Mijn vriend heeft geen vrienden
Hallo dames. Ik ben hier nieuw en heb me aangemeld omdat ik heel graag iets kwijt wil en er zelf niet meer uitkom. Ruim 13 jaar heb ik een relatie, prima relatie, geen pieken en geen dalen, we hebben het goed. Samen twee kinderen. Mijn vriend is enig kind en graag op zichzelf. Vindt al snel iets 'te veel'. Heeft niet echt vrienden, wel een paar die hij als vriend beschouwd maar of dit andersom ook zo is... Die mannen zoeken niet snel zelf contact met hem, het is vrijwel altijd eenrichtingsverkeer. Of ze haken af. Dat vind ik sneu voor hem, maar ik denk ook dat het met hemzelf te maken heeft. Hij is trouw, aardig, kan goed praten, maar mist een stukje losheid en echt humor ofzo, iets dat mannen onder elkaar toch hebben lijkt me. Hij is heel sportief, drinkt niet, gaat vroeg naar bed. Is zorgzaam en ordelijk. Je leest het, niet bepaald een feestnummer. Binnen onze relatie zijn deze eigenschappen eigenlijk helemaal prima, hoewel ik zelf juist wel van een feestje hou en er veel op uit ga met vriendinnen. Mijn vriend gaat liever uren wielrennen, en 8 van de 10 keer alleen. Ik vind dit allemaal nogal saai, maar hij is eigenlijk ook wel een beetje saai als ik het zo teruglees. Mijn 'probleem' is eigenlijk: we hebben niet echt gezamenlijke vrienden met wie het klikt en ik heb zelf heel erg de behoefte aan een socialer leven, ook met hem. Niet alleen met mijn eigen vriendinnen. We hebben eigenlijk 1 vriendenstel met wie het goed klikt en verder wat kennissen. Dit is allemaal van mijn kant van oorsprong. Herkennen jullie dit? Ik wil en kan niets forceren maar ik schaam me soms een beetje voor mijn saaie vriend, zeker bij mijn familie, die allemaal veel vrienden over de vloer krijgen telkens. Dat vind ik leuke feestjes en dat mis ik echt. Dit is natuurlijk geen reden om bij mijn vriend weg te gaan, en dat wil ik ook helemaal niet, maar het zit me toch erg dwars en ik kan er niets mee...
Panama831 schreef op 27-12-2023 om 13:34:
[..]
Het is ook niet snel goed. Ook genoeg vrouwen die niet blij zijn met een man met hechte vriendenclubs, die (zonder vrouwen) weekendjes weg gaan, op wintersport gaan, etc.
en hoe helpt dit ts?
Lexus schreef op 27-12-2023 om 13:58:
[..]
en hoe helpt dit ts?
Dat weet ik niet, maar denk ook niet dat ze haar vriend bijna 180 graden kan veranderen door hem geforceerd vrienden te laten zoeken e.d.
Blijkbaar werkt de relatie wel goed. Ik zou me dan daar op richten en proberen het van de positieve kant te bekijken.
Als hij bijna elk weekend met de vriendenclub de hort op gaat en drie keer per week uren wielrennen met de wielrenclub, dan zal TO met haar sociale leven ook wel moeten minderen.
Moederkareltje schreef op 25-12-2023 om 16:56:
In periodes dat het moeizaam tussen ons ging, was ik nog steeds de enige bij wij hij dat kwijt kon, terwijl ik juist even afstand wilde. Dat kan best zwaar drukken op een relatie.
het kan ook zo zijn dat hij niet graag de vuile was buiten hangt. Mijn man heeft genoeg vrienden en familie maar houdt privédingen zoals hoe het gaat in onze relatie voor onszelf. Hij praat daar niet over met zijn zus of vrienden.
Sommige mensen zijn introvert en hebben na een dag werken zoals mijn man rust nodig en heeft al de hele dag aangestaan met clienten en collega's. Jij bent blijkbaar extravert en vind het lekker opladen om nog meer mensen en prikkels te krijgen. Jullie hersenen werken gewoon anders. Je moet iemand niet willen veranderen. Jammer dat je je voor hem schaamt alsof het iets negatiefs is om rustig en introvert te zijn of wat minder vrienden dan jou ideaal lijkt. Zulke dingen daar kom je normaal gesproken in je datefase wel achter dat de een andere behoeftes heeft dan ander. Man en ik zijn gelukkig beide introvert en genieten van de rust thuis op de meeste avonden. Lijkt me heel lastig als man mij steeds pusht meer te gaan doen of meer vrienden te zoeken. Hij is allang blij dat ik niet meer de stoeipoes/feestbeest etc uit ga hangen buiten.
Zelfde hier, ik beschouw mn vrouw dan ook als m'n beste maat.
To je partner klinkt een beetje als een saai en ingedut type. Behoorlijk serieus ook omdat jij schrijft dat hij niet veel humor heeft en nooit iets buiten het vertrouwde ritme doet. Dat staat behoorlijk haaks op hoe jij in het leven staat. Dus ik begrijp dat die verschillen soms best duidelijk zijn. Veranderingen zijn alleen heel erg lastig op latere leeftijd. Ik zou wel uitkijken dat je partner niet teveel gaat leunen op jou omdat hij het zelf niet kan. Jou natuurlijk niet gaat belemmeren en daarnaast dat jullie elkaar nog wel voldoende te vertellen hebben. Ondernemen jullie wel gezamenlijke uitstapjes? Denk aan samen naar de bioscoop, sauna, theater, restaurant etc? Als iemand al die dingen niet wil en alleen wielrennen, werken en op tijd naar bed is het tijd voor een gesprek. Je bent natuurlijk niet alleen in een relatie.
Ik heb niet direct de indruk dat het TO’s wens is dat haar vriend een hechte mannen vriendengroep krijgt met wie hij van alles onderneemt zonder haar. Ik heb het idee dat TO graag wil dat haar vriend en zij samen onderdeel worden van een vriendengroep zodat ze samen met die vrienden allerlei dingen kunnen beleven, maar ik kan me vergissen.
Zonne2017 schreef op 27-12-2023 om 16:00:
Ik heb niet direct de indruk dat het TO’s wens is dat haar vriend een hechte mannen vriendengroep krijgt met wie hij van alles onderneemt zonder haar. Ik heb het idee dat TO graag wil dat haar vriend en zij samen onderdeel worden van een vriendengroep zodat ze samen met die vrienden allerlei dingen kunnen beleven, maar ik kan me vergissen.
Dat zou kunnen maar zal waarschijnlijk erg lastig worden als hij saai is met weinig humor. En liever op tijd naar bed gaat dan ergens op bezoek terwijl hij moeite heeft met sociale contacten en eigenlijk ook geen aansluiting wil (of kan krijgen) met anderen.
Zonne2017 schreef op 27-12-2023 om 16:00:
Ik heb niet direct de indruk dat het TO’s wens is dat haar vriend een hechte mannen vriendengroep krijgt met wie hij van alles onderneemt zonder haar. Ik heb het idee dat TO graag wil dat haar vriend en zij samen onderdeel worden van een vriendengroep zodat ze samen met die vrienden allerlei dingen kunnen beleven, maar ik kan me vergissen.
Het is natuurlijk lastig om je "in te vechten" in een bestaande vriendengroep van mensen die al jaren met elkaar bevriend zijn. Dat valt al niet mee als je dezelfde interesses hebt, laat staan als je dat helemaal niet hebt.
Weet ook niet of hij er nu echt gelukkiger van wordt als hij (gechargeerd gezegd) hele avonden tot vroeg in de ochtend moet slijten met vrienden met een ander soort humor, drank en kapsalon.
Een beetje geforceerd meedoen kan dan ook best vermoeiend zijn voor hem. Zou me dan eerder richten op samen wat leuks doen of bijvoorbeeld met de bevriende stellen of kennissen waarmee het klikt.
Het is ook maar de vraag of je het sneu voor hem moet vinden. Zoals ik het lees, vindt vooral TO het een probleem en haar vriend niet zo zeer.
Izza schreef op 27-12-2023 om 16:34:
[..]
Dat zou kunnen maar zal waarschijnlijk erg lastig worden als hij saai is met weinig humor. En liever op tijd naar bed gaat dan ergens op bezoek terwijl hij moeite heeft met sociale contacten en eigenlijk ook geen aansluiting wil (of kan krijgen) met anderen.
Misschien heeft hij wel humor, maar andere humor. Er zijn mensen die Gijp hilarisch vinden, maar ook mensen die zijn poep- en plasgrappen na 3 minuten wel weer genoeg vinden.
Panama831 schreef op 27-12-2023 om 17:07:
[..]
Het is natuurlijk lastig om je "in te vechten" in een bestaande vriendengroep van mensen die al jaren met elkaar bevriend zijn. Dat valt al niet mee als je dezelfde interesses hebt, laat staan als je dat helemaal niet hebt.
Weet ook niet of hij er nu echt gelukkiger van wordt als hij (gechargeerd gezegd) hele avonden tot vroeg in de ochtend moet slijten met vrienden met een ander soort humor, drank en kapsalon.
Een beetje geforceerd meedoen kan dan ook best vermoeiend zijn voor hem. Zou me dan eerder richten op samen wat leuks doen of bijvoorbeeld met de bevriende stellen of kennissen waarmee het klikt.
Het is ook maar de vraag of je het sneu voor hem moet vinden. Zoals ik het lees, vindt vooral TO het een probleem en haar vriend niet zo zeer.
Hm de relaties die ik had met mannen die geen vrienden hadden, begon ik op de langere duur lastig te vinden omdat ik voelde dat de ander emotioneel op mij leunde en niet 'gevoed' werd door contact met anderen. Nou kan je zeggen dat dat mijn probleem was maar is dat wel fair? Het is iets wat de andere de relatie inbrengt namelijk.
Het is ook maar de vraag of je het sneu voor hem moet vinden. Zoals ik het lees, vindt vooral TO het een probleem en haar vriend niet zo zeer.
Misschien zit TO in een midlifecrisis en sleur met kinderen en jaren relatie zonder ups of downs wat ze schrijft en wil ze daarom meer reuring. Zou kunnen met haar leeftijd en verhaal. Ik zou dus het bij haarzelf houden inderdaad en niet het op haar vriend afschuiven.
Oh heel herkenbaar dit. Ik had er eigenlijk nooit zo over nagedacht, maar je beschrijft mijn vader. Hij dronk niet, rookte niet, ging niet naar een sportclub of een cafe en hield niet van voetbal. Vrienden had hij ook niet, maar mijn moeder had ook geen vriendinnen. Mijn ouders gingen op visite naar familie en ze hadden een vriendenkoppel waar ze wel eens kwamen. Maar niet te vaak, want eigenlijk had mijn moeder nooit zo'n zin. (als ze er eenmaal was, dan vond ze het wel gezellig) Mijn vader ging altijd mee met mijn moeder naar die uitjes. Hem maakte het geloof ik niet zo veel uit.
Vroeger, toen we nog een hond hadden, dan maakte hij wel eens een praatje bij mensen waar hij toevallig langs kwam tijdens het rondje.
Ik heb het nooit raar of stom gevonden trouwens. We hadden een heel gezellig gezin. Mijn vader knutselde graag in zijn garage en mijn moeder deed graag het huishouden en las boeken.
Mijn ouders hebben wel eens een paar jaar wat extra activiteiten gehad, ze zijn samen een keer op een taalles gegaan (een half jaar- iets van Duits voor op vakantie) en ze zaten op een kaartclub.
Is dat misschien iets om samen te ondernemen? Dansles of iets van een andere les of cursus. Dan kom je ook wat andere mensen tegen en het gaat weer eens over iets anders.
Lexus schreef op 27-12-2023 om 17:12:
[..]
Hm de relaties die ik had met mannen die geen vrienden hadden, begon ik op de langere duur lastig te vinden omdat ik voelde dat de ander emotioneel op mij leunde en niet 'gevoed' werd door contact met anderen. Nou kan je zeggen dat dat mijn probleem was maar is dat wel fair? Het is iets wat de andere de relatie inbrengt namelijk.
Dan is het voor jou een probleem dat hij geen vrienden heeft. Voor hem is het misschien geen probleem.
Je kunt je ook afvragen of zo iemand gelukkig gaat worden van een heel druk sociaal leven. Als mensen helemaal geen vrienden hebben, is dat meestal niet voor niets.
Op de een of andere manier ben je ooit wel gevallen op "dat saaie figuur zonder vrienden". TO heeft er zelfs twee kinderen mee.
Ik geloof er gewoon niet zo in dat je dertigers, veertigers en verder nog heel erg kunt veranderen qua hoe ze zijn. En of ze er gelukkig van worden als je dat gaat forceren.
In zijn geval zou ik me ook wel afvragen waarom hij opeens 180 graden moet veranderen. Blijkbaar is hij altijd al zo geweest en is dit gewoon een beetje hoe hij is.
Panama831 schreef op 27-12-2023 om 21:03:
[..]
Dan is het voor jou een probleem dat hij geen vrienden heeft. Voor hem is het misschien geen probleem.
Je kunt je ook afvragen of zo iemand gelukkig gaat worden van een heel druk sociaal leven. Als mensen helemaal geen vrienden hebben, is dat meestal niet voor niets.
Op de een of andere manier ben je ooit wel gevallen op "dat saaie figuur zonder vrienden". TO heeft er zelfs twee kinderen mee.
Ik geloof er gewoon niet zo in dat je dertigers, veertigers en verder nog heel erg kunt veranderen qua hoe ze zijn. En of ze er gelukkig van worden als je dat gaat forceren.
In zijn geval zou ik me ook wel afvragen waarom hij opeens 180 graden moet veranderen. Blijkbaar is hij altijd al zo geweest en is dit gewoon een beetje hoe hij is.
Nou het is in zoverre niet/wel mijn probleem dat ik geen zin heb in een man die emotioneel alleen maar van mij afhankelijk is. En zodra ik dat merk, pas ik er ook voor. Ik ben het dus met je eens dat mensen niet zo makkelijk veranderen, dat probeer ik dus ook niet. Dan ben ik liever alleen.
Lexus schreef op 27-12-2023 om 21:37:
[..]
Nou het is in zoverre niet/wel mijn probleem dat ik geen zin heb in een man die emotioneel alleen maar van mij afhankelijk is. En zodra ik dat merk, pas ik er ook voor. Ik ben het dus met je eens dat mensen niet zo makkelijk veranderen, dat probeer ik dus ook niet. Dan ben ik liever alleen.
Ja, dat vind ik wat anders. Dan pas je er vrijwel meteen voor. Dat is wel anders dan het opeens als probleem zien na jaren relatie en na de geboorte van twee kinderen.
Het probleem is dat to wel zo is. Maar haar partner niet. Als je beiden zo bent is er natuurlijk geen probleem. Dat past prima. Maar omdat to ooit voor hem gekozen is hoeft het niet te betekenen dat ze nooit meer van gedachten mag veranderen. De kinderen worden ouder en dan zit je opeens met een saaie partner die niets onderneemt of wil. En waar je nergens mee naartoe kunt. Dat viel misschien eerst niet op maar nu wel. Als je de relatie (goed) wilt houden kan je beter in gesprek. Misschien kan partner een beetje tegemoet komen. Het is ook niet in zijn belang dat ze uit elkaar groeien omdat to een volledig eigen leven gaat hebben zonder hem.
