Hoe lang 'wachten' op man?

Overigens verwacht ik dat voor jou de zaken ook zullen gaan schuiven. Het kan zomaar zijn dat jij straks twijfel krijgt. Gebeurde bij ons ook. Man was in begin standvastig: ik wil niet uit elkaar. Naarmate de tijd vorderde ging ook hij nadenken wat belangrijk voor hem was. Na een paar maanden zei hij: ik ben niet meer zo zeker van mijn zaak. Het gaat gewoon aan alle kanten kraken. Dat geeft niet. Trek niet te snel de stekker eruit

Relatietherapie doe je om je relatie weer op de rails te krijgen. Relatietherapie gaat hem niet vertellen of hij nog gevoelens voor je heeft. De insteek van relatietherapie is ook dat je allebei eraan wilt werken en er voor wilt gaan. Anders heeft het geen zin. 

Al met al een apart verhaal. Wekenlang hebben ze lange afspraken gehad en dan alleen handje vastgehouden en wat gezoend? 

Het lijkt er ook op dat er iets is waardoor hij twijfelt over een relatie met haar. Anders ga je er wel voor als je zo verliefd bent. Het lijkt erop dat hij alle opties open wilt houden en dat jij (met alle respect) het reservewiel bent geworden. 

Denk dat relatietherapie met iemand die het allemaal niet weet ook verspilde tijd is. Een deadline werkt niet. Je weet niet of hij het volgende week wel weet of over 2 weken. En of jij nog verder wilt, als hij het 'n keer wel weet.

Ik zou voor mezelf gewoon verder gaan en je voorbereiden op een leven zonder hem. Waar ga je wonen, etc. Hij kan denken wat hij wil, maar jij gaat verder. En dan komt 'n keer het punt dat jij wel weet wat je wilt.

BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 18:48:

[..]

Relatietherapie wordt ook vaak ingezet om netjes uit elkaar te gaan

Ook dan moet hij het wel weten wat hij wil. Ja, dat hij ermee wil stoppen is ook een antwoord.

WednesdayAddams schreef op 11-09-2021 om 20:00:
Maar ik WIL bij hem zijn. 

Zo herkenbaar en zo treffend. Ik hoop dat jullie eruit komen, dat het een eyeopener voor jullie allebei is en jullie veel aan de relatietherapie zullen hebben. Dat er weer een rails tevoorschijn komt waarover jullie samen met elkaar verder kunnen. Dat gun ik je! Sterkte en succes!

Ik schop deze even weer omhoog met een reactie. We zijn inmiddels meer dan 2 maanden verder. 

De afgelopen weken was er - ondanks harde afspraken met mij hierover - weer meer contact tussen de andere vrouw en mijn man. Vorige week in het bijzonder. Ik mag alles lezen, zij het met enige wrevel. Zij blijft van hem vragen waarom hij niet voor haar kiest, hij geeft telkens aan dat hij met mij dingen uit moet en wil zoeken maar geeft ook bij haar aan dat hij niet weet of hij een relatie met mij wil houden. Maar vraagt ook hoe het met haar gaat. En zegt ook tegen haar dat het 'echt' was wat zei hebben/hadden (wat ik absoluut geloof, daar kan ik soort van mee leven). 

Mij vertelt hij hetzelfde, dat hij het uit wil zoeken. Dat wat wij hebben ook speciaal is maar dat hij dat was vergeten. Dat hij echt van me houdt. We zijn nog steeds in relatietherapie maar het gaat zoooo langzaam omdat er telkens afspraken uitvallen. Verder hebben we nog vaak goede gesprekken en kan het ook weer leuk zijn tussen ons en als gezin.  

Maar het feit dat er ZO VEEL contact tussen hen is, gaat zo enorm tegen mijn gevoel in! We hadden daar een afspraak over, namelijk: geen contact. En die wordt nu keer op keer verbroken. Dat zij contact op neemt met hem heb ik natuurlijk geen invloed op. Maar dat hij het nu weer elke keer nodig vindt om haar te antwoorden vind ik NIET okay. Ik ga er kapot aan. Ik vind het niet okay en niet respectvol naar mij toe. Hij weet wat dit met mij doet, ik heb hem dit ook verteld. 1,5 maand geleden hebben we er een enorme ruzie over gehad, nadat ze hem had gebeld en hij haar een uur (!!) heeft gesproken. En nu toch weer wordt er zo keihard over mijn grenzen heen gegaan dan ik er niet van slaap. Vandaag heb ik hem een ultimatum gegeven: hij moet vandaag kiezen tussen haar of mij. Maar ik ga echt helemaal kapot want ik WIL dat helemaal niet, ik wil helemaal niet uit elkaar!! Ik wil die keuze niet moeten maken. En nu is hij aan het werk en zie ik hem vanavond. En ik ben helemaal stuk. 

Iemand nog wijze woorden voor me? Want ik ben de weg compleet kwijt..

Wat rot voor je. Ik vrees dat jij toch een keuze moet maken. Ja ik weet dat je dat niet wilt, dat je bij hem wilt zijn, maar daarmee neemt hij wel de ruimte het contact aan te houden. Ergens moet een grens zijn dat je genoeg van jezelf houd om niet meer aan het lijntje gehouden te worden en liever alleen bent dan zo behandeld te worden. Ik begrijp ook heel goed dat als die grens nu nog niet bereikt is. Maar zoek voor jezelf uit (desnoods met individuele therapeut), waar je grens ligt, op welke termijn.

Soms moeten mensen dingen voelen door daden meer dan door woorden. Wellicht is jouw man zo iemand. Dat hij pas 'wakker' wordt als hij echt voelt dat hij je verliest. 
\Misschien moet je bij de relatietherapie het volgende duidelijk maken: ik wil met je verder maar ik kan me niet zo laten behandelen.  Daar zit een grens aan en die grens begint in zicht te komen. 

Sterkte. Je hebt hem een ultimatum gegeven. Nog steeds geen keuze? Wie niet voor je kiest, kiest tegen je, zo simpel is het. 

De meeste vreemdgangers willen helemaal niet kiezen tussen de twee aangeboden keuzes. Ze willen "EN EN": EN het gemak (financiën, kinderopvang, schoonmaken) van een gezamenlijke huishouding, EN de status naar de buitenwereld toe van een stabiele relatie met de moeder van hun kinderen, EN de spanning en plezier van een affaire. Ze hopen dat door beide partners aan het lijntje te houden, dat ze langzamerhand minder gaan zeuren, minder gaan vragen, en stilzwijgend een geleidelijke hervatting van de affaire gaan accepteren.

Jouw situatie is uitzonderlijk, in de zin dat het hij spontaan opgebiecht heeft, dat hij volledige inzage heeft gegeven, en dat jij je nog uitstekend kunt herinneren hoe de relatie precies was voordat de affaire begon. Dat zou allemaal een goede basis bieden voor relatietherapie... als hij zich tenminste zou committeren aan jou!

Ik kan het niet met elkaar rijmen. Spontaan opbiechten, volledige openheid geven. Maar tegelijkertijd twee vrouwen maandenlang aan het lijntje houden, in diepe onzekerheid houden, ze extra hard voor hem laten "dansen" om aan te tonen dat ze het waard zijn... Dat laatste zijn acties van iemand die zijn "privileges" wil terugwinnen, niet acties van iemand die geeft om zijn partner en daar weer een toekomst mee wil opbouwen. Maar waarom heeft hij het dan opgebiecht?

Nou ja, je hoeft niet te weten waarom hij niet voor jou kiest en waar hij dan precies wel voor kiest. Uiteindelijk komt het erop neer dat hij niet voor jou kiest.

Dag theeleutje,
hier een berichtje van de dame die in de eerste reactie wordt genoemd. Ik heb bijna 2 jaar op het wachtbankje gezeten toen mijn man ernstig twijfelde aan onze relatie. en intussen zijn we 3 jaar verder en zijn we echt beter samen dan daarvoor. De situatie is niet vergelijkbaar, want bij mijn man begon de affaire pas toen hij uiteindelijk had besloten dat hij wilde scheiden. Maar er zijn verder natuurlijk duidelijke parallellen, dus ik hoop toch wat bij te kunnen dragen.
Om te beginnen: een ultimatum stellen helpt niet. Zeker niet als je de optie samen verder open wilt houden. Dan moet je eerder naast hem gaan staan in plaats van tegenover hem. Hoe moeilijk ook.

Ik zie een flink aantal lichtpuntjes hier. Er is geen fysieke relatie/geen seks geweest. Hij heeft het zelf opgebiecht aan jou en is heel open en eerlijk. Hij is duidelijk tegen haar over dat hij eerst uit wil vogelen of hij met jou verder wil en zegt dat hij van je houdt. Dat is een hele belangrijke! Dat je na zoveel jaar samen niet meer doorlopend met vlinders in je buik rondloopt is logisch, maar daar is bij hem dus wel een echt houden van voor in de plaats gekomen, en dat weet hij op waarde te schatten.

Wat hij tegen heeft is dat hij nog steeds contact met haar heeft. Je kunt hem vragen haar overal te blokkeren, maar ik weet niet hoe realistisch dat is. Blijkbaar komen ze elkaar via jullie kinderen tegen. Ik weet wel dat als hij contact met haar blijft houden, hij daarmee zijn verliefdheid in stand houdt. Cold turkey is eigenlijk de beste en enige methode om van je verliefdheid af te komen.

Dit is een kwestie van geduld. Bij mijn man heeft het een jaar geduurd voordat hij helemaal over de verliefdheid heen was. Terwijl een relatie er nooit in heeft gezeten, dat wist hij al vanaf het begin. En toch heeft dat de 'verslaving' niet voorkomen of genezen.

Dus als je nog ergens hoop hebt dat het goed komt, houd dan vast aan de relatietherapie en blijf vooral in verbinding. Ik vraag me wel af of jullie de goede therapeut hebben. Het is belangrijk dat er niet teveel tijd tussen sessies zit, dat jullie je er allebei veilig voelen, en dat jullie 'huiswerk' krijgen om in de tussenliggende tijd samen verder te kunnen. Waar ligt de focus in de therapie nu? Op de verliefdheid en twijfels van je man, of op de relatieproblemen die er al waren? Wij hebben veel gehad aan onze EFT-therapeut (emotionally focusses therapie). Misschien heb je iets aan het boek dat de bedenkster, Sue Johnson heeft geschreven, Houd me vast.

Ik zou de relatie minstens een jaar geven. En dan de balans opmaken. Het is niet realistisch nu van je man commitment te vragen, anders dan dat hij in dit jaar zijn best blijft doen. Zoals ik het zie doet hij dat namelijk. Op zijn manier, en met zijn roze bril op, maar toch. Ik zie echt wel een hoop positieve dingen hier. Maar dat kan natuurlijk alleen maar als jij dat geduld kunt en wilt hebben met hem. En als jij de focus van die andere dame af kunt houden en kunt blijven leggen op de dingen die wel goed gaan.

Succes!

Nou Pennestreek dan heb ik bewondering voor jou ik zou dat niet kunnen.
Zoals jij zelf al wel zegt is je situatie anders omdat jouw man al had aangegeven te willen scheiden en toen een relatie begon.
Hier is er sprake van een "twijfel meneer" die zelf helemaal niet wil kiezen.
Het maakt me gewoon boos als ik de wanhoop van TO lees. In feite is het een lafaard. Hij wil niet kiezen, dat is duidelijk. Hij wil gewoon de 'fijne gevoelens' van een verliefdheid en ook niet weg uit zijn gezin. 
Maar het leven gaat niet zonder pijn.. kom nou het is toch geen kleuter meer. 
Hij moet kiezen en kiezen doet pijn!
Als zijn partner aangeeft het niet te trekken en hij dan toch doorgaat en een uur met deze mevrouw gaat praten dan ga je toch over alle grenzen heen. Dat is schandalig. ( wat een troela trouwens, wie doet dat nu?? ik neem aan dat hij ook eerlijk is tegen haar en dus verteld heeft dat zijn vrouw kapot gaat aan het vele contact en dan toch blijven bellen?? en er zijn ook kinderen in het spel)
In feite dwingt hij TO zo tot een keuze. 
Ik zou hem ook vragen hoe hij het zou vinden. Echt laat hem het eens indenken. TO heeft een vriend en weet niet te kiezen, hij vindt dat niet leuk maar TO praat toch een uur met hem. Wat zou hij daar van vinden?

Jij wilt niet scheiden maar hij wil niet kiezen en dat is een afschuwelijk probleem. 
Ik denk dat ik hem zou zeggen: "Laten we tijdelijk uit elkaar gaan. Maar jíj gaat uit huis. Zoek maar tijdelijk een vakantie woning oid. Ik wil je niet meer zien voordat je duidelijk een keus voor mij maakt, ik kan dit niet meer aan, ik ga hier kapot aan, je mag pas terugkomen als je rigoureus met vriendin stopt"
En ja dan kan het allerlei kanten op, maar dan houd je wel de eer aan jezelf. Dan dwing je hem tot een keuze, want ja hij komt nu lekker in zijn gespreide bedje en kan ook de verliefdheid nog koesteren.
Heel moeilijk, heel veel sterkte.

Hij houdt zich niet aan de afspraken, ultimatum stellen heeft geen zin, want ook dan weet meneer het nog niet.

Ik denk dat de conclusie is dat meneer zelf geen beslissing gaat nemen. Hij wacht tot anderen een beslissing voor hem nemen. Als zij alles eerste de stekker eruit trekt, dan blijft hij bij jou en is dat zogenaamd zijn keuze. En omgekeerd, dan kiest hij voor haar en zij is zogenaamd zijn keuze.

Het beste zouden jullie allebei tegelijk de stekker eruit trekken, maar op wat zij doet heb je geen invloed. Ik zou de stekker er dus uit trekken. Maar eerlijk is eerlijk: dat zou ik allang geleden hebben gedaan in jouw geval. 

Richt je op wat jij wilt, dat is wat ertoe doet. Het is jouw leven en het is fijn dat je onafhankelijk bent en de vrijheid hebt om weg te gaan. Kun je verder na deze tijd, kan het vertrouwen worden gerepareerd? Zo’n voorbeeld dat ze een uur bellen buiten jou om, vind ik uiterst pijnlijk en onrespectvol. Hoeveel schade daarmee per keer wordt aangericht..  
Ik weet dat er vrouwen zijn zoals Pennestreek, ze blijven naast hun man staan en geloven in het goede. Maar ik weet dat het bij mij niet zou werken. Optimisme is prachtig maar kan omslaan in naïviteit. Kies waar je je goed bij voelt, hou je grenzen in de gaten, denk aan de toekomst en laat je tanden zien als het moet. 
Veel liefs voor jou 🍀

Ik kreeg het advies om grenzen te stellen én er consequenties aan te verbinden. En deze dan ook uit te voeren. 

Dus als jij helder de grens nul contact hebt afgesproken dan is een uur bellen heel fout. 

Kan hij uitleggen waarom hij de afspraak niet nakwam?

Ik vond het advies van hierboven interessant: ik wil verder met jou maar dan kan er geen contact zijn. Verliefdheid gaat alleen over bij nul contact. Zeker niet door met elkaar in verbinding te blijven. 

Maar ook het wakker worden heb ik vaker gehoord. En zelf ervaren. Na keihard grens stellen. 
Veel sterkte

Oh joh, wat is dit verschrikkelijk voor je. Op mijn boekenplank staat een werkje getiteld 'De kleine hel', over overspel, want zo voelt het, nietwaar? Als een hel.
 Je wordt uit elkaar gescheurd. Jij hebt altijd van hem gehouden, bent hem altijd toegewijd, en weet nu dat dat andersom helaas niet zo is. Ondanks een opleving in de seks zie je nu hoe je geliefde doodleuk twéé vrouwen in de koelkast zet, terwijl hij er opeens z'n gemak bij gaat zitten: "Hmmm, met wie heb ik de aantrekkelijkste perspectieven." Dit is zó vernederend!
Kijk, ik heb misschien geen recht van spreken. Toen mijn man vreemd ging, heeft hij wèl alle contact verbroken. Ik was daar resoluut in: ik ging dat niet kunnen verdragen, dat hij intussen ook nog de rode loper liet liggen naar haar huis. Maar hij bleek wèl met haar naar bed te zijn geweest. Die aap kwam pas na anderhalf jaar uit de mouw. Hij vreesde dat als hij dàt had verteld, ik absoluut bij hem weg zou gaan.
Met geen recht van spreken bedoel ik: wij leefden niet nog lang en gelukkig. We zijn nog samen, maar ik heb nog steeds niet het gevoel dat hij echt van me houdt.
Maar echt goed kunnen beoordelen wat voor jou het verstandigste is, is onmogelijk. We kennen je alleen van hier.

Toch wou ik dat ik destijds mijn man de deur had uitgestuurd, toen hij aankwam met twijfels over onze relatie. Dan maar riskeren dat hij met die Miep ging rommelen, dan wist ik tenminste ook meteen waar zijn grootste zorg en aandachtspunt lag: bij hemzelf.
Want dat is het kwalijke wat ik ik jouw man zie: ipv duidelijk te zijn tegen zijn speeltje en contact te breken, zodat ook zij weet waar ze aan toe is, geeft hij haar het idee dat hij misschien nog wel voor haar kan kiezen. En dat is zó wreed, zowel naar jou als naar haar toe. Het is maar voor één iemand comfortabel en dat is hij, fijn om alle opties open te houden.
Echt, ik wou dat ik hem destijds naar zijn moeder had gestuurd. Dan had hij meteen haar wat mogen uitleggen. Zijn er wel mensen in jouw directe omgeving met wie jij hierover praten kunt? 
Lieve WA of Theeleutje, hoe je jezelf ook noemt: dit is een rotperiode. Veel van ons weten hoe het voelt. Ik wens je heel veel sterkte en wil je nog tippen op het draadje 'Verder na ontrouw,', deel 7 inmiddels.