Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Lisa, je schreef dat je financieel afhankelijk bent van je vriend (je bent toch niet getrouwd?).
En toch schrijf je dat hij niet ergens anders kan wonen in verband met zijn inkomen. Kan je uitleggen hoe dat zit? Jij afhankelijk van hem, maar hij ook niet genoeg inkomen voor een andere woning?
Verder: het is denk ik erg belangrijk dat je financieel onafhankelijk van je vriend gaat worden. Hoeveel uren werk je? Kan je meer uren gaan werken en zo meer gaan verdienen zodat je meer kunt sparen en makkelijker iets kunt huren (als er iets is)?
Als je ‘nee’ zegt (dat je niet meer uren zou kunnen gaan werken), kan je dan uitleggen waarom niet?
ArianneH schreef op 07-06-2022 om 23:29:
Lisa, je schreef dat je financieel afhankelijk bent van je vriend (je bent toch niet getrouwd?).
En toch schrijf je dat hij niet ergens anders kan wonen in verband met zijn inkomen. Kan je uitleggen hoe dat zit? Jij afhankelijk van hem, maar hij ook niet genoeg inkomen voor een andere woning?
Verder: het is denk ik erg belangrijk dat je financieel onafhankelijk van je vriend gaat worden. Hoeveel uren werk je? Kan je meer uren gaan werken en zo meer gaan verdienen zodat je meer kunt sparen en makkelijker iets kunt huren (als er iets is)?
Als je ‘nee’ zegt (dat je niet meer uren zou kunnen gaan werken), kan je dan uitleggen waarom niet?
Ik heb dat nergens gezegd volgens mij.
Ik ben niet financieel afhankelijk van mijn vriend. Maar ik heb ook niet zoveel inkomen enz dat ik in aanmerking kom voor particulier huren bv.
Mijn vriend heeft ook geen heel hoog inkomen en vindt oa daarom dat hij niet het huis uit gaat.
Lisa80 schreef op 08-06-2022 om 07:23:
[..]
Ik heb dat nergens gezegd volgens mij.
Ik ben niet financieel afhankelijk van mijn vriend. Maar ik heb ook niet zoveel inkomen enz dat ik in aanmerking kom voor particulier huren bv.
Mijn vriend heeft ook geen heel hoog inkomen en vindt oa daarom dat hij niet het huis uit gaat.
Oke, dan heb ik je verkeerd begrepen. Maar is er een mogelijkheid meer inkomen te verwerven door meer uren of ander werk? Als te weinig inkomen je mogelijkheden beperkt, kan het nl. helpen om te kijken of je meer inkomen kunt verwerven.
Hoeveel uur per week werk je?
Het voordeel cru gezegd van geen familie of vrienden hebben, is dan weer wel dat je niet perse een binding hebt met een vaste plaats. Je bent dan iets vrije om verder uit de regio te kijken voor een woning.
Hoeveel kinderen hebben jullie en in welke regio zoek je een woning? Denk dat er hier nu genoeg mensen zijn die mee kunnen zoeken. Wat mag de maximal huur zijn?
Heb je al gebeld over de 15 % sociale huur die voor mensen zoals jij is bij de diverse woningcorporaties?
Max88 schreef op 08-06-2022 om 09:36:
Heb je al gebeld over de 15 % sociale huur die voor mensen zoals jij is bij de diverse woningcorporaties?
Ik snap niet waar jij het over hebt. Wat zijn dan die ‘mensen zoals Lisa’?
Bijtje82 schreef op 08-06-2022 om 08:55:
Het voordeel cru gezegd van geen familie of vrienden hebben, is dan weer wel dat je niet perse een binding hebt met een vaste plaats. Je bent dan iets vrije om verder uit de regio te kijken voor een woning.
Hoeveel kinderen hebben jullie en in welke regio zoek je een woning? Denk dat er hier nu genoeg mensen zijn die mee kunnen zoeken. Wat mag de maximal huur zijn?
Maar mag dat. Ik denk dat als Lisa naar de andere kant van het land gaat verhuizen, haar vriend bezwaar kan maken. Terecht!.
Je kunt een vader niet zomaar zijn kinderen ontnemen en de kinderen niet zomaar hun vader.
Wat nog wel het onderzoeken waard is of je beiden in een gebied waar de woning nood minder is aan een huis kan komen. Dus twee huizen bij elkaar in de buurt.
Maar ja dan moet je daar beiden werk vinden en gezien de weerstand van vriend gaat dat het ook niet worden
Leene schreef op 08-06-2022 om 12:12:
[..]
Maar mag dat. Ik denk dat als Lisa naar de andere kant van het land gaat verhuizen, haar vriend bezwaar kan maken. Terecht!.
Je kunt een vader niet zomaar zijn kinderen ontnemen en de kinderen niet zomaar hun vader.
Wat nog wel het onderzoeken waard is of je beiden in een gebied waar de woning nood minder is aan een huis kan komen. Dus twee huizen bij elkaar in de buurt.
Maar ja dan moet je daar beiden werk vinden en gezien de weerstand van vriend gaat dat het ook niet worden
Ik zei verdere regio, niet andere kant van het land.
Maar goed, als ik haar was zou ik beginnen bij de mediator.
Bijtje82 schreef op 08-06-2022 om 12:16:
[..]
Ik zei verdere regio, niet andere kant van het land.
Maar goed, als ik haar was zou ik beginnen bij de mediator.
Dat is dan wel na wat je verstaat onder regio...😜. Ook in een andere stad gaan wonen kan al heel lastig zijn voor co ouderschap
Mija schreef op 08-06-2022 om 10:39:
[..]
Ik snap niet waar jij het over hebt. Wat zijn dan die ‘mensen zoals Lisa’?
Ik denk dat ik dat al 3 keer heb uitgelegd en jij leest er blijkbaar iets deningrerends in? Als Lisa het maar snapt.
Woningcorporaties zijn verplicht 15 % van hun woningen te verhuren aan mensen die teveel verdienen voor sociale huur ( of dát zo is voor Lisa weet ik niet) maar te weinig verdienen voor vrije sector. Ze vallen dus voor toeslagen en welke huur ook tussen wal en schip. Op deze manier kunnen ze toch huren.
Ik stond pas 1.5 jaar ingeschreven bij een grote corporatie op moment van scheiden. Ik had binnen 5 maanden een woning door me in te schrijven bij elke woningbouwvereniging, vooral de kleinere en daar hoefde je niet jaren op de wachtlijst om punten te halen en ik viel dus ook overal buiten; ik zat in dezelfde positie: getrouwd met een autistische partner, kinderen, opgesloten voelen, parttime baan en zonder enige vorm van affectie of aandacht. Ik dacht ook dat ik niet weg kon en het kan wél, je moet alleen creatief zijn en in actie komen.
Het enige dat Lisa hoeft te doen is zich overal in te schrijven en ze eens te bellen wat de opties zijn en dan door te vragen tot er met haar wordt meegedacht.
Als ze dat niet wil, prima, maar schrijf de boel niet af bij een negatief antwoord.
top advies van Max88. Lisa doe er je voordeel mee
En... Meld jezelf bij je gemeente. Zij kunnen je ook helpen. Iedere gemeente heeft een sociaal loket waar je terecht kunt met dit soort dingen.
Er is vaak echt wel veel mogelijk, je moet alleen wel even uit je luie stoel komen.
Hoor om mij heen zo vaak, kan niet, gaat niet, lukt niet.
Probeer die urgentie te krijgen. Probeer met behulp van de gemeente even een nieuwe start te maken.
Toen ik mijn huis toegewezen kreeg had ik ook geen cent kunnen sparen. Heb toen een lening met 0% rente van de gemeente gekregen. In mijn geval met eis dat ik deze na overdracht woning direct ineens zou terugbetalen. In andere zaken zal hier anders mee om gegaan worden gok ik.
Maar het idee dat je eigenlijk zelf te laks bent of zelfs niet eens echt weg wilt of de stap durft te zetten, blijft bij mij spoken. Je bent te vaag over je hele doen en laten. Je actie plan bedoel ik dan.
Er zijn mensen hier die je willen helpen, maar ik merk niet dat je de hulp ook echt aanvaard.
En: ga er niet bij voorbaat al vanuit dat je partner het huis toegewezen krijgt.
Max88 schreef op 08-06-2022 om 12:32:
[..]
Ik denk dat ik dat al 3 keer heb uitgelegd en jij leest er blijkbaar iets deningrerends in? Als Lisa het maar snapt.
Woningcorporaties zijn verplicht 15 % van hun woningen te verhuren aan mensen die teveel verdienen voor sociale huur ( of dát zo is voor Lisa weet ik niet) maar te weinig verdienen voor vrije sector. Ze vallen dus voor toeslagen en welke huur ook tussen wal en schip. Op deze manier kunnen ze toch huren.
Ik stond pas 1.5 jaar ingeschreven bij een grote corporatie op moment van scheiden. Ik had binnen 5 maanden een woning door me in te schrijven bij elke woningbouwvereniging, vooral de kleinere en daar hoefde je niet jaren op de wachtlijst om punten te halen en ik viel dus ook overal buiten; ik zat in dezelfde positie: getrouwd met een autistische partner, kinderen, opgesloten voelen, parttime baan en zonder enige vorm van affectie of aandacht. Ik dacht ook dat ik niet weg kon en het kan wél, je moet alleen creatief zijn en in actie komen.
Het enige dat Lisa hoeft te doen is zich overal in te schrijven en ze eens te bellen wat de opties zijn en dan door te vragen tot er met haar wordt meegedacht.
Als ze dat niet wil, prima, maar schrijf de boel niet af bij een negatief antwoord.
Ik bedoelde het als een oprechte vraag. We weten toch helemaal niet of Lisa hiervoor in aanmerking komt. En vervolgens wordt die 15% toch ook via de gewone verdelingsregels verdeeld over de cliënten die daarvoor in aanmerking komen? Ik begrijp gewoon niet zo goed waarom jij denkt dat dit haar het heil gaat brengen. Het gaat toch niet om een soort uitzonderingspositie? Lisa schrijft dat ze veel heeft uitgezocht rond de woning en ook de woningbouwvereniging heeft geraadpleegd. Zouden die hier dan niet mee gekomen zijn?
Er zijn regio's in Nederland waar je sneller aan de beurt kunt zijn. In mijn regio kun je bijvoorbeeld geluk hebben als je snel inloot (hier wordt alles verdeeld via loten). Ik ken verschillende mensen die binnen een paar maanden iets hadden en voor mij deed zich na anderhalf jaar een kans voor. Het zal erg afhangen van de regio waar Lisa woont of ze kans maakt op een sociale huurwoning. Inschrijven bij alle woningbouwverenigingen in de buurt zou ik zeker doen. En heel goed het aanbod in de gaten houden ook. Zeker van loten. Daar kun je zomaar ineens geluk bij hebben.
Als die partner zo slecht meewerkt, zou ik ook zeker in mijn achterhoofd de mogelijkheid houden om in de wijdere omtrek te gaan kijken of zelfs nog verder weg als je denkt dat je het zou redden met de kinderen en als dat met werk kan. Er zijn namelijk écht regio's waarin je gemakkelijker woonruimte kan vinden. En de arbeidsmarkt is goed dus als je een beetje in een goede sector werkt, kun je waarschijnlijk 'overal' wel werk vinden.
Het is voor vader uiteindelijk ook kiezen of delen, vind ik. Of hij draagt bij aan een oplossing, zit aan tafel, beweegt mee en dan worden alle belangen gewogen. Of hij onttrekt zich er helemaal aan, gaat met zijn ogen dicht en zijn handen over zijn oren zitten en dan zoekt TO zelf een oplossing. Uiteraard is het niet alleen in vaders belang om dichtbij te blijven wonen. Het is allereerst in het belang van de kinderen. Dus het is geen plan A of B of C. Maar als je onderhand het halve alfabet hebt afgewerkt, breekt nood onderhand wet, vind ik. Je hoeft niet zijn gevangene te worden van zijn weigering om de werkelijkheid onder ogen te zien.
Mija schreef op 08-06-2022 om 13:35:
[..]
.
. Dus het is geen plan A of B of C. Maar als je onderhand het halve alfabet hebt afgewerkt, breekt nood onderhand wet, vind ik. Je hoeft niet zijn gevangene te worden van zijn weigering om de werkelijkheid onder ogen te zien.
De vraag is hier of dat ook zo is. Ik krijg bij haar nu niet bepaald het gevoel dat ze pro-actief is. Lijkt hulp aanbod te negeren en negeert vragen.
