Is monogamie achterhaald of juist niet

AlisonH schreef op 16-10-2023 om 13:01:

[..]

Als je je dan toch als een botte boer wil uitdrukken zorg dan dat je feiten kloppen. Een kind is een “bastaard” als de ouders op het moment van de geboorte niet gehuwd waren. Jij als eventuele nieuwe partner staat daar volledig buiten. En gebruik de term ooit tegen iemand over haar kinderen en het probleem van al dan niet samenwonen lost zichzelf direct op.

😂

Elpisto schreef op 16-10-2023 om 13:21:

[..]

Ruud is een beetje een ongelikte beer en snapt niet dat hij met zijn opmerkingen hier redelijk voldoet aan het beeld dat er soms geschept wordt over mannen.

Ik krijg op de een of andere manier, als 1 vd weinige mannen hier, altijd de neiging om me te verontschuldigen voor zijn opmerkingen. Zo gek vind ik ze.

Je hoeft niet zo te slijmen hoor bij deze dames. Je hoeft maar 1x wat fout te zeggen en je "hangt" ook. Er wordt hier zoveel onzin besproken buiten o.a. Izza om. Het beeld dat men schetst over mannen is zo op aannames berust dat ik er gewoon expres tegen in ga. Moeten wij (mannen) zo eens over vrouwen praten.

Ruud1971! schreef op 16-10-2023 om 13:34:

[..]

Je hoeft niet zo te slijmen hoor bij deze dames. Je hoeft maar 1x wat fout te zeggen en je "hangt" ook. Er wordt hier zoveel onzin besproken buiten o.a. Izza om. Het beeld dat men schetst over mannen is zo op aannames berust dat ik er gewoon expres tegen in ga. Moeten wij (mannen) zo eens over vrouwen praten.

Of zou het misschien een optie zijn dat je als persoon heel erg zwart/wit bent en dit soms best wel op een vrij onfatsoenlijke manier probeert te uiten? 

Ik zie namelijk niet zo heel erg goed in waarom ik zou moeten slijmen bij dames op een forum waar ik letterlijk niemand persoonlijk ken. 

Je maakt er heel erg een man versus vrouw verhaal van en dat snap ik niet zo. 

Echt hoe kan je zo laagdunkend over kinderen schrijven... Dus als jij of je partner ooit komen te overlijden en er komt een nieuwe persoon dan zijn het ook afdankertjes of bastaard kinderen?? Of is dat alleen na een scheiding. 

Het is soms net de jaren 50 die ik hier lees. 

Elpisto schreef op 16-10-2023 om 13:43:

[..]

Of zou het misschien een optie zijn dat je als persoon heel erg zwart/wit bent en dit soms best wel op een vrij onfatsoenlijke manier probeert te uiten?

Je maakt er heel erg een man versus vrouw verhaal van en dat snap ik niet zo.

Vooral vetgedrukte inderdaad. Alles wat ook maar enigszins afwijkt van zijn eigen ideeën over een relatie wordt gelabeld in ‘verbitterdheid’, ‘beschadigd’ of andere negativiteit. En als je dan als man, zoals jij Elpisto, een tegengeluid laat horen, dan wordt het afgedaan als ‘slijmen’.  

Weten we het al, is monogamie nu achterhaald of niet? 😄

Het is vooral een non-issue, denk ik, want elkeen maakt zijn eigen keuzes, vindt andere dingen belangrijk, heeft een ander temperament, opvoeding, geloof, lijf, verlangen, ervaring, waardenkader enz…
Wat de één gelukkig maakt, maakt een ander juist ongelukkig. 
En ook … elke keuze houdt ook verlies in. Dat is gewoon het leven. Elke relatievorm heeft voor- en nadelen. Niets is perfect. Laten we gewoon elkaars keuzes respecteren. Meer moet dat niet zijn toch? 

Theekannetje schreef op 16-10-2023 om 16:53:

Weten we het al, is monogamie nu achterhaald of niet? 😄

Het is vooral een non-issue, denk ik, want elkeen maakt zijn eigen keuzes, vindt andere dingen belangrijk, heeft een ander temperament, opvoeding, geloof, lijf, verlangen, ervaring, waardenkader enz…
Wat de één gelukkig maakt, maakt een ander juist ongelukkig.
En ook … elke keuze houdt ook verlies in. Dat is gewoon het leven. Elke relatievorm heeft voor- en nadelen. Niets is perfect. Laten we gewoon elkaars keuzes respecteren. Meer moet dat niet zijn toch?

Zeker als je leest dat polyamorie ook best ingewikkeld kan zijn.

Theekannetje schreef op 16-10-2023 om 16:53:

Weten we het al, is monogamie nu achterhaald of niet? 😄

Het is vooral een non-issue, denk ik, want elkeen maakt zijn eigen keuzes, vindt andere dingen belangrijk, heeft een ander temperament, opvoeding, geloof, lijf, verlangen, ervaring, waardenkader enz…
Wat de één gelukkig maakt, maakt een ander juist ongelukkig.
En ook … elke keuze houdt ook verlies in. Dat is gewoon het leven. Elke relatievorm heeft voor- en nadelen. Niets is perfect. Laten we gewoon elkaars keuzes respecteren. Meer moet dat niet zijn toch?

Dat vind ik helemaal niet. Ik vind dat ik niets verloren ben door heel bewust alleenstaand te zijn.

Een non-issue lijkt het mij al helemaal niet, gezien het feit dat veel mensen worstelen met monogamie. Respect voor elkaars keuzes: daarmee ben ik het zeer eens.

Persephone schreef op 17-10-2023 om 10:41:

[..]

Dat vind ik helemaal niet. Ik vind dat ik niets verloren ben door heel bewust alleenstaand te zijn.

Een non-issue lijkt het mij al helemaal niet, gezien het feit dat veel mensen worstelen met monogamie. Respect voor elkaars keuzes: daarmee ben ik het zeer eens.

Misschien is het wat semantisch maar is het niet zo dat mensen eerder worstelen met eerlijkheid dan met monogamie? In die zin dat als ze niet monogaam willen zijn, staat dat aan een ieder vrij natuurlijk. Maar er zijn nogal veel mensen die doen alsof ze kiezen voor monogamie, maar vervolgens stiekem vreemd gaan. Als degene die bedrogen wordt had geweten dat die ander niet monogaam wilde of kon zijn, dus als hij eerlijk was geweest, had het probleem anders gelegen: niet in "wij zijn monogaam maar hij kon dat even, een keer, tien jaar niet" en nu volgen er jaren van verwerking om weer in die monogame staat terug te keren Maar: oh ik wil een monogame relatie, hij wil dat niet zegt hij me eerlijk, nu kan ik me herbezinnen of ik nog bij hem wil zijn of niet. 

Ja, MRI, daar ben ik het wel mee eens. 

Ik denk dat monogamie zeker niet achterhaald is. Voor heel veel mensen is dat een fijne en veilige keuze. Waar het om gaat is dat het een bewuste keuze zou moeten zijn. En dat is het nu vaak niet. Mensen gaan er automatisch vanuit dat de ander er ook zo over denkt en blijft denken. Het taboe op andere relatievormen (of het bewust kiezen geen relatie te willen) zou moeten verdwijnen. En daarover praten zou niet langer als een bedreiging gezien moeten worden. 

Voor heel veel mensen in monogame relaties staat het openen (en daar zijn zoveel vormen van) gelijk aan een soort bedreiging. Heeft de ander niet genoeg aan mij? Is de ander niet meer gelukkig? Terwijl je door openstaan voor dit soort ideeën of ermee te experimenteren (in overleg) kunt kijken of het daadwerkelijk wat voor jou is. En soms kan een periode uitproberen ook voldoende zijn om daarna weer te stoppen. 

Ik ben van mening dat een goede en sterke relatie dit soort dingen aankan. Vormt het toch een probleem voor de relatie dan kan je je afvragen hoe sterk die daadwerkelijk was. In een goede relatie is de communicatie goed genoeg om hierover in gesprek te kunnen gaan en problemen op te lossen.

Ik vind monogamie ook niet achterhaald. 

Als ik al weer een relatie zou willen, dan wil ik alleen een monogame relatie. Ik zal nooit meer aan een man beloven bij hem te blijven "tot de dood ons scheidt" (en verwacht dat ook niet van hem), maar seksuele trouw is voor mij wel het uitgangspunt. Niet omdat "open" voor mij als een bedreiging voelt, maar omdat voor mij seksualiteit het enige is waarin een liefdesrelatie zich onderscheidt van vriendschap. Diepe verbinding heb ik met meerdere mensen; met 2 vriendinnen die al mijn leven lang meegaan heb ik verbinding in alle facetten behalve seksueel en daarnaast delen wij een lange, lange geschiedenis.

Het enige waarin een relatie die mate van verbinding kan "overtreffen" is als seksualiteit exclusief gehouden wordt. Dat idee vind ik dan ook erg mooi: ik kan met een man niets delen dat ik al niet met anderen deel, behalve seksualiteit.

Ik zal dus altijd voor monogamie kiezen.

Persephone schreef op 17-10-2023 om 10:41:

[..]

Dat vind ik helemaal niet. Ik vind dat ik niets verloren ben door heel bewust alleenstaand te zijn.

Een non-issue lijkt het mij al helemaal niet, gezien het feit dat veel mensen worstelen met monogamie. Respect voor elkaars keuzes: daarmee ben ik het zeer eens.

Met kiezen is verliezen bedoel ik dat je automatisch dingen uitsluit (de dingen waar je niet voor kiest). Je kan best gelukkig zijn met je keuze, maar we kunnen het er toch over eens zijn dat niemand alles kan hebben. Dat gaat niet alleen in relaties zo, maar eigenlijk voor alle levenskeuzes. Het is niet eens negatief bedoeld. En ik vind wel dat elke keuze voor- en nadelen heeft. Dat is toch geen probleem?