Mijn man heeft een seksverslaving

Izza schreef op 17-09-2024 om 11:19:

Dan moet je het traject verder aangaan en kijken wat daaruit komt. Succesverhalen online zijn mooi. Maar jij hebt je eigen verhaal en moet je eigen keuzes maken. Geef al die therapieen de komende periode de tijd. Ik krijg het idee dat jij graag met hem door zou willen. Als jij dat kunt (ik zou dat niet kunnen). Dan moet je je daarop richten. Bedenk alleen dat de garanties die jij wilt (dit zal niet meer gebeuren) er niet komen. Jij kunt dit niet van hem vragen want hij kan dat niet beloven. Terugval hoort bij iedere verslaving en bij therapie. Het gaat erom om daarna weer verder te gaan. Jij zult daar onderdeel van zijn. En de vraag is om je daarmee kunt omgaan (altijd waakzaam blijven, hem steunen bij een Terugval ).

Ik weet niet wat je bedoelt met 'steunen' maar bij terugval in een verslaving moet de nabije niet-verslaafde grenzen stellen door voor haarzelf te kiezen. Niet soebatten of steunen. Helaas kent seksverslaving de grootste terugval van alle verslavingen. Ik heb geaarzeld dat hier neer te schrijven omdat Ts zo graag wil dat het goed komt. Maar om het goed te laten komen is juist die harde realiteit onder ogen zien imho de enige mogelijkheid. Anders kom je al snel in codependentie terecht. Betekent niet dat het niet goed kan komen denk ik trouwens, maar het vraagt veel en heel specifieke hulp. Heel andere hulp dan bij een affaire of een one night stand. 

To leven met een verslaafde is waar jij voor kiest als je bij hem blijft. Een verslaving is als een chronische ziekte. Het is levenslang! Hij kan met therapie heel erg veel leren (plan van aanpak, risico's inschatten, beschermingsfactoren, verklaring eyc). Maar dit is wat hij heeft en daar zal hij zich altijd bewust van blijven. En anders dan drugs kan je jezelf hier ook niet volledig van weghouden (net als met eetverslaving). Jullie zullen toch ooit weer seks willen hebben, hij blijft een erectie krijgen en heeft hormonen en lustgevoelens vanuit zijn lichaam). Therapie is dus gericht op beheersen en omgaan. 

En natuurlijk beloofd hij nu alles. Hij wil jou behouden. Er is schuld en schaamte. Maar uiteindelijk zakt dat weg en komt het gewone leven weer. En dat maakt het moeilijk. Hij zal echt van jou houden. Maar dit is sterker. 

Kan jij het aan om jarenlang open met hem in gesprek te blijven over momenten van trek en verleiding? Zonder zelf enorm veel pijn te hebben omdat hij iets wil wat jij hem niet kunt of wilt geven? Ben je sterk genoeg om om te gaan met zijn gevoelens? 

En wat is voor jou concreet een terugval? Alleen seks? Of ook porno, online contact, zoenen op een feestje etc? Ook moet je beseffen dat hij je dingen gaat beloven die wellicht gewoon niet na te komen zijn. En dat heeft niets met jou als persoon te maken. 

Izza schreef op 17-09-2024 om 11:55:

To leven met een verslaafde is waar jij voor kiest als je bij hem blijft. Een verslaving is als een chronische ziekte. Het is levenslang! Hij kan met therapie heel erg veel leren (plan van aanpak, risico's inschatten, beschermingsfactoren, verklaring eyc). Maar dit is wat hij heeft en daar zal hij zich altijd bewust van blijven. En anders dan drugs kan je jezelf hier ook niet volledig van weghouden (net als met eetverslaving). Jullie zullen toch ooit weer seks willen hebben, hij blijft een erectie krijgen en heeft hormonen en lustgevoelens vanuit zijn lichaam). Therapie is dus gericht op beheersen en omgaan.

En natuurlijk beloofd hij nu alles. Hij wil jou behouden. Er is schuld en schaamte. Maar uiteindelijk zakt dat weg en komt het gewone leven weer. En dat maakt het moeilijk. Hij zal echt van jou houden. Maar dit is sterker.

Kan jij het aan om jarenlang open met hem in gesprek te blijven over momenten van trek en verleiding? Zonder zelf enorm veel pijn te hebben omdat hij iets wil wat jij hem niet kunt of wilt geven? Ben je sterk genoeg om om te gaan met zijn gevoelens?

En wat is voor jou concreet een terugval? Alleen seks? Of ook porno, online contact, zoenen op een feestje etc? Ook moet je beseffen dat hij je dingen gaat beloven die wellicht gewoon niet na te komen zijn. En dat heeft niets met jou als persoon te maken.

Nee beheersen en omgaan is de eerst fase therapie voor verslaving, Waar de therapie op verslaving op de lange duur op gericht is, is op het gaan voelen van de zaken waarvoor de verslaving een vluchtweg was. Dus het verdriet en de woede over zijn verwaarloosde jeugd etc. En gaan in zien dat zijn 'organiserend principe is geworden: een lieve en aardige man zijn met een zorgzame lieve vrouw aan zijn zijde en alle onderbuikgevoelens weg drukken met de verslaving. Daarom is ts ook onderdeel van de verslaving en zou ze zelf in therapie moeten (en later samen) om dat te doorbreken. Nu is h'et al goed dat ze boos is, dan is ze al niet meer die lieve vrouw die de 'goede' breiertjeman ondersteunt. Maar... ik heb het al eerder gezegd: als dat op een plek bij hem terecht komt van schuld en schaamte dan zit je met zijn tweeën nog gevangen in dat organiserend principe en dat zal aansturen op weer vluchten. Daarom zeg ik steeds: die man kan het beste ook naar de SLAA en zij naar groepen van partners van verslaafden. Het is een ontzettend trauma waar ze in terecht is gekomen maar het kan tot iets leiden als beide partijen onder ogen gaan zien dat het om veel meer gaat dan die seksverslaving. Inderdaad je kan niet meer terug naar de schijnbaar veilige haven van het huwelijk wat je dacht te hebben. Je moet ineens gaan beseffen dat je er alleen voor staat, ook als je bij hem blijft. Maar ook dat daar een nieuwe verrijkte Breiertje uit geboren kan worden. Die vanuit autonomie relateert met haar man en mocht hij terugvallen, dan vergaat de wereld niet, dan heeft zij altijd zichzelf nog. 

Ter ondersteuning een video van dit stel, gaat niet over seksverslaving maar miss vergelijkbaar qua proces: 

Breiertje schreef op 17-09-2024 om 12:04:

Zoenen op feestjes, dat zal hij niet doen. Daarvoor moet je contact leggen en hij is zo introvert. Echt contact, menselijk contact, affaires, dat zie ik hem niet doen.
Het is veel makkelijker om dit met een prostituee te doen. Geen contact nodig.
Bij een terugval, porno, masturberen, dat kan ik nog aan. Seks met anderen dat wil ik niet.
De vraag is, bij terugval, als dat porno of masturbatie is kan ik dit zeker verwerken. Maar als terugval betekent direct seksueel contact, prostitutie, dat niet.
Hoe hervallen ze terug. Direct naar seksuele contacten, of terug naar masturberen en porno. Dat vraag ik me af.
Zal hij als hij porno kijkt, alarmeren en weer eraan werken? Dan vind ik dit dik ok.
Zal hij echter weer vervallen in prostitutie? Dat kan ik echt niet.
Hervallen kan je in deze verslaving in gradaties... Of niet?

Alles kan. Hij kan in iets kleine terugvallen (porno) of in iets groters (vreemdgaan). Gradaties zijn mogelijk maar ook alles in een keer. Ik zou loslaten dat hij bepaalde zaken niet zal doen. Je dacht ook dat hij dit niet zou doen. Alles kan. En lotgenotencontact is absoluut niet gericht op nieuwe ideeën opdoen. Die heeft hij online al wel gekregen. Vraag jezelf af of hij met jou het gesprek aan kan blijven gaan (ook in de toekomst, iedere keer opnieuw). Doet hij dat (introverte onzekere man)? En wil jij dat wel (schat ik heb enorme zin in X en Y). Enorm pijnlijk als jij een enorme afkeer hebt van X en Y bijvoorbeeld. 

En belangrijk: waarom wil je met hem verder? 

Breiertje schreef op 17-09-2024 om 12:25:

Die SLAA is ook christelijk geïnspireerd. Volgens een hogere macht. Dat vind ik jammer. Daarom deed ik er in deze tijd nog niets mee.
Heb ze nogmaals opgezocht. Je kan zelfs online deelnemen. Maar niet anoniem. Dat schrikt me wel af. Voor mezelf een grote stap om me kenbaar te maken. Ben daar precies niet klaar voor.
En wat me bang maakt voor hem... Als hij praat met lotgenoten, zal hij misschien weer nieuwe ideeën in zijn hoofd halen... Nieuwe triggers omdat wat ze deden hem nieuwsgierig maakt?
Echt kak deze situatie. Zo'n brave mens. En zo zichzelf in de shot gewerkt.

1De SLAA zou voor hem zijn. Hogere macht: nou dat nemen ze heel ruim hoor: toegeven dat je het niet alleen kan, dat je leven in het opzicht van de verslaving onstuurbaar is geworden en dat je vraagt aan ´ iets groters dan mijzelf' om je te helpen. En dat kan ook de wijsheid van je eigen ziel zijn, of het leven of zo. Bovendien komt dat pas als je besluit het 12 stappen programma te gaan doen. 

2 Ja je moet je kenbaar maken op jouw tempo. Bedenk dat dit een veilige groep is. Maar bedenk ook dat verslaving in stand gehouden wordt door geheimhouding. Je schrijft dat je het ook niet aan vriendinnen vertelt. Waarom niet? 

3 triggers: nou nee hoor, eerder het tegenovergestelde: hij zal er op gewezen worden als hij naar een terugval afglijdt. Maar vanuit mededogen door mensen die weet wat hij doormaakt en dat verslaving hem geen slecht mens maakt maar dat hij het juist waard is een gezond leven te leiden. 

4 misschien is hij helemaal niet zoń braaf mens. Misschien zit zijn agressie wel in het van zich af masturberen en is altijd lief en braaf en netjes moeten zijn juist een trigger voor zijn verslaving. Dat moet hij gaan uitzoeken. En jij ook. 

Izza schreef op 17-09-2024 om 12:41:

[..]

Alles kan. Hij kan in iets kleine terugvallen (porno) of in iets groters (vreemdgaan). Gradaties zijn mogelijk maar ook alles in een keer. Ik zou loslaten dat hij bepaalde zaken niet zal doen. Je dacht ook dat hij dit niet zou doen. Alles kan. En lotgenotencontact is absoluut niet gericht op nieuwe ideeën opdoen. Die heeft hij online al wel gekregen. Vraag jezelf af of hij met jou het gesprek aan kan blijven gaan (ook in de toekomst, iedere keer opnieuw). Doet hij dat (introverte onzekere man)? En wil jij dat wel (schat ik heb enorme zin in X en Y). Enorm pijnlijk als jij een enorme afkeer hebt van X en Y bijvoorbeeld.

En belangrijk: waarom wil je met hem verder?

Dat vind ik dus een heel slecht plan, voorkeuren delen met je partner die je in je verslaving hebt opgedaan. Een mega trigger. En een beetje een ouderwets narratief: je moet altijd je impulsen uit kunnen leven, of althans kunnen bespreken. Nee, de seksverslaafde is gaandeweg steeds hardere en extremere anonieme seks gaan zoeken omdat dat nodig was voor de kick. Daar naar terug gaan betekent al een terugval onder het mom van 'zo kan ik het volhouden'. Ik zou zeggen: laat het, berg het op,  en ga alleen in verbinding nog seks hebben. 

Breiertje schreef op 17-09-2024 om 13:09:

Wat hij zocht had hij bij mij ook. Hij wil niets extreem of zo. Hij zou mij ook nooit vragen iets te doen dat ik niet wil.
Hij zegt nu dat hij wil wat wij hadden. Niets anders. Maar wel intimiteit. Knuffelen en strelen. Dat leerde hij nu kennen en vindt hij fijn.
Ik weet niet meer wat ik voel. Ik denk dat ik niets meer voel.
Maar... Als sommigen onder jullie veronderstellingen maken van hoe hij is (niet erg dat jullie dit doen, heb ik geen probleem mee, begrijp me niet verkeerd) dan merk ik dat ik in de verdediging schiet. Niet voor wat hij deed. Dat verdedig en begrijp ik niet. Maar wel hoe hij als persoon is. Tis een kl..tz.k om wat hij deed. Maar als mens is hij ingoed. Echt.
Dus als ik voel dat ik in verdediging schiet. Is er misschien wel nog gevoel.
Ik benadruk dat ik zijn gedrag totaal niet goed praat.
Tis een echte kl..tz.k. Maar een heel goed mens die al jaren op zijn kop laat zitten. Veel te braaf. En de enige lens die hem graag ziet en met respect behandelt maakt hij kapot.

Heftig dit forum. Heftig. Opent je ogen. Is nodig. Ik weet het. Maar het is zwaar. Echt zwaar.

Ik heb hem geen klootzak genoemd hoor. Dat vind ik ook niet. Ik zeg alleen dat seksverslaving een tegenhanger kan zijn van juist te braaf en lief zijn in het dagelijks leven. Ik zeg ook niet dat hij extreme dingen wil hoor. Maar bedenk wel dat mocht hij extreme dingen hebben opgezocht, hij dit nu niet met jou zal delen. Als hij alleen intimiteiten knuffelen en strelen wilde, waar bestond zijn verslaving dan uit, want dat kon hij ook bij jou vinden, toch? Zijn verslavingen bestond dan ws uit het anonieme aspect denk ik zo. Dat is juist moeilijk te delen in een partnerrelatie. 

Maar goed, Ons maar af blijven vragen waarom en hoe hij dingen deed, heeft geen zin. Dat is zijn werk. Jou blijf ik aanraden even 'los' te zijn van het hoe en waarom (ja daar help ik ook niet mee met mijn bijdragen misschien dus ik ga ook weer wat afstand nemen) en je te richten op jouw proces op jouw welbevinden. Praten met een goede vriendin zou kunnen helpen.