Ontdekt dat man biseksueel is
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Misschien eerst maar met een vraag waarvan ik heel benieuwd ben hoe jullie daar over denken. Voordat ik mijn gevoelens en mening laat weten.
Namelijk: een getrouwde man wil binnen een heterorelatie verder ontdekken hoe (seksueel) contact met een andere man is. Omdat hij na het zoenen met een man zijn biseksuele gevoelens niet meer wil wegdrukken.
Hij vindt omdat het met een man is en niet met een andere vrouw het een andere situatie is, dan als hij met een andere vrouw (seksueel) contact zou hebben. En dat hij zijn 'nieuwsgierigheid' naar contact met mannen niet meer wil stoppen.
Hoe zien jullie dat? Is dat een andere situatie?
Voor mij zou dit niet anders zijn dan vreemdgaan met een vrouw. Misschien zou ik dat nog wel erger vinden.
Nee voor mij zou dit niet bespreekbaar zijn.
Anne83 schreef op 02-09-2024 om 21:07:
@Alias1 : dat heb ik idd ook bijvoorbeeld wel als optie gelezen. Maar wat 'mag' haar man dan?
Dat weet ik niet, nooit gevraagd. Ik vermoed dat haar man niks 'mag', dus dat er monogamie verwacht wordt. Maar misschien hebben ze daar ook afspraken over gemaakt of zouden ze dat kunnen doen, die afspraken maken. En als ze het er dan beiden over eens zijn... Maar dat laatste is hier natuurlijk het probleem van TO.
To ik heb ervaring met zowel een affaire in een lange relatie als met een open relatie.
Om te beginnen zijn jullie al jaren samen. En was je beiden heel jong. Mensen ontwikkelen zich en moeten met 19 nog volwassen worden. Wat weet je nu echt met nog maar 19? Het is niet vreemd dat ideeën veranderen. En voor mannen is erkennen dat ze op mannen vallen echt een heftig iets. Het gaat in tegen de heersende norm en gaat gepaard met schaamte. Heel veel mannen zijn liever "normaal" dan hiervoor uitkomen. En aangezien hij ook op vrouwen valt is dat dus een makkelijke keuze. Zeker als hij ook nog eens een kinderwens had.
Dat jullie ooit afspraken hebben gemaakt wil niet zeggen dat het altijd zo zal blijven. Mensen en dus ook afspraken veranderen. De vraag is alleen wat jij zelf wilt. Ik denk (en mijn ervaring) is dat er iets essentials mist. Je onderdrukt iets van jezelf en uiteindelijk komt die kant naar voren. Ik denk niet dat hij kan beloven het alleen bij jou te houden. En de kans is heel groot dat hij al verder is gegaan of dat gaat doen. Dit is niet tegen te houden. Het zit in hem. De vraag is of jij een open relatie wilt. En in welke vorm. Met welke afspraken. Want in een goede open relatie ben je volledig open! Dus eerlijke communicatie over wensen en grenzen. En vrijheid werkt aan beide kanten. Dus ook voor jou. Als jij de behoefte hebt aan een andere man (ooit) dan zou dat ook besproken moeten worden. Want vrijheid is op beiden van toepassing. Maar als jij monogamie wilt dan mag dat ook. Ik denk alleen dat je dan eerlijk moet zijn en deze relatie moet stoppen.
Mijn ervaring met een open relatie (na een langdurige monogame relatie waarbij is vreemdgegaan) was erg positief. Alles was gewoon mogelijk en volledig bespreekbaar. Dus was er ook meer vertrouwen dan in de monogame relatie. Niemand raakte immers gekwetst, geen onvervulde verlangens of schaamte. De mensen die ik hierbij heb ontmoet waren zoveel ruimdenkender en veel meer ontspannen en open op alle levensgebieden. Ze waren nieuwsgierig naar anderen en zagen een ander niet als bedreiging of concurrent. Binnen deze vaste relatie was er niets vreemd. Je moet er wel echt achter staan. Duidelijke afspraken maken (ook over veiligheid). En je eigen vaste relatie gaat voor. Maar het is geen oplossing voor onstabiele relaties of problemen. Het is niet voor iedereen. Als jij het niet wilt is dat prima. Maar realiseer je dan dat terug naar vroeger niet meer gaat bij jullie. Hij heeft al een opening gemaakt die niet meer dichtgaat.
To wat wil jij zelf?
Izza, ik lees dat de man enkel de ruimte wil bieden voor een bij-relatie met iemand van hetzelfde geslacht. Dat maakt het ongelijkwaardig voor TS, want zij valt niet op vrouwen en heeft daar dus geen behoefte aan, terwijl hij wel op mannen valt.
Daar zit dus wel degelijk een verschil in, terwijl de man juist beweert dat het een verschil zou zijn als zij dingen gaat uitproberen met een andere man.
Bij een open relatie moet je er beide 100% achter staan, elkaar 100% vertrouwen en elkaar ook wederzijds dezelfde vrijheden gunnen. Doe je dat niet, dan lijkt het me hét recept voor een nare scheiding met allerlei verwijten over en weer.
Dat lees ik. En daarom is het aan to om te kijken wat zij wil. Zij gaat over haar eigen seksualiteit. Daar heeft hii niets over te zeggen. De huidige situatie maakt dat alles op tafel moet komen. Als zij ook ruimte wil voor andere mannen (omdat ze absoluut niets met vrouwen heeft) is dat ook bespreekbaar. Hij bepaald niet voor haar hoe zij haar seksualiteit mag beleven (alleen met vrouwen hoor). Misschien wil ze wel eenzijdig monogaam blijven en is akkoord als hij wel mannen ziet. Of 1 vaste man. Geen idee. Maar dat is aan haar. Niet aan hem.
Wat een lastige situatie. Mijn ex ging vreemd met een collega, zij luisterde wel naar hem. Dat had hij nodig....Hij wilde uitzoeken of deze relatie blijvend zou zijn (en dus beter). Of ik maar even op hem wilde wachten met een baby van 2 maanden.
Het lijkt een andere situatie, maar aangezien in mijn beleving gender niets uitmaakt om een relatie mee te hebben, vraagt jouw man aan jou hetzelfde. Ik ga op onderzoek uit wat me beter bevalt en dan zal ik wel bepalen of we samen blijven.
Hoe triest ook, je vertrouwen is nu beschadigd en je zal weer vertrouwen moeten krijgen in hem om jullie relatie verder in alle 'rust' op te pakken.
Wellicht helpt idd relatie therapie, maar het aller belangrijkste is dat jij je goed voelt in deze relatie en vertrouwen hebt in je man.
Heel veel sterkte x
Chantalle74 schreef op 04-09-2024 om 14:12:
Wat een lastige situatie. Mijn ex ging vreemd met een collega, zij luisterde wel naar hem. Dat had hij nodig....Hij wilde uitzoeken of deze relatie blijvend zou zijn (en dus beter). Of ik maar even op hem wilde wachten met een baby van 2 maanden.
Het lijkt een andere situatie, maar aangezien in mijn beleving gender niets uitmaakt om een relatie mee te hebben, vraagt jouw man aan jou hetzelfde. Ik ga op onderzoek uit wat me beter bevalt en dan zal ik wel bepalen of we samen blijven.
Hoe triest ook, je vertrouwen is nu beschadigd en je zal weer vertrouwen moeten krijgen in hem om jullie relatie verder in alle 'rust' op te pakken.
Wellicht helpt idd relatie therapie, maar het aller belangrijkste is dat jij je goed voelt in deze relatie en vertrouwen hebt in je man.
Heel veel sterkte x
In dit geval maakt gender natuurlijk wel uit. Hij mist een essentieel onderdeel in zijn relatie met to. En dat zal hij blijven doen als ze weer bij elkaar komen. Wat dat betreft heeft die man gelijk dat het niet vergelijkbaar is met een hetero relatie. Dit zit ook niet in to als persoon (zoals bij vreemdgaan met een andere vrouw). Maar echt in zijn voorkeur en ontwikkeling. Dit probleem los je ook niet op door weer monogaam bij elkaar te komen. Hij kan dit niet onderdrukken (zoals een homo ook geen relatie met een vrouw kan aangaan).
De vraag is of to de relatie wil openen en wat zij zelf wil mbt haar eigen seksualiteit.
Izza schreef op 04-09-2024 om 14:34:
[..]
In dit geval maakt gender natuurlijk wel uit. Hij mist een essentieel onderdeel in zijn relatie met to. En dat zal hij blijven doen als ze weer bij elkaar komen. Wat dat betreft heeft die man gelijk dat het niet vergelijkbaar is met een hetero relatie. Dit zit ook niet in to als persoon (zoals bij vreemdgaan met een andere vrouw). Maar echt in zijn voorkeur en ontwikkeling. Dit probleem los je ook niet op door weer monogaam bij elkaar te komen. Hij kan dit niet onderdrukken (zoals een homo ook geen relatie met een vrouw kan aangaan).
De vraag is of to de relatie wil openen en wat zij zelf wil mbt haar eigen seksualiteit.
Ik ben het hier absoluut niet mee eens.
Als je biseksueel bent, is het helemaal niet noodzakelijk om een relatie met een man én met een vrouw tegelijk te hebben, en dat je anders iets essentieels mist.
Als biseksuele persoon monogaam leven gelijkstellen aan een homo die een relatie met een vrouw aangaat, hoe kóm je erbij? Een homoman kan niet verliefd worden op een vrouw, een biseksuele man wel op een vrouwelijke partner. Als je een relatie begint, dan spreek je af wat de regels zijn, monogamie of niet. Monogaam leven kan een biseksuele persoon natuurlijk ook, er zijn er best een paar in mijn omgeving en deze vrienden willen zelf ook graag een monogame relatie.
IMI-x2 schreef op 04-09-2024 om 15:13:
[..]
Ik ben het hier absoluut niet mee eens.
Als je biseksueel bent, is het helemaal niet noodzakelijk om een relatie met een man én met een vrouw tegelijk te hebben, en dat je anders iets essentieels mist.
Als biseksuele persoon monogaam leven gelijkstellen aan een homo die een relatie met een vrouw aangaat, hoe kóm je erbij? Een homoman kan niet verliefd worden op een vrouw, een biseksuele man wel op een vrouwelijke partner. Als je een relatie begint, dan spreek je af wat de regels zijn, monogamie of niet. Monogaam leven kan een biseksuele persoon natuurlijk ook, er zijn er best een paar in mijn omgeving en deze vrienden willen zelf ook graag een monogame relatie.
Ja precies, het was bij mij ook de redenatie van mensen om me heen die zeiden; aw hij is zichzelf aan het ontdekken, laat hem. Maar... toen ik hem veel later sprak gaf hij toen, dat hij veel meer seks wilde dan wij hadden en dat dit wel een hippe en makkelijke weg was. Hij was zeker bicurious maar later had hij ook weer monogame relaties. Hij wilde gewoon een open relatie met mij, maar zei dat niet, misschien ook wel omdat hij niet wilde dat ik met een andere man ging.
Ik begrijp jullie punt hoor. Maar uiteindelijk moet je in een monogame relatie toch een essentieel onderdeel van jezelf wegstoppen. Dat verlangen zit er en blijft er. En bij mannen nog wel meer heb ik soms het idee. De kans dat dit uiteindelijk zorgt voor problemen (affaires, verleiding of frustraties is gewoon erg groot). Het is immers een ongewilde beperking van jouw seksualiteit door een ander. Als je de keuze had gehad zou je beide willen. Zelf (ben geen bi) zou ik dat in ieder geval niet willen laten beperken of bepalen door een ander. En ook bij to zie je dat het al verkeerd is gegaan. Door die ander de ruimte te geven zorg je in ieder geval dat de dialoog en communicatie open blijft. En je kunt onderling afspraken maken over wat wel en niet mogelijk is. Ipv (vaak uit angst of sociale afkeer) het te verbieden.
Maar Izza, ik kan nu ik in een relatie zit toch net zo goed verliefd worden op een ander, man of vrouw? Ik zie de relevantie van de biseksualiteit niet. Verleiding is er regelmatig. Wat je daarmee doet, is tussen jou en je vaste partner.
We moeten allemaal wel eens verstandig zijn en iemand loslaten (en dus de ervaring missen), of dat nu de vaste partner of de nieuwe love interest is.
IMI-x2 schreef op 04-09-2024 om 16:30:
Maar Izza, ik kan nu ik in een relatie zit toch net zo goed verliefd worden op een ander, man of vrouw? Ik zie de relevantie van de biseksualiteit niet. Verleiding is er regelmatig. Wat je daarmee doet, is tussen jou en je vaste partner.
We moeten allemaal wel eens verstandig zijn en iemand loslaten (en dus de ervaring missen), of dat nu de vaste partner of de nieuwe love interest is.
Ik zie dat echt anders. Dit betreft een geaardheid die in iemand zit. Een relatie met het ene geslacht (hoe fijn ook) zal nooit volledig bevredigend kunnen zijn. Dat staat los van die persoon zelf. En dat maakt het anders dan bij hetero's. Er is altijd (of er ontstaat) behoefte naar het andere geslacht. Natuurlijk zijn er mensen die zichzelf dat kunnen of proberen te ontzeggen door monogaam te zijn. Maar ik denk dat die geaardheid zich niet volledig laat wegstoppen. Dat bedoelde ik ook met mijn voorbeeld van homo's die uit de kast komen. Als je partner bi is dan kan je bijna niet een deel van jezelf wegstoppen. En je partner kan dat nooit overnemen of vervullen omdat hij of zij niet dat geslacht heeft.
Voor mij zou het dus (in goed overleg) absoluut geen bedreiging zijn om dit te accepteren. Ik wil dat mijn partner gelukkig is. Zie hem niet als bezit. En voel een ander niet als bedreiging voor onze relatie. Daarbij ken ik teveel voorbeelden waarbij de biologie gewoon sterker was. Mensen gaan (in het geheim) toch tot actie over als de gelegenheid er is. Of raken gefrustreerd.
Izza schreef op 04-09-2024 om 15:57:
Ik begrijp jullie punt hoor. Maar uiteindelijk moet je in een monogame relatie toch een essentieel onderdeel van jezelf wegstoppen. Dat verlangen zit er en blijft er. En bij mannen nog wel meer heb ik soms het idee. De kans dat dit uiteindelijk zorgt voor problemen (affaires, verleiding of frustraties is gewoon erg groot). Het is immers een ongewilde beperking van jouw seksualiteit door een ander. Als je de keuze had gehad zou je beide willen. Zelf (ben geen bi) zou ik dat in ieder geval niet willen laten beperken of bepalen door een ander. En ook bij to zie je dat het al verkeerd is gegaan. Door die ander de ruimte te geven zorg je in ieder geval dat de dialoog en communicatie open blijft. En je kunt onderling afspraken maken over wat wel en niet mogelijk is. Ipv (vaak uit angst of sociale afkeer) het te verbieden.
Maar hoe weet jij dit? Zijn het aannames of ben je zelf biseksueel?
Ik kan me zo voorstellen dat iedereen wel fantasieën heeft die hij of zij niet in de dagelijkse praktijk uitvoert omdat men gecommiteerd is aan een relatie. En dat er niet gevoeld wordt dat je 'een deel van jezelf moet beperken'. Onder het mom van 'je moet jezelf helemaal uit kunnen leven' gebeuren de vreemdste dingen die niet altijd gelukkiger maken.
Lexus schreef op 04-09-2024 om 18:42:
[..]
Maar hoe weet jij dit? Zijn het aannames of ben je zelf biseksueel?
Ik kan me zo voorstellen dat iedereen wel fantasieën heeft die hij of zij niet in de dagelijkse praktijk uitvoert omdat men gecommiteerd is aan een relatie. En dat er niet gevoeld wordt dat je 'een deel van jezelf moet beperken'. Onder het mom van 'je moet jezelf helemaal uit kunnen leven' gebeuren de vreemdste dingen die niet altijd gelukkiger maken.
Sorry maar bi zijn is geen fantasie die je wilt uitleven! Het is een geaardheid. Net zoals hetro- of homoseksualiteit dat is. Het een fantasie noemen doet absoluut geen recht aan dat wat het werkelijk is. Iets dat in iemand zit. En waarvoor genoeg mensen zich schamen of wat ze moeten onderdrukken. Wie wil nu een partner hebben of zijn die dat doet?
To wist dit niet bij aanvang. Haar partner ook niet. Maar nu het bekend is kan to dit niet meer ontkennen en partner vragen om zijn eigen identiteit en seksualiteit te onderdrukken. En als ze dat toch doet is de kans zeer groot dat hij alsnog zijn eigen ding gaat doen. Het is aan TO om haar eigen beslissing te maken. Verder gaan en hem accepteren zoals hij is. Of stoppen en iemand anders zoeken. Beiden zijn volledig begrijpelijk.
Ik vind het echt schokkend als ik sommige reacties hier lees.
