In verwarring: wat mag ik van mijn partner verwachten?
Over een paar maanden word ik 50 en daar zie ik best wel tegenop. Verjaardagen zijn voor mij van kinds af aan al beladen. Hoewel de dag op zaterdag valt is een feest voor mij geen optie, ik heb ook domweg geen vrienden. Dat vind ik met dit soort dingen best wel confronterend, maar het is wat het is. Ik heb daarom steeds gezegd dat ik liever wil ‘ontsnappen’, ofwel weg wil zijn. Met hem of het gezin.
(Achtergrond: gescheiden met 2 jongvolwassen kinderen, waarvan één uit huis is. Sinds 8 jaar samenwonend met onderstaande vriend.)
Nu ben ik best wel geschrokken. Een app’je op de telefoon van mijn vriend trok de aandacht. Die kwam van een groeps app van jeugdvrienden. Ze gaan regelmatig met elkaar op stap, dus daar is die app voor en voor slap geouwehoer als mannen onder elkaar. Ik weet dat die app bestaat, ook dat ze af en toe weggaan (als de coronaregels dat toestaan). Uit dat app’je bleek dat ze een wintersport hebben geboekt. Ik was verrast, want dat wist ik niet en zéker niet dat ze een dag na mijn verjaardag in alle vroegte vertrekken om bijtijds op de plaats van bestemming aan te kunnen komen. Ik ben er niet trots op, maar ik heb de hele chat teruggelezen. Tot ik kwam bij het opperen van vertrekdata, ik moest gewoon weten hoe het was gegaan. Er werd rekening gehouden met andere vakanties, andere verjaardagen, zelfs carnaval maar niet met mijn verjaardag. Nou snap ik wel dat die vrienden daar niet bij stil staan maar mijn vriend had dit natuurlijk moeten opgeven, maar hij heeft gewoon gezegd: ‘Boek maar’, toen een definitief datumvoorstel langs kwam. En dat is dus gebeurd. Uiteraard zonder met mij te overleggen. Wat ik al vreemd vind, even los van het feit dat het ook nog net de dag na m’n verjaardag is.
Ik ben rustig gebleven en heb hem ermee geconfronteerd. Hij wist dit al sinds september en blijkbaar zat hij te wachten op een goed moment om het me te vertellen. Het was allemaal een misverstand, want toen de datum werd genoemd dacht hij dat het een voorstel voor een maand later was. Hij vroeg of het een idee was dat wij dan een week eerder weg zouden gaan. Hij had me dat pas willen vertellen op het moment dat hij daar een idee (een ‘verrassing’ voor had). Dat idee had hij nog niet, dus hij was ergens wel opgelucht dat ik het nu wist want nu konden we het erover hebben.
Ik ben nu in verwarring. Hij erkent wel dat dit helemaal niet is gegaan zoals het hoort te gaan, maar ja, nu is er geboekt. Ik neem hem ook wel kwalijk dat hij het er ook met zijn vrienden niet over heeft gehad. In het ergste geval probeert hij wel een vervanger voor zijn plek te vinden, als ik dat wil. Ik wil die ‘macht’ helemaal niet hoeven inzetten. Dat m’n verjaardag een ding wordt, het lijkt wel een selffulfilling prophecy. Mag ik dat wel bij hem neerleggen, mijn gevoeligheid hierin? Is het zijn probleem dat ik geen andere alternatieven heb om mijn eigen plan te trekken? Ik zie het zelf niet meer!
Wat is het probleem? Je kunt toch nog steeds weg op je verjaardag?
Dat hij de dag van je verjaardag vrijhoudt is een prima verwachting, maar om nu ook al een claim te leggen op de “day-after” vind ik wat ver gaan.
Ik zou het echter wel vervelend vinden als mijn man een vakantie zou plannen zonder enige vorm van overleg met mij.
Flanagan schreef op 10-11-2021 om 11:48:
Als een partner af wacht, is dat meestal omdat diegene bang is weer verkeerd te handelen; ‘niets doen’ is dan wel zo veilig.
Praat met hem, dat haalt de stoom van de ketel.
Ja, dit herken ik wel. Maar ik heb erover gepraat. Op de avond van 'de ontdekking' heb ik de excuses en uitleg over me heen laten komen en nog geen standpunt ingenomen. Maar na een nacht hierover doormalen heb gezegd dat ik het eigenlijk gewoon niet oké vind dat ik de dupe word en hij er zelf geen last van heeft. Dat ik eigenlijk wil dat hij het afblaast en dat z'n vrienden dat echt wel zullen begrijpen (denk ik). Sterker, ik denk zelfs dat ze hem op z'n kop geven als hij dit vertelt. Ze vinden echt wel een vervanger voor hem maar de trip verzetten zal inderdaad niet lukken.
Hij hoorde het aan als geslagen hond... Hij is niet gewend dat ik het zo hoog speel. En daarom doet hij dus niks, zijn vrienden weten nog van niks, hij hoopt dat ik er als de tijd net zo in ga staan als jij en hij dus ook geen open kaart hoeft te spelen naar zijn vrienden.
GinnyTwijfelvuur schreef op 10-11-2021 om 12:28:
Wat is het probleem? Je kunt toch nog steeds weg op je verjaardag?
Dat hij de dag van je verjaardag vrijhoudt is een prima verwachting, maar om nu ook al een claim te leggen op de “day-after” vind ik wat ver gaan.
Zo zie ik het helaas niet... Ik heb daar natuurlijk wel over nagedacht. Maar natuurlijk staat mijn verjaardag dan in het teken van zijn aankomende trip en ik kan dan echt niet genieten en zeker niet genieten voor hem. Ik weet hoe het gaat, ik heb het al zo vaak meegemaakt. De hele dag app's over en weer, tassen die moeten worden ingepakt, last-minute dingen kopen, etc. En dan zondag in alle vroegte weg. Ja, het is mijn probleem dat ik daar tegenop zie dan. Maar toch. Ik kan er gewoon niet bij, zouden jullie dat dan echt geen probleem vinden?? Of is dat omdat jullie het gevoel missen wat ik er helaas wel bij heb?
Nou ja... en die 'claim op de day after'... dat noem je nu een claim, maar als je nou op zaterdag jarig bent en aangeeft graag weg te willen, dan zie ik de day after niet als claim. Geloof mij, ik ben juist heel erg bang om te claimen, maar m'n eigen verjaardag mag ik best claimen denk ik. Dan kom ik gewoon voor mezelf op.
Wat ik me even afvraag: hoe gezellig gaat het worden als hij nu die reis afzegt en bij jou blijft?
Het klinkt allemaal zo beladen!
Heel eerlijk gezegd zou ik hem deze reis gunnen en op een ander moment iets doen ter gelegenheid van jouw verjaardag. Want een mijlpaal blijft het wel natuurlijk.
Als hij weet dat hij op zaterdag met jou wat leuks gaat doen, kan hij toch prima zorgen dat op vrijdag alles al gekocht en ingepakt is? Dat lijkt me echt geen enorme opgave. Telefoon weg en gewoon samen zijn en van elkaar genieten.
Je hebt nu al het idee in je hoofd dat jouw hele dag in het teken van zijn vakantie gaat staan. Dat hoeft helemaal niet. Als hij het af zou zeggen en thuis zou blijven is hij waarschijnlijk stukken chagrijniger. Ook voor dit soort dingen geldt; communiceer dit.
Je kunt nu al tegen hem zeggen; Ik heb wat bedacht. Wij gaan op mijn verjaardag samen naar de sauna en daarna gaan we nog lekker uit eten en naar de film. Of zoiets. En dat hij op vrijdag zijn spullen klaar moet hebben staan zodat hij op zondagochtend vroeg kan vertrekken.
Ik heb het gevoel dat je nog niet helemaal helder hebt voor jezelf wat je hierin preceis zo raakt.
Als je puur feitelijk kijkt is het vooral heel lomp en onhandig van je partner dat hij niet aan je 50e verjaardag heeft gedacht, niet met je heeft overlegd.
Dat is dan een les voor de toekomst om goed te bespreken.
Maar omdat het je zo erg raakt en bezighoudt, terwijl je je verjaardag zelf nooit belangrijk vindt, lijkt het vooral een trigger van een dieper gevoel in jullie relatie. Kun je daarbij komen? Dat je het gevoel bijvoorbeeld hebt dat er een afstand is tussen jullie de laatste tijd? Dat je twijfelt aan zijn liefde? Dat je meer echte aandacht nodig hebt?
Ik weet uit eigen ervaring dat eerlijk naar dit onderliggende gevoel zoeken en kijken lastig is. Lastiger dan strijden in een concrete situatie. Maar als je niet weet wat dat onderliggende gevoel is, dan is een eventuele 'oplossing' in deze concrete situatie nooit de echte oplossing. Dan komt er na deze situatie weer een andere situatie waarin dit gevoel getriggerd wordt. Net zo lang tot je dat diepere gevoel bij jezelf gevonden hebt en kijkt of en hoe je dat samen kunt bespreken/jullie weg in kunt vinden.
1) ik vind het bijzonder dat iemand niet met zijn partner overlegt wanneer hij op vakantie gaat. Wel of geen verjaardag.
2) ik zou hem niet de vakantie laten afzeggen, daar schiet je niks mee op en het wordt er niet gezelliger op met je verjaardag, precies niet wat je wil.
3) je kunt wel een claim leggen op je verjaardag zelf, de dag voor zijn vertrek. Dat je nu al gaat roepen dat je niet op nummer 1 staat op je verjaardag maar dat de dag verpest gaat worden door de aanstaande vakantie, dat komt mij over als teveel in een slachtofferrol blijven hangen. Daar maak je jezelf alleen maar verdrietig mee en wek je waarschijnlijk alleen maar de ergenis van je partner. Probeer te bedenken hoe je toch een leuke dag kan hebben, stel desnoods voor dat wat je zou willen ondernemen alleen op een andere dag geboekt van worden. Dat is sowieso een realistische gedachte als je een workshop of iets dergelijks wilt doen. Hoe belangrijk is die exacte datum van je verjaardag?
4) kun je je voorstellen dat je partner (of mensen in het algemeen) kan bedenken dat je geen waarde hecht aan je verjaardag omdat je hem nooit viert? Voor de volgende keer is het handig om dit soort gevoelens wel uit te spreken. Ik ben een keer op vakantie gegaan op de 50e verjaardag van mijn moeder. Zij had er zelf oprecht geen problemen mee, wilde het toch niet vieren, zoals altijd. Maar mijn vader was boos.... kwam voor mij totaal uit de lucht vallen.
Er zijn ook heel veel mensen die dat soort hele getallen verjaardagen nooit speciaal vieren.
Nou Leanne,
Ik ben het helemaal met je eens hoor! Ik zou het ook waardeloos vinden!
- zonder overleg een vakantie plannen (op welke data dan ook, je overlegt dat even met je partner)
- geen rekening met jouw verjaardag houden
Echt waardeloos. En nee, die zaterdag wordt niet meer ontspannen en leuk met hem, inderdaad: koffer pakken, laatste dingen afspreken en kopen. Echt niet leuk. 's Avonds ook niet, want de volgende ochtend vroeg weg.
De vraag is: wat nu? Je wilt dat hij het afblaast. Volgens mij wil híj dat niet. Anders had hij dat wel meteen gedaan zodra hij zich realiseerde dat jij de dag ervoor jarig bent. Of hij had het besproken: 'ik heb geboekt, realiseerde met pas later dat jij de dag ervoor jarig bent, hoe gaan we dit oplossen? Ik wil wél graag skiën, hoe zorgen we dat jij toch een leuke verjaardag krijgt?' Maar hij zegt niets en doet niets. Hij laat het bij jou.
Ik zou er heel er van balen, vooral van zijn houding.
De vraag is: wat nu?
Als het niet uit hemzelf kwam, zou ik hem niet dwingen (voor zover dat kan) de vakantie af te zeggen. Nee, laat dan maar zitten hoor. Ik kan mijn leven en mijn verjaardag zélf ook prima leuk maken. Dus dat ging ik doen: met of zonder kinderen. Liever met kinderen natuurlijk. Mijn onwillige partner dwingen de dag 'leuk' met mij doorbrengen zou ik niet doen.
Ga dan maar skien. Wel maakt dat duidelijk waar zijn prioriteit ligt. En daar zou ik dus wel van balen. Het zou ook vast iets doen in onze relatie. Zo weinig rekening met je partner houden, op een dag die voor haar belangrijk is.
En je vraag: mag ik mijn gevoeligheid wel bij hem neerleggen?
Ik zou denken: já dat mag je bij hem neerleggen. Je houdt van elkaar, zorgt voor elkaar, bent er voor elkaar op belangrijke momenten. Hij zou zéker rekening met jouw gevoeligheden moeten houden. En ook zonder gevoeligheden zou ik willen dat mijn partner op mijn 50ste verjaardag er gewoon kon zijn (het hele weekend).
En je vraag: is het zijn probleem dat jij geen alternatieven hebt?
Nee, dat is jouw probleem. Het is écht veel fijner als je je leven óók alleen leuk vorm kunt geven. In principe natuurlijk níet met je verjaardag (die vier je natuurlijk samen). Maar toch, zelfredzaam en onafhankelijk zijn (ook voor contacten en leuke dingen) is een groot goed. Daar zou ik aan gaan werken als ik jou was.
Volgens mij heb jij zelf behoorlijke problemen met je verjaardag. Zoals wel meer mensen hoor. Maar je legt de oplossing daarvoor bij je partner. Hij ‘moet het fijn maken voor je’. Je pijn wegnemen/verzachten.
Ik denk dat je er veel meer aan hebt om de dingen te leggen waar ze horen: deze pijn bij jezelf. Veel beter voor jou (je kunt zelf oplossingen verzinnen zonder daarbij afhankelijk te zijn van een ander) en veel beter voor jullie relatie.
Verzin gewoon iets heel leuks dat je met hem wil gaan doen, om je verjaardag te vieren. Iets kleins op dag zelf, iets groots los van de datum.
Op deze manier verzuurt jullie relatie, zonde.
Als wij gaan skiën, geef ik een paar dagen van te voren aan dat iedereen rekening moet houden met wat schoon moet blijven zodat het zo de koffer in kan omdat ik niet op het laatste moment nog eens ga wassen.
Spullen, zoals douchegel, kan daar ter plekke ook gekocht worden. Ik denk dat je er teveel bovenop zit; zijn vakantie, dus zijn verantwoordelijkheid om zijn spullen voor elkaar te hebben. Aan jou om dat duidelijk te maken, daar het er op lijkt dat hij gewend is dat j́ij die zaken voor hem regelt.
Ik zou de reacties van zijn vrienden maar buiten de strijd houden; als ik naar de vriendengroep van mijn man kijk, zou ik minder stellig staan in hun kritiek naar je partner op het feit dat hij jouw verjaardag vergeten had. Goed mogelijk dat ze roepen dat hij onder de plak zit wanneer hij alsnog afhaakt. Het is iets tussen jou en hem; houdt hen erbuiten.
Met ‘praat met hem’ bedoel ik een opbouwend gesprek over wat jullie wel kunnen doen op je verjaardag.
Dat ik er anders in sta dan Leanne komt wrs doordat ik gewend ben aan zakenreisjes en vriendenreisjes. Ik heb geleerd er losser in te staan.
Één keer heb ik er wat van gezegd; in tien weken zes weken in teken van reizen was mij te gortig. Toen bleek dat twee trips ook via video calls behandeld kon worden. Dus ik heb ook zo mijn grenzen. Alleen liggen die wat verder dan die van Leanne vandaan.
Het lijkt mij dat de vriend van Leanne volgend jaar wel beter gaat opletten.
Angela1967 schreef op 09-11-2021 om 20:16:
[..]
Toch vind ik dit een gevalletje duidelijker zijn. Net zoals mensen bijvoorbeeld beetje vage hints geven over verjaardagscadeau en dan vinden dat partner er zelf de juiste draai aan moet geven omdat hij,zij van je houdt. Ik vind dus helemaal niet dat jij geen moeite zou mogen hebben met je verjaardag en dat je vervelende gevoelens daaromtrent wilt voor zijn door die dag iets anders te doen. Maar je kunt dat echt veel beter zelf oplossen en daar actie op ondernemen. Nu heb je namelijk veel meer pech (en misschien ook nog eens beetje boos op jezelf misschien dat je dacht dat jr partner echt wel doorhad dat je dit heel belangrijk vond en jou er niet mee zou laten zitten)?. Ik denk dat conclusie is: wijze les mbt hem en nadenken of je deze waarde aan de verjaardag wilt blijven hangen en als je dat graag wilt, dat jij dus actief voor jezelf kiest en hem iets voorstelt (of en je kinderen etc)?
Gr Angela
Ik herhaal mezelf omdat anderen het ook proberen te zeggen; jij hebt een issue maar hij is niet de oplossing. Je gebruikt hem als "scape goat' maar het probleem zit bij jou. Je gooit ergernissen op 1 hoop en omdat jij jarig bent is het zijn schuld dat jouw verjaardag nog vervelender voelt.
Trek alles uit elkaar: vier je verjaardag niet, ga desnoods overwerken en zorg parallel daaraan dat je beter voor jezelf opkomt in jullie relatie.
Gr Angela
Nou, Angela1976, de meeste mensen hier vinden het wél horkerig van haar partner hoor.
TrefleQ schreef op 11-11-2021 om 04:37:
Nou, Angela1976, de meeste mensen hier vinden het wél horkerig van haar partner hoor.
Ja maar..... Zij is de sleutel. Je kunt een ander niet veranderen alleen jezelf. En het is toch een vorm van assertiviteit die je je zelf mag aanleren, en oefenen op je partner is dan geen slecht plan. Als je tegen hem al niet durft te zeggen wat je echt graag wilt ęn je kent hem (ze weet dat hij niet de meest transparante regelaar is en ze laat dit soort dingen gebeuren) dan moet je toch juist assertiever worden. Daar wordt hij niet minder hork van maat zij wel gelukkiger want ze neemt 'de regie'. Hij klinkt me trouwens nog niet als een super gladprater die haar leugens op de mouw speldt. Dus volgens mij is er hoop
Gr Angela
Angela1967 schreef op 11-11-2021 om 08:17:
[..]
Ja maar..... Zij is de sleutel. Je kunt een ander niet veranderen alleen jezelf. En het is toch een vorm van assertiviteit die je je zelf mag aanleren, en oefenen op je partner is dan geen slecht plan. Als je tegen hem al niet durft te zeggen wat je echt graag wilt ęn je kent hem (ze weet dat hij niet de meest transparante regelaar is en ze laat dit soort dingen gebeuren) dan moet je toch juist assertiever worden. Daar wordt hij niet minder hork van maat zij wel gelukkiger want ze neemt 'de regie'. Hij klinkt me trouwens nog niet als een super gladprater die haar leugens op de mouw speldt. Dus volgens mij is er hoop
Gr Angela
Het klopt niet wat je zegt of begrijp ik het niet goed? Iets wordt buiten mij om geregeld en ik kom erachter als het al een voldongen feit is. Maar als ik er dan wat van zeg ben ik niet assertief omdat ik het al had laten gebeuren? Of bedoel je dat ik andere keren waarin hij was vergeten te overleggen (en ik het liet bij een opmerking erover), teveel over me heen heb laten lopen? Op dat moment koos ik ervoor om het te laten want het had voor mij niet zoveel gevolgen. Nu wel (vind ik dan).
