Mijn man heeft een seksverslaving
Ik ben 26 jaar gehuwd.
Mijn man heeft een liefdesloze jeugd gekend met heel veel miserie.
In zijn jeugd enkele liefje gehad van een maand.
1 relatie van 3 jaar. Ze was reeds moeder van 2 kids, hij 20. Ze leerden elkaar kennen, hadden seks en ze was zwanger. Hij nam zijn verantwoordelijkheid en gingen samenwonen. Het liep niet goed. Kort na hun 2e kind ging ze ervandoor met terug een andere man. Hij bleef alleen achter en ging terug thuiswonen. Hij had 2 a 3 vriendinnen, duurde max 4 weken. Bleef 5 jaar alleen.
Hij is een hele introverte man.
Hij leerde mij kennen. Ik piepjong, 20, en we werden beste vrienden. Na een jaar werden we verliefd en we begonnen een relatie, samenwonen. Alles ging heel goed. We waren 2 handen op 1 buik, deden alles samen.
Zijn sex drive was laag. Ik jong, ik wist van niet beter.
2 kinderen, huisje, boompje beestje...
Sex bleef op laag pitje
Ik betrapte hem op masturberen, ik zocht hulp, maar volgens hem waren er een problemen. Hij was moe van te werken....
Jaren gingen voorbij. Ik had me erbij neergelegd, we waren gelukkig.
18 jaar samen, ik betrapte hem op datingsites voor sex dates. Wou afspreken met hen, maar het leek scam. Ze draaiden rond de pot kwamen niet opdagen, er is niets fysiek gebeurd.
Ik heb dit alles nagelezen in zijn chats, en zijn verhaal lijkt te kloppen. Ik ging door een hel, mijn zeepbel doorspat.
We gingen in therapie bij huisarts, overwonnen dit en werden sterker dan ooit. In het begin wat meer sex, dan weer niets.
Hij is een brave, goede huisvader, geen slecht woord kan ik zeggen.
8 jaar later...
Betrapte ik hem op prostitutiebezoekjes.
Wat af hij geleerd? Datingsites voor seks leveren geen sex op, prostitutie ben ik zeker van mijn geld.
Wat blijkt....
Sinds jeugd masturbatieverslaving. Masturbeerde dagelijks waardoor sex met mij niet prikkelde.
Pornoverslaving met komst internet, waardoor sex met mij niet prikkelde.
Na al die tijd porno, raakt je seksverslaafd en is prostitutie volgende stap.....
Een breuk lijkt onvermijdelijk. Dit is te groot.
Hulp gezocht bij seksuoloog.
Ik ga niet mee op therapie, het is zijn probleem.
Ze zegt dat ik nog niet mag beslissen tot uit elkaar gaan omdat ik in crisis zit.
Hij volgt therapie. Hij wil hiervan af. Hij trok boetekleed aan, schaamt zich, kruipt voor me. Het is een drang dat hij niet kon bedwingen.
masturberen en porno leidt tot seksverslaving. Er komt een tsunami op ons(artsen en seksuologen) af zegt de arts en seksuoloog, met al die beschikbare porno op internet. Ze horen niets anders dan seksverslaving en in hun praktijk. De seksindustrie verdient miljarden en spelen gretig op mannen in.
Door porno kijken verandert je brein.
Momenteel zijn we 2,5 maand ver.
Ik zie herstel niet mogelijk.
Mijn man is, los van het feit dat het een grote dwaze kloot is, een hele brave mens. Gaat nergens, we hadden veel lol, waren soulmates, deden alles samen. Maar dit deed hij alleen.
Zijn er hier lotgenoten die dit meemaakten? En er als koppel uitkwamen? Een goede afloop als koppel? Lijkt mij onmogelijk.
Ik benadruk, al wat je wil zeggen, jarenlange leugens, bedrog, dat klopt allemaal. Maar het is een hele goede brave mens. Los van dit.seksuoloog opperde dat hij als kind zo verwaarloosd werd zoveel meemaakte dat dit een hechtingsproblematiek is. Veel seksverslaafden hebben dit als kern.
Vind ik psychologische bullshit. Heeft al 26 jaar liefde van mij.... Maar kom, ik ben geen professional, ik mag de diagnoses als leek niet betwisten.
Graag wat positieve feedback. Negativiteit liever niet, ik heb die al 24/24 in mijn hoofd.... Kan ze er echt niet bijnemen.
Graag had ik gehoord van koppels hoe ze dit overleefden, samen.
Denise82 schreef op 22-09-2024 om 14:51:
ik ga mss cru zijn heb hier meegelezen van het begin tot nu..... ik vrees dat uw man nooit gaat veranderen.... dat is in grote lijnen wat ik voel ik als u berichten lees.... ondanks wat je ook van hem verteld..... jij probeert geforceerd de boel te redden en ik denk dat je nog niet kan inzien dat het dweilen is met de kraan open..... ik breek hier niemand af. Dit is een forum waar meningen mag gegeven worden zonder meer... maar dit is echt mijn gevoel als ik je verhaal lees....
en ik weet hoe je je voelt want zit zelf in ook een dikke kut situatie met ongeveer zelfde probleem als jij.... Maar kies voor jezelf en je kinderen ook al lijkt dat nu onmogelijk in jouw hoofd
Oh Denise82, wat jammer dat je dit ook hebt meegemaakt. Heb jij dan ook voor jezelf gekozen aangezien je in soortgelijke situatie zit? Hoeveel tijd ging erover heen vooraleer je de stap zette?
Ik denk dat het heel erg lastig gaat worden. Hij heeft een verleden vol trauma en nog steeds veel te veel ellende in zijn leven. Problemen op zijn werk, zieke vrouw en kind met een verslaving. Dat verleden zit diep en kan hij niet loslaten. En (dit klinkt heel hard). Maar als jij ziek bent en hij jou moet verzorgen is dat heel erg lief. Maar zijn beeld van jou is als zieke vrouw (broos, mager etc). Dan kan je nog zoveel libido hebben dat is voor hem niet aantrekkelijk. Er is een associatie met ziekte waardoor er geen opwinding is. Daar kan je niets aan doen! Maar je kunt het ook niet veranderen.
Izza schreef op 22-09-2024 om 15:01:
Ik denk dat het heel erg lastig gaat worden. Hij heeft een verleden vol trauma en nog steeds veel te veel ellende in zijn leven. Problemen op zijn werk, zieke vrouw en kind met een verslaving. Dat verleden zit diep en kan hij niet loslaten. En (dit klinkt heel hard). Maar als jij ziek bent en hij jou moet verzorgen is dat heel erg lief. Maar zijn beeld van jou is als zieke vrouw (broos, mager etc). Dan kan je nog zoveel libido hebben dat is voor hem niet aantrekkelijk. Er is een associatie met ziekte waardoor er geen opwinding is. Daar kan je niets aan doen! Maar je kunt het ook niet veranderen.
Probleem werk hebben we aangepakt. Lijkt dit niet voldoende, zoekt hij ander werk.
Probleem zoon, denk niet dat hij al 'verslaafd' is, binge drinken dat doet de jeugd heden ten dage veel. Het is wel zo dat dit moet stoppen indien we verslaving willen voorkomen, want dit kan zeker de beginfase zijn. Al veel ondernomen, maar zolang hij niet wil staan we nergens. Eerste stappen zijn (opnieuw) gezet naar hulp.
Verleden vol trauma zien we nu in, en daarvoor loopt hij nu ook therapie, om dit aan te pakken, te verwerken.
Mijn situatie kan ik niet veranderen, neen. Ik kan niet genezen. Maar ik ga er ook niet aan dood. En ik heb vast wel nog iets te bieden aan iemand, wat dan ook, of het nu hem is of een ander. Ik ben meer dan mijn ziekte. Ik ben een mens, die kwaliteiten heeft! Ik ben slim, aardig, lief, teder, grappig, een leuke gesprekspartner, een goede partner.
Aantrekkelijkheid is meer dan alleen maar het lijf, toch?
Het kwetst me dat je zegt da ik als zieke partner niet aantrekkelijk ben. Ik ben mijn ziekte niet. Ik ben een volwaardig mens met gevoelens, kwaliteiten, en ik ben verdomme de moeite waard voor iemand.
Hij vecht als een leeuw voor mij nu, en hij heeft gelijk, want zoals ik, is er maar 1. Ik ben uniek, niet alleen maar ziek.
Kan janken bij deze reactie.
Precies of omdat je ziek bent alleen maar 'ziek' bent.
Ik ben meer dan dat. En laat hem vechten, hunkeren en smeken om me terug te hebben. 'k ben de moeite waard om voor gevochten te worden ook!
Izza schreef op 22-09-2024 om 15:01:
Ik denk dat het heel erg lastig gaat worden. Hij heeft een verleden vol trauma en nog steeds veel te veel ellende in zijn leven. Problemen op zijn werk, zieke vrouw en kind met een verslaving. Dat verleden zit diep en kan hij niet loslaten. En (dit klinkt heel hard). Maar als jij ziek bent en hij jou moet verzorgen is dat heel erg lief. Maar zijn beeld van jou is als zieke vrouw (broos, mager etc). Dan kan je nog zoveel libido hebben dat is voor hem niet aantrekkelijk. Er is een associatie met ziekte waardoor er geen opwinding is. Daar kan je niets aan doen! Maar je kunt het ook niet veranderen.
Allemachtig zeg Izza, hou toch eens op als een olifant in een porseleinkast overal maar doorheen te denderen en over te oordelen!
Hoe durf je nou zoiets te zeggen en als een waarheid hier te poneren? Ken je breiertje, ken je haar man, ken je de situatie zo van binnenuit dat je meent dat je dit mag zeggen en dat je denkt dat dit helpend is? Als antwoord op een post waarin iemand zich zo kwetsbaar opstelt?I
Ik vind t schandalig.
MRI schreef op 22-09-2024 om 11:02:
[..]
Al het vetgedrukte gaat over hem, wat hij allemaal doet. Wat is jouw proces?
Ik weet dat van Zessen toewerkt naar het samenhouden van het koppel (net als Doug Weiss die ik eerder noemde overigens) én dat hij codependentie in de partner ontkent. Ik begrijp dat vzv het gaat over de actieve verslaving waar de partner nog niets weet. Ik denk echter ook dat er trauma-geïnduceerde codepedentie kan zijn: het is zo'n schok voor de partner dat zij zo lang is voorgelogen terwijl zij naar intimiteit hunkerde, dat ze zich totaal gaat richten op zíjn proces. Als dat maar goed gaat. Het niet zozeer micromanaget als wel uiterst in de gaten houdt wat er allemaal gebeurt in hem en om hem heen. Het feit dat je zo op zijn proces gespitst bent en bijvoorbeeld het feit dat je tot vijf/ zes uur in de nacht zit te zoeken naar de naam van iemand die je misschien kan helpen, duidt voor mij op dat je nogal veel op hem betrokken bent. Ik herken het tot in de puntjes hoor, de trauma-energie, de paniek en er alles over willen horen en lezen. Maar het moet nu eens om jouw gaan, snap je. Hij heeft je lang op een droogje laten zitten en de schok over hoe het in elkaar zit, kan niet vereffend worden met een etentje en eens willen strelen. Wat hij allemaal doet in therapie, doet hij niet voor jou of voor jullie. Dat dient een verslaafde te doen voor zijn eigen proces, omdat hij zelf een nuchter leven wil leiden. Anders is het effectbejag.
MRI, dit is zo spot on!
Wij zijn nu twee jaar verder en ik kan niet meer, ik ben op en moe door alleen nog maar met hem, zijn proces en hem te controleren bezig te zijn.
Ik kies nu voor mijzelf en eigen gezondheid. Het heeft lang geduurd voordat ik kon en wilde toegeven aan mijzelf dat deze situatie niet houdbaar is (co-dependentie) en dat, voor mij, de enige manier om hieruit te komen stoppen met de relatie is hoe moeilijk en hoeveel verdriet mij dit ook doet.
Zo fijn hoe jij dit hier elke keer zo goed kunt beschrijven, dank je wel!
Breiertje respect voor hoe je met je zoon omgaat! En ook hoe je liefdevol over jullie problemen schrijft en daarin ook op jezelf reflecteert. Je verdient heel veel pluimen!
Het is denk ik heel logisch dat omdat je zo moe bent dat je lichaam dan eerder reageert dan je verstand. Als je eerst uitgerust bent dan kun je weer meer vertouwen op je verstand.
Zou je naar hem toe uit kunnen spreken dat je het te moeilijk vind nu om hem toe te laten en dat je nu gewoon nog niet weet hoe dat in de toekomst zal zijn?
En het hem niet toelaten als een soort straf, zou die straf ook meer in een gesprek kunnen zitten als je probeert te vertellen wat dingen jou doen?
to ik zeg nergdat jij geen geweldig mens bent. En dat je niet talloze kwaliteiten hebt die de moeite waard zijn. Dat is niet wat ik bedoel met mijn post. Daar hoef je mij niet van te overtuigen. Maar jij schrijft dat je man jou al jarenlang verwaarloosd op dat gebied. Als iemand ernstig ziek en zelfs breekbaar is. Dan ben je daar voorzichtig mee. En dan kan lichamelijk contact stoppen. Aan een uiterlijk is weinig te doen (en bij ziekte zeker niet). Maar het is onderdeel van aantrekkingskracht (en dan heb ik het nog niet eens over knap zijn). Jouw man heeft een fixatie op seksualiteit, mooie (fake) lichamen en porno. Dat is voor hem heel belangrijk. Het is zelfs een verslaving geworden terwijl hij jou niet zag staan (en jij ondanks je ziekte wel wilde). Ik vraag mij af of hij jou niet als ziek is gaan zien. Ipv als partner waarmee je ook lichamelijk contact kunt hebben. Je hoeft mij verder nergens van te overtuigen. De vraag is hoe je man dit daadwerkelijk ziet (en of hij daar echt eerlijk over kan zijn want je ziet hoe gevoelig dat ligt).
Omega schreef op 22-09-2024 om 15:40:
[..]
Allemachtig zeg Izza, hou toch eens op als een olifant in een porseleinkast overal maar doorheen te denderen en over te oordelen!
Hoe durf je nou zoiets te zeggen en als een waarheid hier te poneren? Ken je breiertje, ken je haar man, ken je de situatie zo van binnenuit dat je meent dat je dit mag zeggen en dat je denkt dat dit helpend is? Als antwoord op een post waarin iemand zich zo kwetsbaar opstelt?I
Ik vind t schandalig.
Ik basseer mijn verhaal op wat ik hier lees. Deze man is ernstig beschadigd en heeft nog steeds tal van problemen. En mooi dat hij daar aan werkt. Maar therapie is geen tovermiddel. Ik hoop van harte dat hij ermee kan omgaan. Maar het verleden kan niet ongedaan worden gemaakt. En zijn huidige leven heeft ook veel problemen. Daarbij is een seksverslaving juist zo heftig omdat het ook zoveel invloed heeft op de partner. Alles is gericht op de man. Maar volgens mij heeft to alle energie nodig voor zichzelf. En erkenning dat zoon daadwerkelijk verslaafd is. Want dat lijkt een beetje gebagatelliseerd te worden hier. Binge drinken is niet normaal. En geen maat kunnen houden ook niet.
Thera schreef op 22-09-2024 om 16:11:
Breiertje respect voor hoe je met je zoon omgaat! En ook hoe je liefdevol over jullie problemen schrijft en daarin ook op jezelf reflecteert. Je verdient heel veel pluimen!
Het is denk ik heel logisch dat omdat je zo moe bent dat je lichaam dan eerder reageert dan je verstand. Als je eerst uitgerust bent dan kun je weer meer vertouwen op je verstand.
Zou je naar hem toe uit kunnen spreken dat je het te moeilijk vind nu om hem toe te laten en dat je nu gewoon nog niet weet hoe dat in de toekomst zal zijn?
En het hem niet toelaten als een soort straf, zou die straf ook meer in een gesprek kunnen zitten als je probeert te vertellen wat dingen jou doen?
Dank je Thera. Je antwoord doet me goed.
Ik heb hem deze morgen bij het knuffel moment dat ik toeliet (hij zag dat ik Moe was, en knuffelde me met een troostende bedoeling) gezegd: je knuffel laat ik toe, ik duw je niet weg. Maar dit wil niet zeggen dat ik je terug wil, maak je geen illusies. Ik ben moe, en een mens heeft na zo'n weekend eens nood aan troost. Meer is dit niet. '
Hij weet dus steeds waar hij staat, ik ben mondig genoeg en wil niet dat hij valse illusies heeft.
Uiteraard zijn we ouders en doet het pijn om onze zoon zo te zien. Je gaat door dezelfde pijn. Dan zoek je troost bij elkaar.
Vond het ergens een mooi iets dat we bij problemen met onze zoon troost en hulp aan elkaar bieden. En het ook zien dat er troost nodig is.
Ik wou met deze post aantonen dat het voor hem moeilijke jaren zijn geweest, en in het kader van een verslaving (wat we niet wisten) misschien het herval door al deze factoren kan komen.
Ook wou ik aantonen dat het idee van mij dat ik het perfecte gezin had, niet zo blijkt te zijn. Dat de realiteit helemaal anders was en dat ik dit nu pas inzie. Dat hij het misschien een hele tijd moeilijk had en hoewel ik dit zag, misschien ook niet zag welke impact dit had. We wisten niet dat hij verslaafd was. Had ik dit 8 jaar geleden geweten gingen we misschien eerder aan de alarmbel getrokken hebben, en konden we het fysieke voorkomen.
Maar wat ik wou aantonen, dat dit weekend heel moeilijk was, een mogelijke trigger kon zijn, maar dat hij dit eigenhandig oploste door er op een gezonde manier mee om te gaan. Dat vond ik een grote stap van zichzelf.
Groei bij hem, maar het inzicht in mijn niet zo perfecte gezin is ook groei bij mij.
Maar misschien zie ik het weer verkeerd. Als mensen op dit fora reageren dat ik voor mezelf moet kiezen denk ik dan dat ik de goede dingen die ik zie, er niet moet uithalen en vasthouden aan het negatieve, er niet moet in geloven.
In het draadje ontrouw lees ik verhalen die ook over herhaaldelijk of langdurig ontrouw gaan. Met gevoelens en verliefdheden. Velen geven het een tweede kans, en worden daarin gesteund door forumleden.
Mijn draadje heeft de naam verslaving, en dit heeft precies geen kans op Herstel.
En als ik die verhalen over herhaaldelijke ontrouw lees, mannen die hun gedrag vaak vergoelijken... Niet altijd berouw hebben... Mijne toont berouw, doet wat hij kan om zichzelf te helpen, maar hij wordt direct afgeschoten. Is dat omdat het woord 'verslaving' er staat? Want iemand die vaak vreemdgaat, meerdere keren in een relatie. De kick en aandacht opzoekt.... Ik zie daar veel gelijkenissen in...
Izza schreef op 22-09-2024 om 16:23:
[..]
Ik basseer mijn verhaal op wat ik hier lees. Deze man is ernstig beschadigd en heeft nog steeds tal van problemen. En mooi dat hij daar aan werkt. Maar therapie is geen tovermiddel. Ik hoop van harte dat hij ermee kan omgaan. Maar het verleden kan niet ongedaan worden gemaakt. En zijn huidige leven heeft ook veel problemen. Daarbij is een seksverslaving juist zo heftig omdat het ook zoveel invloed heeft op de partner. Alles is gericht op de man. Maar volgens mij heeft to alle energie nodig voor zichzelf. En erkenning dat zoon daadwerkelijk verslaafd is. Want dat lijkt een beetje gebagatelliseerd te worden hier. Binge drinken is niet normaal. En geen maat kunnen houden ook niet.
Binge drinken is niet normaal, geen maat houden ook niet. Maar het is iets die veel voorkomt onder de jeugd, en dat we nu MS wel nog een halt kunnen toeroepen. Voor het echt een verslaving van alle dagen wordt.
Hij mag niets drinken, want eens begonnen is stoppen moeilijk. Groepsdruk, stoerdoenerij...
Hulp zoeken is moeilijk. Ik ben daar al een hele tijd mee bezig. Maar eens meerderjarig, als ze het niet inzien kun je Niets doen. Hij kan gerust 2 maanden niets drinken. Het is enkel als hij uitgaat, boem patat. Ik bagatelliseer dit zeker niet! Ben daar dagelijks mee bezig. Maar het is niet zo dat hij dagelijks drinkt nee. Als hij wil geholpen worden, kan dit nog keren. Wil hij dit niet, kan dit verkeerd aflopen. Of hij leert een vriendin kennen en dit houdt op, dat kan ook.
Izza schreef op 22-09-2024 om 16:17:
to ik zeg nergdat jij geen geweldig mens bent. En dat je niet talloze kwaliteiten hebt die de moeite waard zijn. Dat is niet wat ik bedoel met mijn post. Daar hoef je mij niet van te overtuigen. Maar jij schrijft dat je man jou al jarenlang verwaarloosd op dat gebied. Als iemand ernstig ziek en zelfs breekbaar is. Dan ben je daar voorzichtig mee. En dan kan lichamelijk contact stoppen. Aan een uiterlijk is weinig te doen (en bij ziekte zeker niet). Maar het is onderdeel van aantrekkingskracht (en dan heb ik het nog niet eens over knap zijn). Jouw man heeft een fixatie op seksualiteit, mooie (fake) lichamen en porno. Dat is voor hem heel belangrijk. Het is zelfs een verslaving geworden terwijl hij jou niet zag staan (en jij ondanks je ziekte wel wilde).l
Beter lezen Izza, ze schreef dat het probleem er al was voor haar ziekte.
Breiertje schreef op 22-09-2024 om 16:35:
[..]
Ook wou ik aantonen dat het idee van mij dat ik het perfecte gezin had, niet zo blijkt te zijn. Dat de realiteit helemaal anders was en dat ik dit nu pas in
Groei bij hem, maar het inzicht in mijn niet zo perfecte gezin is ook groei bij mij.
Maar misschien zie ik het weer verkeerd. Als mensen op dit fora reageren dat ik voor mezelf moet kiezen denk ik dan dat ik de goede dingen die ik zie, er niet moet uithalen en vasthouden aan het negatieve, er niet moet in geloven.
In het draadje ontrouw lees ik verhalen die ook over herhaaldelijk of langdurig ontrouw gaan. Met gevoelens en verliefdheden. Velen geven het een tweede kans, en worden daarin gesteund door forumleden.
Mijn draadje heeft de naam verslaving, en dit heeft precies geen kans op Herstel.
En als ik die verhalen over herhaaldelijke ontrouw lees, mannen die hun gedrag vaak vergoelijken... Niet altijd berouw hebben... Mijne toont berouw, doet wat hij kan om zichzelf te helpen, maar hij wordt direct afgeschoten. Is dat omdat het woord 'verslaving' er staat? Want iemand die vaak vreemdgaat, meerdere keren in een relatie. De kick en aandacht opzoekt.... Ik zie daar veel gelijkenissen in...
Wat ik eigenlijk voor jou zou willen, is dat je het eens een tijdje laat rusten, de hele heidense mikmak rondom verslaving. Je bent moe, je zit de hele tijd in je hoofd heb ik het idee.
Waar ik nog wel op wil reageren: je denkt imho te nogal zwart wit: als ik zeg dat het om jou moet gaan, denk je dat je je aan de negatieve dingen moet vasthouden. Daarmee zeg je tevens dat jij je aan de goede dingen vasthoudt om maar hoop te blijven hebben. Maar de realiteit is anders: je moet een realistisch beeld krijgen van wat verslaving inhoudt en wat jouw rol kan zijn. En ook dat zijn proces van hem is, en jouw proces van jou. Nu ben je de hele tijd met anderen bezig. Een fijne lieve podcast hierover is:
https://www.youtube.com/watch?v=wdZoR46dxiw&t=29s
Dit lijkt in tegenspraak met wat ik zei over rust nemen maar is het juist niet. Het gaat meer over hoe je als partner de grenzen stelt om rust voor jezelf te creëren.
En ja ik denk dat je ook moet bedenken dat 'gewoon' vreemdgaan weer anders is dan een verslaving en dat veel mensen (hier en in 'verder na ontrouw) reageren omdat hun partner vreemd is gegaan. Maar dat is toch echt een andere dynamiek, ook al zijn er overlappingen.
Maar als ik je verhaal zo lees, denk ik: neem rust, rust en rust. kunnen jullie niet gezellig op vakantie of zo? En het er dan niet over hebben...
Irtje schreef op 22-09-2024 om 15:41:
[..]
MRI, dit is zo spot on!
Wij zijn nu twee jaar verder en ik kan niet meer, ik ben op en moe door alleen nog maar met hem, zijn proces en hem te controleren bezig te zijn.Ik kies nu voor mijzelf en eigen gezondheid. Het heeft lang geduurd voordat ik kon en wilde toegeven aan mijzelf dat deze situatie niet houdbaar is (co-dependentie) en dat, voor mij, de enige manier om hieruit te komen stoppen met de relatie is hoe moeilijk en hoeveel verdriet mij dit ook doet.
Zo fijn hoe jij dit hier elke keer zo goed kunt beschrijven, dank je wel!
Graag gedaan, ja dit is wat verslaving met een partner doet. En ik probeer TS daarop te wijzen om zo'n situatie te voorkomen. En eigenlijk kwam jij tot de conclusie dat het jou te veel kostte en dat je leven daardoor onstuurbaar werd net als in het 12 stappen programma. Dit herken ik volkomen. Ook veel te lang volgehouden me maar op hem te richten. Daardoor kon het ook niet anders dan uitgaan, ik was kapot. Ik hoopte dat als ik aangaf bij TS dat als zij eerder voor haarzelf koos (niet in de zin van uitmaken, maar gewoon, haar energie voorzichzelf bewaren) het op de lange duur meer kans van slagen heeft dat zij als koppel verder kunnen, want ze hebben ook mooie dingen met elkaar. Maar blijkbaar kan ze het op dit moment niet processen wat ik bedoel en daardoor blijft ze maar met hem bezig en dat hij het zo goed doet. Maar haar energie is ook niet eindeloos, zeker niet met nog een ziekte erbij. Het maar blijven richten op de partner is volgens contraproductief in deze situatie.
Hoe kan je dit nu laten rusten? Er is geen knop die je omzet om er vandaag even niet aan te denken. En dat lukt ook niet als die man continu om to heen is om maar te laten zien hoeveel hij eraan werkt.
Voor mij zou het trouwens niet zoveel uitmaken waarom iemand dit doet. Of het nu een verslaving is of gewoon een langdurige affaire of affaires. Het resultaat is namelijk hetzelfde. Iemand is langdurig en herhaaldelijk ontrouw geweest. Blijkt in staat te kunnen liegen en bedriegen. Het respect voor zo iemand EN het basisvertrouwen zou daarmee bij mij weg zijn. Maar iedereen mag daarin een eigen keuze maken. En die moet je uiteindelijk ook maken. Bij to lees ik toch wel sterk om het te proberen. Want er zijn zoveel leuke kanten en hij doet zijn best. Ik hoop alleen dat je hele leven niet in het teken van hem komt te staan. Want wat iemand anders schreef. Waar ben jij in dit verhaal?
Izza schreef op 22-09-2024 om 18:11:
Hoe kan je dit nu laten rusten? Er is geen knop die je omzet om er vandaag even niet aan te denken. En dat lukt ook niet als die man continu om to heen is om maar te laten zien hoeveel hij eraan werkt.
Voor mij zou het trouwens niet zoveel uitmaken waarom iemand dit doet. Of het nu een verslaving is of gewoon een langdurige affaire of affaires. Het resultaat is namelijk hetzelfde. Iemand is langdurig en herhaaldelijk ontrouw geweest. Blijkt in staat te kunnen liegen en bedriegen. Het respect voor zo iemand EN het basisvertrouwen zou daarmee bij mij weg zijn. Maar iedereen mag daarin een eigen keuze maken. En die moet je uiteindelijk ook maken. Bij to lees ik toch wel sterk om het te proberen. Want er zijn zoveel leuke kanten en hij doet zijn best. Ik hoop alleen dat je hele leven niet in het teken van hem komt te staan. Want wat iemand anders schreef. Waar ben jij in dit verhaal?
Je kan het laten rusten door er niet met hem over te praten (of alleen bij de therapeut), door leuke dingen voor jezelf te gaan doen en met vriendinnen, door niet tot vijf zes uur in de nacht op internet te gaan zitten zoeken, door niet als een detective zijn gangen na te gaan. En dat gecombineerd met het vast voornemen en de voorbereidingen dat als er een terugval is dat je dan voor jezelf kiest, niet om hem te straffen maar voor je eigen gezondheid.
Je schrijft het weer wat bot op en ik geloof niet dat TS dat kan processen op dit moment. Ze zit te veel in de trauma energie.
bold 1: zou je dat ook hebben als je partner gokverslaafd was?
bold 2: ja dat schreef ik en ik ben het daar natuurlijk mee eens.
Ts zoek anders een therapeut die jou helpt op een zachte manier voor jezelf te kiezen binnen het gebeuren wat je nu meemaakt.
