Mijn man is een narcist

Als je dochter het zo duidelijk heeft aangegeven zou ik het waarschijnlijk ook niet doen. Dan maken die twee jaar ook niets meer uit denk ik zo. En je hebt gelijk: er zijn hele erge verhalen en die maak ik ook mee met een cliënt die ik nu begeleidt. Heel haar leven naar de galemiezen door een draak van een man met over duidelijk narcistisch gedrag. Contact met kinderen ook kapot. Heel triest. Toch lijkt het me ook heel lastig als het een soort 'milde narcisme' is. Want ook dat is lastig en misschien heb je dan nog wel meer dat je denkt. ' ben ik nu gek of is hij het' 
Goed dat je je eigen reacties in deze ook meeneemt en hulp zoekt.

Hoi Puinhoop,

Waarom denk jij dat je man een narcist is? 

get Robbie

MRI schreef op 11-12-2021 om 11:57:

[..]

staat in de openingspost

Nee hoor dat staat er niet. Daar staat dat haar vader gediagnostiseerd is. Puinhoop neemt dat aan. En wij kletsen lekker verder alsof dat zo is. Maar ik heb helemaal nog niets gezien, waarom zij denkt dat dit zo is. Mijn ervaring is dat veel mensen die gaan scheiden off met elkaar overhoop liggen het zelfde roepen. De man roept.... ze heeft borderline. De vrouw roept hij is een narcist.

Mijn vraag is... Aan Puinhoop, waarom denk jij dat je man een narcist is. Wat doet hij dat je dat denkt, of weet.

Robbie001 schreef op 11-12-2021 om 22:22:

[..]

Nee hoor dat staat er niet. Daar staat dat haar vader gediagnostiseerd is. Puinhoop neemt dat aan. En wij kletsen lekker verder alsof dat zo is. Maar ik heb helemaal nog niets gezien, waarom zij denkt dat dit zo is. Mijn ervaring is dat veel mensen die gaan scheiden off met elkaar overhoop liggen het zelfde roepen. De man roept.... ze heeft borderline. De vrouw roept hij is een narcist.

Mijn vraag is... Aan Puinhoop, waarom denk jij dat je man een narcist is. Wat doet hij dat je dat denkt, of weet.

Maar dit dan: 

Ik heb verbijsterd het boek 'Narcistisch misbruik in de liefde' van Mjon van Oers zitten lezen en heb dat nog niet uit. Het was doodeng en bevreemdend: alsof ik de karakterbeschrijving van mijn man las. Al die punten, al die gedragingen, ik heb ze nooit eerder aan narcisme gekoppeld, ze zijn zo specifiek beschrijvend hoe het tussen man en mij gaat, dat ik het haast niet kan geloven.
Na de eerste lezing kwam de klap: dit gaat echt nooit veranderen. Mijn vader is een narcist (gediagnosticeerd) en zelfs mijn moeder heeft deze trekken, begreep ik al lezende (ik heb altijd gevonden dat zij en mijn man veel op elkaar leken). Om een lang verhaal kort te maken: ik ben aan het rouwen, aan het verwerken en heb het verdraaide moeilijk.

Man past precies in wat van Oers beschrijft. Moet er dan hier helemaal uitgemeten worden wat dat is en of hij dan wel een narcist is want er is geen officiele diagnose? En vervolgens gaat de discussie twee kanten op: de een zegt: hij moet toch naar een deskundige (wat hij niet gaat doen want hem mankeert niks) of anderen (die ook weer leek zijn)  zeggen 'ja lijkt me wel narcisme ja'. Ik ben ook leek, maar in de tijd dat ik met mijn ex ging, een aantal jaren terug, wist ik echt veel meer van narcisme dan menig therapeut waar ex (en ik) naar toegingen. Ik moest het allemaal uit internationale bronnen halen, hier in Nederland was nog niks. En er zijn heel veel fouten gemaakt door therapeuten, totdat hij uiteindelijk wel de diagnose kreeg.

En mocht puinhoopman wél naar een therapeut gaan, dan zegt dat vaak nog heel weinig: 

en kijk vooral dit: 

Maar in feite doet de diagnose er weinig toe als je emotioneel wordt genegeerd danwel gemanipuleerd, wat Puinhoop in meerdere postings en andere draadjes aangeeft. Die diagnose zou fijn zijn voor ts maar als je last hebt van iemands gedrag moet dat voldoende zijn om voor jezelf te kiezen en je niet te laten doen de hele tijd. 

Ik meen dat ts ook ooit in een ander draadje deze heeft doorgenomen (maar weet ik niet heel zeker): https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/is-your-partner-narcissist-here-are-50-ways-tell

en dat dat ook veelzeggend was.

MRI schreef op 12-12-2021 om 10:50:

[..]

dubbel geplaatst, mag weg

Tijdens een huwelijkscrisis heb ik gemerkt dat het moeilijk is om objectief te blijven. Kans is zelfs groot dat je door de emotie en je plek in de achtbaan niet meer in staat bent naar elkaar te luisteren en aannames doet die de ander onrecht aan doet.
Onlangs vertelde mijn man hoe hij toen mijn gedrag interpreteerde. Ik was zwaar verbaasd en kon mij niet voorstellen dat hij zo negatief durfde te denken. Maar ja, we waren allebei niet op ons best. 
Gelukkig hebben we aantal zaken met elkaar durven bespreken en elkaars gedachtegoed gerespecteerd om zo die tijd in stapjes achter ons te kunnen laten.

In geval van Puinhoop lees ik een groeiende verontrusting vanwege haar groeiende aversie richting haar man. Ik hoop dat de POH snel met hen aan de slag kan want het onvermogen objectief naar elkaar te kijken belemmert een eerlijk proces.

Verder,
Puinhoop, snap je dat buitenstaanders of psychologen jou ook als verborgen narcist kunnen lezen alleen al uit het feit dat je bent opgegroeid door narcistische ouders en zodoende ook idem dito kan reageren/ gaan denken want je wijst steeds naar je man en zijn tekortkomingen. Alleen is dat precies de wijze waarop ook verborgen narcisten te werk gaan om anderen in een kwaad daglicht stellen. Pas op dat hetgeen waar je je man van beticht niet tegen je gaat keren. Wees eerlijk en objectief. Wees zuiver en rein van hart. Voor mij was de wetenschap dat God mijn getuige was, een steun die mij hielp  redelijk te blijven. ( als ik ervaarde dat mijn man mij kwetste, wist ik dat God dat ook waar zou nemen; ik legde het oordeel over dat gedrag bij God neer.) Dat was belangrijk want ik was bewust dat negativiteit meer kwaad doet aan de relatie.
Houdt rekening met het feit dat bij de POH ook jij een spiegel zult gaan vasthouden.

Verder heb je eens geschreven naar welke kerk je gaat. Mogelijk dat je man geen moeite heeft met het geloof op zich, maar wel met je keuze voor deze redelijk ‘orthodoxe’ genootschap.  Op het gebied van geloof kan je zoeken naar een middenweg daar er diverse kerken bestaan. Maar dat is aan jou. Alhoewel je die vraag ook van de POH kan verwachten.

sterkte

Puinhoop ik weet dat je niet dol bent op Little Shaman maar ik kwam deze tegen en ik het idee dat ze toch dingen zegt die je zouden kunnen helpen de situatie waarin je zit te begrijpen. Dus ik wilde hem je niet onthouden. kijk maar of je het wil kijken

Ha Puinhoop, oh wat grappig mijn nex (narc ex) liep ook altijd tien of meer meter voorop als we op vakantie waren.  Mijn zoon en ik kwamen dan er achter aan. Zoon en ik hebben ons wel eens voor de grap verstopt zodat hij ons ineens kwijt was Hij was razend. En één keer (dat was dus een factor 1 op 50) liepen zoon en ik wat vooruit en dachten dat hij kwam maar hij moest nog iets in de auto pakken. Toen ik dat merkte zei ik tegen zoon "laten we even op Jan wachten'. 's Avonds zei nex tegen me: "ja jullie liepen vooruit en daar was ik pislink om, ik zag dat jullie wachtten en toen dacht ik  "jan waar ben je nou mee bezig, je loopt zelf ook altijd vooruit". Nou je zal wel begrijpen dat ik laatste zin een enorm baken van zelfinzicht vond waarop ik baseerde dat er nog veel groei in de relatie mogelijk was (hoewel de vakanties verschrikkelijk was) want nex had toch zo'n zelfinzicht. Maar er veranderde niks. Volgende keer was het weer net zo. 

Puinhoop schreef op 19-12-2021 om 00:46:

Bedankt, MRI, dat je Robbie van een antwoord hebt voorzien. Ik lees nu een ander boek en mij is wel duidelijk dat hij een zgn. 'verborgen narcist' is. Ook dat ik uiteindelijk wel bij hem zal weggaan, al zie ik als een berg op tegen al zijn wraakacties om me dan het leven zuur te maken
Ik heb Shaman geluisterd, het is idd zo. Hij kan een tweede jdje normaal doen en dan toch weer vervallen tot hetzelfde gedrag. Vanavond ook weer, niet willen wachten op je, tien meter voor me uit lopen op een wandeling; ik heb me omgedraaid ven ben terug gegaan. Lul. Nog twee jaar. Hopelijk kijk ik over tien jaar terug en ben dan blij dat ik de stekker eruit heb getrokken.

was het niet zo dat je dochter veel meer last zou kunnen hebben dan je denkt? Dus liever nu dan twee jaar wachten?

gr Angela

Narcisten, daar kan ik een klein boekje over open doen...helaas.

Ten eerste: als je op diverse fora kijkt dan lees je dat zowat heel NL wel narcist is. Allemaal mensen die menen een paar trekjes te herkennen, zich er aan ergeren en het stempel narcist is gezet. Iedereen heeft wel narcistische trekjes, de gradatie is een ander verhaal.

Inzake mijn verhaal: het betreft mijn "moeder" (mag het de titel moeder nog hebben??)
Ik noem haar in dit verhaal W.

Afijn, in 2001 is mijn vader overleden.
Voor zijn dood waren me al wat vreemde dingen opgevallen betreft W.
Om iets te noemen: ik woonde nog thuis, werkte me 't schompes en was altijd "te laat" met eten, zeg steevast rond 1900 uur. Dat was altijd gelazer met haar (met mijn vader juist niet "dan eten we gewoon wat later, ook goed").
Totdat ik een andere baan had, iets eerder thuis was (1830 uur of iets eerder) en dat bleek opeens ook een probleem. Kortom: ze zocht altijd wel een reden om weer even te kunnen zeuren. Dát viel me dus wel op, de reden bleef me altijd onbekend.

Totdat mijn vader overleed, op zijn sterfbed zei hij iets in de trant dat ik vanaf heden de man in huis was...én dat W. niet helemaal 100% was. Ik dacht toen aan de beroerte, nierstenen en weet ik wat W. wel niet meer heeft gehad.
Wat had ik 't verkeerd...en mijn vader blijkbaar ook. Hij heeft vast geweten dat er iets niet deugde maar kon er de vinger waarschijnlijk (ook) niet op leggen.

Na het overliijden van mijn vader, en hier heb ik me ca.15 jaar lang over verbaasd, moesten we uiteraard de kaarten schrijven en kwamen er uiteraard ook diverse mensen langs. Wat mij toen opviel aan W. was het ijskoude, zakelijke gedrag ten tijde dat er geen vreemden in huis waren. Ging de deurbel dan kwamen (letterlijk) op de deurmat de tranen, de deur ging open en was het gejank all over. Op het moment dat het bezoek weg was, de deur in het slot viel was 't in een fractie weer zakelijk en ijskoud gedrag.
Dát heb ik altijd vreemd gevonden.

Sindsdien zijn er tal van dingen voorgevallen. 
W. maakte vaak mijn post open, ik heb daar ook vaak stevige ruzie over gemaakt.
Haar excuus was dan altijd "och, ik dacht dat het voor mij was",  "ja, ik heb 't per ongeluk open gemaakt", "ik meende dat mijn naam er op stond" en meer van dat soort opmerkingen.

Of deze, ook een leuke: ik woonde destijds nog thuis, overdag aan het werk en W. zat altijd thuis.
Op een goede dag, toen ik thuis was, kwam er een deurwaarder aan de deur. Dit heerschap had een dikke rekening (in de duizenden) en die moest ik even betalen.
Geloof me: ik had er geen flauw idee van...je zou zeggen dat je toch de nodige (aangetekende) brieven hebt gemist. Ik stond aan de grond genageld, W. heeft betaald, mij een giga uitbrander gegeven en ik heb me er lang klote over gevoeld

Zo ook een geval dat ik ooit eens haar auto even nodig had (mijn auto was bij garage). Ik rijd de snelweg op, voor me gebeurt een vreemd ongeluk met 2 auto's en ik heb alles weten te ontwijken. Dat ging prima..tot ik vanachter aangereden werd met ca. 120 kmpu, de achterligger kon niet snel genoeg remmen. U raadt het: W. haar auto was weinig van over.
Ik kom thuis, vertel het verhaal en wie was de schuldige?? IK! Ik word aangereden, ik stond stil op de snelweg..maar het was mijn fout dat 't haar weer flink geld ging kosten etc. etc. Compleet geschift.

Of neem het akkefietje met de tv. 
In huis hadden we een fraaie parketvloer, gelakt meranti. Was een duur vloertje.
Op een dag was ik thuis, ze wist dat ik tussen de middag even weg moest (ik zou binnen 15 min, wellicht als er ergens file stond/druk was max een half uur). Net voor ik even weg moest kwam de vraag of ik de tv naar boven wou brengen, ze zou een nieuwe kopen en de oude kon wel op haar slaapkamer ofzo. Naar boven tillen is geen probleem, doe ik als ik terug ben..even een kwartiertje geduld dus. Daar was ze 't al niet mee eens, het moest op dat moment want dan kon ze ook verder met schoonmaken (W zat de hele dag thuis, semi rentenieren..het had dus geen haast)
Afijn, kom ik thuis: zit er een gia grote én diepe kras in de parketvloer. Ik kon wel janken! Precies voor de tv, altijd in het zicht.
Wat had W. gedaan? "Omdat ik de tv niet naar boven wou tillen (?? wou 't wel doen, moest alleen even weg) had ze 't zelf maar geprobeerd. TV gevallen en schade aan de vloer. En wie was de schuldige??? IK. Dankzij wie zat die kras in de vloer? Dankzij mij.

Of neem alle keren dat ik met mijn wederhelft daar op de koffie zat...altijd als ik aan 't woord was dan brak W na een (halve) minuut al in door glashard door mij heen te praten en tegen mijn wederhelft te lopen ouwehoeren "goh, wil je een kopje koffie/thee".
Als dat één keer gebeurd dan kan dat, op een gegeven punt was 't gewoon standaard en brak ik ook mijn verhaal af. Geen zin in die onzin.

Kortom: al het bovenstaande zijn allemaal manieren op de uit balans te brengen, om je te beheersen, de grond in te trapppen, je te laten twijfelen...dat gedoe met die deurwaarder: ik weet helaas sinds een jaar of 3 dat brieven openen (en dus inzage in je leven) dus óók een narcistendingetje is..helaas hoor of lees je er nooit iets over. Nu achteraf ben ik er van overtuigd dat ze mijn brieven geopend heeft, achterover heeft gedrukt en het er maar op aan heeft laten komen met een deurwaarder als gevolg. Zo had zij weer een reden om weer even kwaad te kunnen worden én, niet onbelangrijk, zichzelf weer even op een voetstuk zetten (ze heeft 't betaald en verder ellende voorkomen enz)

Achteraf is 't makkelijk lullen, hoe meer ik over narcisten weet hoe meer mijn leven één grote grap is geweest.

Máár....tot een jaar of 4 geleden was 't vaak wat ruzie om werkelijk niks, zeuren om niks, mij de schuld geven van dingen waar ik niets mee te maken had en meer vreemde dingetjes. Tot 4 jaar geleden dat ik dat dat mens gewoon gestoord was, een tik had gekregen van de beroerte in vroeger dagen of soortgelijk.

4 jaar geleden gebeurde er iets waardoor mij de ogen open gingen. Wat er toen (en tot op de dag van vandaag) gebeurde is feitelijk met geen pen te beschrijven!

Ik heb een broer met wie ik al mijn hele leven niets heb. Ik heb altijd (ik ben 45 jaar, hij 52) dat hij op papier mijn broer is, verder niet. Dit is wederzijds. Geen contact, niks..en dat is wat mij betreft méér dan prima.
Hij lijkt verschrikkelijk veel op W., ik lijk verschrikkelijk veel op mijn vader.
Het is dus ook niet gek dat hij het lievelingetje van W. is
Nu is wellicht ook bekend dat narcisten het "golden child" en het zwarte schaap omder de kinderen hebben. Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen wie het zwarte schaap is en wie 't "golden child" is.

Afijn, zoals ik al een beetje liet dooschemeren: er zijn een paar winkelpanden in de verhuur (daarom kan W. semi rentenieren) en mijn broer regelt daar altijd alles voor. In overleg? Nee, dat kreeg hij door W. toebedeeld. Of ik er in de afgelopen 20 jaar iets van weet? 0,0, ik wordt er totaal niet bij betrokken. De boekhouder heeft daar ook al eens opmerkingen over gemaakt, maar sinds het overlijden van mijn vader wordt ik buiten dat soort dingen gehouden. Dat heeft me al eens op de gedachte gezet dat ik écht het zwarte schaap ben.

Totdat ik 4 jaar geleden bij bijzonder (écht bijzonder) groot toeval er achter kwam dat W. een volmacht had opgesteld bij een notaris. Ik heb de volmacht op PDF en wat daar in stond gaat op alle fronten te ver.
In die volmacht bestond ik simpelweg niet...
En die volmacht? Wel..mijn broer werd écht géén strobreed in de weg gelegd: in geval van coma had hij 't besluitrecht om de stekker er bij W. uit te trekken, hij kon alle onroerend goed (incl. W haar woning) verhuren, verkopen, hypotheken op leggen, schenken en weet ik wat niet meer. 
Ik ben aardig wat gekkigheid gewend, maar hier keek ik wel van op...anderzijds was 't een bevestiging van wat ik eigenlijk ook wel wist.
Op dat moment heb ik de notaris gebeld, waarom weet ik eigenlijk niet..hij mag ook niks vertellen. Ik heb die man eenmaal een kwartiertje gezien, 10 jaar daarvoor. Ik kreeg 'm direct aan de lijn en het eerste wat hij zei "Meneer X, ik wéét waarvoor u belt". Ik stond verbaasd, maar hij kon ook niks vertellen...het enige wat hij losliet (en dat was eigenlijk al teveel) was dat hij zich bezwaard voelde met de hele situatie. Mooi, dan weet ik wel genoeg  

W. geconfronteerd als in "goh, moet je één dezer dagen nog naar de notaris te ondertekenen?"
De eerste vraag was "hoe weet je dat" en daarna "ja, dat is voor je broer om de verhuur te regelen".

Uiteindelijk haar nog de kans gegeven om het verhaal te doen, dat gebeurde niet...en toen maar de uitgeprinte versie van die volmacht op tafel gegooid.
Sinsdien is 't een hel
Die volmacht was niet zo bedoeld (nou, het zou 4 dagen later ondertekend worden, dan is 't wel serieus!), de notaris heeft haar verkeerd voorgelicht (er zat een bijlage bij waarin staat dat alles ruim besproken is met mevr. W en dat ze op de hoogte is van de risico's etc. etc. Dat "verkeerd voorgelicht" valt dus wel mee) en al wat niet meer.
Ik heb al zoveel "verklaringen", behalve de juiste, gehoord waarom die volmacht zo opgezet is.
 
Sinds die dag is het één en al leugens, verwarring zaaien, leugens, verwijten, leugens, verhalen omdraaien enz. enz. enz....had ik de leugens al genoemd??
In die ellende zitten we nu alweer zo'n 4 jaar en je kan je niet voorstellen wat ze in die 4 jaar allemaal uit de kast heeft haalt!
De lijst is eindeloos en bij het gestoorde af!

Vrijwel alle gesprekken zijn vanaf dag 1 opgenomen (TIP, altijd doen!)
Maar alles wat ze vertelde wordt later glashard ontkent (ik heb meegemaakt dat ze iets ontkende, ik liet haar terplekke de opname horen en zonder met de ogen te knipperen gewoon glashard blijven verkondigen dat ze dat niet gezegd heeft!! Als je niet beter wist dan zou je haar direct geloven)
Verwijten, om maar wat te noemen..ik ben aldus W. mede schuldig aan de dood van mijn vader omdat ik rook. (hij is overleden aan longkanker, roker). Bijzonder genoeg wordt er geen woord gerept over mijn broer, die rookte al wat eerder dan mij of zelfs W. haarzelf, zij rookte vroeger ook (dat ze rookte werd uiteraard stevig ontkent..totdat ik zei dat ik weleens wat rond zou vragen bij wat familie. Toen was 't opeens dat ze "recreatief" rookte, zo nu en dan bij een borrel. Ja, vast..ik wist, helaas voor haar, écht wel beter)
Maar goed, ík was dus feitelijk medeschuldig aan de dood van mijn vader...alles wordt uit de kast gehaald om je gek te krijgen. Nu sta ik stevig in de schoenen, maar een ander zou weleens diep in de problemen kunnen komen als je dit soort praat vaak over de heen krijgt.

Er is zoveel dat ik 't niet eens op papier kan krijgen.
Geloof me: sinds 4 jaar is zowat elke zin wat er bij W. uit komt gelogen, helaas voor haar kunnen we alle leugens ook allemaal wel ontkrachten dankzij haar email/whatsappberichten en opgenomen gesprekken.
Toch blijft ze keihard doorgaan met liegen, ze ontkent alles, wij hebben de schuld aan alles enz. enz. Te bizar voor woorden.
Je zou voor de lol alle berichten eens moeten lezen. Veel werk, maar het geeft een hoop inzicht in de compleet gestoorde wereld van een narcist.

Alles (én meer dan online te vinden is, zie o.a. de brieven openen) wat je leest over narcisten is de revue hier al gepasseerd.
Denk je dat het écht niet gekker kan? Geloof me...het kan gekker!

Nogmaals de tip: elke gsm heeft wel opname mogelijkheden, maak daar gebruik van bij een narcist. Wat een narcist belooft kan 5 minuten later al "vergeten" zijn en wordt het verhaal 180 graden gedraaid.
Een narcist wil verwarring veroorzaken, jou instabiel maken, zorgen dat je gaat twijfelen aan jezelf...zorg er dus voor dat je alles vastgelegd hebt, ook op audio. 
Mocht je dan nog eens aan jezelf twijfelen, luister dan de gesprekken terug. Zorg dat je altijd sterker staat.

Niet dat een narcist daar iets mee doet, in ons geval hebben we al zo ontiegelijk veel leugens ontkracht...we zijn er mee opgehouden. Het is zinloos...niet voor jezelf maar de narcist gaat toch gewoon door en heeft er schijt aan.
In ons geval reageert ze niet meer op dat specifieke bericht maar zoekt ze wel weer iets anders om de aandacht op de focussen. Je blijft dus bezig.

Wat ook het beste is: al het contact verbreken. Email/telefoon/whatsapp/sms...gewoon alles blokkeren.
Kinderen? Onze dochter is geboren omstreeks ten tijde dat 't volmachtgedoe begon.
W. heeft haar enige kleinkind in het begin slechts een keer als 4 of 5 kort gezien, m.i. meer dan genoeg.
(het gekke is ook: ze begint nooit over de kleindochter, ja hooguit is 't een paar keer gezegd dat WIJ ons moeten aanpassen omwille van (klein)dochter. Je zou zeggen dat als de kleindochter haar (W.) ook maar iets interesseerde, dat W. wel probeert om de 4 jaar durende problemen op te lossen. Niet dus...het enige wat ze wél blijft doen is met verwijten strooien, eigenbelang, leugens enz.. Kortom: het doet haar allemaal niets. Dát is dus de mindset van een narcist)

Bovenstaande is overigens nog maar een fractie van de meuk die we over ons heen krijgen.
Heb je vragen? Stuur me gerust een privebericht.

re: Henricus
Maar ben je nou no contact met je moeder?