Ons huwelijk is ontzettend kil geworden
Nu chargeer ik wat met de titel maar in grote lijnen komt het daar wel op neer.
Wij hadden het altijd leuk samen. Zij(39) was een warmbloedige, oprecht geïnteresseerde en gevoelige vrouw en ik(44) daar een mannelijke variant op.
Na eerste kindje bleef alles hetzelfde. Na tweede kind echter is ze heel anders geworden. Altijd schreeuwen, kort lontje. Geen interesse meer voor mijn bezigheden alleen maar klagen. Kom ik thuis van werk steekt ze anderhalf uur een monoloog af over haar dag maar naar mij vragen doet ze niet. Als ik vervolgens dingen deel reageert ze daar nauwelijks op begint te gapen, pakt haar telefoon en doet regelmatig ronduit kleinerend. Iets samen doen is er nauwelijks bij, tenzij ik het van voor tot achter regel en dan voelt het nog steeds als een verplicht nummer. Heb haar 3 jaar geleden een gouden sieraad gegeven wat zij graag wilde en een rib uit mijn lijf kostte maar ze heeft het slechts een keer gedragen. Lingerie die ik koop ligt ook te verstoffen of geeft ze weg. Mijn tips of adviezen over bepaalde zaken (ook de opvoeding) schuift ze terzijde. Ze bespreekt dat soort dingen liever met vriendinnen. Zelfs over de opvoeding. Als er een plank moet worden opgehangen belt ze haar vader, terwijl ik best handig ben en dat prima zelf kan.
Intimiteit is ook al jarenlang ver te zoeken. Een vluchtige kus of knuffel kan er soms nog net vanaf maar de afstand is voelbaar. We vrijen een of twee keer per maand en dan is het heel erg in de trend van je mag even je ding doen maar zorg dat het stil en vooral vlug is. Ook hierin heel kortaf, als de dekens per ongeluk van haar afglijden krijg ik direct een snauw dat ze het koud heeft.
De eerste tijd toen dit gebeurde schreef ik het toe aan jonge kinderen en misschien wel hormonen, echter deze zijn inmiddels 7 en 10 en gaan naar school dus daar kan het niet meer aan liggen.
Heb het de afgelopen jaren een aantal keren bespreekbaar geprobeerd te maken maar ze reageert direct heel defensief. Terwijl ik aangeef oprecht naar mijn aandeel in alles te willen kijken en zaken helemaal niet aanvallend ter sprake breng. Soms doet ze daarna een poosje wat liever maar dat duurt altijd maar even.
Doe wat ik kan in het huishouden en ten aanzien van de opvoeding van de kinderen maar ondanks dat ze zegt dat te waarderen blijft ze enorm snauwerig en kortaf. Niet alleen naar mij maar ook naar de kinderen toe.
Laatst hadden we een etentje met collega's en daar raakte ik aan de praat met een leuke dame uit een ander team. De toon en manier waarop zij tegen me sprak was compleet anders dan ik thuis gewend ben. Het was warm en respectvol en oprecht geïnteresseerd en stiekem misschien wel wat flirterig. Eigenlijk zoals mijn vrouw vroeger met mij omging. Hoewel ik geen enkele intentie of interesse heb om vreemd te gaan en het gras elders altijd groener lijkt deed het na afloop wel wat met me. Voor het eerst in mijn leven begreep ik waarom mensen überhaupt vreemd zouden gaan.
Degene die het dichtste bij je staat, in dit geval je partner, zou toch de meest liefdevolle persoon in je leven moeten zijn? Thuisgekomen kreeg ik direct weer de wind van voren over onze zoon die zich had misdragen bij volleybal, de apk van de auto die kennelijk verlopen was. Kortom direct weer een brok negativiteit.
Ik mis echt de liefde. Ons huwelijk is toe aan een flinke revisie of misschien wel een breuk. Het is ook niet dat ik niks probeer maar het is net of het er niet toe doet. Soms denk ik ook dat het er bij hoort na 20 jaar. Of dat het aan mij ligt, dat ik dingen anders moet gaan doen maar weet niet hoe.
Sorry voor het lange verhaal. Wilde dit even van mij afschrijven in de anonimiteit en wellicht zijn er mensen die wat dingen herkennen en tips hebben hoe je uit zo'n nare situatie kunt geraken.
Oja relatietherapie heb ik al eens heel subtiel voorgesteld. Niet in de trend van onze relatie faalt maar misschien kunnen we elkaar beter leren begrijpen, maar dat wilde ze niet.
We hebben veel gepraat en ze lijkt zelf inmiddels ook wel in te zien dat het zo niet verder kan. Ook aangegeven dat ik constant op mijn tenen loop en niet goed meer weet hoe ik de situatie kan verbeteren vanuit mijn kant en niet meer zo heel gelukkig ben in het huwelijk en me machteloos voel.
Ze is naar de huisarts geweest, die suggereerde EMDR dat is een soort behandeling specifiek gericht op trauma van allerlei soorten. Er is een afspraak begin februari gemaakt bij een eerstelijnspsycholoog.
Fijn dat je nog even terugkoppelt. En goed dat er nu stappen worden gezet, dat geeft jou hopelijk perspectief op verbetering, en laten we vooral hopen dat het helpt. We duimen voor jullie
Knip
Frenk, wat goed dat jullie het gesprek zijn aangegaan en met de huisarts gepraat hebben. Hopelijk is dit het begin van elkaar weer vinden!
Scriptos schreef op 19-12-2024 om 15:23:
[Quote verwijderd]
Wat een respectloze reactie naar zowel Frenk als zijn partner.
Ik zie dat je in andere draadjes ook dit soort type reacties geeft, maar deze reactie spant echt de kroon. Het zou eigenlijk een beetje lachwekkend zijn, als het niet ook zo verdrietig zou zijn dat dit het eerste is wat in je opkomt. Wie heeft jou ooit zo gekwetst dat je zo'n boosaardig vrouw- of mensbeeld hebt?
Saar76 schreef op 19-12-2024 om 15:39:
[..]
Wat een respectloze reactie naar zowel Frenk als zijn partner.
Ik zie dat je in andere draadjes ook dit soort type reacties geeft, maar deze reactie spant echt de kroon. Het zou eigenlijk een beetje lachwekkend zijn, als het niet ook zo verdrietig zou zijn dat dit het eerste is wat in je opkomt. Wie heeft jou ooit zo gekwetst dat je zo'n boosaardig vrouw- of mensbeeld hebt?
Knip
Het is natuurlijk een veel simpelere oplossing om voortaan porno boven je eigen vrouw te verkiezen.
Wellicht moet ik dat ook maar eens proberen Scriptos. Ben je gelijk van het gezeur af.
Saar76 schreef op 19-12-2024 om 15:38:
Frenk, wat goed dat jullie het gesprek zijn aangegaan en met de huisarts gepraat hebben. Hopelijk is dit het begin van elkaar weer vinden!
Dankjewel. Misschien handig om te vermelden voor mensen die tegen hetzelfde aanlopen ze heeft voor zo nodig wat rustgevende medicijnen gekregen (Lorazepam)
Aangeboden om de kinderen het weekend alleen mee te nemen naar Texel zodat ze wat rust kon pakken maar dat wilde ze echt niet, kreeg ik een dikke knuffel en zei ze dat ik echt niet moet denken dat het aan mij of de kinderen ligt en ons altijd in de buurt wil hebben dus nu gaan gezellig we met z'n allen uitwaaien. Haar reactie deed mij dan weer enorm goed.
Frenk schreef op 19-12-2024 om 16:06:
[..]
Dankjewel. Misschien handig om te vermelden voor mensen die tegen hetzelfde aanlopen ze heeft voor zo nodig wat rustgevende medicijnen gekregen (Lorazepam)
Aangeboden om de kinderen het weekend alleen mee te nemen naar Texel zodat ze wat rust kon pakken maar dat wilde ze echt niet, kreeg ik een dikke knuffel en zei ze dat ik echt niet moet denken dat het aan mij of de kinderen ligt en ons altijd in de buurt wil hebben dus nu gaan gezellig we met z'n allen uitwaaien. Haar reactie deed mij dan weer enorm goed.
Wat goed, Frenk. De liefde is er! En fijn een weekend weg met het gezin, mooie timing 😊
Scriptos schreef op 19-12-2024 om 15:43:
[..]
[Quote verwijderd]
Kom je weer met je feminisme ...
Hé Frenk, wat fijn dat er weer wat toenadering en hoop op vooruitgang is. Veel plezier op Texel.
Scriptos schreef op 19-12-2024 om 17:10:
[..]
[Quote verwijderd]
1. Ik heb het draadje gelezen en er is een duidelijk verschil tussen beide draadjes: in dit draadje gaat het om snauwen en onaardig gedraag, in het andere draadje gaat het een stap verder, namelijke om controlerend gedrag (laten weten wanneer je de wasmachine aanzet) en de betreffende TO de schuld geven van de boosheid ("als jij niet zulke domme dingen doet, word ik niet boos').
2. Desondanks zijn de adviezen in beide draadjes veelal hetzelfde: Dring aan op hulp zoeken door je partner. Bij het andere draadje waar nog geen kinderen zijn wordt aanvullend aangeraden voorlopig de kinderwens in de koelkast te zetten.
3. De partner van Frenk geef toe dat het niet goed gaat en zoekt hulp. Dit noem jij slachtoffer gedrag 
In werkelijkheid is het het tegenovergestelde: de partner van Frenk neemt verantwoordelijkheid voor haar eigen aandeel in de relatie.
Maar als je er een feministisch complot in wil zien, kun je natuurlijk alles precies zo verdraaien en selectief lezen dat het in jouw frame past.
Frenk schreef op 19-12-2024 om 16:06:
[..]
Dankjewel. Misschien handig om te vermelden voor mensen die tegen hetzelfde aanlopen ze heeft voor zo nodig wat rustgevende medicijnen gekregen (Lorazepam)
Aangeboden om de kinderen het weekend alleen mee te nemen naar Texel zodat ze wat rust kon pakken maar dat wilde ze echt niet, kreeg ik een dikke knuffel en zei ze dat ik echt niet moet denken dat het aan mij of de kinderen ligt en ons altijd in de buurt wil hebben dus nu gaan gezellig we met z'n allen uitwaaien. Haar reactie deed mij dan weer enorm goed.
Hey Frenk,
Goed dat jij de stap hebt genomen voor een gesprek waarin je zelf hebt aangegeven dat jij dit niet langer meer kan. Je hebt hiermee een duidelijke grens neergezet. Blijkbaar had ze dit van jou ook nodig om vervolgens de stap naar de huisarts te maken.
Het ontroerde me toen ik las dat jij haar dit weekend de rust wou geven en om zelf met de kinderen een weekend weg te gaan maar dat ze dat absoluut niet wil en juist heel graag in jullie nabijheid is. Dat ze zegt dat het niet aan jou ligt of aan de kinderen, dat raakt me. Het legt meteen bloot hoeveel ze van jullie houdt maar dat ze zelf dus nog een lange weg te gaan heeft.
Ze gaat er wel komen met zo'n zorgzame man die haar bij blijft staan. Want ja in goede en in slechte tijden wil je er voor elkaar zijn.. Jullie gaan elkaar weer vinden. Het zal een zware periode worden voor haar, voor jou en de kinderen. EMDR gaat veel los maken (heel intensief), wat tot veel verdriet, verwarring en vermoeidheid kan leiden. Maar de opbrengst is groot (bewezen effective methode). Ze zal gaan leren triggers te herkennen van haarzelf en daar op een andere manier mee om te gaan. Uiteindelijk is het een kado voor jezelf omdat je zaken van jezelf bloot legt waardoor je weer meer inzicht krijgt in je eigen gedrag.
Waarschijnlijk is het een onnodig advies maar betrek er ook de kinderen bij. Ik weet zo even niet hoe oud ze zijn maar leg samen met je vrouw uit dat het nu niet zo goed gaat. Dat mama vaak verdrietig en boos is, dat ze dit niet meer wil en dat ze daar hulp voor gaat zoeken of iets in die trend. Kinderen voelen haarfijn aan (al van kleins af aan) dat er iets 'niet pluis' is. Dat kan voor een onveilig gevoel zorgen. Sluit hen dus niet buiten maar betrek ze in wat er nu speelt in jullie gezin en dat het dus niets met hen te maken heeft.
Uiteraard hoeven jullie de kinderen niet te belasten met alle ins and outs maar uitleggen en benoemen is genoeg voor kinderen. Dat kunnen zij loslaten en zich weer met hun eigen dingetjes bezig bezig houden.
Veel plezier dit weekend. Kijk of het voor jullie goed voelt om gewoon alleen weer even elkaars hand vast te pakken, een knuffel, een aai over de bol etc. Een begin om de relatie te herstellen.
Veel geluk 🍀
