Mijn man heeft een seksverslaving

het is heel lastig te oordelen over zo een complexe situatie... begrijp dat je het langs alle kanten wilt bekijken en proberen te begrijpen.... persoonlijk vind ik een prostitutie bezoek een grens erover.... Mss beseft hij dat jij er toch altijd zult zijn voor hem? En verlegt hij daarom zijn grenzen? Ik weet het niet,  ik denk maar hardop? 

Nou het is denk ik voor jou wel van belang je eigen plaats hierin goed te bepalen en niet alleen er maar op in  te steken of het wel goed komt en hoe jij mee kan helpen te voorkomen dat hij een terugval krijgt. Want heb je er bijvoorbeeld over nagedacht wat je gaat doen als hij een terugval zou krijgen,  of als je het zelfs maar vermoed?
Hier twee adressen waar er hulp  aan de partner van de seksverslaafde wordt geboden. Ik ken ze zelf niet maar ik denk dat je wel zelf specifieke hulp moet zoeken. Ik wou dat het er in mijn tijd was geweest. Er zijn meer adressen dus zoek uit wat goed voelt.  Succes en sterkte
https://ncvs.nu/partnerhulp-seksverslaafde/
https://novavidarecovery.be/onze-aanpak/partnerhulp-bij-seksverslaafden/

Meen je dat nou, gaan mensen jou privé bereiken met allerlei negatieve shit? Wat laag. Doe dat dan openbaar hier op het forum…
Breiertje, laat je door die mensen niet nog verder naar beneden duwen. Haal hier de positiviteit en raad die je nu zo nodig hebt!

Wraak nemen helpt niet. Echt niet. Het geeft je heel even een goed gevoel, het idee dat er wat meer balans ontstaat. Maar het trieste feit is dat die balans er nooit komt. Wat hij heeft gedaan kan nooit meer goedgemaakt worden. Ik vond en vind dat ook een heel lastig aspect. Maar áls je verder wilt met hem moet je uiteindelijk dat idee dat hij moet boeten loslaten. Het verzuurt jou en jullie relatie namelijk.
Het enige dat je kunt doen is werken aan relatie 2.0 en dat houdt in dat je uiteindelijk echt een streep onder het verleden zet. In de zin van dat hij eerst een schuld moet voldoen of zo dan, vergeten doe je het natuurlijk nooit.

Inderdaad uur voor uur en dag voor dag. Blijven ademhalen en goed voor jezelf zorgen, daar moet nu je focus liggen. Dat is je basis. En als je tegen de muren opvliegt, of hem aan wil vliegen: spui hier en ga iets fysieks doen. Wandelen, hardlopen, sportschool, fietsen, boksen, alles helpt. Zeker als je buiten kunt zijn. De zon schijnt, vóel dat ten diepste. Dat troost. En huil en schreeuw als je daar behoefte aan hebt.

Deze dagen zijn zo klote! Die walging inderdaad, die voel je fysiek. De realiteit is knetterhard. Allemaal keuzes van hem die in het moment niet zo groot leken, maar voor de bedrogene zo groot. Het is zo’n  dag waarop je eind van de dag blij bent dat doorademen gelukt is. Niet te doen. Doorademen in het besef dat er ook dagen komen waarop het lichter is. Boks op afstand en hopelijk kun je jezelf een beetje extra liefde geven. En ervaren dat er veel kracht in je zit.

Je gaf een duidelijke behoefte aan: verhalen van hoop. Mijn interpretatie daarbij: aan de ene kant is er de harde realiteit, de walging, de boosheid, vervormde herinneringen, het verlies van vertrouwen en veiligheid. Aan de andere kant is er liefde voor de man waarmee het leven in de regel goed was, waarmee je liefde hebt ervaren, bij wie je de pijn ziet die hij als kind heeft opgelopen, waarin jullie hebben gegeven en ontvangen. Het is de liefde die maakt dat het zo pijnlijk is. En wat moet je dan? Niet te doen.

Al je vraagt om verhalen van hoop, dan is het in mijn ogen misplaatst als mensen het nodig vinden je met ‘de waarheid’ te confronteren. Dat kan als je 2 jaar worstelt en de vraag stelt hoe je dat doorbreekt. Je moet een gevoelsmatig onmogelijke keuze maken, maar die hoef je nu niet te maken. Tijd is je grootste vriend. Pluk de dag als je je goed voelt. Huil als je verdrietig bent. Houd elkaar vast als er ruimte voor is. Leid jezelf af als dat nodig is. Doe dingen waardoor je voelt dat je leeft, je trots op jezelf bent. Ongeacht of jullie hier samen uit gaan komen, kan het dan iets zijn waar jij als persoon sterker uit komt. 

Zorg in ieder geval goed voor jezelf. Ga niet thuis zitten. Maar ga sporten, wandelen, contact met een goede vriendin en daarnaast hoop ik dat jij professionele hulp hebt voor jezelf. Maar uiteindelijk moet je het alleen doen. Niemand kan het voor jou dragen. En natuurlijk zijn er mensen die hieruit kunnen komen. Die kunnen vergeven. Want vergeten doe jij dit nooit. Dat doet Niemand. Maar er zijn mensen die ermee kunnen leren omgaan. Ik zou wel aanraden de focus op jezelf te houden. Hij heeft zijn eigen proces. Alles lijkt misschien om hem en zijn problemen te draaien maar dat kost jou energie. En uit ervaring kan ik ook zeggen. Doorgaan na bedrog (nog los van jouw vorm bedrog) kost jaren geen maanden. Dus als je zegt ik wil hier samen uitkomen hou dan de lange termijn voor ogen. Niet we zijn voor de feestdagen wel weer gelukkig. In het geval van een verslaving gaan jullie een levenslang proces aan. Je mag zelf heel goed nadenken of jij de tijd en energie daarin wilt steken. Of jij dat wilt en kunt. En beide antwoorden zijn goed. 

Wat rot dat mensen je priveberichten met dan ook nog teksten die je onderuit halen. Dat verdien je niet. En het helpt ook niet
Maar heb je mijn bericht gezien met dat je hulp kunt zoeken? Er is nogal veel hulp voor partners van seksverslaafden. Ik wou dat dat er in mijn tijd was geweest, dat had ik hard nodig gehad. 
Wellicht ten overvloede hier nog de links: 
https://ncvs.nu/partnerhulp-seksverslaafde/
https://novavidarecovery.be/onze-aanpak/partnerhulp-bij-seksverslaafden/

Echt, zoek hulp. Die gaan echt niet meteen zeggen dat je bij hem weg moet hoor. 

Breiertje schreef op 17-09-2024 om 11:06:

[..]

Ik had die info al gekregen via huisarts en sexuoloog. Ook hun website al 1000 keer gelezen. Indien nodig zal hij doorverwezen worden naar daar van de huisarts/seksuoloog. Momenteel zit hij op individueel traject om alles in kaart te brengen. Het is nog pril, de therapie, hij gaat wekelijks.

Ik ga wekelijks naar huisarts, en mail haar meerdere keren per week. Ze vangt me goed op. Ook ik ga naar de seksuoloog gaan, apart, samen... Dat is nu allemaal ingepland. Een heel traject. Huisarts en seksuoloog overleggen samen. Indien nodig wordt hij doorverwezen naar psychiater, nvcs... Dat is al allemaal ter sprake gekomen.

Tja mijn mening is:  een huisarts weet echt te weinig van de specifieke implicaties van een seksverslaving voor een partner af. En ook niet van de dynamiek van codependentie die er mee samenhangt en waar jij actie op zou moeten ondernemen om goed voor jezelf te zorgen. Tenzij... ze het zelf heeft meegemaakt maar dan nog, ze is een generalist die is opgeleid in kwalen op fysiek vlak. Een seksuoloog zal meer weten over de seksuele kant en de impact op het brein, maar nog steeds niet genoeg over de dynamiek in een partnerschap waarvan één sv is.  Daarvoor is een verslavingsdeskundige nodig

Wel heel goed dat ze je de info hebben gegeven. Maar doe je er iets mee? Want hierboven gaat het weer veel over zijn traject en spaarzamer over het jouwe. Heb je er bijvoorbeeld al over nagedacht wat je gaat doen als hij een terugval heeft?

Ik begrijp dat dit je allemaal overvallen is hoor, en sorry als ik teveel aandring maar ik lees ook in je berichten dat het erg over zijn proces gaat. Een forum en de ha mailen zijn steunend maar niet deskundig genoeg (wat ga je doen bij een terugval, hoe herken je de signalen, wat is mijn rol, hoe stel ik mijn grenzen) Ik denk dat de ha en seksuoloog alleen maar kunnen beamen dat soortgelijke hulp voor jou heel goed is 

Dan moet je het traject verder aangaan en kijken wat daaruit komt. Succesverhalen online zijn mooi. Maar jij hebt je eigen verhaal en moet je eigen keuzes maken. Geef al die therapieen de komende periode de tijd. Ik krijg het idee dat jij graag met hem door zou willen. Als jij dat kunt (ik zou dat niet kunnen). Dan moet je je daarop richten. Bedenk alleen dat de garanties die jij wilt (dit zal niet meer gebeuren) er niet komen. Jij kunt dit niet van hem vragen want hij kan dat niet beloven. Terugval hoort bij iedere verslaving en bij therapie. Het gaat erom om daarna weer verder te gaan. Jij zult daar onderdeel van zijn. En de vraag is om je daarmee kunt omgaan (altijd waakzaam blijven, hem steunen bij een Terugval ). 

Een oude bekende heeft dezelfde verslaving. Hij heeft uiteindelijk zijn huwelijk verbroken. Heeft nu een nieuwe relatie waarbij hij meer mogelijkheden heeft om zichzelf te kunnen zijn. Ik had een open gesprek met hem en hij gaf aan dat het continu moeten vechten en alle regels die daarbij kwamen hem opbreken. Nu is er (binnen kaders) veel meer ruimte voor zijn beleving van seksualiteit en is het dwangmatige en de extreme kant eraf. Zij doen aan modern monogamie waarbij hij volledig open kan zijn naar zijn partner over zijn verlangens (want die blijven er altijd tenzij hij medicatie zou gaan gebruiken). Dit zou met zijn oude partner niet mogelijk zijn (teveel pijn vanuit het bedrog). Deze vorm werkt voor hem dus beter. Ik zeg niet dat jij dit moet gaan doen. Maar je wilde een ervaring horen.