Geen droomkoppel, wel allebei kinderen willen. Ervaringen?
Beste forummers,
Ik heb even getwijfeld of ik over dit gevoelige onderwerp wel een topic zou moeten starten. Jaren geleden heb ik op een ander forum ook weleens gepost, maar de reacties waren toen niet altijd positief. Dat was een leerzame ervaring. Ik zal mijn best doen om genuanceerd en respectvol te zijn. Ik hoop op constructieve reacties en een positieve sfeer.
Wat is het verhaal: Ik woon samen met mijn vriendin, en we zijn nu vijf jaar samen. We willen allebei graag kinderen, zeker ook gezien onze leeftijden (ik ben 35, zij 34). Voor mijn vriendin begint de tijd een beetje te dringen.
Het probleem is dat we geen droomkoppel zijn. Als ik onze relatie een cijfer zou moeten geven, zou het een 6-7 zijn. We zijn dat stel dat in een restaurant vaak zwijgend voor zich uitstaart en in bed klikt het ook niet geweldig.
Toch hebben we veel positieve momenten samen: we kunnen samen lachen, en delen dezelfde levenswaarden en toekomstwensen. Mijn twijfel is echter of ik deze relatie de rest van mijn leven wil volhouden, vooral met de verantwoordelijkheden die kinderen met zich meebrengen. Belangrijk om te vermelden is dat we niet kinderen willen nemen om de relatie te redden, maar omdat we allebei een hele sterke kinderwens hebben.
Ik wil graag kinderen omdat ik het geweldig vind om liefde en waarden door te geven, de wereld door hun ogen te zien, en samen mooie herinneringen te maken. Zeker als ik kijk hoe het bij familie en vrienden gaat voel ik regelmatig een gemis.
Zijn er hier mensen die met een acceptabele (maar niet meer dan dat) relatie toch aan kinderen zijn begonnen? Hoe is dat gegaan?
(Ik zou nog veel verder kunnen uitweiden over waarom de relatie dan niet zo geweldig loopt maar dat komt vast nog wel aan bod)
Wat als jij of zij wel jullie droomman/vrouw tegenkomen? Dan ga je echt die 18+ jaar met de ander meer uitzitten hoor.
Izza schreef op 11-06-2024 om 12:40:
Wat als jij of zij wel jullie droomman/vrouw tegenkomen? Dan ga je echt die 18+ jaar met de ander meer uitzitten hoor.
Bestaat de droomman/vrouw? Ik zie ze maar weinig in mijn directe omgeving.
Tja, wat is een droomkoppel? En levert een 'droomkoppel' nu per definitie de beste ouders op? Ik denk eerlijk gezegd dat dit nogal overschat wordt. Voor een kind is het het belangrijkste dat zijn of haar ouders liefde, rust en stabiliteit kunnen bieden. Een 'mwah'-relatie kan hier evengoed de basis voor zijn dan een spetterende liefdesrelatie.
Zo te horen klink je als een leuke toekomstige vader. Als je vertrouwen hebt dat je vriendin dat ook zou kunnen zijn, dan lijkt me dat echt voldoende. Wat Izza opmerkt vind ik wel een goede trouwens: het moet niet zo zijn dat jullie eigenlijk op zoek zijn naar een droomman/ of vrouw, met het risico dat het kind de dupe wordt van een scheiding. Wat dat betreft zullen jullie voor de tijd dat jullie kind van jullie zorg afhankelijk is genoegen moeten nemen met 'mwah' in jullie eigen relatie.
rutiel schreef op 11-06-2024 om 12:54:
Tja, wat is een droomkoppel? En levert een 'droomkoppel' nu per definitie de beste ouders op? Ik denk eerlijk gezegd dat dit nogal overschat wordt. Voor een kind is het het belangrijkste dat zijn of haar ouders liefde, rust en stabiliteit kunnen bieden. Een 'mwah'-relatie kan hier evengoed de basis voor zijn dan een spetterende liefdesrelatie.
Zo te horen klink je als een leuke toekomstige vader. Als je vertrouwen hebt dat je vriendin dat ook zou kunnen zijn, dan lijkt me dat echt voldoende. Wat Izza opmerkt vind ik wel een goede trouwens: het moet niet zo zijn dat jullie eigenlijk op zoek zijn naar een droomman/ of vrouw, met het risico dat het kind de dupe wordt van een scheiding. Wat dat betreft zullen jullie voor de tijd dat jullie kind van jullie zorg afhankelijk is genoegen moeten nemen met 'mwah' in jullie eigen relatie.
Ik ben vooral op zoek naar een stabiel gezinsleven en regelmaat. Niet zo zeer naar een droompartner ofzo. (Maar ik besef mij natuurlijk ook wel dat als je jezelf echt gaat ergeren aan je partner 18 jaar bij elkaar blijven lang is) Mijn vriendin is wat instabieler en wiebeliger maar wil ook heel graag kinderen.
Pinokkio schreef op 11-06-2024 om 02:50:
Mwoa, je geeft te weinig info om er goed over te kunnen oordelen. (Voor zover een ander dat überhaupt kan natuurlijk)
Maar droomkoppels? Wat is dat? Bestaan die?
Ik denk dat er een hoop mensen zijn die niet in de gaten hebben dat ze niet in een droomkoppel zitten. Dat hebben jullie dan al vast wel helder, of jij dan iig.
Denk je dat er ooit meer in zit? Zijn jullie tevreden met de relatie of kunnen dat worden?
Ach bij mij zit de grootste onvrede op seksueel gebied maar ook dat is geen uniek verhaal als ik hoor hoe het bij vrienden gaat. Ze geeft er niet zoveel om, neemt weinig initiatief en kan ook prima met 1 keer in de maand of minder. Ik vind dat erg magertjes allemaal maar heb me er ook wel min of meer bij neergelegd. Ook omdat ik hoor van vrienden dat het overal zo gaat.
(En oja dames, voor de nuance. Er zijn ook vrouwen die vaker willen dan de man maar dat komt wel minder vaak voor)
En wie weet gaat de sex er op vooruit, zo'n baby komt er niet zomaar, daar moet je wat voor doen. 😀
Ik ben het eens met Rutiel, stellen die blind van verliefdheid een kind op de wereld zetten zijn ook niet altijd levenslang samen. Jullie hebben een stabiele relatie, als ik je verhaal lees, en denken goed na of je een kind op de wereld wilt zetten.
Er zijn meer punten die je niet helemaal bevallen in je relatie, tellen die niet mee bij de beslissing?
Het klinkt heel erg liefdeloos en gelaten allemaal. Ik heb nu al medelijden met het kind dat er niet is en hopelijk ook nooit komt. Wat een foute beslissing zou dat zijn.
Ik vind dit ook wel een recipe for disaster, om heel eerlijk te zijn. Sowieso zou ik zelf liever helemaal geen relatie hebben, dan de relatie die jij beschrijft, TO.
Ik zou mezelf nooit zo tekort doen, op dat vlak. En een eventueel kind ook niet.
Hmmmm. Op zich kun je je inderdaad afvragen of dé droompartner bestaat, die heb ik ook niet. Nooit gedacht ook, maar deze is heel acceptabel en behoorlijk goud waard op sommige punten. We houden het ook al 20 jaar vol met elkaar en het is nog steeds gezellig, ook al kan ik minstens 10 redenen noemen waarom mijn man en ik niet bij elkaar zouden passen.
Maar: ik heb ook geen zware twijfels gehad en onvrede zoals jij die lijkt te hebben. Dat je een paar jaar geleden al met dezelfde vraag zat, zegt denk ik wel genoeg. Lijkt me echt geen goede basis voor een gezin, het klinkt behoorlijk als 'bij gebrek aan beter' en dat jullie niet de knoop doorhakken en uit elkaar gaan. Het klinkt zelfs alsof je niet van je vriendin houdt.... sorry, maar zo lijkt het.
Je kan er alsnog samen maar toch apart van elkaar voor kinderen kiezen en de kinderen in twee huishoudens opvoeden, zoals wel vaker gebeurt, maar dat lijkt me een egoïstische keuze.
Jij hebt je min of meer neergelegd bij een liefdeloze relatie. Vraag is of je je kinderen wil opvoeden in een liefdeloos gezin? Je gaat dit hoe dan ook aan je kinderen meegeven. Ouders die elkaar niets te vertellen hebben, geen liefde voor elkaar voelen/tonen, etc.
Wanneer je langer bij elkaar bent gaan de vonken er vanaf. Logisch dat je elkaar minder te vertellen hebt en je niet meer 3x per dag met elkaar in bed ligt te stoeien. Dit zijn echter wel dingen waar je aan kan werken. Onderneem samen activiteiten; museum, ga skydiven, doe een cursus samen of alleen, lees boeken, theater. Allemaal onderwerpen waar je ook weer over kan praten. Heb een goed gesprek over seks en ga weer moeite voor elkaar doen.
wat is het perfecte stel? Wellicht iets om over na te denken. Perfect bestaat namelijk helemaal niet. Misschien is dit iets wat bij jou op meerdere gebieden speelt? De perfecte baan bestaat ook niet 😀
Bedankt voor alle reacties. De kritiek op het liefdeloze (als dat iets is waar je kritiek op kunt hebben) snap ik wel een beetje. Ik zou de relatie niet als liefdeloos willen bestempelen, er zijn momenten van kwetsbaarheid en intimiteit maar wel te weinig wat mij betreft. Ik kom zelf uit een liefdevol gezin, mijn vriendin helaas niet. 2 ouders die er individueel en samen een puinhoop van gemaakt hebben (gescheiden) en verbitterd in het leven staan. Ook mijn vriendin vindt het daarom heel moeilijk om liefde te geven. Ze is beschadigd en we hebben daar ook wel emotionele gesprekken over.
Of dat iets is wat je zomaar kunt verbeteren weet ik niet. Ik denk niet dat ik zelf een liefdeloos persoon ben. Wel denk ik dat ik ook beschadigd ben door dingen de afgelopen jaren en hier zelf (bij het gevoel soms te weinig geliefd te worden door mijn vriendin) ook in kan verbeteren.
Ik vind een 'verstandshuwelijk' helemaal niet verkeerd maar ik denk niet dat daar bij jullie sprake van is. Jij voelt dat je tekort komt doordat je vriendin emotioneel beschadigd is en je hebt zelf ook wat issues, ik denk niet dat dat een goede basis is
Ik zou eerst samen met een therapeut in gesprek gaan om te kijken hoe je meer verdieping in je relatie kan brengen, om helder te krijgen waar jullie elkaar echt vinden en waar niet en hoe je daarmee om zou kunnen gaan.
Ik denk ook dat je het woord "droomkoppel" niet meer moet gebruiken. Daarmee schep je onrealistische verwachtingen. Marco en Leontien Borsato waren lange tijd een droomkoppel - voor de buitenwereld iig. Is ook mooi geknald.
Verder is een kinderwens naar mijn mening iets dat je heel moeilijk metje verstand kan wegpraten. Daarin snap ik jullie wel.
Relatiesenkids schreef op 12-06-2024 om 12:10:
Bedankt voor alle reacties. De kritiek op het liefdeloze (als dat iets is waar je kritiek op kunt hebben) snap ik wel een beetje. Ik zou de relatie niet als liefdeloos willen bestempelen, er zijn momenten van kwetsbaarheid en intimiteit maar wel te weinig wat mij betreft. Ik kom zelf uit een liefdevol gezin, mijn vriendin helaas niet. 2 ouders die er individueel en samen een puinhoop van gemaakt hebben (gescheiden) en verbitterd in het leven staan. Ook mijn vriendin vindt het daarom heel moeilijk om liefde te geven. Ze is beschadigd en we hebben daar ook wel emotionele gesprekken over.
Of dat iets is wat je zomaar kunt verbeteren weet ik niet. Ik denk niet dat ik zelf een liefdeloos persoon ben. Wel denk ik dat ik ook beschadigd ben door dingen de afgelopen jaren en hier zelf (bij het gevoel soms te weinig geliefd te worden door mijn vriendin) ook in kan verbeteren.
Als jouw vriendin daadwerkelijk beschadigd is en het verkeerde voorbeeld heeft gekregen wil je dat dan ook voor jouw kinderen? Ze heeft jou ook beschadigd en er is weinig liefde en genegenheid. Dit gaat ze zeer waarschijnlijk doorgeven aan haar (jouw!) Kind.
Het allerbelangrijkste wat een kind nodig heeft is liefde! Genegenheid en ouders die beiden emotioneel beschikbaar zijn. Jij kunt dat niet voor haar doen. Of goedmaken wat bij haar ontbreekt. Jii schrijft dat jij zo dolgraag kinderen wilt. Dan wil je toch ook de best mogelijke partner om dat mee te gaan doen? Zonder risico op schade bij de kinderen?
Bolmieke schreef op 12-06-2024 om 14:38:
Ik vind een 'verstandshuwelijk' helemaal niet verkeerd maar ik denk niet dat daar bij jullie sprake van is. Jij voelt dat je tekort komt doordat je vriendin emotioneel beschadigd is en je hebt zelf ook wat issues, ik denk niet dat dat een goede basis is
om aan te kinderen te beginnen
