Minnares

Sisi1 schreef op 25-06-2024 om 18:20:

[..]

maar namens mij, is dit topic verder gesloten. Ik reageer alleen op het hoe gaat het nu , ik hoef geen gesprekken te voeren zelf over het vreemdgaan/bedriegen. Dat zijn dingen die ik ook zelf niet heb gedaan hè, hoogstens heb ik gefaciliteerd en daar kan wat van gevonden worden ja.
Mijn laatste opmerking is enigzins cynisch, maar daarmee bedoel ik dat ik niet denk dat het voor altijd goed is en zal blijven gaan, je weet nooit wat het leven je brengt, ziektes/problemen/ vreemdgaan/dood alles kan, … maar ik ga geen angstig leven, leiden/lijden met de gedachte wat als en wat misschien???! Voor nu is het goed gekomen en dat is oke.

Je kunt gewoon stoppen met reageren hoor, dan zakt je topic vanzelf naar beneden en bloedt het dood.

Mijn reactie was ook absoluut geen aanval of oordeel, want ook ik vind dat een minnaar/minnares geen blaam treft door iets te faciliteren, single of niet. Laten we de verantwoordelijkheid vooral daar waar deze behoort ipv het op die ander te schuiven. 

Max88 schreef op 25-06-2024 om 20:04:

[..]

Nemen wat je niet toebehoort : een gezinsvorm meehelpen ontwrichten waar kinderen recht op hebben, daar vind ik wel wat van ja en dat mag.

Maar goed, ze is gelukkig en uiteraard is dat het enige dat telt, over de rest van de gemaakte ruïnes stap je heen en niet meer achterom kijken.

bizarre reactie 

Paardenbloem44 schreef op 25-06-2024 om 20:15:

[..]

bizarre reactie

Ik ben het anders met haar eens. Van getrouwde mensen blijf je af, en al helemaal als er kinderen in het spel zijn. Het zal je maar gebeuren, je ouders gaan uit elkaar omdat er eentje verliefd is geworden op een ander en dan moet je ook nog direct pa of ma delen met die nieuwe partner. Je zou van minder van het padje raken.

Behandel een ander zoals je zelf behandeld wil worden vind ik een mooie leidraad in het leven. Zouden meer mensen moeten doen.

Jonagold schreef op 25-06-2024 om 22:24:

[..]

Ik ben het anders met haar eens. Van getrouwde mensen blijf je af, en al helemaal als er kinderen in het spel zijn. Het zal je maar gebeuren, je ouders gaan uit elkaar omdat er eentje verliefd is geworden op een ander en dan moet je ook nog direct pa of ma delen met die nieuwe partner. Je zou van minder van het padje raken.

Behandel een ander zoals je zelf behandeld wil worden vind ik een mooie leidraad in het leven. Zouden meer mensen moeten doen.

Ergens deel ik je mening wel, maar toch, hoe houd je een man die weg wil binnen het gareel? De tuinslang erop zetten? Mijn zwager kwam ook uit een bestaande relatie met kinderen, jongste moest zelfs nog geboren worden. Wij vonden het geen schoonheidsprijs verdienen maar ze zijn nu toch al decennia samen. Het gebeurt, dat mensen zich realiseren dat ze met de verkeerde getrouwd zijn. Moeten ze daar dan blijven? 
Eerst afronden en dan iets nieuws beginnen lijkt me overigens wel heel wat netter, en dat is hier niet gebeurd. Als je dat bedoelt ben ik het helemaal met je eens.

AnnaPollewop schreef op 26-06-2024 om 08:54:

[..]

Ergens deel ik je mening wel, maar toch, hoe houd je een man die weg wil binnen het gareel? De tuinslang erop zetten? Mijn zwager kwam ook uit een bestaande relatie met kinderen, jongste moest zelfs nog geboren worden. Wij vonden het geen schoonheidsprijs verdienen maar ze zijn nu toch al decennia samen. Het gebeurt, dat mensen zich realiseren dat ze met de verkeerde getrouwd zijn. Moeten ze daar dan blijven?
Eerst afronden en dan iets nieuws beginnen lijkt me overigens wel heel wat netter, en dat is hier niet gebeurd. Als je dat bedoelt ben ik het helemaal met je eens.

Je hoeft niet levenslang bij elkaar te blijven  als je merkt dat je echt niet bij elkaar past.

Maar als de jongste nog onderweg is, dan betekent dat dat je korter dan 9 maanden geleden nog dacht dat je samen een kind wilde. En dat je in die tussentijd van mening veranderd bent en bovendien een ander hebt, betekent wel dat je weinig tot niet geinvesteerd hebt in de relatie (en in de relatie met je kinderen) om nader te onderzoeken hoe je samen verder kan gaan. Getuigt toch van een weinig serieus nemen van je relatie en van je verantwoordelijkheid t.a.v. je kinderen volgens mij.

AnnaPollewop schreef op 26-06-2024 om 08:54:

[..]

Ergens deel ik je mening wel, maar toch, hoe houd je een man die weg wil binnen het gareel? De tuinslang erop zetten? Mijn zwager kwam ook uit een bestaande relatie met kinderen, jongste moest zelfs nog geboren worden. Wij vonden het geen schoonheidsprijs verdienen maar ze zijn nu toch al decennia samen. Het gebeurt, dat mensen zich realiseren dat ze met de verkeerde getrouwd zijn. Moeten ze daar dan blijven?
Eerst afronden en dan iets nieuws beginnen lijkt me overigens wel heel wat netter, en dat is hier niet gebeurd. Als je dat bedoelt ben ik het helemaal met je eens.

Nou vooral dit hoop ik. En wat ik heel vaak mis: Eerst aan je kinderen denken en dan pas aan jezelf. Dat je de vader/moeder van je kids de touwtyfus laat krijgen, omdat je verliefd wordt op een ander: Dat is wat het is. Maar ik verbaas me er wel altijd over, dat ineens de meest "verstandige" mensen, hele rare keuzes gaan maken die de kids niet echt ten goede komen.

Ik weet nog dat mijn partner al gesprekken had over waar ze met het samengestelde gezin gingen wonen. Ik vond dat het meest pijnlijke van allemaal: Ik vind mijn vrouw een prachtige betrokken moeder. En zo ineens telt dat allemaal niet meer en is het voor die kinderen slikken en anders heb je pech. 

@Sisi, precies. Recht lullen wat krom is. Hoe kom je er bij dat ik dingen bagatelliseer, door mijn eigen ervaring? Of dat iets denigrerend is? Ik mag dat toch best gek vinden, dat je daar voor kiest? Dat is een persoonlijke overweging. Dat een opmerking je niet aan staat omdat die te dichtbij de waarheid komt, maakt het nog niet een minder ware, of een oprecht gemene opmerking. 

AnnaPollewop schreef op 26-06-2024 om 08:54:

[..]

Ergens deel ik je mening wel, maar toch, hoe houd je een man die weg wil binnen het gareel? De tuinslang erop zetten? Mijn zwager kwam ook uit een bestaande relatie met kinderen, jongste moest zelfs nog geboren worden. Wij vonden het geen schoonheidsprijs verdienen maar ze zijn nu toch al decennia samen. Het gebeurt, dat mensen zich realiseren dat ze met de verkeerde getrouwd zijn. Moeten ze daar dan blijven?
Eerst afronden en dan iets nieuws beginnen lijkt me overigens wel heel wat netter, en dat is hier niet gebeurd. Als je dat bedoelt ben ik het helemaal met je eens.

Ja, dat is wat ik bedoelde. Natuurlijk kan de liefde opraken. Maar relatiehoppen vind ik niet kunnen en al helemaal niet als je kinderen hebt. Die vragen er niet om maar zijn ondertussen wel de speelbal van de ouder die er een potje van maakt. Wat dat betreft dus ook helemaal eens met Elpisto. Er is echt niks mis met je kinderen op de eerste plaats zetten. En als de nieuwe liefde het echt helemaal is, dan is die dat ook nog na een paar maanden waarin je rustig en met respect voor de vader/moeder van je kinderen die relatie afwikkelt. Dan heb je daarna je handen vrij voor de nieuwe relatie. Lijkt mij niet heel erg veel gevraagd. En heel erg eens met Pippeltje, wel nog een kind maken als je al weet dat de relatie niet goed is vind ik bijna misdadig, niet in de laatste plaats tegenover dat kind. Maar als schoonzus heb je daar natuurlijk niet veel van te vinden, dat snap ik ook wel. Als zoiets in mijn familie zou spelen zou ik wel een stevig woordje met mijn broer of zus wisselen hoor. Of ze nou de nieuwe partner zijn of degene die nog even gauw voor een kind heeft gezorgd, dit is echt niet iets waar ik zomaar overheen zou kunnen stappen, hoeveel ik ook van ze hou.

Hoewel ik ook van iemand weet die al in een scheiding zat en toen nog zwanger raakte. Zij hebben toen samen besloten dat kindje toch te houden, en er was ook geen ander in het spel, dus dat is toch wel een heel andere situatie.

Sisi1 schreef op 25-06-2024 om 18:20:

[..]

maar namens mij, is dit topic verder gesloten. Ik reageer alleen op het hoe gaat het nu , ik hoef geen gesprekken te voeren zelf over het vreemdgaan/bedriegen. Dat zijn dingen die ik ook zelf niet heb gedaan hè, hoogstens heb ik gefaciliteerd en daar kan wat van gevonden worden ja.
Mijn laatste opmerking is enigzins cynisch, maar daarmee bedoel ik dat ik niet denk dat het voor altijd goed is en zal blijven gaan, je weet nooit wat het leven je brengt, ziektes/problemen/ vreemdgaan/dood alles kan, … maar ik ga geen angstig leven, leiden/lijden met de gedachte wat als en wat misschien???! Voor nu is het goed gekomen en dat is oke.

Wat maakt dat je nu gelooft dat dit echt en pure liefde is? Wat is dat überhaupt? Wat scherp benaderd las ik eens: zoals je aan je partner komt raak je er ook weer vanaf. Zal uiteraard niet altijd gelden, maar roept wel de vraag op: hoe gaan jullie verder zodat dit niet gebeurt?

Natuurlijk vanuit mijn eigen pijnlijke ervaring: maar ik kan mij niet zo goed voorstellen dat je op deze basis vertrouwt. Tenzij je beide heel goed in de spiegel kijkt en dingen echt anders gaat doen in jezelf en in de relatie.

Eens met GekkeHenkie en uiteraard ook vanuit mijn eigen ervaring: ook ik begrijp niet hoe je vertrouwen kunt hebben in iemand die zich al van zijn slechtste kant heeft laten zien. Voor mij verliest een man direct al zijn aantrekkingskracht op het moment dat hij een versierpoging doet terwijl ik weet dat hij gewoon een vrouw heeft. Kan-ie eruit zien als Richard Gere in zijn jonge jaren, ik vind hem direct niet meer aantrekkelijk.

Toen mijn ex-man een lange affaire bleek te hebben, zette ik een punt achter ons huwelijk, waarop hij direct bij zijn minnares introk. Ik ga ervan uit dat hij haar wijsmaakte dat hij voor haar had gekozen, want wie wil nou voortdurend de tweede viool zijn? Eerst tijdens de affaire (die in hun geval anderhalf jaar had geduurd), en daarna als tweede keus omdat de vrouw van haar minnaar hem eruit had gegooid. Ik vond dat onbegrijpelijk en getuigen van weinig zelfrespect.

Ik ben dus net als GekkeHenkie erg benieuwd waarom TO ervan uitgaat dat dit echte ware liefde is. Ik ben ook erg benieuwd of met name zijn kinderen ook zoveel begrip hebben voor deze Grote Meeslepende Liefde, en of zij ook vinden dat "alles goedgekomen is". Ik vermoed van niet.

Sisi1 schreef op 27-06-2024 om 20:05:

[..]

Ik had me voorgenomen om niet meer te reageren. Maar je stelt hele goeie vragen waar ik toch op ga proberen te antwoorden.

Wrm ik denk dat het echte pure liefde betreft, is omdat ik deze man niet heb ontmoet spontaan en toen heb besloten wat met elkaar te gaan doen. ik kende hem al jaren voordat de affaire begon, er was een instant aantrekkingskracht/ oprechte persoonlijke interesse, wetend dat dat wederzijds is, hebben we nooit elkaar op die manier benaderd, ik heb zelfs daarna met ex een kind gekregen, totdat jaren erna ik zelf gescheiden was en onvoorziene omstandigheden ons in intensief contact zetten met elkaar, waardoor we heel snel hechter werden en groeiden, onze basis-relatie, bevat een diepe pure vriendschap, een beste vrienden vriendschap, waarin er veel gedeeld is met elkaar, van diepe verlangens/angsten alles,Ik denk om op je vraag te antwoorden, pure liefde vooral een ongedwongen relatie is er bestaat een perfecte partner een oprechte zonder aangeleerd/verwacht gedrag. Iemand die natuurlijk voorziet in al je behoeftens; liefde, mentaal, fysiek, emotioneel etc. Etc., Iemand van wie het bij de eerste keer klikt in alle opzichten. Iemand die dwars door je heen kijkt en je door en door kent en je daarmee durft te controleren.
iemand die je diepste verlangen, liefde, angsten aanwakkert, je de essentie van het leven laat herzien onbaatzuchtig. alhoewel dat voor iedereen anders is, dit is mijn persoonlijke ervaring en mening.

Het voorkomen van herhaling, begint bij jezelfdenk ik, Je pijnpunten en onzekerheden aanpakken, het herkennen en jezelf ontwikkelen en verwoorden. Kijken naar de mogelijkheden, binnen de relatie die er wel zijn, ik denk dat communicatie key is in alle relaties.

Ik vertrouw, op wat wij hebben, de openheid tussen ons, dat het samenzijn nu een bewuste weloverwogen keuze is. Dat koester je en is je dierbaar. Ik vertrouw er niet op dat iemand nooit meer zal vreemdgaan, of dat het nooit meer gebeurt.

[..]

Als je in de reacties leest, zie je dat we onze kinderen er vrij veel buiten laten, drm reageer ik niet op de reacties over de kinderen, ik voel me absoluut niet aangesproken. we zijn alleen samen en slapen bij elkaar als de kinderen er niet zijn, als ze er zijn vinden we onze weg onder schooltijd of een x samen eten/ iets leuks doen met z’n alle. We hebben ze niet samen in een huis gezet en elkaar de koppen laten inslaan, we willen samenwonen over een jaar of 3. We doen leuke dingen samen/ we hebben daagjes weg en de kinderen vinden elkaar heel erg leuk. Kinderen zijn pure zielen , die kennen geen wrok of woede over het algemeen. Als de sfeer leuk is dan hebben ze het leuk.

in ieder geval is ons samenzijn een weloverwogen bewuste keuze van beide.

Maar even iets anders, hoe durf jij mijn zelfrespect te betwisten. Fascinerend wel, maar misschien moet je kappen met zo in hokjes. audacity wel hoor

Krijg wel instant jeuk van die Engelse woorden. 

Overigens werkt het twee kanten op he: Jij zet hier de mensen die vanuit de bedrogene kant reageren ook direct weg als gekleurd en beïnvloedbaar, om vervolgens nog even een steek onder water te geven dat " die mensen zichzelf wijsmaken dat het een vlucht is geweest".

Dan moet je niet gaan lopen miepen als er anderen wat terug roepen. 

Sisi1 schreef op 27-06-2024 om 20:05:

[..]

Ik had me voorgenomen om niet meer te reageren

Bedankt voor de moeite 😁. Ik begrijp dat jullie elkaar goed kennen en er vriendschap was voordat de affaire begon. Dat lijkt inderdaad niet te vergelijken met mijn verhaal waarbij mijn vrouw is gezwicht voor een load aan manipulatie en leugens. Die zij aanzag voor iemand die haar iets moois wilde geven.

Hoe mooi de beschrijving is van liefde is zoals jij die geeft, het is niet zoals ik het zie. Waarmee ik natuurlijk niets zeg over jouw ervaring in deze relatie. Maar ik verzet me tegen het idee dat pure liefde een klik is die vanaf het eerste moment voelbaar is. Dat gevoel is vaak ook zo misleidend, want als je iemand ontmoet is er vaak een mengeling van gezonde en ongezonde aantrekkingskracht. Geen probleem, alleen in de loop van de tijd zal daarin veel veranderen. Dat wat we eerst heel aantrekkelijk vinden wordt geregeld later een bron van irritatie. Brene Brown heeft een hele mooie definitie van liefde. Het is niet iets wat je voelt of krijgt. Het is iets dat groeit als twee mensen zichzelf toestaan om volledig door elkaar gezien te worden. Dat is precies waarom ik mij zo uitspreek tegen affaires: het is een lapmiddel om jezelf beter te voelen, je problemen te vermijden en niet op te lossen en dat juist omgeven van geheimen. Met grote gevolgen voor partner en kinderen. En met het risico dat je in de volgende relatie deze problemen krijgt en schade oploopt.

Maar: gedane zaken nemen geen keer. Wie weet ben jij die uitzondering waar een affaire uitgroeit tot een bloeiende relatie. Ik denk dus dat dat alleen kan als je ook echt onder ogen ziet wat maakt dat jullie beide in staat zijn geweest dit pad van bedrog te gaan. Want naast alle het mooie dat jullie met elkaar ervaren heb je ook van elkaar gezien hoe je omgaat met de problemen die je had. Ik gun je dat jullie beide dat in deze relatie anders doen.

Maar even iets anders, hoe durf jij mijn zelfrespect te betwisten. Fascinerend wel, maar misschien moet je kappen met zo in hokjes. audacity wel hoor

Als je goed had gelezen, dan had je gezien dat ik het had over de minnares van mijn ex-man. Maar in het algemeen vraag ik me altijd wel af waarom mensen genoegen nemen met een positie als tweede viool, ja.