Geen idee wat te doen

Lisa80 schreef op 14-06-2022 om 21:46:

[..]

Mijn ervaring is meer het tegenovergestelde. Als ik persoonlijk ben haken mensen af omdat ze niet weten wat ze ermee moeten.

Dat is heel verdrietig. Het kan zijn dat je net niet de goede mensen treft. En toch hé... Ik heb ook een vriendin ( nog steeds) die ook helemaal klem zat, verbroken relatie, baan die te zwaar viel en haar helemaal naar het randje van depressie en zeker ook burn out bracht. Uiteindelijk compleet vermoeid afgehaakt. En nu nog steeds heel vaak moe. Leeft al jaren van een uitkering.

Bij haar liep ik er heel erg tegenaan dat ze op elk voorstel, elk aanbod van hulp, elke 'kijk ook eens naar je zelf' ' zou je niet dit of dat' een JA MAAR liet horen. Echt precies hetzelfde als jij ook doet. Op een gegeven moment kon ik daar helemaal niets meer mee. Nu waren wij allang bevriend en ik heb haar maar aangehoord en haar laten huilen. Maar helpen kon ik haar niet. En heb ik haar toch een soort laten gaan.. niet de vriendschap verbroken maar toch een soort  ' doe het dan maar op jouw manier' 

Het heeft heel lang geduurd voordat ze haar leven wat op de rit had en nog denk ik wel eens. Moet het nu zo? Maar uiteindelijk doet ze veel vrijwilligerswerk en heeft een klein baantje nu. Ze is mega goed met geld... Heel knap van haar kleine inkomen. 

Als ik jou zo hoor denk ik: Mensen knappen ook echt af op het altijd maar weer  'ja maar ' . Als je dan al niet een jarenlange vriendschap hebt is het heel lastig om een vriendschap vol te houden.

Ik merk dat nu al bij de anderen die reageren. Een soort moedeloosheid en irritatie omdat je alle suggesties 'afschiet'. 

Je bent moe en hopeloos.. misschien heb je even deze periode nodig en ik hoop dat je later nog wat aan alle tips hebt.

Misschien moet je het nu dan maar even laten. Je zei eerder dat je inspiratie mist. Wellicht moet je eerst daar naar op zoek. Een hobby iets compleet anders. Yoga een toneelclub, een leesclub, een kerk, een zanggroep.. ik noem maar wat. Houdt het leefbaar in huis. Praat niet meer tegen je partner over scheiden als je het toch niet gaat doen. De man waar je je topic mee opende zou ik laten gaan. Zo iets gaat niet werken. Eerst jezelf vinden en krachtiger worden in jezelf. Doe dat  aub wel. En ik hoop niet dat je 28 jaar lang daar over doet zoals Max 88 want dat gun ik je echt niet. En het is volgens mij ook niet nodig

Het ga je goed Lisa. Ik hoop dat je echt wegen vindt om je leven te verbeteren

Lisa80 schreef op 14-06-2022 om 23:29:

[..]

In ieder geval niet zeggen dat iemand lui is, niets wil enz.

Gewoon eerst eens rustig luisteren naar iemand zonder oordeel

Ja maar schat, je verteld niks. Je herhaalt jezelf alleen.. 

We stellen je vragen zodat we je beter kunnen begrijpen, maar daar reageer je niet op. 

Dit werkt zo niet. Je kunt alleen begrepen worden en geholpen als je duidelijk bent. Je hoeft niet alle details openbaar te gooien, maar vertel dan tenminste iets over hoe deze hele situatie is ontstaan waarom dat jij helemaal niemand meer hebt. 

Maar onthou wel dat niet al het commentaar positief voelt, maar dat het wel kan worden als je er iets mee doet. 

Kijk in de spiegel en zeg gewoon nu ga ik het beter doen! Mijn leven is goed en ik ga er wat van maken. Ik ga iets doen met alle kritiek, ga ze om buigen tot iets positiefs. 

Besef wel dat jij het voorbeeld bent voor je kinderen. 

Lisa80 schreef op 14-06-2022 om 23:29:

[..]

In ieder geval niet zeggen dat iemand lui is, niets wil enz.

Gewoon eerst eens rustig luisteren naar iemand zonder oordeel. Er voor iemand zijn

Juist dat haal ik heel sterk uit alle reacties. Dat iedereen echt zijn best doet jou te begrijpen. Om door te vragen als iets niet duidelijk is om te kúnnen begrijpen. De oordelen die ik zie komen voort uit wat jij niet wil vertellen of niet duidelijk vertelt. We kennen jou niet en moeten het doen met wat jij vertelt.

 En zie je ook in dat jij zelf heel veel oordeelt? Over mensen in je leven?

Ieder mens heeft behoefte begrepen te worden en gezien en erkend te worden. Lukt het jou om anderen wel te zien en oordeelloos te willen begrijpen? Bijvoorbeeld je man?

Het is enorm moeilijk om zonder oordelen iemand echt te willen begrijpen. Dat voel jij hier, maar dat geldt ook voor het echte leven. Maar je hebt gelijk dat je je dan pas echt gezien en begrepen voelt. 

Probeer het eens bij je man. Zet al je oordelen even opzij, probeer hem echt te zien en te begrijpen. 

Er is niks zo verbindend dan dat. 

Ik zit mij al dagen te verbijten omdat ik al vermoede dat Lisa begrip, steun enz mist en de meeste reacties haar de indruk geven dat ze lui oid is.

Ik herken veel in wat Lisa schrijft, de standaard regels (schop onder je kont, ga naar buiten, wandelen, maak contacten enz) die toegepast worden bij iemand met een depressie werkt niet bij iedereen. Ik had een leuke baan en verdiende 2x modaal maar toch lukte het niet, wandel uren per dag maar ben daarna vaak nog neerslagtiger als daarvoor, ik maak makkelijk contact maar het blijft leeg en eenzaam voelen enz. Uiteindelijk ben ik van huisarts gewisseld met de vraag of deze op psychisch vlak verder keek dan gemiddeld, deze heeft mij doorverwezen naar een hulpverlener die juist naar mijn emotionele behoeften kijkt ipv vooral praktisch. In de tussentijd ben ik weggegaan bij mijn ex en ik had het geluk dat ik wel even bij familie terecht kon. Via de WMO van de gemeente ben ik bij de hand genomen en hebben zij mij geholpen een eigen woning te krijgen, nu gaat het redelijk maar zonder mijn hulpverleners en familie zou ik er niet komen

Helaas heb ik geen pasklare tip voor je Lisa, het enige wat je misschien zou kunnen proberen is toch nog een keer naar je huisarts of een andere net zoals ik. Ergens moet het roer om maar zoals ik het lees heb jij daar passende hulp en ondersteuning bij nodig. 

Nobody schreef op 15-06-2022 om 08:15:

Ik zit mij al dagen te verbijten omdat ik al vermoede dat Lisa begrip, steun enz mist en de meeste reacties haar de indruk geven dat ze lui oid is.

Ik herken veel in wat Lisa schrijft, de standaard regels (schop onder je kont, ga naar buiten, wandelen, maak contacten enz) die toegepast worden bij iemand met een depressie werkt niet bij iedereen. Ik had een leuke baan en verdiende 2x modaal maar toch lukte het niet, wandel uren per dag maar ben daarna vaak nog neerslagtiger als daarvoor, ik maak makkelijk contact maar het blijft leeg en eenzaam voelen enz. Uiteindelijk ben ik van huisarts gewisseld met de vraag of deze op psychisch vlak verder keek dan gemiddeld, deze heeft mij doorverwezen naar een hulpverlener die juist naar mijn emotionele behoeften kijkt ipv vooral praktisch. In de tussentijd ben ik weggegaan bij mijn ex en ik had het geluk dat ik wel even bij familie terecht kon. Via de WMO van de gemeente ben ik bij de hand genomen en hebben zij mij geholpen een eigen woning te krijgen, nu gaat het redelijk maar zonder mijn hulpverleners en familie zou ik er niet komen

Helaas heb ik geen pasklare tip voor je Lisa, het enige wat je misschien zou kunnen proberen is toch nog een keer naar je huisarts of een andere net zoals ik. Ergens moet het roer om maar zoals ik het lees heb jij daar passende hulp en ondersteuning bij nodig.

Ja maar jij hebt wel zelf actief dingen ondernomen, dat lees ik hier niet. En dan gebeurt er dus niks, men word moe van je geklaag zonder actie te ondernemen en haakt af en het cirkeltje is weer rond.

Nobody schreef op 15-06-2022 om 08:15:

Ik zit mij al dagen te verbijten omdat ik al vermoede dat Lisa begrip, steun enz mist en de meeste reacties haar de indruk geven dat ze lui oid is.

Ik herken veel in wat Lisa schrijft, de standaard regels (schop onder je kont, ga naar buiten, wandelen, maak contacten enz) die toegepast worden bij iemand met een depressie werkt niet bij iedereen. Ik had een leuke baan en verdiende 2x modaal maar toch lukte het niet, wandel uren per dag maar ben daarna vaak nog neerslagtiger als daarvoor, ik maak makkelijk contact maar het blijft leeg en eenzaam voelen enz. Uiteindelijk ben ik van huisarts gewisseld met de vraag of deze op psychisch vlak verder keek dan gemiddeld, deze heeft mij doorverwezen naar een hulpverlener die juist naar mijn emotionele behoeften kijkt ipv vooral praktisch. In de tussentijd ben ik weggegaan bij mijn ex en ik had het geluk dat ik wel even bij familie terecht kon. Via de WMO van de gemeente ben ik bij de hand genomen en hebben zij mij geholpen een eigen woning te krijgen, nu gaat het redelijk maar zonder mijn hulpverleners en familie zou ik er niet komen

Helaas heb ik geen pasklare tip voor je Lisa, het enige wat je misschien zou kunnen proberen is toch nog een keer naar je huisarts of een andere net zoals ik. Ergens moet het roer om maar zoals ik het lees heb jij daar passende hulp en ondersteuning bij nodig.

En toch is de gang naar advocaat, mediator nodig om te scheiden, zo simpel is het. En kun je dat niet, dan is het gevolg dat je in de situatie blijft. Prima, maar eruit kun je alleen door de scheiding.

Zoals ik het lees zoekt Lisa elke oplossing voor haar problemen bij anderen. Als een ander maar begrip voor haar had dan zou ze wel een stap kunnen zetten, als ze maar familie had, als haar partner nou maar gewoon het huis uit zou gaan, als een nieuw contact haar maar zou komen redden, als de gemeente zou zorgen voor een huis, de huisarts/maatschappelijk werker/coach haar nou maar echt hielpen, als er maar vrienden waren die haar ondersteunden, als ze nou maar gezien werd.... Enz.

Alles is afhankelijk van wat een ander (voor haar) zou moeten doen. Maar zo werkt het gewoon niet. Wat Lisa nodig heeft, is een andere mindset. 

Mijn tip: zoek opnieuw een coach/therapeut maar dit keer met de vraag: hoe kan ik leren om beter te luisteren naar mijn eigen wensen en behoeften en daar dan ook actie op te ondernemen. Hoe kan ik leren vertrouwen op mijn eigen kunnen.
Dan komt daar geen pasklare oplossing voor, maar volgt een proces van vele kleine stapjes die je nog steeds allemaal zelf zult moeten zetten, maar die je wel steeds een beetje sterker maken en die je brengen naar een plek waar je je beter zult voelen. 

Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 07:37:

[..]

Ik heb echt heel veel behoefte aan begrip en erkenning. Dat mensen gewoon aardig voor me zijn, zonder oordeel. Als ik me dan wel gezien en gehoord voel zou het me wel lukken om stappen te zetten. Maar nu gewoon niet.

Zolang mensen meteen zeggen dat ik wel lui zal zijn of zoiets, dan ga ik echt niks persoonlijk vertellen

Hiermee zet je jezelf helaas enorm vast.

Je maakt jezelf afhankelijk van anderen: je kunt pas wat ondernemen als anderen jou begrijpen en erkennen.

Maar vervolgens weiger je je kwetsbaar op te stellen door meer persoonlijk te worden. Op die manier zul je dus nooit de erkenning en het begrip krijgen dat je denkt nodig te hebben.

Misschien is het goed om bij jezelf te onderzoeken of dit een patroon is dat je herkent en wat het je oplevert. Misschien zorgt dit ervoor dat je niet in actie hoeft te komen. Is er een angst om in actie te komen. En het is makkelijker om dat bij anderen neer te leggen dan bij jezelf. Want als het aan de ander ligt, hoef jij die stappen die je zo eng vindt niet te ondernemen. Wel zo veilig? 

Je kunt niemand anders veranderen, alleen jezelf en hoe je op situaties reageert. 

Wat nobody schrijft, ik denk dat TO vooral geestelijke hulp nodig hebt ipv praktische hulp. TO zit nu niet goed in haar vel. In die hoedanigheid is het ook moeilijk om vriendschappen aan te knopen. In een vriendschap voel jij je niet alleen gehoord en gezien, maar de ander ook. En ik vraag me af of TO nu daar de energie voor heeft om dit in een ander te investeren.

Als je geestelijk wat evenwichtiger bent . Dat jij geen andere nodig hebt voor je eigenwaarde en erkenning etc. Dan is het hebben van een eigen huis alleen maar een praktische stap en geen voorwaarde meer om dan pas je relatie te verbreken.
Ik ken genoeg mensen die wel hun relatie hebben verbroken en nog een tijd noodgedwongen hebben samengewoond. Maar dat waren dan huisgenoten, met aparte slaapkamers. En voelden zich daarom al een stuk vrijer omdat ze nu niet meer bepaalde verplichtingen voelen. Zoals in geval van TO van een partner verwacht je gezellig te eten zonder mobiel. Van een huisgenoot kan je het prima vinden dat jullie apart eten.
En dat je vriend de relatie niet wil verbreken, dat kan. Maar helaas als een ander dat wel wil. Dan wordt de relatie toch verbroken.

Battle-Royale schreef op 15-06-2022 om 08:40:

[..]

Ja maar jij hebt wel zelf actief dingen ondernomen, dat lees ik hier niet. En dan gebeurt er dus niks, men word moe van je geklaag zonder actie te ondernemen en haakt af en het cirkeltje is weer rond.

Het enige wat ik na 10 jaar tobben met reguliere GGZ gedaan heb is wisselen van huisarts die inzag dat er wat anders nodig was. Ik ben letterlijk op straat terecht gekomen en pas toen het wijkteam oid aangaf dat het dit was of een scheiding ben ik schoorvoetend actie gaan ondernemen. Als ik vanuit het wijkteam niet het perspectief had gekregen om hulp te krijgen bij het vinden van een woning betwijfel ik of ik die stap had kunnen zetten.

Ik heb niet de indruk dat Lisa zo diep zit als ik en hoop voor haar en de kinderen ook niet dat het zo is maar wat ik duidelijk wil maken is dat dwang, peptalks enz niet bij iedereen voldoende zijn.

Zoals Jippox schrijft ga op zoek of vraag naar een therapeut die verder kijkt dan de praktische zaken en een "simpele" depressie, ik denk dat je problemen veel dieper zitten en dat die de oorzaak zijn van een evt depressie of andere dingen.

Mijn ex wilde ook niet scheiden en was ook afhankelijk van mij (en ik van haar) maar nu blijken we het allebei toch aardig te rooien en mocht het haar toch niet lukken kan zij om hulp vragen en is het niet mijn verantwoordelijkheid en andersom. De echte slachtoffers zijn de kinderen, die hebben flinke schade opgelopen in de 10 jaar en er is vrijwel geen emotionele binding tussen hen en mij. Ook bij ons kwam scheiding wel eens ter sprake en dat kregen de kinderen vaak mee en heeft ze geen goed gedaan, maak een keuze met of zonder passende hulp. Ik heb vaak de keuze gemaakt het nooit meer over scheiden te hebben maar viel steeds terug vanwege de leegte in mijzelf en gebrek aan invulling van mijn bodemloze behoeften die niet door mijn ex of iemand anders te vervullen waren. Ik hoop dat jouw behoeften minder bodemloos zijn en dat je met passende hulp niet zover hoef te zakken als mij en dat misschien zelfs je relatie nog te redden is.

Je hebt ook nog PM.