Kosten verdeling bij niet samenwonend gezin
Besten,
Ik ben gescheiden en voed mijn zoon van 3 jaar al vanaf de geboorte alleen op. Geen alimentatie en werk om onze kosten te dekken, iets onder modaal inkomen. Sinds 1 jaar heb ik een relatie met een lieve man, gescheiden en 2 jong adolescente kinderen die om de week bij hem wonen. Hij heeft co ouderschap en deelt de kosten met zijn ex vrouw. Hij verdient 2,5x modaal.
In de twee weken per maand als hij zijn kinderen niet heeft is hij bij ons. In het begin waren het een paar dagen maar is steeds meer geworden tot een volle week. Ik doe altijd vooraf week boodschappen en haal vaak voor hem extra in huis. De kosten zijn hierdoor langzamerhand steeds verder opgelopen. Mijn vriend betaalt niet mee. Soms neemt hij wel een drankje en of hapje voor zijn rekening in het weekend. Hij heeft een wat luxere levensstijl en wij/ ik moeten hier soms in mee. Een kopje koffie bij de Hema is niet goed genoeg zeg maar. In het begin betaalde ik ook 50/50 mee aan uitjes, rijden naar zijn huis etc.
De kosten werden op een gegeven moment zo hoog dat ik het niet meer redde qua uitgaven. Inmiddels kan ik vaak meerijden als wij weleens naar mijn vriend gaan, dat is fijn. Afgelopen zomer zijn wij ook samen op vakantie geweest, mijn vriend wilde een uitgebreide vakantie en zijn de kosten hiervoor 50/50 verdeeld. Echter viel mijn vakantiegeld lager uit en was ik al mijn vakantiegeld in 1x kwijt plus nog een afbetaling van 300eu. Echter heb ik onlangs aangegeven dat het mij allemaal wat veel is qua kosten. Ik kom gewoon niet meer uit en probeer dit aan te geven. Hij betaalt dan twee weken soms wat extra maar al snel versloft dit. Soms haalt hij wel eens een boodschapje maar betaalt gewoon niet mee. Ik begin steeds meer te irriteren, ook omdat hij weet wat ik verdien. Ik kan moeizaam sparen, en het enige wat hij dan zegt is; je kunt altijd wat lenen als je niet uitkomt. Maar dat is helemaal niet wat ik wil! Heb het onderwerp al vaker aangekaart maar het komt gewoon niet over. What to do?!
Vervelend zeg! Die zin je kunt altijd iets lenen als je niet uitkomt, die laat zien dat hij jullie niet als 1 gezin ziet in mijn ogen, Iemand die gewend is aan luxe past dat wel bij je? Ik zou me heel ongemakkelijk voelen als ik steeds iemand erop moet attenderen dat dit voor mij financieel niet haalbaar is. Toen ik mijn man leerde kennen was er ook sprake van een groot verschil in inkomen, maar toen ik 1 keer duidelijk maakte dat lunchen bij mij gewoon een boterham is met (hele lekkere boeren) kaas en geen panini van de bakker is dit nooit meer een gespreksonderwerp geweest eigenlijk , maar sommige mensen hebben geen besef hoe het grootste gedeelte van nederland leeft
Als ik het goed begrijp, verdient hij fors meer dan jij en logeert en eet hij ook nog eens de helft van de tijd gratis bij jou. Dat is natuurlijk absoluut niet realistisch.
Als je het al meermaals in niet mis te verstane bewoordingen hebt gezegd, zul je vaker nee moeten zeggen. Nee, ik ga niet zoveel geld uitgeven aan een vakantie, nee, ik ga niet zo duur uit eten, nee, we eten geen biefstuk deze week. Mijn portemonnee kan dat niet aan.
De eerste concrete oplossing is dat jullie de boodschappen voor de week dat hij bij jou is samen gaan halen en dat jij de ene keer bepaalt wat jullie eten (binnen jouw budget) en jij betaalt, en dat hij de andere keer bepaalt wat er gekocht wordt en betaalt, natuurlijk inclusief non-food die jij nodig hebt, want die verbruikt hij ook.
Ik vind het ook redelijk dat hij meebetaalt aan jouw vaste lasten als hij de helft van de tijd bij jou zit, hij verbruikt dan immers geen water, gas en licht thuis, wel bij jou.
Kortom, het is tijd om met je vuist op tafel te slaan en zijn ogen te openen: jij verdient te weinig om mee te kunnen in zijn luxe levensstijl. Je kunt ook niet 50% van de tijd in zijn levensonderhoud voorzien. Jullie moeten de kosten eerlijker verdelen (dus meer naar rato van jullie inkomens).
Als hij duur wil doen, dan kan dat, zolang hij die uitspattingen voor jou betaalt.
Dus wil hij echt duur op vakantie, dan betaal jij wat je maximaal voor een eenvoudige vakantie betaalt, en hij betaalt de rest voor jou. Zo niet, ga jij niet mee of doen jullie samen die goedkope vakantie.
Ten slotte wil ik je aanraden je gewenste spaarbedrag direct nadat je salaris binnenkomt op je spaarrekening te zetten. En dan is het op=op op je lopende rekening. Iedereen heeft een financiële buffer nodig, die mag niet opgaan aan luxe en een dure logé.
Hallo, mijn advies is om als een speer het anders te gaan aanvliegen. Blijkbaar komt jouw boodschap niet aan. Dus verander snel je boodschap én manier van communiceren. Vooral modaal versus 2,5 modaal beseft hij denk ik niet.
Ben je heel direct geweest en met weinig woorden? Mannen horen vaak niet wat je zegt als je het anders brengt. Zegt onderzoek.
1. Nee je leent geen geld. Je hebt een relatie! Daarom moet je heel duidelijk in zijn. Maak ook duidelijk dat hij veel luxer wil (en kan) dan jij. Dus of hij betaalt dat of jullie gaan op jouw budget leven.
2. Idee maak gemeenschappelijke rekening, hij stort bijv 2/3 en jij 1/3.
3. Zeg nee tegen voorstellen voor (te dure) lunch of vakantie of bepaal eerst jouw maximale budget. Wees echt heel duidelijk.
4. Stuur Tikkie voor boodschappen waar hij aan moet bijdragen.
Beetje zo?
Volgende keer dat hij komt zou ik vragen: doe jij even boodschappen op je weg hierheen? Ik app je wel een lijstje..
Die opmerking over lenen is gewoon raar, die laat zien dat hij er kennelijk vanuit gaat dat jij gewoon net zoveel kunt uitgeven als hij. Maar dat kun je niet, want je verdient minder dan de helft van wat hij verdient. En dan logeert hij ook nog eens om de haverklap bij jou (en jij niet bij hem).
Voor uitjes en vakantie zouden jullie een rekening kunnen openen (zonder mogelijkheid van roodstand - daar moet je wel om vragen) waar jullie naar rato van je inkomen maandelijks een bedrag op stort ofzo. En hij moet een deel van de kosten betalen als hij zo vaak bij jou komt, kom op zeg, alleen af en toe een hapje meenemen is echt niet voldoende als hij structureel zoveel bij jou is en daar meehelpt de voorraadkast leeg te eten.
Ik lees nu pas dat hij zo'n 3x meer dan jij verdient. Samen verdienen jullie dus 4x jouw salaris. Dat betekent dat jij 1/4 van de gezamenlijke kosten zou moeten dragen, en hij 3/4.
Ga werken met een gezamenlijke rekening, waarop jij 1/4 stort en hij 3/4. Of hij betaalt 3x de boodschappen voor de hele week samen, en jij daarna 1x. Dan is het pas eerlijk.
Zie je nu hoe ontzettend scheef de verhoudingen momenteel zijn?
Hartelijk dank voor de reacties! Hier heb ik echt iets aan! Het is er gewoon bij ingeslopen, in het begin waren wij nog weleens een weekend bij hem maar dat is veel minder. Ik merk dat (gek genoeg) hij best wel op de centen zit en ik eigenlijk veel minder. Ik voel vaak een pressure om mee te gaan in zijn wensen maar dit is niet haalbaar en ik ben daar ook ok mee, maar hij wil wel die dingen. Ik ben gemiddeld echt 40 euro extra kwijt per week aan de boodschappen en dat is los van extra energie kosten etc. Pakt even flessen shampoo van mij, werkt bij mij thuis etc etc. Hij is verder heel lief en zorgzaam maar hij lijkt het gewoon niet te beseffen, vind dat ook wel raar. Onlangs spraken wij over de toekomst en dan wil hij wel dat wij bij hem komen wonen maar de kosten gescheiden houden? Terwijl ik dan toeslagen ga missen, dat kan toch niet?!
Onlangs wilde hij dat wij mee gingen met een luxe lunch, hij zou dan wel betalen. We konden niet en dat vond hij ook niet leuk maar ik voel mij er ook vaak gewoon niet goed bij. Ik kan veel minder dingen voor ons doen door de situatie nu
Sjaakie schreef op 18-12-2024 om 15:47:
Hartelijk dank voor de reacties! Hier heb ik echt iets aan! Het is er gewoon bij ingeslopen, in het begin waren wij nog weleens een weekend bij hem maar dat is veel minder. Ik merk dat (gek genoeg) hij best wel op de centen zit en ik eigenlijk veel minder. Ik voel vaak een pressure om mee te gaan in zijn wensen maar dit is niet haalbaar en ik ben daar ook ok mee, maar hij wil wel die dingen. Ik ben gemiddeld echt 40 euro extra kwijt per week aan de boodschappen en dat is los van extra energie kosten etc
Voor hem is die 40 euro mischien niets maar dat is voor een hoop mensen gewoon een hoop geld, zoiezo op de centen zitten hoeft niet negatief te zijn maar wel als het ten koste van een ander gaat, vooral je partner
Misschien helpt het als je eerst voor jezelf en dan voor hem eens voorrekent hoeveel er bij jou binnen komt, hoeveel je vaste lasten en spaarbedrag zijn, hoeveel (of weinig) je reserveert voor kleding, kapper, boodschappen e.d. en hoeveel er dan nog overblijft om vrij te besteden. Dikke kans dat dat maar een paar tientjes is. Laat het hem zien, want hij snapt het blijkbaar anders echt niet.
Laat hem dezelfde oefening doen. Wedden dat hij daar zelfs nog nooit serieus over nagedacht heeft?
Jij kunt gewoon niet even gaan lunchen of extra boodschappen doen voor €40 pp. Dus ofwel hij betaalt, ofwel het wordt een broodje bij de Hema of thuis eten, ook niks mis mee.
Wees ook nu al heel duidelijk over samenwonen: dan gaan alle kosten op 1 hoop die jullie naar rato van jullie inkomen betalen: dus hij 3/4 en jij 1/4. Je vormt een gezin of niet he. Binnen een gezin kan niet 1 partner in luxe leven en de ander op een houtje bijten. Maar zie dat samenwonen als een theoretische stip aan de horizon. Geef je eigen plekje niet op, want de meeste (70%!) nieuw samengestelde gezinnen redden het uiteindelijk niet. Zorg dat jij een woning hebt en niet financieel de grond zit wanneer het onverhoopt toch mis gaat tussen jullie.
Voor mij zou halftijds samenwonen mooi genoeg zijn. Ik heb zelf gelat totdat alle kinderen het huis uit waren, meer dan 10 jaar. Wij zagen elkaar veel minder dan jullie elkaar zien, maar dat ging ook prima. Wij wonen nu samen in mijn huis, we hebben nu nog onze eigen spaar- en betaalrekeningen, we verdienen ongeveer evenveel en delen alle kosten. Binnenkort komt er een gezamenlijke rekening, dan hoeven we geen lijstjes van onze uitgaven meer bij te houden. Mijn vriend houdt er ook een luxere levensstijl op na, en hoewel ik het best kan betalen om daaraan mee te doen, merk ik dat het ook bij mij af en toe wringt: is dat nou steeds nodig? Het is belangrijk om daarover te blijven praten.
Juist als je een verschillende kijk hebt op wat redelijke uitgaven zijn, is het naar mijn idee handig om de financiën gescheiden te houden. Een gezamenlijke rekening voor de gezamenlijke uitgaven, geen mogelijkheid tot roodstaan, en elk een vaste bijdrage per maand in een vooraf afgesproken verhouding.
Ik heb dit destijds zelf voorgesteld aan mijn partner, die daar gelukkig mee akkoord ging. Ik was veel meer op de penning dan hij en wist dat ik me zou gaan ergeren aan zijn in mijn ogen idiote uitgaven als we onze inkomsten volledig bij elkaar zouden doen. Nu kon ik denken: zijn geld, zijn zaken, als hij weer eens iets belachelijks kocht - want dat deed hij altijd keurig van zijn eigen geld.
Uiteraard werkt dit alleen als mensen geen greep in de huishoudkas doen voor privé-uitgaven, maar bij ons werkte het uitstekend.
Temet schreef op 18-12-2024 om 17:00:
Juist als je een verschillende kijk hebt op wat redelijke uitgaven zijn, is het naar mijn idee handig om de financiën gescheiden te houden. Een gezamenlijke rekening voor de gezamenlijke uitgaven, geen mogelijkheid tot roodstaan, en elk een vaste bijdrage per maand in een vooraf afgesproken verhouding.
Ik heb dit destijds zelf voorgesteld aan mijn partner, die daar gelukkig mee akkoord ging. Ik was veel meer op de penning dan hij en wist dat ik me zou gaan ergeren aan zijn in mijn ogen idiote uitgaven als we onze inkomsten volledig bij elkaar zouden doen. Nu kon ik denken: zijn geld, zijn zaken, als hij weer eens iets belachelijks kocht - want dat deed hij altijd keurig van zijn eigen geld.
Uiteraard werkt dit alleen als mensen geen greep in de huishoudkas doen voor privé-uitgaven, maar bij ons werkte het uitstekend.
Zo zal het bij ons ook gaan en dat werkt omdat we vrijwel evenveel verdienen.
Maar zo'n regeling wordt wel zuur als de een 3x zoveel verdient als de ander. Nadat de bijdrage aan de gezamenlijke rekening betaald is, kan de een dan lekker brassen en de ander kan bijna niets. Dat wil je toch niet binnen een relatie?
Sjaakie schreef op 18-12-2024 om 15:47:
Hartelijk dank voor de reacties! Hier heb ik echt iets aan! Het is er gewoon bij ingeslopen, in het begin waren wij nog weleens een weekend bij hem maar dat is veel minder. Ik merk dat (gek genoeg) hij best wel op de centen zit en ik eigenlijk veel minder. Ik voel vaak een pressure om mee te gaan in zijn wensen maar dit is niet haalbaar en ik ben daar ook ok mee, maar hij wil wel die dingen. Ik ben gemiddeld echt 40 euro extra kwijt per week aan de boodschappen en dat is los van extra energie kosten etc. Pakt even flessen shampoo van mij, werkt bij mij thuis etc etc. Hij is verder heel lief en zorgzaam maar hij lijkt het gewoon niet te beseffen, vind dat ook wel raar. Onlangs spraken wij over de toekomst en dan wil hij wel dat wij bij hem komen wonen maar de kosten gescheiden houden? Terwijl ik dan toeslagen ga missen, dat kan toch niet?!
Onlangs wilde hij dat wij mee gingen met een luxe lunch, hij zou dan wel betalen. We konden niet en dat vond hij ook niet leuk maar ik voel mij er ook vaak gewoon niet goed bij. Ik kan veel minder dingen voor ons doen door de situatie nu
Toeslagen zijn vaak noodzakelijk, maar kun je niet gelijkstellen aan inkomsten natuurlijk. Je kunt dit dus niet zo zwart/wit stellen zoals je nu doet. Wellicht heb je straks minder woonkosten, betaal je samen veel minder g/w/l dan ieder apart etc, dus hou je mogelijk onder aan de streep veel meer over.
Ook ik zou nooit alles op 1 hoop (meer) gooien, heb geleerd vh verleden zeg maar 
, dus begrijp zijn opmerking wel over gescheiden financiën, zeker bij een samengesteld gezin met kinderen.
Voordat jullie gaan samenwonen zullen jullie dus zeer duidelijke afspraken moeten maken en, bij voorkeur, laten vastleggen in bv een samenlevingscontract met testamenten. Daarnaast naar rato inleggen op bv een gezamenlijke rekening voor de gezamenlijke kosten/lasten en dan is het prima te doen om de financiën gescheiden te houden, waarbij de meest verdienende persoon af en toe de extraatjes betaalt ofzo.
Maar om nu al zo verbolgen te zijn over evt gemiste toeslagen vind ik niet helemaal fair. En als de verdeling jou straks geen goed gevoel geeft, dan vooral niet gaan samenwonen en je huis daarvoor opgeven!
Bekijk het ‘zakelijk’ ipv romantisch, niets mis mee, dat is het huwelijk namelijk ook
Aanvulling: ik las zojuist je reactie in een ander topic en dat je je koopwoning en onafhankelijkheid nooit meer gaat opgeven. Van hypothetisch samenwonen in zijn huis is dan geen sprake toch? Ik zou eerder bij mezelf nagaan of jullie wel zo’n goede match zijn.
'Echter heb ik onlangs aangegeven dat het mij allemaal wat veel is qua kosten.'
Is dit wat je gecommuniceerd hebt? En toen heeft hij vriendelijk gehumd (zou ik doen). Maar jij verwachtte heel veel van dat 'aangeven'. Je verwachtte dat hij de problematiek erachter zag, dat hij oplossingen bedacht en dat het dan ook opgelost werd.
Er wordt heel veel niet gezegd door jou. Alles wat er zo 'in is geslopen' bijvoorbeeld.
Het wordt tijd voor een goed gesprek, maar dan wel een waarin jij openheid biedt: wat is je probleem, hoe is het zo ver kunnen komen, wat zijn de oplossingen die je aan wil dragen. En voor jezelf: hoe wil je in de toekomst duidelijker gaan communiceren, want als je dingen zo langzamerhand erbij in laat sluipen en je beseft niet dat het te maken heeft met jouw wijze van communiceren, dan komen er nog veel meer ergernissen.
Tsjor
Voor mij was dit één van de redenen om het uit te maken met mijn vriend. Ik verdien niet slecht en kan het prima betalen allemaal, maar het stoorde me gewoon dat hij vier dagen in de week hier at en uitgebreid douchte, shampoo en deodorant gebruikte, koffie zette enz. zonder eens wat mee te nemen. En ik kan echt heel duidelijk zijn, dus wat ik hier boven schrijf, heb ik hem ook zo medegedeeld. Dan kwam hij aan met een bos bloemen. Hartstikke leuk, maar ik wil gewoon dat je bijdraagt. Of hij zou een weekendje weg betalen, maar vond het dan halverwege 'wel redelijk' dat ik het diner betaalde. Sinds hij er niet meer is, houd ik veel meer over. Hij zat altijd hier, ik nooit bij hem. Toen ik vroeg of ik in zijn huis kon werken omdat de buren aan het verbouwen waren, kon het niet. Het was heel scheef. En nu dus uit.
Degene die de luxere leefstijl wil en kan betalen, bekostigt die leefstijl helemaal, voor beide partners. Dat is samen het geluk en leuke dingen delen!
Natuurlijk moeten de kosten die jij hebt als hij bij jou is gedeeld worden, zeker aangezien jij je de verhoogde kosten niet kunt permitteren.
Ik hou écht niet van mensen die teren op de zak van een ander én anderen aanzetten tot een te hoog uitgavenpatroon.
Jij hebt je geld hard genoeg nodig, ook nog voor later, voor je kind. je bent niet in staat deze man de helft van de maand te onderhouden en mee te gaan in zijn luxe levensstijl. In een liefdesrelatie zou hij jou (en zichzelf) de luxe uitjes gunnen en volledig bekostigen.
Dat laatste kun je hem niet vragen of opleggen. Maar je kunt wel per direct niet meer meebetalen of niet meer meedoen of meegaan. En een tegemoetkoming in jouw kosten vragen als hij bij jou is.
Ik zou deze beide dingen de eerstvolgende keer helder op tafel leggen: het moet anders, mijn portemonnee laat het niet (meer) toe.
