Mijn vrouw heeft me bedrogen, en nu heftige liefdesverdriet
Dag allemaal,
ook ik (man, halverwege de dertig) zit in een vreselijke situatie. Mijn vrouw heeft drie maanden geleden opgebiecht me te hebben bedrogen. Haar bedrog is groot, en komt heel hard bij me aan. Ze is anderhalf jaar zeer intensief met een collega omgegaan, en dat heeft tot een amoureuze relatie geleid. In de tussentijd is ze nota bene met mij getrouwd. Hoewel ik altijd vermoedens had dat er iets speelde, wist ze me altijd te verzekeren dat het niet zo was. Het is bij mij kei- en keihard aangekomen.
Als reden voor de affaire geeft ze aan erg verliefd te zijn op haar collega, in de hand gewerkt door het feit dat ik een tijd depressief was en weinig beschikbaar. Tot op zekere hoogte heb ik hier begrip voor, en ik ben (al langere tijd) zeer hard aan het werk met mezelf.
Inmiddels zijn we drie maanden verder. Hoewel we de afgelopen maanden grote stappen hebben gezet en in therapie zijn gegaan, komen we helaas nu tot een kookpunt. Mijn vrouw blijft hevige liefdesverdriet hebben om haar affaire parter (die er zelf een punt achter heeft gezet), en ik trek het eigenlijk niet meer. Haar liefdesverdriet en het actieve missen dat ze doet doet me pijn, vreet aan me, en maakt me erg onzeker. Ik doe erg mijn best om aan mijn kant dingen beter te maken, maar mijn geduld raakt op. Vandaag is ze niet vooruit te branden, zegt weinig en is erg in zichzelf gekeerd. Ik kan daar begrip voor hebben, maar ik vind het moeilijk daar naar te handelen. Ik zoek haar op, zoek genegenheid en bevestiging, huil, en hoewel ze me troost, is mijn vertrouwen eigenlijk weg.
Ik zoek hulp. Hoe ga ik hier mee om? Hoe lang mag ik verwachten dat mijn vrouw nog met liefdesverdriet rondloopt? Het gaat over het algemeen in een stijgende lijn, maar ik hou dit eigenlijk niet meer vol. Verwacht ik teveel van haar? Verwacht ik teveel van mezelf? Ik hoop dat het helpt hier met jullie over van gedachten te wisselen.
Dank!
Inderdaad, ik lees het hier en hoor het wel vaker ( ander draadje ook al gereageerd), maar waarom zou je een partner moeten of van partner naar partner moeten hoppen dan? Je kunt toch ook alleen wonen?
Bolmieke schreef op 23-10-2022 om 19:42:
Shin, hebben jullie kinderen?
Nee. Die hebben we niet. Dat maakt het mss nog ingewikkelder
Shin schreef op 24-10-2022 om 07:40:
[..]
Nee. Die hebben we niet. Dat maakt het mss nog ingewikkelder
Wees blij dat je nog geen kinderen hebt met deze vrouw. Luister dit vind ik: jouw vrouw is keihard om vreemd te gaan. Ik denk dat zulke types altijd onrust blijven houden en gevoelig voor andere zijn. Kom op in jullie trouwtijd vreemd gaan is echt bizar. Hoe moet het wel niet gaan over 10 jaar als de sleur erin komt. Denk dat je dit zelf ook wel weet.
Ruud1971! schreef op 25-10-2022 om 17:16:
[..]
Wees blij dat je nog geen kinderen hebt met deze vrouw. Luister dit vind ik: jouw vrouw is keihard om vreemd te gaan. Ik denk dat zulke types altijd onrust blijven houden en gevoelig voor andere zijn. Kom op in jullie trouwtijd vreemd gaan is echt bizar. Hoe moet het wel niet gaan over 10 jaar als de sleur erin komt. Denk dat je dit zelf ook wel weet.
Ruud, ik vind je in deze post (weer) nogal ongenuanceerd en bevooroordeeld. Ik snap dat jij nog steeds worstelt met wat er tussen jou en je vrouw is gepasseerd, maar deze instelling helpt jou niet en jouw post helpt Shin ook niet als hij zijn relatie toch nog een kans wil geven.
Het is zeker niet zo dat iemand die vreemd gaat dat per definitie vaker zal doen. Zeker in het draadje Verder na ontrouw zijn er veel mensen die erg geschikt zijn van wat ze veroorzaakt hebben, die niet snappen wat ze bezielde en die nu hun stinkende best doen om hun relatie te redden en te verbeteren. Want dat kan zeker, als beide partners zich daarvoor inzetten, bereid zijn naar hun eigen aandeel te kijken en aan zichzelf te werken, zich kwetsbaar op durven stellen en echt kunnen luisteren naar de ander.
Pennestreek snap je maar de situatie is niet te vergelijken. Jij hebt een relatie van langer dan 25 jaar en kinderen. Shin was bezig om te trouwen (eeuwig trouw aan elkaar) terwijl zijn partner vreemd ging en niet eenmalig met deze persoon. Jij worstelt nog steeds met je gevoelens dat je man vreemd ging maar je denkt ook na over je kinderen en je eigen leeftijd. Shin zit nog in de bloei van zijn leven. Geen kinderen en er zijn genoeg vrouwen die geen bagage van hun partner willen hebben en trouw zijn aan hun partner. De gedachte van vreemdgaan gaat die nooit kwijt raken.
Ben het met Ruud eens hoor. Vreemdgaan terwijl je gaat trouwen? Als je jong bent en geen kinderen hebt dan hun je jezelf toch echt een betere relatie. Je zou maar aan kinderen beginnen met een partner die je niet kunt vertrouwen.
Maar het is toch niet eens een dief altijd een dief? Of vind jij dat wel?
Engeltje schreef op 26-10-2022 om 15:37:
Maar het is toch niet eens een dief altijd een dief? Of vind jij dat wel?
Zeker niet, maar als je op zo'n moment in je relatie al vreemd gaat, dan zou dat voor mij geen fundament zijn om een gezamenlijk leven op te bouwen.
hier ook herkenbaar , maar mijn man is vreemdgegaan. Nu 5 maand geleden en zijn ook in therapie. Hij heeft ook nog altijd gevoelens voor haar maar wil wel met mij verder. Dit doet zo’n pijn dat die gevoelens zo lang blijven duren.
Hier ook met veel ups en downs.
Ene moment denk ik: we zijn sterk, we komen hieruit…
Het andere moment denk ik: het is voorbij.
volgens therapeut moeten we dit tijd geven en zullen er nog veel ups en downs komen. Maar soms voel ik me helaas ook dat ik ieder moment kan crashen. Die onzekerheid is de hel 😕
dank allemaal. Heel herkenbaar. Mijn vrouw worstelt erg met haar liefdesverdriet, maar wil ook bij mij zijn. Ik kan haar ruimte geven, maar weet niet goed hoe ik met mijn verdriet om moet gaan. Ik heb besloten het maar met de dag te bekijken.
Jammer dat er niet iets is van een soort praatgroep/ontmoeting met lotgenoten die elkaar fysiek kunnen spreken zodat je tools van elkaar kan overnemen. Je deelt het met andere vrienden/familie maar deze zijn het na een paar keer ook zat.
Ha Ruud, ik kan gelukkig veel bij vrienden terecht. Hopelijk jij ook. Daar ben je tenslotte vrienden voor.
helaas, mijn vrouw is niet in staat haar liefdesverdriet te overwinnen. Dat grijpt me erg aan, terwijl ik haar nodig heb om de nare gevolgen van de affaire te overwinnen. We hebben besloten een tijdje uit elkaar te wonen, en zo nu en dan af te spreken. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Scheiden gaat me te ver, maar zo kan het ook niet verder.
Dag Shin, hoe is het met jou? Wat triest om te lezen dat je vrouw het soort van opgegeven heeft. In geval van een verliefdheid lijkt mij dat het bij apart wonen alleen maar lastiger wordt om die verliefde gevoelens weg te duwen. Wat vond/vindt jullie therapeut daarvan? Hebben jullie afspraken gemaakt samen over elkaar zien (daten, leuke dingen doen) en over contact met die ander? Je schreef in je eerste bericht dat hij het heeft uitgemaakt, weet je of hij zelf ook een relatie had, en of hij zich wellicht bedacht heeft? Is er nog contact tussen die twee?
Heel veel sterkte man. Het is waardeloos om zo machteloos toe te moeten kijken hoe je relatie ten onder gaat…
Dank je voor checking in, Pennestreek 
. Het gaat best redelijk met mij. Mijn vrouw en ik gaan een maand uit elkaar wonen om weer wat rust en ontspanning te krijgen, want in ons huis is er veel spanning en gehuil. Onze therapeut denkt dat dat een goed idee is.
We zullen in de tussentijd zo nu en dan afspreken om vooral wat leuks te gaan doen. Gewoon gezellige dates. Verder in de tussentijd geen appcontact. Mijn vrouw is erg open over haar gevoelens, en ik geloof haar als ze zegt dat er geen contact meer is met de affairepartner, en dat haar gemis plaats aan het maken is voor boosheid en misschien zelfs acceptatie. Over anderhalve week werken ze niet meer samen, dus dat is een fijn vooruitzicht.
Verder geeft mijn vrouw wel aan te twijfelen over mij. Dat is pijnlijk en eigenlijk onbegrijpelijk, want als dat al langer zo is had ze niet met me moeten trouwen. Daar ben ik wel boos over. Tegelijkertijd zoekt ze me ook op en zegt ze dat ze van me houdt. Erg gemengde signalen allemaal.
Ik had het liever anders gezien. Ik voel me afwisselend gespannen en gelaten. Ik denk dat ik weinig anders had kunnen doen. Het liefst had ik dat we er samen een streep onder hadden kunnen zetten. Zo zie je maar dat niets zeker is.
Vandaag begint onze maand uit elkaar. Ik heb veel leuke dingen gepland, dus ik hoop dat ik het trek.
Overigens: de affairepartner heeft ook een relatie. Hij en zijn vriendin zijn op onze bruiloft geweest als daggast, en hij kwam hier natuurlijk vaak over de vloer als “vriend”. Mijn vrouw zegt dat ze nog enkele pogingen heeft ondernomen om van hem meer tekst en uitleg te krijgen bij de breuk (hij heeft haar ineens geghost), maar dat hij niet meer reageert. Als ik dit zo opschrijf vind ik het eigenlijk erg volwassen van mezelf dat ik meestal goed om ben gegaan met haar communicatie hierover naar mij toe, maar tegelijkertijd ook echt bizar dat ik zoveel accepteer. Liefde maakt kennelijk echt blind.
