dat ze bij hem weg moet gaan, is wel wat gortig. Maar feedback dat bepaald gedrag door buitenstaanders echt niet normaal wordt gevonden en hoog wordt opgenomen, kan heel zinnig zijn. Als het zo zou zijn dat de wederkerigheid in de relatie op een basaal niveau ontbreekt, kan zij er energie in steken tot ze een ons weegt maar dan wordt hij geen empathische, aandachtige, gelijkwaardige partner. Als ze dat bewust accepteert, is dat haar keuze. Maar als ze denkt dat zij gewoon harder haar best moet doen, nog wat meer moet betalen, nog wat meer moet aanpassen en hem tevreden moet stellen, en dat het dan wel goed komt, dan is dat waarschijnlijk wel een probleem. Want daar komt geen eind aan. Het is aan haar de boodschappen hier toe te passen op haar eigen situatie. Als ze zichzelf en haar partner niet herkent in de wat ‘hardere’ reacties, des te beter! En als ze zich er wel in herkent, is het aan haar te beslissen wat dat betekent, of haar relatie in evenwicht is, gelijkwaardig is, of niet, en of dat een probleem voor haar is.
tsjor schreef op 16-04-2023 om 16:29:
En dat vind ik dus dramatisch: een situatie zodanig beschrijven of herschrijven, dat je iemand eigenlijk naar het einde van de relatie toe duwt. Ik zet dan liever in op een poging iets van de andere kant te bekijken, zodat er wellicht meer begrip over en weer ontstaat, er een ander gesprek kan plaatsvinden over de irritaties en mensen weer met elkaar verder kunnen.
Anders moet ze volgend jaar in haar eentje op vakantie.
Dat zijn dè vakanties waar je de meeste mensen ontmoet, wist je dat?
Alleen zijn, of erger, eenzaam zijn naast een partner, of wie dan ook, is nog veel erger.
Du jij juicht het ook toe als ze uit elkaar gaan. Kost weer een woning, om het maar eens bij 1 probleem te houden.
Tsjor
Mija schreef op 16-04-2023 om 16:44:
[..]
Dat ligt er maar aan. We weten natuurlijk niet veel van de situatie en heel stellig zeggen dat ze bij hem weg moet gaan, is wel wat gortig. Maar feedback dat bepaald gedrag door buitenstaanders echt niet normaal wordt gevonden en hoog wordt opgenomen, kan heel zinnig zijn. Als het zo zou zijn dat de wederkerigheid in de relatie op een basaal niveau ontbreekt, kan zij er energie in steken tot ze een ons weegt maar dan wordt hij geen empathische, aandachtige, gelijkwaardige partner. Als ze dat bewust accepteert, is dat haar keuze. Maar als ze denkt dat zij gewoon harder haar best moet doen, nog wat meer moet betalen, nog wat meer moet aanpassen en hem tevreden moet stellen, en dat het dan wel goed komt, dan is dat waarschijnlijk wel een probleem. Want daar komt geen eind aan. Het is aan haar de boodschappen hier toe te passen op haar eigen situatie. Als ze zichzelf en haar partner niet herkent in de wat ‘hardere’ reacties, des te beter! En als ze zich er wel in herkent, is het aan haar te beslissen wat dat betekent, of haar relatie in evenwicht is, gelijkwaardig is, of niet, en of dat een probleem voor haar is.
Je geeft twee als-en die beiden negatief zijn: als de wederkerigheid in de relatie ontbreekt; en als ze denkt dat ze harder haar best moet doen dan komt daar geen einde aan.
In beide situaties schep je een negatief perspectief. Probeer nu eens een perspectief te scheppen waarin over en weer meer begrip voor elkaar kan komen en de relatie kan verbeteren.
Tsjor
tsjor schreef op 16-04-2023 om 16:56:
Du jij juicht het ook toe als ze uit elkaar gaan. Kost weer een woning, om het maar eens bij 1 probleem te houden.
Tsjor
Heerlijk ga door en je lost alle problemen op!
Gr Angela
