Mijn vriend heeft geen vrienden
Hallo dames. Ik ben hier nieuw en heb me aangemeld omdat ik heel graag iets kwijt wil en er zelf niet meer uitkom. Ruim 13 jaar heb ik een relatie, prima relatie, geen pieken en geen dalen, we hebben het goed. Samen twee kinderen. Mijn vriend is enig kind en graag op zichzelf. Vindt al snel iets 'te veel'. Heeft niet echt vrienden, wel een paar die hij als vriend beschouwd maar of dit andersom ook zo is... Die mannen zoeken niet snel zelf contact met hem, het is vrijwel altijd eenrichtingsverkeer. Of ze haken af. Dat vind ik sneu voor hem, maar ik denk ook dat het met hemzelf te maken heeft. Hij is trouw, aardig, kan goed praten, maar mist een stukje losheid en echt humor ofzo, iets dat mannen onder elkaar toch hebben lijkt me. Hij is heel sportief, drinkt niet, gaat vroeg naar bed. Is zorgzaam en ordelijk. Je leest het, niet bepaald een feestnummer. Binnen onze relatie zijn deze eigenschappen eigenlijk helemaal prima, hoewel ik zelf juist wel van een feestje hou en er veel op uit ga met vriendinnen. Mijn vriend gaat liever uren wielrennen, en 8 van de 10 keer alleen. Ik vind dit allemaal nogal saai, maar hij is eigenlijk ook wel een beetje saai als ik het zo teruglees. Mijn 'probleem' is eigenlijk: we hebben niet echt gezamenlijke vrienden met wie het klikt en ik heb zelf heel erg de behoefte aan een socialer leven, ook met hem. Niet alleen met mijn eigen vriendinnen. We hebben eigenlijk 1 vriendenstel met wie het goed klikt en verder wat kennissen. Dit is allemaal van mijn kant van oorsprong. Herkennen jullie dit? Ik wil en kan niets forceren maar ik schaam me soms een beetje voor mijn saaie vriend, zeker bij mijn familie, die allemaal veel vrienden over de vloer krijgen telkens. Dat vind ik leuke feestjes en dat mis ik echt. Dit is natuurlijk geen reden om bij mijn vriend weg te gaan, en dat wil ik ook helemaal niet, maar het zit me toch erg dwars en ik kan er niets mee...
Izza schreef op 27-12-2023 om 22:38:
Het probleem is dat to wel zo is. Maar haar partner niet. Als je beiden zo bent is er natuurlijk geen probleem. Dat past prima. Maar omdat to ooit voor hem gekozen is hoeft het niet te betekenen dat ze nooit meer van gedachten mag veranderen. De kinderen worden ouder en dan zit je opeens met een saaie partner die niets onderneemt of wil. En waar je nergens mee naartoe kunt. Dat viel misschien eerst niet op maar nu wel. Als je de relatie (goed) wilt houden kan je beter in gesprek. Misschien kan partner een beetje tegemoet komen. Het is ook niet in zijn belang dat ze uit elkaar groeien omdat to een volledig eigen leven gaat hebben zonder hem.
Hier ben ik het erg mee eens. Sommige patronen worden pas duidelijker als je langer in een relatie zit, soms pas na jaren of pas nadat er kinderen zijn of zelfs pas als kinderen groter worden. Ik vind het altijd iets te makkelijk als mensen zeggen: ja, maar je wist toch dat hij zo was. En daar ben je kennelijk op gevallen. Ja, natuurlijk, heeft iemand bepaalde eigenschappen die misschien de tegenzijde vormen van wat nu lastiger te overbruggen blijkt, maar mensen zijn niet statisch. En nee, je kunt mensen niet veranderen in iemand die hij/zij niet is, maar je kunt wel samen kijken wat beide partners nodig hebben om de relatie prettig te houden, elkaar tegemoet komen. Tussenvormen vinden. Precies omdat de partner van TO er ook niet bij gebaat is als zij uit elkaar groeien.
Ik ben dan ook wel benieuwd of mensen ervaring hebben met het dichterbij elkaar komen op dit gebied. Welke concrete dingen kun je als stel doen om deze verschillen een beetje te overbruggen?
Lexus schreef op 27-12-2023 om 13:58:
[..]
en hoe helpt dit ts?
Nou in die zin dat het misschien ook een goed idee is om te beseffen dat je de ander niet moet willen veranderen, anderen te accepteren en respecteren voor wat ze zijn en hoe zij het doen?
Pippeltje schreef op 28-12-2023 om 14:32:
[..]
Nou in die zin dat het misschien ook een goed idee is om te beseffen dat je de ander niet moet willen veranderen, anderen te accepteren en respecteren voor wat ze zijn en hoe zij het doen?
ja tuurlijk prima, als je het ook tegen vrouwen zegt die klagen dat hun man altijd maar met de boys er op uit gaat. Maar eens hoor: kijk of je er mee kan leven en zo niet, kies dan iets anders
Lexus schreef op 28-12-2023 om 14:56:
[..]
ja tuurlijk prima, als je het ook tegen vrouwen zegt die klagen dat hun man altijd maar met de boys er op uit gaat. Maar eens hoor: kijk of je er mee kan leven en zo niet, kies dan iets anders
Zo iemand kan misschien iets minderen, maar gaat er niet gelukkig van worden als al die uitstapjes afgeblazen moeten worden om thuis op de bank te gaan zitten...
Lexus schreef op 28-12-2023 om 14:56:
[..]
ja tuurlijk prima, als je het ook tegen vrouwen zegt die klagen dat hun man altijd maar met de boys er op uit gaat. Maar eens hoor: kijk of je er mee kan leven en zo niet, kies dan iets anders
ik zei het tegen vrouwen die ontevreden zijn met de sociale contacten die hun vriend of man wel of niet onderhouden.... Geen idee waar jij het over hebt.
Pippeltje schreef op 28-12-2023 om 15:28ik :
[..]
ik zei het tegen vrouwen die ontevreden zijn met de sociale contacten die hun vriend of man wel of niet onderhouden.... Geen idee waar jij het over hebt.
Oh ik antwoordde op Panama
Wel herkenbaar dit. Mijn man heeft ook weinig vrienden en is best wel op zichzelf. De vrienden die hij heeft, zijn voornamelijk oude studievrienden en zakelijke vrienden. Hij spreekt wel af en toe met die mensen af, maar meestal buiten ons gezin. Zijn vrienden zijn dus niet automatisch ook vrienden van ons gezin.
Bij ons komt er van zijn kant ook niet maar zo leven over de vloer. Daar heb ik dus zelf meer aan moeten doen. Want ik vind dat ook gezellig. Bij tijd en wijle vond ik het soms wel vervelend dat ik dat moest regelen, maar je hoeft niet allebei van alles 50% in de relatie te brengen. Misschien kun jij dat soort sociale dingen beter en doe jij op dat vlak 100%, en misschien kan hij iets anders beter dan jij en doet hij op dat vlak 100%. Dat hoeft niet erg te zijn.
Ik doe het meestal zo dat ik uitjes en afspraken voor ons gezin verzin en dan aan hen voorleg en dan plan ik het in. Ik probeer altijd een beetje af te wisselen in interesses en vrienden/ familie van hem en van mij. Dat werkt prima. Hij komt er gewoon niet op. Als jij iets regelt, vindt je man de activiteit zelf dan wel gezellig?
ik ging speciaal zoeken Google naar dit onderwerp omdat ik met geheel hetzelfde probleem zit. Jaren geleden wist ik dat dit een probleem zou gaan vormen, maar toen waren we nog te verliefd. Nu, 12 jaar en 2 kinderen later begint het serieus door te wegen. Mijn man heeft gewoon geen vrienden, geen familie, buiten zijn ouders. Enkel relaties met collega’s, dat is zijn sociale wereld… zo nu met de eindejaarsfeesten merk ik dat het er steeds moeilijker mee krijg. Ik word er zelfs angstig van. Ik heb zoveel meer nood aan sociale contacten. Zelf heb ik wel enkele vriendinnen gelukkig. Maar geen gezamenlijke. Ik heb het gevoel dat we volledig zijn uitgepraat. Wat is een leven zonder familie en vrienden. God help de dag zijn ouders overlijden….
Linne09 schreef op 06-01-2024 om 23:48:
ik ging speciaal zoeken Google naar dit onderwerp omdat ik met geheel hetzelfde probleem zit. Jaren geleden wist ik dat dit een probleem zou gaan vormen, maar toen waren we nog te verliefd. Nu, 12 jaar en 2 kinderen later begint het serieus door te wegen. Mijn man heeft gewoon geen vrienden, geen familie, buiten zijn ouders. Enkel relaties met collega’s, dat is zijn sociale wereld… zo nu met de eindejaarsfeesten merk ik dat het er steeds moeilijker mee krijg. Ik word er zelfs angstig van. Ik heb zoveel meer nood aan sociale contacten. Zelf heb ik wel enkele vriendinnen gelukkig. Maar geen gezamenlijke. Ik heb het gevoel dat we volledig zijn uitgepraat. Wat is een leven zonder familie en vrienden. God help de dag zijn ouders overlijden….
Ik heb ook zo'n man, gepensioneerd ondertussen. Als je alleenstaand zou zijn dan zou je ook zelf voor sociale contacten zorgen, je hebt al zelf vriendinnen ik zou dat uitbreiden en meer activiteiten buiten huis gaan doen. Zo doe ik het, het is niet ideaal maar je man verander je toch niet.
Linne09 schreef op 06-01-2024 om 23:48:
ik ging speciaal zoeken Google naar dit onderwerp omdat ik met geheel hetzelfde probleem zit. Jaren geleden wist ik dat dit een probleem zou gaan vormen, maar toen waren we nog te verliefd. Nu, 12 jaar en 2 kinderen later begint het serieus door te wegen. Mijn man heeft gewoon geen vrienden, geen familie, buiten zijn ouders. Enkel relaties met collega’s, dat is zijn sociale wereld… zo nu met de eindejaarsfeesten merk ik dat het er steeds moeilijker mee krijg. Ik word er zelfs angstig van. Ik heb zoveel meer nood aan sociale contacten. Zelf heb ik wel enkele vriendinnen gelukkig. Maar geen gezamenlijke. Ik heb het gevoel dat we volledig zijn uitgepraat. Wat is een leven zonder familie en vrienden. God help de dag zijn ouders overlijden….
Ik zou dit echt gaan bespreken met je man. Wil hij niet of kan hij niet. Groot verschil.
Ik ken helaas situaties waarbij dit mede voor scheidingen heeft gezorgd. Man in kwestie leunde teveel op zijn partner. Andere situatie groeiden ze uit elkaar. Dan gaan de kinderen het huis uit en zit je met iemand die letterlijk niemand heeft (ouders overleden 1 broer waar geen contact mee is). Ook een geval op het werk waarbij de vrouw van een collega uiteindelijk vreemd is gegaan. Heel sneu voor hem. Maar die ging thuis gewoon dood van verveling...
Alsof je vrienden moet hebben om het fijn te hebben met je partner ... als jullie je hierom druk maken, is er veel meer aan de hand dan enkel dit, bv. te weinig gemeenschappelijke interesses en bezigheden.
William schreef op 26-01-2024 om 12:29:
Alsof je vrienden moet hebben om het fijn te hebben met je partner ... als jullie je hierom druk maken, is er veel meer aan de hand dan enkel dit, bv. te weinig gemeenschappelijke interesses en bezigheden.
Het hoeft niet, maar het helpt wel. Je samenzijn wordt er imho rijker van als je ook andere dieper gaande contacten hebt. Stellen die altijd alles met elkaar doen (en ook alleen maar in 'wij' kunnen praten) zijn dan weer niet mijn vibe. Maar ieder moet het voor zich weten natuurlijk. Er ontstaat pas een probleem als de één meer outgoing is en de ander iemand die alles samen wil doen. En daar ging dit draadje over. Het gaat niet aan om, als twee mensen er zelf voor kiezen een twee-eenheid te zijn daar een oordeel over te hebben. Net zo min als het niet aangaat om iemand die wel meer outgoing is, daarover te veroordelen en te suggereren dat je dan maar meer samen moet gaan doen. Mensen mogen verschillen en het draadje gaat over hoe TO daar mee om kan gaan.
William schreef op 26-01-2024 om 12:29:
Alsof je vrienden moet hebben om het fijn te hebben met je partner ... als jullie je hierom druk maken, is er veel meer aan de hand dan enkel dit, bv. te weinig gemeenschappelijke interesses en bezigheden.
Andere mensen voeden je juist meer. En geven weer nieuwe inzichten. Daarnaast laten vrienden zien dat iemand genoeg sociale vaardigheden heeft om langdurige relaties aan te gaan met anderen. Zou er niet aan moeten denken dat iemand volledig op mij gericht is. Of niet in staat tot diepgaand contact met anderen buiten zijn partner m.
William schreef op 26-01-2024 om 12:29:
Alsof je vrienden moet hebben om het fijn te hebben met je partner ... als jullie je hierom druk maken, is er veel meer aan de hand dan enkel dit, bv. te weinig gemeenschappelijke interesses en bezigheden.
Mensen verschillen nu eenmaal.
