Ik heb twee kinderen en een jongere vriend - hij vindt de situatie lastig
Ik date nu 8 maanden met iemand van 31. Zelf ben ik 38. Hij heeft nog geen kinderen, geen eigen huis en redelijk zoekend in zijn werk. Het ging super goed tussen ons maar nu heeft hij af en toe twijfels en kan 'de situatie' moeilijk accepteren. Hij vindt het toch erg veel dat ik twee kinderen en een exman heb. We hebben het over kinderen gehad dat we dat graag samen willen ook. Maar hij vindt het moeilijk dat wij nooit samen voor de eerste keer een kind krijgen of gaan trouwen. Dat doet hem pijn, niet samen eerste keren delen. Ook is mijn leeftijd lastig ivm kinderwens. Het liefst zou hij nog veel samen reizen en een mooie carriere met reizen hebben. Dit is dus lastig want verder zijn we heel gek op elkaar. Is er iemand met een soort gelijke ervaring? Ik zou voor hem ook wel lotgenoten willen vinden. Hij vindt mij en de kinderen zelf leuk maar de hele situatie erg veel en niet wat hij ooit gedacht had.
Pinkpony schreef op 20-02-2025 om 14:57:
[..]
Dat wil ik zeker niet. Mijn kinderen zijn geen puberkinderen maar 3 en 6. Samenwonen door het huurcontract zou inderdaad echt een slechte reden zijn en daar hebben we het ook over gehad. We willen het alleen als het echt goed voelt. Drie jaar is best veel vind ik maar ergens daar tussen in is beter ja.
Ze worden mettertijd vanzelf pubers, just wait and see 
Pubers halen vaak het bloed onder je nagels vandaan en zijn compleet onredelijk. Dat is al ontzettend zwaar voor biologische ouders. Voor stiefouder is het dubbel zo zwaar, en regelmatig valt een nieuw samengesteld gezin dan alsnog uit elkaar.
Lees voor de lol even wat draadjes in de rubriek Puberteit en zoek op stiefzoon, stiefdochter, bonuskind enz.
Nogmaals, je wilt veel te snel, je vriend vindt dat zelfs ook. Wees verstandig, neem ruim de tijd, en blijf latten.
Je jongste is pas 3 , je hebt pas 8 maanden een relatie en je wilt deze zomer al weer samen gaan wonen, ga je niet veel te snel?
Anoniemvoornu schreef op 20-02-2025 om 15:58:
Je jongste is pas 3 , je hebt pas 8 maanden een relatie en je wilt deze zomer al weer samen gaan wonen, ga je niet veel te snel?
En daarbij, je vriend heeft het moeilijk met de situatie, omdat hij graag alles voor het eerst samen met jou mee wil maken en dat is echt onmogelijk. Daar zal hij toch eerst een modus in moeten vinden, anders is hij straks vertrokken naar een andere vrouw waar hij dit wel allemaal mee meemaken kan.
En hij wil nog eerst verre reizen met je maken, dus hij zit zeker nog niet aan een kind (met jou) te denken voor de komende tijd.
De situatie is voor jou en hem zó verschillend (jullie zitten beide in een andere levensfase), dat ik denk dat deze relatie gedoemd is te mislukken. Liever nu kappen dan straks wanneer je samenwoont of zwanger bent.
Wat is dat toch, dat kinderen zo maar opgezadeld worden met de lover van hun moeder en dan met zijn allen kerngezin moeten gaan spelen? Dat werkt alleen als het heel heel schroomvallig wordt aangepakt. Ruime de tijd nemen. Bijvoorbeeld de eerste drie jaar is hij een 'oom' voor erbij, Dan eens samen op vakantie, eerst kort dan langer. Observeer goed hoe de kinderen hier mee omgaan. Hun welbevinden moet leidend zijn hierin, niet de luchtkastelen van een stel dat elkaar nog geen jaar kent.
Dat mijmeren over een toekomst samen komt ook wat puberaal over. Houd het gewoon bij wat het nu is en laat het zich vandaaruit verder ontwikkelen, maar rustig, langzaamaan. En als dat niet kan, zegt dat genoeg
Lexus schreef op 20-02-2025 om 16:26:
Wat is dat toch, dat kinderen zo maar opgezadeld worden met de lover van hun moeder en dan met zijn allen kerngezin moeten gaan spelen?
Geheel mee eens. Even hard gezegd wat moet je vriend met jouw kinderen. Helemaal niets. Ik snap dat TO weer gauw een basisgezin wilde hebben maar die had ze. Wees wijs en gun deze vriend ook zijn eigen gezin en zorg goed voor de kinderen (veilige en rustige omgeving) totdat ze 18 zijn. Ze zijn genoeg beschadigd.
Klinkt goed dat hij uit zichzelf contact opneemt met jouw ex, voordat hij de kinderen ontmoet. Klinkt als iemand die beseft hoe belangrijk een nieuwe partner voor de kinderen kan zijn. Had hij dat wel overlegd met jou? Anders zou het misschien een beetje 'te' zijn.
Dat 'verdriet over eerste keren' klinkt mij eerlijkgezegd een beetje melodramatisch in de oren. Is dat iets van jullie beiden of meer zijn struikelblok?
Kun je hem niet een beetje aansturen en die hele gedachte omdenken?
Hij heeft namelijk het grootste geluk dat hij zo'n vrouw met ervaring heeft/krijgt als mede-ouder!
Verder denk ik, als het voor jullie goed voelt: niet te snel opgeven.
Wat de wens betreft om samen te reizen:
Is dat ook echt jouw wens?
Zo ja; het is een kwestie van keuzes maken. Je kunt niet uitgebreid jaren gaan reizen -maar vlg. mij kan dat toch niet want hoe doe je dat met je kinderen- en daarna verwachten dat je vlot zwanger raakt (op die leeftijd)en alles precies loopt zoals je je voorgesteld had.
Maar reizen kan ook nog iets zijn wat je later gaat doen als je met pensioen bent. Of iets om lekker over te dromen.
Of je doet concessies aan de duur en de afstand van die reizen en propt ze in de schoolvakanties en je beleeft het dan met je kinderen.
Of bedoelt hij dat hij een baan wil waarbij hij veel gaat reizen? Dat zou nog een optie kunnen zijn; dat zou je kunnen combineren met het hebben van een gezin als jij het niet erg vindt om soms enkele weken (of wat het dan ook wordt) alleen je gezin draaiende te houden. (ziet hij al hoe hij boft met zo'n ervaren moeder? )
Ik bedoel maar....: zijn jullie echt zo gek op elkaar? Dan bedenk je een oplossing en blijf je niet mokken over bijzaken die je graag anders had gezien. Dan ga je voor elkaar en pas je overal een mouw aan.
Renate46 schreef op 20-02-2025 om 16:45:
[..]
Geheel mee eens. Even hard gezegd wat moet je vriend met jouw kinderen. Helemaal niets. Ik snap dat TO weer gauw een basisgezin wilde hebben maar die had ze. Wees wijs en gun deze vriend ook zijn eigen gezin en zorg goed voor de kinderen (veilige en rustige omgeving) totdat ze 18 zijn. Ze zijn genoeg beschadigd.
Dit vind ik erg kort door de bocht. Hij vindt mijn kinderen heel leuk dus erg plat zo.
Pippeltje schreef op 20-02-2025 om 16:53:
Klinkt goed dat hij uit zichzelf contact opneemt met jouw ex, voordat hij de kinderen ontmoet. Klinkt als iemand die beseft hoe belangrijk een nieuwe partner voor de kinderen kan zijn. Had hij dat wel overlegd met jou? Anders zou het misschien een beetje 'te' zijn.
Dat 'verdriet over eerste keren' klinkt mij eerlijkgezegd een beetje melodramatisch in de oren. Is dat iets van jullie beiden of meer zijn struikelblok?
Kun je hem niet een beetje aansturen en die hele gedachte omdenken?
Hij heeft namelijk het grootste geluk dat hij zo'n vrouw met ervaring heeft/krijgt als mede-ouder!
Verder denk ik, als het voor jullie goed voelt: niet te snel opgeven.
Wat de wens betreft om samen te reizen:
Is dat ook echt jouw wens?
Zo ja; het is een kwestie van keuzes maken. Je kunt niet uitgebreid jaren gaan reizen -maar vlg. mij kan dat toch niet want hoe doe je dat met je kinderen- en daarna verwachten dat je vlot zwanger raakt (op die leeftijd)en alles precies loopt zoals je je voorgesteld had.
Maar reizen kan ook nog iets zijn wat je later gaat doen als je met pensioen bent. Of iets om lekker over te dromen.
Of je doet concessies aan de duur en de afstand van die reizen en propt ze in de schoolvakanties en je beleeft het dan met je kinderen.
Of bedoelt hij dat hij een baan wil waarbij hij veel gaat reizen? Dat zou nog een optie kunnen zijn; dat zou je kunnen combineren met het hebben van een gezin als jij het niet erg vindt om soms enkele weken (of wat het dan ook wordt) alleen je gezin draaiende te houden. (ziet hij al hoe hij boft met v zo'n ervaren moeder?
Ik bedoel maar....: zijn jullie echt zo gek op elkaar? Dan bedenk je een oplossing en blijf je niet mokken over bijzaken die je graag anders had gezien. Dan ga je voor elkaar en pas je overal een mouw aan.
Hij heeft dit zeker overlegd met mij en dit vond en vind ik ook mooi. Hij wil niets overhaasten en weten dat het zeker ook goed zit met hem en mijn kinderen. Het enige 'haast' gedeelte is hier mijn leeftijd ivm samen nog een kind willen. Verdriet over de eerste keren is een groot woord maar het is iets waar hij het af en toe moeilijk mee heeft. Van mijn kant is dat niet zo. Ik zeg het is voor mij weer een hele nieuwe en andere ervaring. Hij zei inderdaad ook dat het fijn is dat ik allemaal al weet hoe het werkt, dat dat de andere kant is.
Samen reizen is niet als een half jaar op sabbatical of iets. Het is meer ook dat hij nu uitdaging in zijn werk ziet en het leuk zou vinden om ook te reizen voor zijn werk. En inderdaad het ene hoeft het ander niet uit te sluiten.
Ik ben het helemaal eens met wat je zegt. Er valt over al een mouw aan te passen als je het echt wil en de situatie accepteert. Dat laatste is het nu vooral wat af en toe naar boven komt drijven.
Je opent hier een topic over de twijfels van je nieuwe vriend, om vervolgens, na (over het algemeen) negatieve adviezen, de boel te bagatelliseren!
Je spiegelde het bewust op de meest negatieve manier voor?
Ik geloof daar helemaal niets van, want waarom dan zelfs een topic hierover openen? Wees en blijf gewoon eerlijk naar jezelf vooral, want jouw zorgen en twijfels zijn gewoon realistisch!
Dat jullie gaan samenwonen zodra zijn huurcontract afloopt is natuurlijk een zeer ridicule reden om maar te gaan samenwonen. Wat is zijn plan B?
Jouw kinderen zo snel weer 24/7 opzadelen met mama’s nieuwe vriendje, na amper een jaar relatie, is toch volstrekt idioot? Sorry, kan aan mij liggen, maar de gedachte alleen al, dat doe je je kinderen toch niet aan?
En natuurlijk is het nu allemaal nog heel erg leuk en goed en gezellig en blablabla, maar zie, zo stabiel is het nu al niet (meer), want jullie zitten zelf nog in elkaars ontdekkingsfase. Sorry dat ik het zeg, maar je klinkt nogal (door een roze bril) naïef en beetje ‘meewaaiend’ met de reacties hier, alsof je voor jezelf toch al weet dat je niets met de adviezen/tips/reacties gaat doen.
Helemaal prima natuurlijk, maar mijn belangrijkste advies gaat dan toch richting jouw kinderen! Zij hebben hierin helemaal geen keuze, hoop toch écht dat je het méér vanuit hen zou gaan (kunnen) bekijken.
Ben het heel erg eens met de mensen die zeggen dat je veel te hard van stapel loopt. Dat je kinderen hem leuk vinden, en hij jouw kinderen, zegt echt maar heel weinig. Als ze zo klein zijn is het makkelijk ze leuk te vinden. Lees inderdaad eens in Echtscheiding en erna over de problemen die ontstaan in samengestelde gezinnen. Dat een stief/bonus/extra papa of mama er al jaren is, doet dan meestal niet ter zake: pubers maken zich los van hun ouders en de niet-biologische ouder is dan meestal de gebeten hond. Of dat nou wel of niet terecht is.
Echt, ik zou JUIST vanwege de kinderen niet aan samenwonen beginnen. Zij hebben behoefte aan tijd met jou alleen, die moeten ze niet hoeven delen met je nieuwe partner. En stel dat jullie toch gaan samenwonen, en er komt/komen nog een kind/kinderen. Dan zijn die gezellig altijd bij jou en je partner, en je oudste 2 moeten hun tijd verdelen tussen hun vader en jouw gezin. Dat gaat hoe dan ook wringen. Ik vind persoonlijk dat de oudste kinderen ook de oudste rechten hebben. Maar in nieuw samengestelde gezinnen delven ze eigenlijk altijd het onderspit, want 'de jonkies' hebben meer aandacht nodig, hun papa en mama zijn wel samen, en hebben daardoor alle tijd voor ze.
Ik snap dat je verliefd bent. Dat jullie verliefd zijn. Maar de kans dat deze relatie toch op een bepaald moment spaak loopt is levensgroot (er zijn online wel onderzoeken en cijfers te vinden). Ik zou er dus voor het zover is de stekker uit trekken, hoe moeilijk ook. Of tevreden zijn met LAT-ten en geen kinderen meer.
Je loopt echt veel te hard van stapel. Jullie kennen elkaar pas 8 maanden. Onbegrijpelijk.
Dweedledee schreef op 20-02-2025 om 19:51:
Je loopt echt veel te hard van stapel. Jullie kennen elkaar pas 8 maanden. Onbegrijpelijk.
+ jongste is nog maar 3. Een gezin uitbreiden,opbreken en weer voor een tweede leg gaan in zo'n korte tijd, ik kan daar ook niet goed bij. Vriend wordt - onterecht IMHO - onvolwassen gedrag aangewreven, maar TO lijkt me nogal wispelturig.
Hij komt inwonen bij jou. Jij op hoge leeftijd nog een zwangerschap en een kind. En dan hij straks lekker reizen voor zijn werk en jij thuis met de baby en kinderen. Welke mouw past hij precies aan?
Past 1 kind wel in het plaatje of is hij dan ook teleurgesteld dat het niet het ideaalplaatje is dat hij in zijn hoofd heeft? En als het niet lukt?
Ik heb de oplossing. Laat de kinderen fulltime bij vader wonen, dan kan jij lekker alle aandacht aan deze liefde van je leven geven. En als jullie dan af en toe thuis zijn van jullie reizen, dan zoek je de kinderen op. Zo hebben zij een stabiele basis bij hun vader, je vriend geen last van de kinderen die hem zijn eerste ervaring afpakken en jullie tijd samen.
Annaniem2023 schreef op 21-02-2025 om 07:58:
Ik heb de oplossing. Laat de kinderen fulltime bij vader wonen, dan kan jij lekker alle aandacht aan deze liefde van je leven geven. En als jullie dan af en toe thuis zijn van jullie reizen, dan zoek je de kinderen op. Zo hebben zij een stabiele basis bij hun vader, je vriend geen last van de kinderen die hem zijn eerste ervaring afpakken en jullie tijd samen.
Er zijn er genoeg die dat gewoon doen hoor 
