Geen droomkoppel, wel allebei kinderen willen. Ervaringen?
Beste forummers,
Ik heb even getwijfeld of ik over dit gevoelige onderwerp wel een topic zou moeten starten. Jaren geleden heb ik op een ander forum ook weleens gepost, maar de reacties waren toen niet altijd positief. Dat was een leerzame ervaring. Ik zal mijn best doen om genuanceerd en respectvol te zijn. Ik hoop op constructieve reacties en een positieve sfeer.
Wat is het verhaal: Ik woon samen met mijn vriendin, en we zijn nu vijf jaar samen. We willen allebei graag kinderen, zeker ook gezien onze leeftijden (ik ben 35, zij 34). Voor mijn vriendin begint de tijd een beetje te dringen.
Het probleem is dat we geen droomkoppel zijn. Als ik onze relatie een cijfer zou moeten geven, zou het een 6-7 zijn. We zijn dat stel dat in een restaurant vaak zwijgend voor zich uitstaart en in bed klikt het ook niet geweldig.
Toch hebben we veel positieve momenten samen: we kunnen samen lachen, en delen dezelfde levenswaarden en toekomstwensen. Mijn twijfel is echter of ik deze relatie de rest van mijn leven wil volhouden, vooral met de verantwoordelijkheden die kinderen met zich meebrengen. Belangrijk om te vermelden is dat we niet kinderen willen nemen om de relatie te redden, maar omdat we allebei een hele sterke kinderwens hebben.
Ik wil graag kinderen omdat ik het geweldig vind om liefde en waarden door te geven, de wereld door hun ogen te zien, en samen mooie herinneringen te maken. Zeker als ik kijk hoe het bij familie en vrienden gaat voel ik regelmatig een gemis.
Zijn er hier mensen die met een acceptabele (maar niet meer dan dat) relatie toch aan kinderen zijn begonnen? Hoe is dat gegaan?
(Ik zou nog veel verder kunnen uitweiden over waarom de relatie dan niet zo geweldig loopt maar dat komt vast nog wel aan bod)
Doe het a.u.b. NIET!!!
Jullie gaan snel scheiden, je weet het nu al, noch voor er kinderen zijn.
vraag me trouwens af, als je deze relatie een 6 -7 geeft, en in bed is het ook niet geweldig, waarom zijn jullie nog samen?
Mensen die het samen geweldig hebben hebben het al moeilijk eens er kinderen zijn, het legt enorm veel druk op een relatie, laat staan dat het bij jullie geweldig gaat lopen
even hard gezegd jouw tijd dringt niet. Denk je dat je niet beter kunt krijgen dan deze relatie en blijf je daarom? Vind zij het wel een fijne relatie? Als man heb je nog genoeg tijd en houd haar niet aan het lijntje.
Gun je je kinderen een vader en moeder die zwijgend bij elkaar in een ruimte zitten en het niet gezellig hebben?
Misschien lukt het niet eens om kinderen te maken als er geen klik is in bed....
Moederkareltje schreef op 10-06-2024 om 16:29:
even hard gezegd jouw tijd dringt niet. Denk je dat je niet beter kunt krijgen dan deze relatie en blijf je daarom? Vind zij het wel een fijne relatie? Als man heb je nog genoeg tijd en houd haar niet aan het lijntje.
Dat is totaal niet hoe ik het voel als 35-jarige. Ook mijn tijd dringt wel degelijk. Ik ervaar het als een groot gemis dat ik nog geen vader ben terwijl in mijn omgeving vrijwel iedereen er al aan begonnen is. Ik mis betekenis en een doel in het leven. Een scheiding zou mij mentaal ver terugwerpen.
Natuurlijk kun je in theorie op je 45ste ook nog wel vader worden maar het lijkt me niets. En bij het beëindigen van deze relatie moet ik mij eerst weer op de datingmarkt begeven waarbij het ook niet gezegd is dat je zomaar weer snel een relatie vindt. Dat heb ik in mijn twintiger jaren ook wel ervaren. Eindeloos daten, dan weer met iemand op een lijn zien te komen, dan weer uitzoeken of je überhaupt wil gaan samenwonen.
Ook voor mij dringt de tijd.
Zijn jullie bereid bij elkaar te blijven voor de periode dat jullie samen kinderen gaan opvoeden?
Daglichtlamp schreef op 10-06-2024 om 17:17:
Zijn jullie bereid bij elkaar te blijven voor de periode dat jullie samen kinderen gaan opvoeden?
Of juist nu al goede afspraken maken indien het op co ouderschap gaat aankomen straks. Zonder passie vast ook geen vechtscheiding. Dus dan elkaar nu een soort gunst verlenen en een kind geven. Gewoon als vrienden straks twee straten verderop ze opvoeden. Als je dat helder hebt zou ik gewoon beginnen. TO je schrijft dat je niet wilt wachten dus het eigenlijk toch al wilt gaan doen.
Een politiek correct antwoord zou inderdaad zijn: doe het niet.
Maar ik geloof wel dat héél veel ouders zo leven. Geen droomkoppel, maar je ziet je vriendin wel als goede moeder en jouw vriendin jou als goede vader. Het belangrijkste is wel goede communicatie. Dat jullie er beiden hetzelfde in staan en dat ook weten van elkaar. En afspraken maken, voor de korte termijn en voor het geval dat jullie uit elkaar gaan.
Daglichtlamp schreef op 10-06-2024 om 17:17:
Zijn jullie bereid bij elkaar te blijven voor de periode dat jullie samen kinderen gaan opvoeden?
Nou dat wordt niet leuk kan ik je zeggen en als je ouders op jouw 40e scheiden is dat ook nog steeds niet leuk. Zelfs als je als kind zelf al gescheiden bent. Ik heb op mijn 13e al aan mijn ouders gevraagd waarom ze nog bij elkaar waren en dat het leven vast leuker zou zijn als ze gingen scheiden. Hebben ze helaas niet gedaan, maar letterlijk tot het bittere einde bijelkaar gebleven en toen natuurlijk een vechtscheiding.
Bij het overlijden van mijn zus was er zelfs nog gedoe, en heb ik gemeld: "dus als ik jullie samen wil hebben moet ik ook maar dood gaan?"
Dat gun je toch geen kind.
Een kind krijgen om de relatie te redden is nooit een goed idee. Doe het niet, het geeft vast ellende en gedoe. En wees ook gewoon eerlijk tegen elkaar.
MamaE schreef op 10-06-2024 om 17:43:
Een kind krijgen om de relatie te redden is nooit een goed idee. Doe het niet, het geeft vast ellende en gedoe. En wees ook gewoon eerlijk tegen elkaar.
Ik leg in mijn openingsbericht al uit dat we GEEN kinderen willen om de relatie te redden maar omdat we allebei gewoon dol zijn op kinderen en dolgraag kinderen willen.
Dat is iets totaal anders.
Relatiesenkids schreef op 10-06-2024 om 17:44:
[..]
Ik leg in mijn openingsbericht al uit dat we GEEN kinderen willen om de relatie te redden maar omdat we allebei gewoon dol zijn op kinderen en dolgraag kinderen willen.
Dat is iets totaal anders.
Dan kun je overwegen om uit elkaar te gaan en als co-ouders voor kinderen te gaan zorgen, van begin af aan. Dat vergt wel hele goede en duidelijke afspraken en wederzijds uitgesproken verwachtingen. Ook voor het geval dat jullie later nog een partner ontmoeten en daar eventueel nog een kind mee krijgen.
Het zou mijn persoonlijke keuze niet zijn, maar er zijn wel mensen die dit zo doen.
Misschien is een andere invalshoek een optie. Ik ken ook een vrouw die bewust single is maar toch een kindje wilde. Alleen in haar geval wilde ze ook een actieve vaderfiguur in het leven. Zowel voor het kind als voor haarzelf (alleen een kind opvoeden is heftig). Die hebben vooraf goede afspraken gemaakt. Wonen vlak bij elkaar in de buurt. En er is een vorm van co ouderschap. Beiden hebben de vrijheid hun eigen leven in te richten (denk aan werk, reizen, andere partners etc). Er kwam veel commentaar maar voor hen werkt dit.
In jullie geval zou je iets soortgelijks kunnen bespreken. Ik neem aan dat je partner er ook zo instaat en jou een middelmatige partner vind? Maak dus afspraken over hoe jullie je eigen en gezamenlijke leven kunnen vormgegeven. Is een open relatie wellicht een optie? Want de kans gaat heel groot zijn dat jij of zij iemand gaat tegenkomen waarmee het wel klikt. En nee dan gaat dat kind geen reden zijn om in een slechte relatie met een broer/zus te blijven (maak jezelf geen illusies). En jullie hebben nu al eigen interesses en mensen of activiteiten los van elkaar (want samen is er weinig binding behalve een soort vriendschap). Bespreek hoe je financiën gaat regelen, eigen tijd voor hobby's, vrienden en werk. Soort zakelijke overeenkomst zeg maar. Laat het niet op z'n beloop want je moet het anders 20 jaar volhouden! Die kans is minimaal zonder goede afspraken.
Vind jij dat jullie geen droomkoppel zijn of vinden jullie dat?
Oftewel, hebben jullie het hier weleens met elkaar over of kan het zijn als jij over 5 jaar denkt: "nu is het echt over" dat jouw vrouw dan de schrik van haar leven krijgt?
Mwoa, je geeft te weinig info om er goed over te kunnen oordelen. (Voor zover een ander dat überhaupt kan natuurlijk)
Maar droomkoppels? Wat is dat? Bestaan die?
Ik denk dat er een hoop mensen zijn die niet in de gaten hebben dat ze niet in een droomkoppel zitten. Dat hebben jullie dan al vast wel helder, of jij dan iig.
Denk je dat er ooit meer in zit? Zijn jullie tevreden met de relatie of kunnen dat worden?
Ik zou het niet doen maar.... even een ander geluid, misschien hebben jullie wél genoeg te vertellen met elkaar als jullie kinderen hebben 
Dan gaat het in ieder geval over de kinderen.
Zijn jullie het wel eens over hóe je een kind op zal gaan voeden? Hebben jullie daar dezelfde gedachtengang over? Als dat ook al anders is dan is dat nog meer voer voor verwijdering, maar als jullie wat dat betreft op een lijn zitten is dat in ieder geval een pré. Maar hou wel in gedachten, dat het ook kan zijn dat je na een jaar of 5 gaat scheiden en hoe zou je het dan gaan invullen (co-ouderschap? weekendregeling, jullie kunnen er in ieder geval vast jullie gedachten over laten gaan) Dat heb je dan voor op veel koppels die voor kinderen gaan en nog helemaal op de roze wolk zitten
