In verwarring: wat mag ik van mijn partner verwachten?

Leanne schreef op 11-11-2021 om 13:29:

[..]

Het klopt niet wat je zegt of begrijp ik het niet goed? Iets wordt buiten mij om geregeld en ik kom erachter als het al een voldongen feit is. Maar als ik er dan wat van zeg ben ik niet assertief omdat ik het al had laten gebeuren? Of bedoel je dat ik andere keren waarin hij was vergeten te overleggen (en ik het liet bij een opmerking erover), teveel over me heen heb laten lopen? Op dat moment koos ik ervoor om het te laten want het had voor mij niet zoveel gevolgen. Nu wel (vind ik dan).

Ik denk dat Angela67 bedoelt dat je van tevoren duidelijk(er) moet aangeven wat je verwacht. In je OP zeg je "Ik heb daarom steeds gezegd dat ik liever wil ‘ontsnappen’, ofwel weg wil zijn. Met hem of het gezin." Kan het zijn dat die boodschap niet duidelijk genoeg (voor je partner, of in zijn algemeenheid) gesteld is? Daar zou ik het met je partner zeker nog (een paar keer) over hebben. Hoe maak jij hem voldoende duidelijk wat jouw wensen zijn? Deze boodschap was blijkbaar niet goed (genoeg) overgekomen. En zo wel, dán heb je een heel ander gesprek, want dan zijn jouw wensen voor hem kennelijk niet zo belangrijk...

Anyway, ik zou hem nu niet dwingen zijn reisje af te zeggen, maar ik zou wel van hem verwachten (en dat dus ook heel duidelijk maken, letterlijk voor hem uitspellen) dat hij jouw verjaardag vrij houdt en wat leuks met jou (en eventueel jouw kinderen) gaat doen. Je hebt nog een paar maanden te gaan zei je, dus genoeg tijd voor hem om zich er geestelijk op voor te bereiden dat hij zijn reis op vrijdag voorbereid dient te hebben. Zodat hij er die zaterdag helemaal voor jou kan zijn. 

Als mijn partner weg zou willen op zijn verjaardag kan dat ook een dagje uit betekenen met uit eten aan het eind. Of de dag ervoor al weg en een nachtje slapen. Niet perse iets wat het hele weekend geldt. 

Het is apart dat je vriend een reis boekt en jou helemaal niet op de hoogte stelt. Daar zou ik wel over vallen. Heeft hij meer van dit soort acties? Of vindt hij het rot voor jou dat jij geen vrienden hebt en praat hij er daarom niet over?

 Wat betreft je verjaardag.. daar maak je mijns inziens een te groot probleem van. Hij gaat de dag daarna weg. Je kunt je tas ook een paar dagen van te voren pakken hoor. Vrijdag avond uit eten of naar de film en zaterdag overdag nog iets leuks met de kinderen. 
Sorry maar ik vind het een beetje geneuzel dat je denkt dat je de hele zaterdag dan niets meer kan doen.
Jij hebt al van jongs af aan een probleem met je verjaardag. Is mij niet helemaal duidelijk waarom. Overigens ben je niet de enige,en ook mensen met vrienden vinden verjaardagen vieren lang niet altijd leuk ( ik dus )Maar communiceer dan duidelijk wat je wel wil. En niet alleen met een kroonjaar maar met alle verjaardagen. 
Ik zou eerder kijken naar de hele communicatie tussen jullie. Houdt hij vaker geen rekening met jou, boekt hij vaker reisjes zonder jou er in te kennen? 
Heb je nog plezier met elkaar, dezelfde wensen dromen ideeën noem maar op? Als het antwoord daarop nee is heb je een groter probleem dan alleen je 50e verjaardag. Als het antwoord daarop ja is zou ik me niet zo druk maken.  En wat ik verder geleerd heb in afgelopen jaren: dat wij als vrouwen iets volkomen logisch vinden betekent niet dat onze mannen dat ook vinden. Die lezen over het algemeen wat minder tussen de regels door. Heel duidelijk aangeven wat je wil is het devies en ook dingen niet al te snel emotioneel maken

Nou dat, wees duidelijk in wat je wil. Ik denk dat Angela dat bedoelt met dat je niet assertief genoeg bent. Hoe groot is de kans dat jouw partner niet helemaal weet dat jij zo graag je verjaardag zou willen vieren, maar dat je dat hebt opgegeven wegens gebrek aan vrienden? Zou het kunnen dat hij denkt dat jij zelf niet zo'n waarde hecht aan verjaardagen? 

Daarmee is het nog niet makkelijk om assertief te zijn, als je niet volledig ervan overtuigd bent dat je er mag zijn. Als je wél duidelijk je punt maakt ben je (in tenminste) misschien bang dat je te stellig bent en mensen wegjaagt. 

Kan het zo zijn dat je verjaardag je confronteert met het feit dat je geen vrienden hebt, of misschien eenzaam bent, en dat je hem dus juist op die dag nodig hebt om je hierin te steunen en je minder eenzaam te laten voelen? En dat hij daar helemaal geen rekening mee houdt en het dus extra hard bij je aankomt?

Ik vind het ook niet ok hoe hij gehandeld heeft, maar omdat jij het zo erg vind denk ik dat hier inderdaad oude pijn wordt getriggerd, en je hem verantwoordelijk maakt om dat op te lossen. Alleen is hij niet degene die dat kan oplossen, dat kun jij alleen zelf.

Misschien goed om eens bij jezelf te onderzoeken waarom je dit zo erg vindt en dat met hem bespreken, en ook wat je van hem nodig hebt. Dan wordt de lading op je verjaardag misschien ook wat minder, of kun je daar makkelijker een andere vorm voor vinden.

Overigens denk ik dat het feit dat hij graag met vrienden gaat skien niet automatisch betekent dat hij dat belangrijker vindt dan jou. Dat zijn twee dingen die los van elkaar staan.

En tenslotte zou het zomaar kunnen dat het skiën helemaal niet doorgaat vanwege Corona, maar ik denk dat dat niet de kern van het probleem is. Sterkte!

Ppfft, weet je, ik zou als jouw partner me wel echt stikbenauwd voelen. 
Het is zo groot en zo beladen. 
Dat het groot en beladen is snap ik nog wel, maar waarom leg je dat bij hem?

Als ik jou was zou ik gewoon accepteren dat het je niet gelukt is het concept verjaardag voor jezelf minder onaangenaam te maken. 
Dus: het is gewoon een rotdag, punt. Dat kun je ook cultiveren he. 

Het hele verjaardag gebeuren komt over als een groot trauma voor jou. Het is inderdaad onnadenkend dat je vriend dan geen rekening met je hield. Maar zoals Pinokkio al zegt, het is jou niet gelukt om het concept verjaardag minder onaangenaam te maken. Dat kun je óf accepteren of er iets aan proberen te doen. Als ik jouw verhaal lees denk ik dat er wel meer aan de hand is dan alleen het verjaardagstrauma. Ik ken je niet en weet niet zo goed wat ik je kan adviseren. Kijk ik word op mijn verjaardag ook wel eens 'vergeten' door mijn beste vriendinnen. Gewoon omdat ik het nu in corona tijd niet vier en ik weet dat mijn vriendinnen druk zijn of veel stress hebben op het moment. 
Ik 'vergeet' ook wel eens een verjaardag en dan app ik later. Of als het mijn eigen verjaardag betreft word ik later geappt. So be it. Ik weet dat als ik ze nodig heb kan bellen. Jouw probleem is niet je verjaardag an sich, daar geloof ik niets van. 
Je schrijft ook dat je geen vrienden hebt dat lijkt mij ook heel pijnlijk. Ook daarvan weet ik te weinig van je maar er lijken een aantal zaken te spelen.
Maar nu maak je jezelf afhankelijk van hoe je vriend reageert. En echt het is onnadenkend maar hij wilde de reis afblazen én hij is er op je verjaardag, je kunt echt nog wel wat doen en maak dan een plan voor na je verjaardag. Ik snap het niet dat je daar zo van ondersteboven bent. Je vriend kan er  niets aan doen dat jij zulke nare triggers krijgt.
Je kunt het vervelend vinden dat je kritiek krijgt maar je vraagt iets en je vraagt of je te gevoelig bent. Ja dat denk ik wel.... en ik hoop dat je niet nog meer van zulke gevoeligheden hebt dat lijkt mij voor je vriend lastig maar meer nog voor jezelf. Sterkte Leanne. 

Leanne schreef op 15-11-2021 om 13:54:

 Er zijn überhaupt weinig mensen die weten dat ik op die dag jarig ben, als gevolg van dat ik het nooit vier en zeker als je je verjaardag uitzet op Facebook kraait er geen haan naar. En die dag gaat ook wel weer voorbij. Denk ik nu. Hopelijk kan ik dat vasthouden tot de dag zelf.

Oei, dit klinkt wel een beetje 'slachtofferig' hoor, als ik eerlijk ben!

Simpele oplossing: zet de notificatie voor je verjaardag op FB aan en je hebt in no time 100 felicitaties.

Een tijd geleden nam ik als vrijwilliger deel aan een activiteit in een bejaardenhuis. In de week dat ik jarig was, trakteerde ik de hoogbejaarde dames op taart. Deze dames van 95+ gingen dan spontaan zingen. Zo hartverwarmend, die herinneringen blijven hangen. 
Wat als Leanne hier gewoon meldt wanneer ze jarig is; kunnen we haar hier op die dag verblijden  felicitaties en smileys.!!!

Toch vind ik dat als de partner weet dat de verjaardag van TO gevoelig ligt en zo beladen is, hij er best rekening mee had mogen houden. Zeker omdat ze dat ook bij hem heeft aangegeven. En ik denk dat hij dat zelf ook inzag, en het daarom niet bespreekbaar wilde maken. Daar zou ik ook flink de balen van hebben. Je partner is toch degene waar je steun van wil hebben bij dit soort dingen, met een vriendin ligt dat alweer heel anders. 

Maar goed, wel fijn dat hij nu met andere ideeën komt. En dan zou ik voor de dag zelf toch iets leuks organiseren met je kinderen, zodat dat ook een gezellige dag kan zijn en niet een dag waarvan je hoopt dat hij snel weer voorbij is.

RosaMontana schreef op 15-11-2021 om 15:29:

Toch vind ik dat als de partner weet dat de verjaardag van TO gevoelig ligt en zo beladen is, hij er best rekening mee had mogen houden. Zeker omdat ze dat ook bij hem heeft aangegeven. En ik denk dat hij dat zelf ook inzag, en het daarom niet bespreekbaar wilde maken. Daar zou ik ook flink de balen van hebben. Je partner is toch degene waar je steun van wil hebben bij dit soort dingen, met een vriendin ligt dat alweer heel anders.

Maar goed, wel fijn dat hij nu met andere ideeën komt. En dan zou ik voor de dag zelf toch iets leuks organiseren met je kinderen, zodat dat ook een gezellige dag kan zijn en niet een dag waarvan je hoopt dat hij snel weer voorbij is.

Maar vriend is dan nog niet weg! Hij is er maar gaat de volgende dag weg. Niet handig maar er wordt dan gelijk van uit gegaan dat er niets meer kan - want vriend moet tas pakken en laatste spullen kopen etc etc. Je kunt overal wel drama's van maken.

Je kunt hem ook zeggen dat je in ieder geval de vrijdag avond iets met hem en het gezin wil doen en ook nog een gedeelte van de zaterdag. Dan moet ie zijn tas maar eerder pakken. Het is allemaal zo... ja hoe moet ik het zeggen... een enorm drama en diepe gekwetstheid. Dat ligt niet alleen maar aan haar vriend. 

Ik zou wel met hem bespreken dat je het niet leuk vindt om er op zo'n manier achter te komen. Als hij het van te voren gezegd zou hebben en gevraagd zou hebben "hoe vind je het dat.... "dan is dat al weer anders.

Waarom vriend dat niet heeft gedaan, geen flauw idee. Onnadenkendheid of juist niet willen kwetsen en dan je kop maar in het zand steken. Maar daarom heb ik in een eerder posting ook gezegd. Hoe is de rest van de relatie? als deze wel goed is dan zou ik alleen van het punt dat hij een dag na(!) de verjaardag van TO weggaat niet zo'n enorm drama maken. 

Leanne schreef op 15-11-2021 om 13:54:

Oké, even een update van mijn kant. Ik blijf het best verbazend vinden hoeveel reacties ik krijg van mensen die vinden dat ik niet duidelijk/assertief ben geweest. Dat dit is misgegaan is niet omdat ik niet duidelijk/assertief ben, maar omdat m’n vriend zonder goed nadenken heeft toegezegd en dat ook nog eens niet met mij deelde. Ook wel bijzonder dat ‘geen feest geven’ gelijk staat aan ‘niet vieren’. Wanneer je geen feest geeft, hoef je kennelijk ook geen rekening met iemand te houden… zelfs niet als je samen een relatie hebt?

Jarig zijn is zeker een ding. Al van kinds af aan. Je verjaardag is gewoon dé gelegenheid om jezelf genegeerd en niet-belangrijk te voelen. Wat dat betreft wordt dat gevoel hiermee maximaal getriggerd. Het is altijd beladen en pijnlijk geweest, vanaf mijn prille jeugd al toen ik nog niet het heft in eigen hand kon nemen. Ik heb daar wel de nodige voorbeelden van, misschien wel vergroot in m’n herinneringen. Ik ben er heel open over naar mijn vriend dus het is echt niet zo dat hij er niet van weet en ook niet zo dat hij niet weet dat ik dan juist zijn aanwezigheid verlang. Ik denk zelfs dat hij zo gehandeld heeft, juist omdát ik er zo duidelijk over ben geweest.

Ik neem hem dit wel behoorlijk kwalijk want natuurlijk is het getriggerd worden niet iets wat ik bij hem neer kan leggen, maar wel de manier waarop hij handelt. Niet omdat hij de vergissing maakte om zoiets toe te zeggen zonder met me te overleggen. Maar wel dat hij afwacht tot het probleem zich vanzelf oplost.

Zijn bereidheid om de boel af te blazen bleek op de een of andere manier genoeg. In hetzelfde gesprek heb ik gezegd ik het ook niet leuk vond dat hij dan dit jaar niet kan gaan, wetende hoeveel lol hij daar altijd uit haalt. Ik weet nog niet hoe het er voor mij uit gaat zien maar niks is sowieso zeker (corona idd). Het is nu wel zo dat hij nu eager is om ideeën te bedenken iets alternatiefs te gaan doen in de dagen ervoor. Er zijn überhaupt weinig mensen die weten dat ik op die dag jarig ben, als gevolg van dat ik het nooit vier en zeker als je je verjaardag uitzet op Facebook kraait er geen haan naar. En die dag gaat ook wel weer voorbij. Denk ik nu. Hopelijk kan ik dat vasthouden tot de dag zelf.

Maar wat is er dan precies mis gegaan? Hij is er toch gewoon op je verjaardag? Hij gaat de dag erna weg. En hij doet zijn best om voor op de dag zelf wat leuks te bedenken. Dat is toch (meer dan) genoeg? Of had je eigenlijk het hele weekend echt weg gewild? Dát heb je dan denk ik toch niet duidelijk genoeg gemaakt.

Niet rot bedoeld hoor, maar ik zou er denk ik therapie tegenaan gooien. Want als je nu (maanden van tevoren) al zegt dat je dénkt dat die dag wel voorbij zal gaan, sjonge, als dat geen self fulfilling prophesy is/wordt... 

En begrijp me niet verkeerd, ik zou zelf ook not amused zijn als partner een vakantie met vrienden plant zonder overleg met mij. Maar ik zou er toch echt geen punt van maken dat hij de dag na mijn verjaardag op vakantie gaat. En ik zou ook niet bang zijn dat hij daardoor op mijn verjaardag niet genoeg aandacht voor me heeft. Echt niet. Dat zit echt in jouw hoofd, en jij bent dus de enige die daar wat aan kan doen.