Niet meer goed voelen in vriendengroep
ik voel me het laatste jaar niet goed meer in onze vriendengroep,we zijn met 4 koppels en kinderen tussen 14 en 19 jaar…Vroeger hadden we vooral contact met 1 koppel en hun 2 kinderen.Dit was de beste vriend van mijn man en zijn vrouw gaande weg zijn er nog 2 koppels bijgekomen.Hun kinderen zitten in dezelfde school en voetbalgroep.Onze kinderen vallen er buiten.Mijn kinderen gaan waarschijnlijk ook niet verder studeren,hun kinderen wel.Gesprekken gaan dus vaak over HUN school,HUN voetbal/vriendengroep,en wat en waar ze later gaan studeren.Ik zit ze vaak voor spek en bonen bij (mijn man is vaak weg op zee dus dan zit ik er alleen)en dit weegt door.Ik worstel hier al meer dan een jaar mee of misschien langer.Alleen als ik mij weg trek uit de groep dan staan mijn man en ik er alleen voor…Dan verpest ik de jarenlange vriendschap tussen mijn man en zijn beste vriend.Ik wil hier niet de oorzaak van zijn maar ik ben het ook beu mij constant slecht te voelen.Ze doen het ook niet bewust om mij te kwetsen,een gesprek heb ik al eens gehad met de vrouw van mijn man’s beste vriend maar zij vond als ik me ging weg trekken uit de groep wij er dan alleen voor staan.
Kun je niet proberen langzamerhand wat extra vriendinnen proberen te krijgen? Dat is in het begin natuurlijk spannend, maar wie weet. Iemand moet het eerste initiatief nemen, probeer jij dat dan te doen.
Voor de vriendengroep, ik weet niet hoe het langzaamaan is ontstaan dat jullie alleen met zijn allen afspreken, maar je kunt natuurlijk een keer proberen los een eetafspraak te maken. Jij gaat koken en nodigt één koppel uit. Mochten er vragen over komen dan kan je toch eerlijk zeggen dat je het een op een contact (of twee op twee eigenlijk, als koppel) mist en dat je dat ook graag wilt blijven houden. En zo kan je ook om en om de andere koppels los uitnodigen. Echter wees dan ook voorbereid dat dat andersom kan gebeuren, dat je merkt dat de anderen onderling los gaan afspreken, dat moet je dan niet erg vinden.
En de kinderen worden vanzelf groter, gaan op een gegeven moment uit huis, werk vinden en dan veranderen de onderwerpen weer.
Zelf heb ik sinds een paar jaar een lat relatie met een man uit een andere stad. De groep vrienden daar praat dan ook vaak over dingen/mensen die ik niet ken, maar ik weet me er toch altijd wel tussendoor te bemoeien, al is het maar om even te vragen over wie ze het hebben, of waar die ene straat dan is, ze zijn allemaal bereid om het me uit te leggen en zo kletsen we gezellig verder. Er komt altijd wel weer een ander onderwerp waar ik ook weer wat meer over mee kan praten.
Hier in mijn eigen stad heb ik verschillende vriendinnen, de ene belt mij vaak en bij de ander moet ik juist altijd de boel regelen, maar als we elkaar dan weer zien, dan is het altijd weer enorm gezellig. Dan ben ik maar de initiatiefnemer, wat maakt het uit.
Dus ja, ik zou niet een vriendengroep stopzetten, het komt vast over een tijdje weer in een andere balans die voor jou leuker wordt, blijf om je heen kijken voor eventueel nieuwe contacten wie weet.
Ik ben iemand en dat heb ik al heel mijn leven waarvan iedereen me wel oké vind maar er blijft nooit echt iemand aan mij plakken…ik ga nochtans de 1 ste zijn die zijn agenda zal aanpassen,die zal helpen op een feestje…ik ga graag uit eten en hou van een goed gesprek en dat moeten niet altijd serieuze gesprekken zijn daarvoor…alleen is het net alsof niemand in mijn omgeving is zoals ik.Of ik kom ze toch niet tegen…
Natje1812 schreef op 28-09-2022 om 16:48:
Ik ben iemand en dat heb ik al heel mijn leven waarvan iedereen me wel oké vind maar er blijft nooit echt iemand aan mij plakken…ik ga nochtans de 1 ste zijn die zijn agenda zal aanpassen,die zal helpen op een feestje…ik ga graag uit eten en hou van een goed gesprek en dat moeten niet altijd serieuze gesprekken zijn daarvoor…alleen is het net alsof niemand in mijn omgeving is zoals ik.Of ik kom ze toch niet tegen…
Even zomaar een bedenksel hierover; zou dat kunnen komen omdat je nooit echt het achterste van je tong laat zien, m.a.w. je houdt onbewust mensen een beetje op afstand? Zo ja, dat zou de reden kunnen zijn dat mensen minder snel plakken?
Het is maar een ideetje hoor, ik merk wel, dat ik verschillende soorten vriendinnen heb. Een paar waar het meer oppervlakkig blijft maar ook een paar waarbij ik echt alles kan vertellen wat me dwars zit en dan merk je dat dat op een gegeven moment ook terugkomt, die openheid waardoor je steeds meer diepgang krijgt (en daardoor meer een band)
Natje1812 schreef op 28-09-2022 om 16:48:
Ik ben iemand en dat heb ik al heel mijn leven waarvan iedereen me wel oké vind maar er blijft nooit echt iemand aan mij plakken…ik ga nochtans de 1 ste zijn die zijn agenda zal aanpassen,die zal helpen op een feestje…ik ga graag uit eten en hou van een goed gesprek en dat moeten niet altijd serieuze gesprekken zijn daarvoor…alleen is het net alsof niemand in mijn omgeving is zoals ik.Of ik kom ze toch niet tegen…
punt is dat vrijwel iedereen meer met zichzelf bezig is dan met een oordeel over de ander hebben. Dus als jij een slecht oordeel over je zelf hebt/voelt, zal niemand dat tegenspreken want ja, daar zijn zij niet mee bezig. En omdat zij niet actief iets doen wat jou beter doet voelen, zie je dat mogelijk als bevestiging van het oordeel dat je over jezelf hebt. De sleutel ligt bij jou - niet bij degenen in je omgeving.
gr Angela
