Geen droomkoppel, wel allebei kinderen willen. Ervaringen?
Beste forummers,
Ik heb even getwijfeld of ik over dit gevoelige onderwerp wel een topic zou moeten starten. Jaren geleden heb ik op een ander forum ook weleens gepost, maar de reacties waren toen niet altijd positief. Dat was een leerzame ervaring. Ik zal mijn best doen om genuanceerd en respectvol te zijn. Ik hoop op constructieve reacties en een positieve sfeer.
Wat is het verhaal: Ik woon samen met mijn vriendin, en we zijn nu vijf jaar samen. We willen allebei graag kinderen, zeker ook gezien onze leeftijden (ik ben 35, zij 34). Voor mijn vriendin begint de tijd een beetje te dringen.
Het probleem is dat we geen droomkoppel zijn. Als ik onze relatie een cijfer zou moeten geven, zou het een 6-7 zijn. We zijn dat stel dat in een restaurant vaak zwijgend voor zich uitstaart en in bed klikt het ook niet geweldig.
Toch hebben we veel positieve momenten samen: we kunnen samen lachen, en delen dezelfde levenswaarden en toekomstwensen. Mijn twijfel is echter of ik deze relatie de rest van mijn leven wil volhouden, vooral met de verantwoordelijkheden die kinderen met zich meebrengen. Belangrijk om te vermelden is dat we niet kinderen willen nemen om de relatie te redden, maar omdat we allebei een hele sterke kinderwens hebben.
Ik wil graag kinderen omdat ik het geweldig vind om liefde en waarden door te geven, de wereld door hun ogen te zien, en samen mooie herinneringen te maken. Zeker als ik kijk hoe het bij familie en vrienden gaat voel ik regelmatig een gemis.
Zijn er hier mensen die met een acceptabele (maar niet meer dan dat) relatie toch aan kinderen zijn begonnen? Hoe is dat gegaan?
(Ik zou nog veel verder kunnen uitweiden over waarom de relatie dan niet zo geweldig loopt maar dat komt vast nog wel aan bod)
Izza schreef op 12-06-2024 om 19:56:
[..]
Als jouw vriendin daadwerkelijk beschadigd is en het verkeerde voorbeeld heeft gekregen wil je dat dan ook voor jouw kinderen? Ze heeft jou ook beschadigd en er is weinig liefde en genegenheid. Dit gaat ze zeer waarschijnlijk doorgeven aan haar (jouw!) Kind.
Het allerbelangrijkste wat een kind nodig heeft is liefde! Genegenheid en ouders die beiden emotioneel beschikbaar zijn. Jij kunt dat niet voor haar doen. Of goedmaken wat bij haar ontbreekt. Jii schrijft dat jij zo dolgraag kinderen wilt. Dan wil je toch ook de best mogelijke partner om dat mee te gaan doen? Zonder risico op schade bij de kinderen?
Ook met een ander is er risico op schade bij de kinderen. Die fantastische andere vrouw kan een postpartum depressie krijgen, of de ouders kunnen elkaar de tent uit gaan vechten of juist niks meer te vertellen hebben. Dus het risico is nooit nul - maar in een relatie als die van TO is het risico wel groter.
Voor mij zou de vraag zijn: is er sprake van liefde tussen TO en partner? Dus geen droomrelatie, maar wel van elkaar houden en graag samen zijn? Dan zou ik therapie voorstellen. Is dat niet zo, en blij je bij elkaar uit angst om niet op tijd iemand anders te vinden om de kinderwens te vervullen, dan zou ik persoonlijk echt aanraden om elkaar vrij te laten.
Bedankt voor jullie reacties. Ik merk dat het me raakt, al vind ik de meeste mensen hier best empathisch. Ik heb zelf therapie voorgesteld aan mijn vriendin en ze staat er voor open. Vind het echt een afschuwelijk proces maar denk dat het nodig is.
Het is echt moeilijk als je zo'n grote wens hebt en tegelijkertijd een botsend gevoel hebt dat het samen misschien ellende op gaat leveren.
Je laatste opmerking vindt ik wel tegen het samen met deze partner krijgen van kinderen pleiten. Het botsende gevoel dat het misschien ellende op gaat leveren...
Als juliie een sterke band hebben, emotioneel stabiel zijn, respect en waardering voor elkaar hebben, normen en waarden delen, dan zou het mogelijk best werken, deze vorm van ouderschap.
Als jullie relatie en communicatie nu niet soepel lopen, dat zal het moeilijk worden denk ik. Het krijgen van een kind kan veel onzekerheid met zich meebrengen. Alles verandert, je kunt grote zorgen krijgen als er onverhoopt iets met het kindje niet goed zou zijn. Veel ouderparen vinden het moeilijk om als team te opereren. Als de relatie niet als niet goed was is het nog veel moeilijker lijkt me.
Relatiesenkids schreef op 15-06-2024 om 21:42:
Bedankt voor jullie reacties. Ik merk dat het me raakt, al vind ik de meeste mensen hier best empathisch. Ik heb zelf therapie voorgesteld aan mijn vriendin en ze staat er voor open. Vind het echt een afschuwelijk proces maar denk dat het nodig is.
Het is echt moeilijk als je zo'n grote wens hebt en tegelijkertijd een botsend gevoel hebt dat het samen misschien ellende op gaat leveren.
Als jij zo'n grote wens hebt dan wil jij ook de best mogelijke vader zijn toch? En gun je jouw kinderen een goed leven? Kinderen krijgen is zoveel meer dan alleen ze krijgen en eten geven of leuk spelen. Het is een levenslange verbinding die je aangaat. Een verantwoordelijkheid. En opvoeden is zwaar. Juist sls ze ouder worden en het verzorgen eraf gaat. Jullie komen individueel en als stel onder druk te staan en moeten continu keuzes maken. En daar komen ook tegenstellingen en conflicten uit. Gun jouw kind de best mogelijke ouders.
Een kind krijgen kan (bijna) iedereen. Een goede ouder zijn helaas niet....
Relatiesenkids schreef op 15-06-2024 om 21:42:
Bedankt voor jullie reacties. Ik merk dat het me raakt, al vind ik de meeste mensen hier best empathisch. Ik heb zelf therapie voorgesteld aan mijn vriendin en ze staat er voor open. Vind het echt een afschuwelijk proces maar denk dat het nodig is.
Het is echt moeilijk als je zo'n grote wens hebt en tegelijkertijd een botsend gevoel hebt dat het samen misschien ellende op gaat leveren.
Hmmm. Hoe erg zou je het vinden als je relatie uitgaat als er eenmaal kinderen zijn? Blijven jullie momenteel misschien alleen bij elkaar omdat je in de ander -heel bot gezegd- een potentieel voortplantingsmiddel zien?
Ook belangrijk om in het achterhoofd te houden denk ik.
Waarom hebben jullie (nog) een relatie?
En is het dan niet beter om uit elkaar en mogelijk vanuit een vriendschapsband een kind te krijgen? Dus dat je vriendin als alleenstaande moeder en jij als co-ouder het kind gaan opvoeden?
Dan zit het kind niet een een liefdeloze gezinssituatie en wordt niet geconfronteerd met een mogelijke breuk en ben je alletwee ook vrij om een andere (liefdevolle) relatie aan te gaan.
