In verwarring: wat mag ik van mijn partner verwachten?
Over een paar maanden word ik 50 en daar zie ik best wel tegenop. Verjaardagen zijn voor mij van kinds af aan al beladen. Hoewel de dag op zaterdag valt is een feest voor mij geen optie, ik heb ook domweg geen vrienden. Dat vind ik met dit soort dingen best wel confronterend, maar het is wat het is. Ik heb daarom steeds gezegd dat ik liever wil ‘ontsnappen’, ofwel weg wil zijn. Met hem of het gezin.
(Achtergrond: gescheiden met 2 jongvolwassen kinderen, waarvan één uit huis is. Sinds 8 jaar samenwonend met onderstaande vriend.)
Nu ben ik best wel geschrokken. Een app’je op de telefoon van mijn vriend trok de aandacht. Die kwam van een groeps app van jeugdvrienden. Ze gaan regelmatig met elkaar op stap, dus daar is die app voor en voor slap geouwehoer als mannen onder elkaar. Ik weet dat die app bestaat, ook dat ze af en toe weggaan (als de coronaregels dat toestaan). Uit dat app’je bleek dat ze een wintersport hebben geboekt. Ik was verrast, want dat wist ik niet en zéker niet dat ze een dag na mijn verjaardag in alle vroegte vertrekken om bijtijds op de plaats van bestemming aan te kunnen komen. Ik ben er niet trots op, maar ik heb de hele chat teruggelezen. Tot ik kwam bij het opperen van vertrekdata, ik moest gewoon weten hoe het was gegaan. Er werd rekening gehouden met andere vakanties, andere verjaardagen, zelfs carnaval maar niet met mijn verjaardag. Nou snap ik wel dat die vrienden daar niet bij stil staan maar mijn vriend had dit natuurlijk moeten opgeven, maar hij heeft gewoon gezegd: ‘Boek maar’, toen een definitief datumvoorstel langs kwam. En dat is dus gebeurd. Uiteraard zonder met mij te overleggen. Wat ik al vreemd vind, even los van het feit dat het ook nog net de dag na m’n verjaardag is.
Ik ben rustig gebleven en heb hem ermee geconfronteerd. Hij wist dit al sinds september en blijkbaar zat hij te wachten op een goed moment om het me te vertellen. Het was allemaal een misverstand, want toen de datum werd genoemd dacht hij dat het een voorstel voor een maand later was. Hij vroeg of het een idee was dat wij dan een week eerder weg zouden gaan. Hij had me dat pas willen vertellen op het moment dat hij daar een idee (een ‘verrassing’ voor had). Dat idee had hij nog niet, dus hij was ergens wel opgelucht dat ik het nu wist want nu konden we het erover hebben.
Ik ben nu in verwarring. Hij erkent wel dat dit helemaal niet is gegaan zoals het hoort te gaan, maar ja, nu is er geboekt. Ik neem hem ook wel kwalijk dat hij het er ook met zijn vrienden niet over heeft gehad. In het ergste geval probeert hij wel een vervanger voor zijn plek te vinden, als ik dat wil. Ik wil die ‘macht’ helemaal niet hoeven inzetten. Dat m’n verjaardag een ding wordt, het lijkt wel een selffulfilling prophecy. Mag ik dat wel bij hem neerleggen, mijn gevoeligheid hierin? Is het zijn probleem dat ik geen andere alternatieven heb om mijn eigen plan te trekken? Ik zie het zelf niet meer!
- Geloof je hem als hij zegt dat hij datum-verwarring had? Dan verklaart dat namelijk waarom hij zijn vrienden niets zei over jouw verjaardag.
- Geloof je hem sowieso? Of kun je dat niet zo goed bepalen omdat je in verwarring bent?
- Was je duidelijk geweest in je wens/idee om langer dan 1 dag (je verjaardag zelf) weg te zijn? Vond je dat hij dat moest regelen of dacht je dat jullie dat samen zouden bedenken?
- Wat levert het jou op als hij zijn ski-vakantie opzegt? Wil je per se op je verjaardag weg en is 1 dag dan voldoende? Of wil je graag met hem weg rond die periode en is een week ervoor ook goed?
Al met al: welk probleem is van jou (mijn mening: het is 'jouw gevoeligheid' en die bestaat) en welk deel van de oplossing kan hij jou bieden? Of is het misschien niet nodig om aan hem een oplossing te vragen omdat je het in je hoofd gaat oplossen?
gr Angela
Mijn verjaardag of niet,ik zou het sowieso niet fijn vinden dat mijn man/partner een reis boekt en daar niets over zegt tegen mij…Wat ik er uiteindelijk aan zou doen,tja niet veel het is geboekt en een datum vastleggen met een hele groep is nu eenmaal niet gemakkelijk, maar ik zou het toch niet leuk vinden.Ik vind het niet zo respectvol….
Ach Leanne, ik begrijp hoe teleurgesteld je bent in de situatie, en je partner. Ik 'ken' je van eerdere draadjes waarin je vertelde over o.a. het ontbreken van vriendschappen in je leven. Op zulke momenten wordt dat inderdaad pijnlijk zichtbaar. En als je partner dan zo'n afspraak maakt, oei. Zijn reactie/omgaan met de situatie verdient ook geen schoonheidsprijs, maar ik vermoed dat hij het er zelf zo moeilijk mee heeft omdat hij juist wel doorheeft hoe gevoelig dit bij jou ligt...
Tja, hem vragen om niet te gaan is ook zo wat. Wordt de dag nog net een tikkie meer beladen van lijkt mij. Het lijkt mij het leukste om met je kinderen af te spreken om wat te gaan doen. Liefst zonder hun eventuele aanhang, maar echt alleen jij met je kinderen. Zou ik nu al afspreken met ze, want de agenda van jongvolwassenen loopt heel snel vol! Je hoeft niet meteen een kant-en-klaar plan te hebben, maar laat ze in ieder geval die dag en avond blokken. En dan samen kijken naar een leuke invulling. Museum, stadsbezoek, wellnessdagje, kookworkshop, creatieve workshop, dierentuin, alles kan natuurlijk. En dan afsluiten met een lekker etentje, en eventueel nog een bezoekje aan een bioscoop of het theater. Ik zou wel lekker groots uitpakken (als dat financieel kan) want je wordt maar 1 keer 50, en dat is echt wel een mijlpaal die het vieren waard is! Veel plezier met de voorbereidingen!
Wat een vervelende situatie, ik begrijp dat je teleurgesteld bent. Wat ik zelf zou doen is het idee opvolgen wat Jonagold hierboven aangeeft, dus iets ondernemen met je kinderen op de dag zelf en misschien kan je vriend daar dan overdag ook nog bij zijn? En dan op een ander moment een weekje weg met je vriend.
Wel zou ik hem vragen of hij het de volgende keer eerst ook met jou bespreekt als hij met zijn vriendenclub weg wil.
Ja, er zijn een paar dingen niet fijn gegaan... Apart op vakantie gaan doen wij ook wel, maar we overleggen wel even over de data.
Als je vriend uit zichzelf niet, of wat later, met de groep gaat, zou ik dat in dank aanvaarden.
Ik zou hem niet zelf vragen thuis te blijven.
Als hij toch gaat, en daar lijkt het op, zou ik kijken of ik met de kinderen iets leuks kon doen. Overdag en/of s avonds. En als ik t geld ervoor had, zou ik ook écht iets tofs gaan doen! Een feest geven zou ook geld kosten!
@Angela, er zijn de afgelopen jaren meerdere akkefietjes geweest in de trant van het erop aan laten komen. Ook wel dat hij iets doet waarvan hij wel kan vermoeden dat het voor mij niet leuk is… maar toch doorzetten met het idee dat hij er met wat berouw wel mee weg komt. En dat is zo, want hij bouwt ook heus wel krediet op. Maar dit was eenvoudig te voorkomen geweest: duidelijk aangeven welke datum niet lukt (zoals de rest heeft gedaan met vakanties en carnaval), dan was dat voorstel met m’n verjaardag niet eens voorgesteld?
Ik ben zeker duidelijk geweest dat ik weg wilde. Ik had nog geen ideeën waarheen of hoe lang, met corona is ook onzeker wat kan natuurlijk… maar ik heb wel uitgesproken dat ik de dag van mijn verjaardag in ieder geval niet thuis wilde zijn. Het is ook niet dat ik van hem had verwacht om mij met iets te verrassen, wel dat we het er nog over gingen hebben. Een ander moment samen weg is leuk, maar dan zit ik op m’n verjaardag alsnog thuis.
@Jonagold, ja, omdat hij weet dat het voor mij wel een ding is, heeft hij zijn kop in het zand gestoken waarschijnlijk. En daar maakt hij het alleen maar nog pijnlijker mee, maar ook steeds moeilijker. Hij kan ook moeilijk na maanden tegen z'n vrienden zeggen dat zijn vriendin eigenlijk 50 wordt dat weekend… Ik vind je tip om alleen met de kinderen te gaan niet zo gek. Eerder dacht ik om dat weekend als tegenhanger een retraite te boeken, ook een soort van kop in het zand.
@dan, ja, de belofte dat hij voortaan altijd gaat overleggen kreeg ik natuurlijk meteen. Maar de ervaring leert dat het volgende weer net even anders is… maar wel als een soortgelijke beleving voelt.
@TrefleQ, ik doe nooit moeilijk over zijn uitjes maar deze vind ik wel echt heel vervelend. Het kan nu niet meer goed aflopen: sta ik op mijn strepen dan voelt dat niet goed, maar gaat hij gewoon, dan voelt het ook niet goed. En ergens suddert de gedachte door dat ik hem dus niet kan vertrouwen, dat ik ten allen tijde een plan B moet hebben en dat het mijn eigen schuld is dat ik me te kwetsbaar heb opgesteld. Ik wil het hem niet verbieden maar de kans is groot dat hij dan niet snapt dat ik eigenlijk ergens wel hoop dat hij uit zichzelf vindt dat hij niet moet gaan.
Leanne schreef op 09-11-2021 om 20:10:
@Angela, er zijn de afgelopen jaren meerdere akkefietjes geweest in de trant van het erop aan laten komen. Ook wel dat hij iets doet waarvan hij wel kan vermoeden dat het voor mij niet leuk is… maar toch doorzetten met het idee dat hij er met wat berouw wel mee weg komt. En dat is zo, want hij bouwt ook heus wel krediet op. Maar dit was eenvoudig te voorkomen geweest: duidelijk aangeven welke datum niet lukt (zoals de rest heeft gedaan met vakanties en carnaval), dan was dat voorstel met m’n verjaardag niet eens voorgesteld?
Ik ben zeker duidelijk geweest dat ik weg wilde. Ik had nog geen ideeën waarheen of hoe lang, met corona is ook onzeker wat kan natuurlijk… maar ik heb wel uitgesproken dat ik de dag van mijn verjaardag in ieder geval niet thuis wilde zijn. Het is ook niet dat ik van hem had verwacht om mij met iets te verrassen, wel dat we het er nog over gingen hebben. Een ander moment samen weg is leuk, maar dan zit ik op m’n verjaardag alsnog thuis.
@Jonagold, ja, omdat hij weet dat het voor mij wel een ding is, heeft hij zijn kop in het zand gestoken waarschijnlijk. En daar maakt hij het alleen maar nog pijnlijker mee, maar ook steeds moeilijker. Hij kan ook moeilijk na maanden tegen z'n vrienden zeggen dat zijn vriendin eigenlijk 50 wordt dat weekend… Ik vind je tip om alleen met de kinderen te gaan niet zo gek. Eerder dacht ik om dat weekend als tegenhanger een retraite te boeken, ook een soort van kop in het zand.@dan, ja, de belofte dat hij voortaan altijd gaat overleggen kreeg ik natuurlijk meteen. Maar de ervaring leert dat het volgende weer net even anders is… maar wel als een soortgelijke beleving voelt.
@TrefleQ, ik doe nooit moeilijk over zijn uitjes maar deze vind ik wel echt heel vervelend. Het kan nu niet meer goed aflopen: sta ik op mijn strepen dan voelt dat niet goed, maar gaat hij gewoon, dan voelt het ook niet goed. En ergens suddert de gedachte door dat ik hem dus niet kan vertrouwen, dat ik ten allen tijde een plan B moet hebben en dat het mijn eigen schuld is dat ik me te kwetsbaar heb opgesteld. Ik wil het hem niet verbieden maar de kans is groot dat hij dan niet snapt dat ik eigenlijk ergens wel hoop dat hij uit zichzelf vindt dat hij niet moet gaan.
Toch vind ik dit een gevalletje duidelijker zijn. Net zoals mensen bijvoorbeeld beetje vage hints geven over verjaardagscadeau en dan vinden dat partner er zelf de juiste draai aan moet geven omdat hij,zij van je houdt. Ik vind dus helemaal niet dat jij geen moeite zou mogen hebben met je verjaardag en dat je vervelende gevoelens daaromtrent wilt voor zijn door die dag iets anders te doen. Maar je kunt dat echt veel beter zelf oplossen en daar actie op ondernemen. Nu heb je namelijk veel meer pech (en misschien ook nog eens beetje boos op jezelf misschien dat je dacht dat jr partner echt wel doorhad dat je dit heel belangrijk vond en jou er niet mee zou laten zitten)?. Ik denk dat conclusie is: wijze les mbt hem en nadenken of je deze waarde aan de verjaardag wilt blijven hangen en als je dat graag wilt, dat jij dus actief voor jezelf kiest en hem iets voorstelt (of en je kinderen etc)?
Gr Angela
Het is een verrassing waar je niet op zit te wachten. Toch kunnen jullie van je verjaardag een fijne dag maken door een vroege uitstap naar een mooie omgeving om daar samen te lunchen of met de kinderen.
Schuif de dag wat naar voren zodat jullie het ‘s avonds niet laat gaan maken maar jij je toch jarig kan voelen.
Juist als je weinig vrienden hebt, is een korte dag ook best prettig.
Zelf heb ik meerdere malen een verjaardag vervroegd of verlaat, zodat man aanwezig kon zijn. Het nieuws komt hard aan, maar als het wat gezonken is, weet je vast wel iets te bedenken dat je met z’n tweeën of vieren wilt doen. Houdt niet vast aan de ene dag maar hoe je die gaat vieren.
Ik zou het vooral hoogst vervelend vinden als mijn man op vakantie zou gaan met vrienden zonder dat vooraf met mij te communiceren. Zeker met kinderen. Ik vind dat namelijk best prima als hij een keer een paar dagen met vrienden weggaat. Maar overleg dan wel even over de datum.
Wat betreft je verjaardag; als je die nooit viert is het op zich niet heel gek dat hij er dan geen rekening mee heeft gehouden. Maar goed, je wordt 50 dus wel speciaal. Ik zou op die dag gewoon samen wat leuks gaan doen, in de avond lekker uit eten en dan gaat hij de dag erna gewoon vroeg weg.
Angela, dat zelf actief iets voorstellen heeft hij me een beetje ontnomen. Hoelang van tevoren had ik dat dan moeten doen? Nu snap ik ook waarom mensen een half jaar van tevoren over de kerstdagen beginnen. 
@Flanagan, jouw reactie is de reden dat ik dit topic heb geopend. Ik was oprecht benieuwd of mensen er ook zo over kunnen denken. Dat zou voor mezelf een stuk makkelijker zijn, want ik voel me hier nu al dagen rot over. Maar ik kan het domweg niet, of nog niet. En al die tijd doet mijn vriend niks, hij wacht af tot ik tot jouw conclusie kom en dat stoort me ook nogal. Nu heb er idd. vooral mezelf mee.
@MamaE, dat ik het nooit vier (niet vieren = geen feest geven!) en ik dan niet kan verwachten dat hij er rekening mee houdt vind ik wel een aparte gedachte als het om je partner gaat. Hij weet dat ik het nooit vier en ik heb ook aan hem uitgelegd waarom. Dat ik het niet vier betekent juist dat hij voor mij belangrijk is.
Nogmaals, ik doe nooit moeilijk over die vriendenuitjes. Ik vind het wel vervelend dat hij het pas doorgeeft als alles al is geregeld, want dit is niet de eerste keer. Maar hij is gewend dat het nooit een punt wordt, want ik heb toch altijd een lege agenda. Het verschil is natuurlijk dat hij zelf liever met de mannen op skivakantie wil, ben ik bang.
Als iemand nooit aandacht besteed aan zijn verjaardag, zou ik die dag ook niet per se vrijhouden in mijn agenda. Als jullie normaal wel elk jaar op die dag samen wat leuks gaan doen, is het weer anders.
Ik zou wel met je vriend bespreken dat je het fijn zou vinden als hij uitjes met vrienden even afstemt met jou. Stel dat jij wel een keer wat hebt, dan is het dan al geregeld en moet je maar zien hoe je het oplost. Uitgaan van een lege agenda van de ander vind ik niet het juiste uitgangspunt, ook al is dat misschien 90% van de tijd wel zo.
@Leanne, je kwelt jezelf.
Bedenk wat je wilt gaan doen en plan dit zodat je het los kan laten omdat het reeds in je agenda staat.
MamaE schreef op 10-11-2021 om 11:33:
Als iemand nooit aandacht besteed aan zijn verjaardag, zou ik die dag ook niet per se vrijhouden in mijn agenda. Als jullie normaal wel elk jaar op die dag samen wat leuks gaan doen, is het weer anders.
Ik zou wel met je vriend bespreken dat je het fijn zou vinden als hij uitjes met vrienden even afstemt met jou. Stel dat jij wel een keer wat hebt, dan is het dan al geregeld en moet je maar zien hoe je het oplost. Uitgaan van een lege agenda van de ander vind ik niet het juiste uitgangspunt, ook al is dat misschien 90% van de tijd wel zo.
Serieus? Ik denk dat het met 'iemand' dan niet gaat om je partner? Nou is het dit keer natuurlijk misgegaan, een misverstand over de datum én niet overlegd en dan is dit de uitkomst. Overigens is dat natuurlijk elke keer weer aan de orde geweest, 'Overlég dat voortaan even...', maar de volgende keer vergeet hij dat weer. En het heeft ook nooit consequenties gehad, anders dan dat ik weer een keer herhaal dat ik het fijn zou vinden als hij dat van tevoren even had overlegd... 
Als een partner af wacht, is dat meestal omdat diegene bang is weer verkeerd te handelen; ‘niets doen’ is dan wel zo veilig.
Praat met hem, dat haalt de stoom van de ketel.
Leanne schreef op 10-11-2021 om 11:48:
[..]
Serieus? Ik denk dat het met 'iemand' dan niet gaat om je partner? Nou is het dit keer natuurlijk misgegaan, een misverstand over de datum én niet overlegd en dan is dit de uitkomst. Overigens is dat natuurlijk elke keer weer aan de orde geweest, 'Overlég dat voortaan even...', maar de volgende keer vergeet hij dat weer. En het heeft ook nooit consequenties gehad, anders dan dat ik weer een keer herhaal dat ik het fijn zou vinden als hij dat van tevoren even had overlegd...
Als mijn man nooit iets aan zijn verjaardag zou doen, zou ik die dag niet per se vrij houden nee. Maar bij 50 zou ik wel even vragen of hij er met die speciale verjaardag wel wat aan wil doen. Maar goed, wij vieren verjaardagen bijna nooit op de dag zelf, altijd in een weekend.
