Langdurige relatie, hoe houden jullie het leuk qua seks?

Wij zijn al 35 jaar bij elkaar, en nog altijd een goed en bevredigend (pun intended) seksleven. Daar doen we niet heel veel voor, we zijn gewoon nog steeds erg gek op elkaar.

Ik heb wel een paar vragen voor je.
Je schrijft dat jij relatietherapie hebt gehad in verband hiermee. Dat begrijp ik niet. Relatietherapie heb je volgens mij per definitie samen, en als je probleem vooral zit in jullie (gebrek aan) seksleven, waarom dan niet naar seksuele therapie?
Hoe is jullie relatie verder? Zou je die goed noemen? Allebei tevreden met de taakverdeling en de hoeveelheid vrije tijd, aandacht voor elkaar, me-time, uitstapjes? Of zitten er meer dingen scheef? Doen jullie samen wel leuke dingen, gaan jullie er wel eens samen op uit (weekendje weg bijvoorbeeld)?
Kan het zijn dat jij in de overgang bent? Niet iedereen komt daar pas na haar 55e in terecht! En minder zin en/of minder vochtig bij opwinding zijn symptomen die daar zeker bij kunnen horen. Net als moodswings. En een gevoel van rusteloosheid, een 'is dit alles?' gevoel.
Is er sprake van stress in je/jullie leven?
Is je man fysiek erg veranderd in de loop der jaren? Of jij?
Mis je seks, of intimiteit? Dat is niet hetzelfde, maar heeft natuurlijk wel met elkaar te maken. Knuffelen jullie regelmatig? Raak je elkaar vaak aan? Een zoen in het voorbijgaan, je arm om hem heen of de zijne om jou heen als je ergens mee bezig bent, hand in hand lopen, dat soort dingen?
En als je eenmaal aan het vrijen bent, komt de zin dan wel? Oftewel, moet je een drempel over, of is er helemaal geen zin?

Ik ben erg gevoelig voor omgevingsfactoren. Ik moet echt in the mood gebracht worden. Heb ik stress, thuis of op het werk, dan krijg ik niet spontaan zin. Heb ik hoofdpijn of voel ik me niet lekker of ben ik moe, ook dan zal ik niet degene zijn die begint. Maar als manlief het initiatief neemt doe ik wel mee, en dan word ik vanzelf ook wel opgewonden. Man vindt het wel jammer, dat ik veel minder vaak initiatief neem, dus zo af en toe neem ik zelf de stap, ook als ik niet uit mezelf in vuur en vlam sta. Zin maken, dus. En dat werkt! Verder is humor erg belangrijk vind ik. En zo af en toe toch eens wat nieuws uitproberen. Een ingewikkeld standje uit de Kamasutra (lukt uiteraard niet, met onze harkerige middelbare lijven, maar dan hebben we wel lol samen) of een speeltje. Nu de kinderen de deur uit zijn hebben we ook wat meer mogelijkheden, maar dat zijn we een beetje verleerd merk ik, daar wil ik zelf weer een beetje energie in steken.

Ik vind het lastig om advies te geven, je vertelt maar heel weinig en het kan aan zoveel dingen liggen. Maar ik zou proberen er wat humor in te gooien en af en toe zin te maken. Misschien kun je het met je man eens hebben over een fantasie die je hebt en die uitproberen? Hoe kan hij jou wel in de stemming krijgen? Massage, samen in bad, wijntje/drankje (ik ben veel ongeremder als ik wat gedronken heb, dus zo af en toe maakt man een lekkere cocktail voor me, drinken we die gezellig tegen elkaar aan gekropen op en gaan van daaruit verder). En zorg dat de rest van je relatie goed zit. Als het daar ergens scheef zit, wordt het ook niet veel met je seksleven lijkt me.

Ook ik heb het gevoel dat ik er na eerste 2 tot 5 jaar in een relatie er hard voor moet werken om zin te krijgen. Ervaring met eerdere relaties leert dat ik nu eenmaal langzaam maar zeker mijn belangstelling verlies in een man en sinds de overgang kan het me helemaal nog maar matig boeien. Het is een taak op mijn to-do-list geworden want ik ben me er wel veel meer dan vroeger van bewust dat seks erbij hoort in een relatie. Dat het je relatie beter maakt. Dat seks een  belangrijk middel is is om nader tot elkaar te komen, om de band goed te houden. Tenminste, bij de meeste mensen. Daarom maak ik ongeveer twee keer per week zin. Het is niet dat ik er niet van geniet. Ik vergelijk het een beetje met naar de sportschool gaan. Je moet jezelf er naartoe sleuren, maar eenmaal bezig is het best lekker en na afloop voel je je goed. 
Mijn relatie is mij veel waard, mijn man word heel gelukkig van seks, dus ik ga er dan ook voor. Speel als mijn hoofd ernaar staat een soort rol en daar wordt mijn man dan weer heel blij van ook al weet hij niet dat ik een rol speel. Soms ga ik er zo in op dat ik zelf ook geniet. Soms is het gewoon een vluggertje. Een seksloze relatie zou ik niet willen, maar eens per maand zou voor mij wel voldoende zijn.
 Persoonlijk vind ik het niet reëel om te verwachten dat je tot op hoge leeftijd wekelijks in de gordijnen hangt van verlangen. Ik vind ook dat het nogal opgelegd wordt door de maatschappij. Als je geen zin hebt is er iets mis met je. Ik vind dat onzin. En ik vind het verdrietig dat zoveel vrouwen zich dat laten aanpraten. Het is normaal dat de zin minder wordt in een lange relatie en na de overgang zijn de geslachts-en zorghormonen gewoon op. Niks mis mee. 

Maar bespreek die behoeftes dan met je man. Hij kan aan de buitenkant toch niet zien wat jij in je hoofd allemaal denkt, wat je zou willen, waar je naar verlangt?
Als je niet eerlijk bent over wat voor jou nu belangrijk is, kan jouw man ook niets ondernemen om er iets aan te veranderen. En wil/kan hij niet proberen om iets te veranderen, dan ben je in ieder geval wel met elkaar in gesprek en kunnen jullie samen naar oplossingen zoeken, of eventuele andere mogelijkheden bespreken. Maar ik denk echt dat het onderwerp vermijden of niet de ware reden benoemen om de ander eventueel te sparen van het gevoel te falen en het conflict te ontlopen, niet de oplossing zijn. Het maakt jou uiteindelijk alleen maar meer verdrietig. En je man waarschijnlijk ook, omdat hij het achteraf niet op prijs zal stellen  dat jij als zijnde zijn vrouw, niet eerlijk naar hem durfde te zijn. Zou het anders helpen om in een gesprek samen aan te kaarten dat je het idee hebt dat de verbinding tussen jullie aan het afnemen is, dat jullie elkaar een beetje zijn kwijtgeraakt in de jaren waarin de zorg voor de kinderen het grootste deel van de tijd in de relatie opslokte?
Je gaat elkaar soort van als 'vanzelfsprekend' zien, die veilige en betrouwbare haven. 

Nu je weer meer tijd en ruimte voor jezelf, je gedachtes en gevoelens hebt,  krijg je de behoefte om je eigen verlangens eens nader te onderzoeken en kijken wat daarin mogelijk is. Wie weet heeft je man ook andere gedachtes en behoeftes gekregen in de loop van de jaren. Want hoe je over dingen denkt, kan veranderen, kijk maar naar jezelf.
Maar als je ze dus niet met elkaar bespreekt, niet naar elkaar uitspreekt, weet je het beiden niet van elkaar. En kun je er niet samen aan werken om de situatie te veranderen. 

De Amerikaanse psychologe en seksuologe Esther Perel heeft een aantal boeken geschreven en Ted-talks gegeven (you tube) over onder andere dit onderwerp. 
Zij stelt dat de meeste mensen op zoek zijn naar twee dingen : passie en veiligheid/geborgenheid. 
Passie is een geweldig gevoel, het wordt aangewakkerd door onzekerheid. Onzekerheid willen we op een gegeven moment niet meer. We willen uiteindelijk zekerheid en veiligheid. 
Het vervelende is dat zekerheid de passie om zeep helpt. Het is een bekend probleem in lange relaties. Dat je wel seks wilt maar niet meer met je man is daar een indicatie van. Hij is veel te veilig en vertrouwd. Een van haar oplossingen is om dingen te ondernemen, samen of apart, waardoor je elkaar weer in een ander licht ziet. Een voorbeeld : de man gaat bij een toneelvereniging. Na maanden repeteren is er een voorstelling. Zijn vrouw komt kijken. Zij ziet haar man vol vuur zijn rol vertolken op het toneel. Wat zijn vrouw in staat stelt om hem op een heel andere manier te bekijken. Ze ziet een onbekende kant van hem waardoor ze weer een beetje verliefd op hem wordt. 
Of samen iets ondernemen uit je comfortzone. Dansles of wandklimmen. 
de boeken van Ester Perel en haar oplossingen zijn heel interessant. Aanrader. 

wie niet waagt, wie niet wint, Alyssa!

Verder helemaal eens met de tips van en met wat Zonne2017 schrijft over Esther Perel. Een aanrader!

Lastig hoor, vooral omdat het bij jullie nooit zo goed is geweest. Dat lijkt me weinig hoopgevend…
Tegelijkertijd geloof ik er wel in dat je samen ‘iets’ kunt vinden, als je dat allebei echt wilt.
Ik zou vanalles gaan proberen, zowel op seksueel gebied en daarbuiten. 
Wat windt jullie op? Wat vinden jullie fijn, waar lopen jullie voor warm? 
(En kijk dan ook naar minder voor de hand liggende opties) 

Maar goed, essentieel lijkt me wel dit samen te doen, dus ook echt en eerlijk hierover te praten. 
(het lijkt mij vreselijk te ontdekken dat mijn partner geregeld een rol speelt of zin maakt om mij te plezieren, dan liever geen seks!)
Hier overigens, behalve de nodige strubbelingen, toch een vrij gezapige en veilige relatie. Maar op seksgebied altijd fijn. (Hoop ik dan toch, stel dat mijn partner ook speelt…??) 
Héél veel last van overgang maar ook dit heeft vooralsnog geen enkel nadelig effect op ons liefdesleven. 
Maar..seks was wel áltijd al goed. 
En hier ook wel een wat ingedutte fase gehad, maar daar kom je vrij makkelijk weer overheen als de basis goed is. 

Ik begrijp niet wat er zo verschrikkelijk is aan zin maken of het spelen van/je inleven in een rol. Dan liever geen seks ? Nou dat zul je mijn man echt nóóit horen zeggen. Ik heb een modus gevonden om mijn relatie goed te houden en het te laten werken op seksueel gebied. Een seksloze relatie werkt niet, been there, done that. Dus als ik een relatie wil, dan hoort dit erbij en dit werkt voor mij. Iedereen speelt rollen. Als ouder, als kind van, als vriend(in), als werknemer. Ik heb fantastisch leuk werk, maar ik heb echt niet altijd zin. Soms voor een langere periode niet. Dan maak ik zin. Het is echt niet dat mijn werkgever zegt: nou, als je een rol speelt en zin moet maken heb ik liever dat je thuis blijft.  
ik merk dat ik in de verdediging schiet, maar ik erger me aan de wijdverbreide stelling dat er iets mis is als je geen zin in seks hebt. Hartstikke mooi als partners altijd op hetzelfde moment nog evenveel zin in elkaar hebben, ook na een lange relatie, maar dat is eerder uitzondering dan regel. Kijk maar naar alle boeken die geschreven zijn over dit onderwerp, alle therapeuten en seksuologen die hier een goede boterham aan verdienen, het aantal topics op fora en gewoon in je eigen omgeving bij vrienden en kennissen en je ziet dat het eerder regel dan uitzondering is dat mensen seksueel wat op elkaar uitgekeken raken. 

Zonne2017 schreef op 16-07-2022 om 08:12:

Ik begrijp niet wat er zo verschrikkelijk is aan zin maken of het spelen van/je inleven in een rol. Dan liever geen seks ? Nou dat zul je mijn man echt nóóit horen zeggen. Ik heb een modus gevonden om mijn relatie goed te houden en het te laten werken op seksueel gebied. Een seksloze relatie werkt niet, been there, done that. Dus als ik een relatie wil, dan hoort dit erbij en dit werkt voor mij. Iedereen speelt rollen. Als ouder, als kind van, als vriend(in), als werknemer. Ik heb fantastisch leuk werk, maar ik heb echt niet altijd zin. Soms voor een langere periode niet. Dan maak ik zin. Het is echt niet dat mijn werkgever zegt: nou, als je een rol speelt en zin moet maken heb ik liever dat je thuis blijft.
ik merk dat ik in de verdediging schiet, maar ik erger me aan de wijdverbreide stelling dat er iets mis is als je geen zin in seks hebt. Hartstikke mooi als partners altijd op hetzelfde moment nog evenveel zin in elkaar hebben, ook na een lange relatie, maar dat is eerder uitzondering dan regel. Kijk maar naar alle boeken die geschreven zijn over dit onderwerp, alle therapeuten en seksuologen die hier een goede boterham aan verdienen, het aantal topics op fora en gewoon in je eigen omgeving bij vrienden en kennissen en je ziet dat het eerder regel dan uitzondering is dat mensen seksueel wat op elkaar uitgekeken raken.

Ik vind het prima als mensen zelf geen “rol willen spelen” en geen “zin willen maken” maar ik erger me ook aan het oordeel dat je geen goede relatie hebt als seks niet zo vreselijk belangrijk is en je je er toch een beetje toe moet zetten. Mijn libido is na de overgang weg, maar dan ook echt helemaal, dus van mezelf uit heb ik nooit zin. Maak ik dan zin dan is het ook echt fijn en het is wel lijm in onze relatie. Maar na 30 jaar samen is de grootste passie er wel af. 

Voor mij zou het niet werken.
Mogelijk, als ik theoretisch in een relatie zou zitten waarin ik helemaal geen zin meer zou hebben en het voor mijn partner wel essentieel zou zijn, Nouja, heel misschien zou ik dit overwegen. Maar dan als laatste optie want ik zou eerst vanalles willen proberen om mijn eigen zin terug te krijgen. En ook alleen open en eerlijke want dat is voor mij de basis van intimiteit en intimiteit is voor mij weer basis van seks. 
Als ik erachter zou komen dat partner net alsof doet structureel dan zou ik me bedonderd voelen en mijn zin in seks zou daarmee om zeep geholpen worden. 
Natuurlijk maak ook ik een heel enkele keer zin maar dat resulteert dan toch in echt zin en zo niet dan stop ik.
Wij hebben vaak geen zin. (Te moe, te druk) en dat is nooit een issue hier. En soms is de zin halverwege weg en dan stoppen we ook. Ik geniet dan alleen maar van dat wat geweest is, het hoeft niet ‘af’. 

Dat klinkt fijn Pinokkio. Het lijkt erop dat je man en jij er hetzelfde instaan en dat jullie behoefte zo goed als gelijk is. Dat is misschien de reden dat het soepel loopt bij jullie ? Open en eerlijke communicatie gaat dan ook misschien wat makkelijker omdat je weet dat jullie er hetzelfde over denken. Het wordt echt lastiger als een van beiden altijd zin heeft en de ander nooit. (Even gechargeerd) Dan kun je communiceren wat je wilt, maar de feiten blijven hetzelfde. Mijn man en ik weten van elkaar waar we behoefte aan hebben, daar hebben we uitgebreid over gesproken en dat kunnen we eindeloos blijven doen, maar dat neemt het feit niet weg dat er tussen ons echt een verschil is behoefte. We doen allebei water bij de wijn. Hij door minder seks te hebben dan hij idealiter zou willen (iedere dag) en ik door zin te maken met een frequentie die voor mij goed te doen is. (1 a 2 keer per week) En dat werkt voor ons. En mijn man klaagt niet, hij is erg tevreden Hoewel hij de passie van het begin wel mist, maar dat geldt voor mij ook. We kunnen er prima mee leven want we zijn ook realisten; in een lange relatie wordt het gewoon echt minder en bij heel veel vrouwen is er na de overgang helemaal geen animo meer. Ik denk dat dat er ook gewoon bijhoort. Laten we elkaar alsjeblieft niet opjutten dat je dan iets zou mankeren. 

Zonne2017 schreef op 16-07-2022 om 20:33:

Dat klinkt fijn Pinokkio. Het lijkt erop dat je man en jij er hetzelfde instaan en dat jullie behoefte zo goed als gelijk is. Dat is misschien de reden dat het soepel loopt bij jullie ? Open en eerlijke communicatie gaat dan ook misschien wat makkelijker omdat je weet dat jullie er hetzelfde over denken. Het wordt echt lastiger als een van beiden altijd zin heeft en de ander nooit. (Even gechargeerd) Dan kun je communiceren wat je wilt, maar de feiten blijven hetzelfde. Mijn man en ik weten van elkaar waar we behoefte aan hebben, daar hebben we uitgebreid over gesproken en dat kunnen we eindeloos blijven doen, maar dat neemt het feit niet weg dat er tussen ons echt een verschil is behoefte. We doen allebei water bij de wijn. Hij door minder seks te hebben dan hij idealiter zou willen (iedere dag) en ik door zin te maken met een frequentie die voor mij goed te doen is. (1 a 2 keer per week) En dat werkt voor ons. En mijn man klaagt niet, hij is erg tevreden Hoewel hij de passie van het begin wel mist, maar dat geldt voor mij ook. We kunnen er prima mee leven want we zijn ook realisten; in een lange relatie wordt het gewoon echt minder en bij heel veel vrouwen is er na de overgang helemaal geen animo meer. Ik denk dat dat er ook gewoon bijhoort. Laten we elkaar alsjeblieft niet opjutten dat je dan iets zou mankeren.

Maar laten we het ook niet de normaalste zaak van de wereld vinden en je er per definitie bij neerleggen, áls dat al zo zou zijn dat er helemaal geen animo meer is na de overgang op welke leeftijd iemand die ook krijgt. Dat iets er voor sommigen niet is, betekent niet per se dat je er niet iets mee kunt proberen.