Oude koeien in de sloot laten
ha lieve mensen. Een naaste die me zeer dierbaar is, heeft al geruime tijd het gevoel dat ik haar emotioneel in de kou laat staan. Ik wil niet dat dat zo is, maar merk dat de lange duur van de moeilijkheden waarin zij verkeert me opbreekt - haar gevoel is niet onterecht.
Ik wil een goede manier om verder te gaan en binnenkort hebben we een wandelgesprek. Hoe voorkom ik dat het legertje oude koeien in de sloot daar blijft en hoe bepaal ik me bij het nu en de (nabije) toekomst.
Flanagan schreef op 02-10-2022 om 14:49:
Voorwaarde vriendschap? Dat je blijdschap voelt elkaar weer te spreken en het liefs de blijdschap voelen elkaar weer te zien.
Sorry, maar échte vriendschap gaat bij mij veel dieper hoor en nee, daar hoort zeker niet altijd ‘blijdschap voelen’ bij, juist niet zou ik bijna zeggen.
En wat hier eerder werd gesteld mbt kanker, ook daar ben ik het niet helemaal mee eens, want als dat na een poos ‘chronisch’ lijkt te zijn, is ook dat weer een heel goed ijkpunt om tot de keiharde realisatie te komen dat sommige ‘vrienden’ steeds meer de kant van ‘kennissen’ op gaan. Veel mensen zijn anno 2022 vooral heel erg druk met zichzelf is mijn idee. Geeft niet, maar wees dan ook gewoon eerlijk tegen die ander als het een vriendschap betreft.
Ik vind het lastig TO te adviseren, want wat bedoelt zij met die ‘ouwe koeien’? En wat is dan de ergernis? Vind je dat ze zich aanstelt? Doet ze niets met je adviezen? Is het (voor jou) een steeds terugkerend non-issue? En zo kan ik nog wel meerdere vragen bedenken.
Het belangrijkste in een vriendschap vind ik toch wel eerlijkheid, dus zoek geen excuses en draai er niet omheen als jullie gaan wandelen. Ze heeft nl zelf al geconstateerd dat je er op een bepaalde manier minder voor haar bent, beter om gewoon eerlijk aan te geven wat je dwars zit. En als je daarvoor ouwe koeien uit de sloot moet halen als voorbeeld, dan is dat niet zo erg toch?
ah Max, Lexus, wat afschuwelijk! Wat een narigheid. Ik hoop dat er mensen blijven die echt blijven en jullie serieus nemen.
En ‘blij’ dat jullie dit hier delen.
Met blijdschap doel ik op het eerste gevoel dat bij je binnen komt, als je iemand ziet die je kent en je die persoon een warm hart toe draagt. Een weerzien kan wel eens omslaan in niet willen na- of meedenken aan wat een ander met je wilt bespreken, toch wens je diegene het beste toe.
Met de ene vriendin kan je praten over onderwerpen waarvan je weet dat je met elkaar op één lijn ligt. Dat praat gewoon wat makkelijker. Met de andere vriendin praat je mogelijk over andere zaken. Maar in het totaal genomen ben je blij hen te zien en te horen dat alles goed met ze gaan of dat je iets voor ze kan betekenen en daar dankbaarheid uit vloeit.
Wilgenkatje- schreef op 02-10-2022 om 19:18:
ah Max, Lexus, wat afschuwelijk! Wat een narigheid. Ik hoop dat er mensen blijven die echt blijven en jullie serieus nemen.
En ‘blij’ dat jullie dit hier delen.
lief!
Nou ja, ik denk dat veel mensen best snappen dat een chronische aandoening heel erg beperkend is en een gezond iemand zou absoluut niet willen ruilen met iemand met een aandoening. Tegelijk is het voor de gezonde persoon heel vervelend als het gesprek alleen maar gaat over de sores van de niet-gezonde persoon en er zelfs (zoals mij met een vriendin overkwam) letterlijk wordt gezegd dat je niet mag klagen over iets dat je zelf ook als belemmerend ervaart (zoals bij mij heftige overgangsklachten) omdat dat nooit zo erg is als wat de niet-gezonde persoon heeft. Als ik alleen maar als klankbord mag fungeren voor iemands ellende en zelf nooit mag vertellen waar ik zelf mee worstel, dan houdt zo'n vriendschap ergens wel een keer op, hoe beroerd ik het voor die vriendin ook vindt wat ze doormaakt.
Dymo schreef op 02-10-2022 om 20:43:
Nou ja, ik denk dat veel mensen best snappen dat een chronische aandoening heel erg beperkend is en een gezond iemand zou absoluut niet willen ruilen met iemand met een aandoening. Tegelijk is het voor de gezonde persoon heel vervelend als het gesprek alleen maar gaat over de sores van de niet-gezonde persoon en er zelfs (zoals mij met een vriendin overkwam) letterlijk wordt gezegd dat je niet mag klagen over iets dat je zelf ook als belemmerend ervaart (zoals bij mij heftige overgangsklachten) omdat dat nooit zo erg is als wat de niet-gezonde persoon heeft. Als ik alleen maar als klankbord mag fungeren voor iemands ellende en zelf nooit mag vertellen waar ik zelf mee worstel, dan houdt zo'n vriendschap ergens wel een keer op, hoe beroerd ik het voor die vriendin ook vindt wat ze doormaakt.
Met je eens, het zou gelijkwaardig moeten zijn, niet enkel of geven of nemen! Daarom ook mijn advies, wees gewoon eerlijk.
Dymo schreef op 02-10-2022 om 20:43:
Nou ja, ik denk dat veel mensen best snappen dat een chronische aandoening heel erg beperkend is en een gezond iemand zou absoluut niet willen ruilen met iemand met een aandoening. Tegelijk is het voor de gezonde persoon heel vervelend als het gesprek alleen maar gaat over de sores van de niet-gezonde persoon en er zelfs (zoals mij met een vriendin overkwam) letterlijk wordt gezegd dat je niet mag klagen over iets dat je zelf ook als belemmerend ervaart (zoals bij mij heftige overgangsklachten) omdat dat nooit zo erg is als wat de niet-gezonde persoon heeft. Als ik alleen maar als klankbord mag fungeren voor iemands ellende en zelf nooit mag vertellen waar ik zelf mee worstel, dan houdt zo'n vriendschap ergens wel een keer op, hoe beroerd ik het voor die vriendin ook vindt wat ze doormaakt.
Vet: maar daar heeft niemand het over. Het gaat over het feit dat mensen afhaken als je iets hebt waar geen oplossing (door hen) voor te bedenken. Althans daar had ik het over, en volgens mij Max88 ook
Lexus schreef op 02-10-2022 om 21:13:
[..]
Vet: maar daar heeft niemand het over. Het gaat over het feit dat mensen afhaken als je iets hebt waar geen oplossing (door hen) voor te bedenken. Althans daar had ik het over, en volgens mij Max88 ook
Klopt!
ouwe koeien
Er kunnen ook andere ouwe koeien om de hoek kijken waar je als toehoorder niets aan kan veranderen, hoe graag je dat ook zou willen.
Denk bv aan huwelijksproblemen of financiële problemen. Allemaal zaken de persoon in kwestie moeilijk over kan praten omdat het moeilijk is iemand te vinden waarmee je erover kan praten. En als je dan denkt op de steun van die vriendin te kunnen bouwen als klankmuur en ze haakt af, dan komt dit echt binnen. Ik denk dat de vriendschap niet hoeft te eindigen, maar dat Wilgenkatjes haar eerlijk zal moeten toegeven niet te weten hoe haar te helpen.
tja het is speculeren waar het bij TO nou precies om gaat en dus projecteert iedereen z’n eigen ervaringen er op.
en dus variëren de meningen van “mensen zijn te egoïstisch om met andermans beperking te kunnen dealen” tot “sommigen mensen blijven maar hangen in geklaag”.
Ik heb zelf te dealen gehad met iemand die jarenlang klaagde en zeurde over een situatie die gewoon te veranderen was, alleen dat kostte wel moeite en ik heb diverse keren mijn hulp aangeboden maar dat wilde ze niet, ze wilde alles zo laten maar wel blijven klagen. Zelf noemde ze dat “even stoom afblazen” maar ik werd er strontchagrijnig van en anderen hebben gezegd dat ze er niks meer over willen horen. Zij zal hebben gevonden dat mensen onvoldoende begrip hadden voor haar sores, ik vond dat ze op moest houden met zeuren en het probleem aanpakken. Tja.
Het typische is dat ik, chronisch patiënt met gecertificeerde pittige pijnpunten in mijn omgeving, zelf dus niet zo graag over alles praat. Dat is niet alleen omdat ik bang ben anderen lastig te vallen, maar juist omdat ik dat wat andere mensen meemaken graag hoor. Veel kan ik niet zo goed meer, maar luisteren dan weer wel en de verhalen zijn een mooie afleiding.
Waar ik dan echt niet goed op ga, zijn mensen die blijven hangen in ándermans leed. De zwelgers in zuigen. Dus dat de dochter moeilijkheden op haar werk heeft want de verwarming is er te koud, de vriendin van de zoon linkshandig is en daarom de komkommer raar snijdt, de man van de vriendin van de buurvrouw zo errug overspannen is en dat de hond van de neef van haar man ook iets mankeert. Mensen die al die ellende oplepelen als reden dat het met henzelf niet goed gaat, dat noem ik nu echt de blijven hangen in ellende kletsers. Die ik mijd, want ik vind het niet vanzelfsprekend dat ze bij het volgende gesprek ook mijn leed gaat ‘gebruiken’ in een zin als ‘oh en weet je hoe erg het bij biebel is’.
Dus To, als dit het soort gesprek is dat je steeds hebt zou je het kunnen ombuigen naar maar hoe gaat het nu met jou. Is het iemand die volledig hangt in eigen ellende en nooit zich openstelt voor een ander mag je dat volgens mij best benoemen, al zal dat heel lastig zijn: ik merk dat je heel veel tijd in ruimt voor alles wat er mis is. Gaat er ook iets goed? Of dat je bevestigt dat ze veel meemaakt maar dat je het ook fijn vindt om wat te delen over hoe het met jou gaat?
Wat is het ergste dat kan gebeuren als je het zo open met haar bespreekt, als je het heel erg bij jezelf houdt?
''Waar ik dan echt niet goed op ga, zijn mensen die blijven hangen in ándermans leed. De zwelgers in zuigen.' ja zo iemand ken ik ook m(maar dat betreft niet de naaste die ik in gedachten heb).
Vreselijk is dat. Vanwege vrijwilligerswerk kom ik bij haar, nu en dan - maar dan kan ik afstand houden, terwijl ik denk 'u maakt het leven onnodig zwaar door van alles en nog wat erbij te slepen.'
Jullie hebben veel goede woorden gesproken, daar kan ik mee aan de slag.
Wilgenkatje, veel wijze woorden zijn al gesproken. Ik wens je veel succes toe met het wandelgesprek en hoop dat jullie vriendschap in goed vaarwater komt (of blijft). Wil je ons op de hoogte houden?
dat zal ik doen 
Goed gesprek gehad tijdens een mooie wandeling - ik zag er best tegenop.
Wandelend praat het zoveel prettiger dan op de bank. Misverstanden zijn opgehelderd, verwijten uitgesproken.
We hebben afgesproken elkaar op vaste momenten te zien, live, niet aan de telefoon omdat dat vooral voor mij niet werkt bij verdrietige verhalen. Op naar betere tijden. Het zal vast nog wel eens mis gaan, maar we staan nu weer dichter bij elkaar.
