Echtgenoot 41j verliefd op collega 25j

Geen advies

'We zijn nu 1x naar een relatietherapeut geweest en die zei dat als hij met ons gezin verder wil dat hij dan vandaag hetgene wat hij heeft met collega moet verbreken en eventueel op zoek moet naar ander werk.'Had de relatietherapeute geen advies voor jou?

Tsjor

Sterker worden

Hey Tsjor

Bedankt voor je reactie.
Ja hoor de relatietherapeute zei dat ik moest proberen om sterker te worden en zelfstandiger. Dat ik niet zo op mijn man moet steunen dat ik hem hierdoor verstikt.
En ik weet maar al te goed dat dit klopt maar ik weet niet hoe hier aan te beginnen!
Ik heb zo goed als geen zelfvertrouwen en mijn zelfbeeld ligt onder het vriespunt.
Ik heb ook GEEN vriendinnen of dergelijke ( die heb ik door de jaren heen allemaal van me afgeduwd)
Sterker worden hoe doe je dat?
Positiever zijn hoe doe je dat?

Werken aan mezelf

Ik sta onder begeleiding van mijn huisarts waar ik op dit moment om de 2 weken een gesprek mee heb.
Verder heb ik ook maandelijks een afspraak bij mijn psychiater. Neem Cymbalta en Trazolan.
Ik werk normaal als zorgkundige in een WZC ( halftijds) maar ben nu wel sinds midden april op ziekte.
Mijn man zegt dat ik hem eerder aan mezelf ga kwijtspelen dan aan haar.
Ik ben echt volop bezig om aan mezelf te werken
( ik ga zelf met openbaar vervoer naar winkel en dokter en dergelijke en ik probeer zorg voor mezelf te dragen ( klinkt belachelijk maar voor mij zijn dit echt enorme stappen!)en om te laten merken dat ik wil en kan veranderen maar dit kost jammer genoeg tijd en ik weet niet of hij het nog gaat kunnen opbrengen om me veel tijd te geven.
Hij lijkt zelf in een depressie ( midlife?) Te zitten. Ik herken jammer genoeg de symptomen.

Wendy78

Knap van je dat je al zn goede stappen ondernomen hebt.

Ik kan me inleven in je situatie ( draadje ontrouw)
Enige wat ik je wil zeggen is je bent al goed op weg, blijf dat doen.
En breid het steeds een stapje verder uit.

Je bent te afhankelijk van hem. Een soort van loskomen is noodzakelijk wat tsjor ook zegt.
Hij mag in gaan zien dat HIJ straks aan jou een hele fijne vrouw kwijt is geraakt.
Maak een gouden mandje voor jezelf en dan kun je nog zien of hij daarin verder wil.

Jij moet je hele leven met jezelf doen en niet met hem. Als hij wil gaan zal hij zien wat hij kwijt is.
Zeg deze teksten maar eens hard op tegen jezelf. Dat helpt mij. En ga veel de buitenlucht in. Dat geeft je een heldere frisse blik xxx veel sterkte

Wendy

Ten eerste sterkte.

Ik zit een beetje met het oordeel van de therapeute. Jullie zijn daar één keer geweest en tijdens dit gesprek heeft ze vastgesteld dat jij je te afhankelijk opstelt en dit het gedrag van je man verklaarbaar maakt? Zo ja, dan vind ik dat nogal wat. Ik vind zoenen met een collega nóóit de schuld van de partner. Natuurlijk kan het zo zijn dat een relatie rammelt, maar dan nog is de éérste stap om dat met elkaar te bespreken en te kijken of er a te leven is met hoe jullie met elkaar omgaan, of b of er dan toch andere stappen genomen moeten worden.

Ook al is zoenen nog lang geen relatie, zou voor mij dat zoenen een barst in mijn vertrouwen veroorzaken. Verliefde gevoelens kan ik me voorstellen. Soms gebeurt dat, maar dan is het aan jezelf om dat de kop in te drukken of er iets mee te doen. Verliefd worden is ook niet automatisch een signaal dat de vaste relatie niet goed is. Maar het is wel iets wat je in de gaten moet houden. Dat is de verantwoordelijkheid van de verliefde partner en in mijn beleving nogmaals nóóit van de andere partner. Ook al zat je die inmiddels verliefde partner nog zo op de huid.

Je geeft aan dat je zelfbeeld niet bepaald positief is. Je hebt geen zelfvertrouwen, je duwde je vriendinnen weg, je bent niet positief genoeg. Hoe is dit negatieve zelfbeeld ontstaan? Wat is de rol van je partner hierbij? Steunt hij je, neemt hij je van alles kwalijk? Is hij een mede-oorzaak van het verliezen van vriendschappen?

Jee Kaaskopje

Wat vul je veel in, is iig tussen de regels door te lezen.
Ts geeft al aan dat haar partner er voor haar was altijd, waarom torn je daaraan?

En net als dat iemand niet verantwoordelijk is voor vreemdgaan van de ander is iemand ook niet verantwoordelijk voor de problematiek van de ander.

Maar

Ik snap dan toch wel het verliefd worden van de partner in deze.
Ts, geen tips, sterkte!

Bedankt

Dank jullie wel voor de reacties!

Ik ben idd veeel te afhankelijk van hem!
Hij heeft me steeds proberen te beschermen en heeft alles voor mij proberen regelen.Waar ik dankbaar voor ben. Maar idd door dit voor me te laten doen heb ik nooit geleerd om voor mezelf op te komen of op eigen benen te staan. Wij zijn 23j samen waarvan 17j getrouwd.
Maar dat loskomen is niet simpel en gaat me veel energie en tijd kosten.
Ik moet idd zelf inzien dat ik er best wel mag zijn en dat hij wel wat gaat kwijtspelen als hij zou weggaan!
Maar hoe leer je dit?
Ik vind van mezelf dat ik al grote stappen in de juiste richting heb gezet maar heb hier jammer genoeg bevestiging voor nodig en die krijg ik niet op dit moment.

Voor mij is het vertrouwen ook gebroken na zijn opbiechten van de kus en de verliefdheid.
Zeker omdat hij het ook (nog) niet wil opgeven.

Mijn negatieve zelfbeeld heb ik al van jongsaf
Vroeger gepest geweest op school omdat ik niet van de magerste ben en weinig positief kon doen in de ogen van mijn moeder.
Mijn man heeft me altijd gesteund en me proberen te laten inzien dat ik wel ok ben. Maar na een tijdje stop je daar mee omdat hij toch niet doordrong tot mij.

Waarom

Waarom leg jij een link tussen jouw negatieve zelfbeeld en het vreemdgaan van je partner? Niet doen hoor!
Ik vind je ontzettend dapper en stoer. Maar doe jezelf niet tekort door te denken dat jij iets wel/niet hebt gedaan of iets wel/niet bent - en dat dit voor hem een legitieme reden is om te zoenen met een ander dan je eigen partner.

Ik denk dat je partner nodig met zichzelf aan de slag moet om erachter te komen waarom hij al toekomstplannen maakt met een andere vrouw terwijl hij een gezin heeft. Samen kunnen jullie proberen het vertrouwen te verbeteren en de communicatie. Blijkbaar dacht en voelde hij vanalles, en jij wist van niets.

Sneu

Ik vind het voor de man wel zielig. Altijd de kar hebben moeten trekken en dan vindt hij steun bij iemand, krijgt hij een bak pek en veren over zich heen. Zoals ik het lees is Wendy al veel eerder uitgecheckt uit het huwelijk, maar omdat hij nu toevallig gezoend heeft is hij de slechterik.

Klopt

Hij had zijn gevoelens voor mij al een tijdje afgesloten ( idd zonder er met mij over te praten)
En stond op het punt om me te vertellen dat hij wegging van me. Maar door mijn reactie op zijn verhaal is hij gebleven.
Hij zegt maar een aantal weken met haar te hebben gechat en zo hebben ze mekaars hoofd gek gemaakt.
Ze hebben toen zelfs al over kinderen en dergelijke gesproken!
Hij is nu bang om dat allemaal op te geven omdat hij denkt dat ik terug ga hervallen in mijn 'oude gewoonte en me ga afsluiten voor hem.

Ik denk idd wel dat ik iets niet heb gedaan! Hem laten voelen dat ik hem graag zie en dat hij belangrijk is en er mag zijn.
Ik vond het maar vanzelfsprekend dat hij hier was voor mij en ons gezin en dat is niet ok!

Hij dacht idd dat ik geen gevoelens voor hem had maar hij heeft me dit nooit gevraagd. Hij veronderstelde dit.

Ik heb hem altijd verstikt door hem bij mij te willen houden waardoor hij nooit of zeer weinig iets voor zichzelf heeft kunnen doen.
Ik ben dus in mijn ogen geen onschuldig slachtoffer.

Gaat niet over schuld

Het gaat niet over schuld of niet. Het is wel belangrijk dat je je eigen leven kunt dragen.

'Ik vind van mezelf dat ik al grote stappen in de juiste richting heb gezet maar heb hier jammer genoeg bevestiging voor nodig en die krijg ik niet op dit moment.' doe het zonder bevestiging van anderen, maar kijk naar jezelf. Schrijf elke avond op: wat ging er goed vandaag. Schrijf ook op welke stap je nog zou willen zetten. Houd dat een tijdje vol en kijk dan na enige tijd hoe je ervoor staat.

Denk je dat je je leven kunt opbouwen met de depressie of met de negatieve ervaringen uit je jeugd? Of denk je dat dat je altijd zal belemmeren? Wil je dat het je leven zo bepaalt?

Je zult zelf je eigen ruimte moeten innemen en dat betekent ook dat je niet meer op hem moet leunen. Geef hem de ruimte om zijn eigen dingen te doen, ook al loop je het risico dat je daardoor uit elkaar groeit. Geef jezelf ook die ruimte. Elke stap die je zet is belangrijk. Of de relatie nu stand houdt of niet. en wellicht ontdek je dingen die jullie samen leuk vinden. Maar ga niet wachten tot het initiatief van hem komt.

Bespreek wel met hem welke weg jullie nu gaan bewandelen, dus hoe je de eenheid uit elkaar gaat halen tot een twee-eenheid. Ik zou hier met hem over praten: 'Hij is nu bang om dat allemaal op te geven omdat hij denkt dat ik terug ga hervallen in mijn 'oude gewoonte en me ga afsluiten voor hem.' Hij moet niet bij je blijven uit angst voor wat jij gaat doen. Jij gaat voor jezelf zorgen.

Tsjor

Fijn Wendy

Goed dat je je eigen aandeel onder ogen ziet en dat je probeert om daar wat aan te doen. Zoals tsjor al schreef is dat in de eerste plaats goed voor jou en het zou in de tweede plaats de redding van je huwelijk kunnen zijn, al zijn daar geen garanties voor.
Ik wens je veel sterkte toe.

Wendy

Al doe jij nog zo je best hem" bij je te houden "
Je moet je afvragen wil je dat straks nog wel?

Hij is verliefd op een ander. Dat ligt niet aan jou. Zie je zelf eens niet als "zwak " of het komt door mij
Je bent iemand, HIJ had met je moeten praten. Zoals vele partners.
Nee ze kiezen een "gemakkelijke weg " zeggen niets. Liegen en dat mag gewoon allemaal omdat jij het moeilijk hebt?
Ben een vent en ben eerlijk zei ik tegen de mijne, maar liegen is gemakkelijker blijkbaar.

Zorg eens goed voor jezelf. Net wat hier door andere benoemt is. En haal jezelf omhoog.

Mijn moeder vond mij ook nooit iets waard. Ik heb 9mnd hulp gezocht. Des te meer zie ik nu juist wat ik wel kan en waard ben. Ga daarmee door.
En geen oh het kwam door mij. Hij was zo zielig. Want jij zat in de put. Kom op. Voor en tegen spoed. Dat staat los van verliefdheid. Onthoudt dat.

In voor en tegen spoed

Jaja.
Kom op zeg, dat houdt de meest fantastische relatie niet vol: jarenlange depressies, afsluiten en niets samen willen doen. Hoe zou je dat moeten trekken?
En de meeste mensen hebben helemaal geen fantastische relatie maar een heel gewone, gemiddelde. En dat is onder de meeste omstandigheden goed genoeg.
We zijn immers doorgaans verre van perfect.

Zie het als De Grote Kans.
Je bent wakker geschud, dat is geweldig.
Misschien red je er je relatie met je partner niet mee, maar misschien kun je iig een begin maken met het redden van de relatie met jezelf.

Bedankt

Bedankt iedereen voor de uitgebreide reacties.
Ik neem de tijd om ze allemaal te laten doordringen.

Mijn man wil het dag per dag bekijken hoe het loopt, maar voor mij is die constante onzekerheid verschrikkelijk.

Ik probeer positief te zijn en niet te oordelen, maar de vele vragen branden op mijn lippen.
Ik voel wel dat als ik positief ben en niet huil of dergelijke dat hij me meer ziet en me al eens spontaan aanraakt en dat doet verdomd deugd!

Succes

Onzekertje “Mijn man wil het per dag bekijken hoe het loopt, maar voor mij is die constante onzekerheid verschrikkelijk.”
Zoals je dit opschrijft is het alsof jouw onzekerheid volledig wordt veroorzaakt door de besluiteloosheid van jouw man. Als of je elke dag weer op een rapportcijfer moet wachten om nog een dag mee te mogen.
Dat is natuurlijk niet de werkelijkheid.
Haal zijn onzekerheid los van die van jou.

Wat jou betreft: ook als je man je morgen opnieuw de eeuwige liefde verklaart, zul je toch nog een periode onzeker zijn. Dat is logisch. Wat er gebeurd is heb je niet echt zien aankomen. Het kwam uit een onverwachte hoek. Dat maakt altijd onzeker.
Geef jezelf de tijd om je eigen zekerheden opnieuw op te bouwen.

Wat hem betreft: zijn onzekerheid over jullie relatie duurt al veel langer. Hij heeft al vaker gewacht op verbetering bij jou. Fijn dat je zelf al verbetering opmerkt. Haal daar vooral ook uit dat hij niet van jou het perfecte verwacht. Goed is beslist genoeg.

Gesprek

Gisteren hebben we ( op mijn vraag) een gesprek gehad over hoe de zaken er op dit moment voor staan.

Hij zegt dat hij me nog heeel graag ziet en dat er sommige momenten zijn waarop hij zelfs een klein beetje verliefdheid voelt voor mij ( maar dat deze momenten steeds terug gaan en komen. Ze zijn niet blijvend)
Hij ziet dat ik moeite doe en is trots op me.

Zijn gevoelens voor haar zijn er nog steeds.
Hij zegt ze voor zichzelf mss al een mini beetje te hebben kunnen terug dringen, maar naar haar toe is hij nog niet sterk genoeg om te zeggen dat hij 100 procent voor zijn gezin kiest.
Zij zou ook blijven contact zoeken en er zelfs openlijk met collega's over praten terwijl hij stukken opvangt van dit gesprek.
Hij ziet hier op dit moment niets verkeerd in...

Hij blijft piekeren over het feit dat hij die gevoelens voor haar niet kan loslaten en voelt zich tegenover mij hierover heel schuldig ( hij weende toen hij dit zei)

Is er iets dat ik op dit moment kan doen buiten aan mezelf en mijn zelfstandigheid blijven werken?

Denk niet dat jij daar iets aan kan doen nee

Dit stuk ligt echt bij hem. Hij zal die collega duidelijk moeten maken dat hij geen contact wil. Het lijkt mij vrijwel onmogelijk voor hem om die gevoelens kwijt te raken als hij haar nog zo vaak ziet. Hier lukte dat man ook alleen maar omdat hij echt alle contact verbroken heeft. Hij zag haar ivm zijn hobby, dat heeft hij stopgezet. Gelukkig woont ze ook niet in de buurt. Dat was, volgens man, de enige manier. En dan nog duurt het gewoon een tijd, dat moet echt slijten.
Elkaar niet meer zien is natuurlijk een stuk lastiger als ze samen werken. Dus als je man jullie relatie echt een kans wil geven moet hij op zoek naar een andere baan. Of haar vragen te verkassen.

Sorry, ik kan er niks anders van maken.
Vind wel dat je hartstikke goed bezig bent, hou dat vol!

Een rij van problemen

"Is er iets dat ik op dit moment kan doen buiten aan mezelf en mijn zelfstandigheid blijven werken?"
Wat je vooral kunt en moet doen is je realiseren dat er een rij van problemen is met allemaal een eigen oplossing. Jij kunt niet iets doen dat haar gedrag beïnvloedt bijvoorbeeld.

Voor hem is 100% voor zijn gezin kiezen mogelijk niet dezelfde beslissing als haar helemaal afwijzen.

Daar kun je ook niet zomaar wat aan doen.
Behalve dan jezelf de vraag stellen wat voor jou de consequenties zouden zijn. Zet voor jezelf op een schaal van -10 (wil ik absoluut niet) via 0 (neutraal) tot 10 (wil ik het allerliefst) wat je ervan zou vinden als hij besluit voortaan bij haar te blijven. Daaronder wat je zou vinden als jij hem nog 6 maanden zou moeten delen? En hoe zit dat met 2 maanden? Als hij haar direct aan de kant zet?

Ga met regelmaat (wekelijks op dezelfde dag bijvoorbeeld) bij jezelf na hoe je over die vragen denkt. Het geeft je inzicht in hoe urgent je wat precies zou willen en wat het meest ondragelijk voor je is.

Nadrukkelijk staat de mogelijkheid open dat je/jullie liever (nog een periode) bij elkaar blijven als man en vrouw en ouders van de kinderen terwijl ieder van jullie buiten dat kerngezin ook een ander leven heeft. De traditionele wegen van alles of niets zijn niet per se de beste.

Als je hem niet (meer) wilt delen en klaar bent om de mogelijke consequentie daarvan te aanvaarden, scheiden, dan moet je dat wel duidelijk aangeven. En dan draaien de rollen zich mogelijk om, want als je eenmaal die route hebt genomen, dan keert dat zich niet meer zomaar om, wat je man ook zal proberen.

Geef jezelf de tijd om met die gedachten te rijpen.
Eigenlijk zitten je man en jij in hetzelfde schuitje wat dat betreft. Je kunt het naast elkaar doen en elkaar over de vorderingen informeren. Het is ondertussen toch een eenzaam proces dat je alleen zult moeten volbrengen.

Geef hem de tijd

Ik heb soortgelijke situatie meegemaakt en probeer me nu te bedenken wat ik anders zou doen met het gene dat ik nu weet. Alhoewel ik denk dat mijn man destijds al meer afstand genomen had en het meer iets was van trekken aan een dood paard. Hij heeft later bijvoorbeeld gezegd dat de hele relatietherapie fake was. Ik heb hem destijds voor het blok gezet zij of ik. hij koos voor mij maar weigerde zijn baan op te zeggen en koos uiteindelijk, maanden later, toch voor haar, en die klap kwam keihard aan.
Onze relatie was stuk maar de relatie met die veel jongere collega ging na een tijd ook stuk. Naar wat ik er van begrepen heb wilde zij graag kinderen en daar had hij geen zin meer in.
Ik denk dat ik hem niet meer zo voor het blok zou zetten, me afwachtender op zou stellen en kijken waar hij mee komt, als je dat tenminste vol kan houden. Vervolgens zou ik als hij met mij verder zou willen min of meer als eis stellen dat hij zo snel mogelijk een andere baan moet zoeken en alle contact moet verbreken, hij moet er maar wat voor doen. Wat ik ook niet (nooit!) meer zou doen is me zelf te veel uitsloven om de perfecte partner uit te hangen. Werk wel aan jezelf, probeer steving in je schoenen te staan maar blijf jezelf. En, als laatste, realiseer je dat als hij met jou verder wil het nog allemaal heel erg breekbaar is. Sterkte!

Geduld

Bedankt om jullie visie en tips met me te delen over de situatie.

Ik denk dat ik idd op dit moment geduld zal moeten hebben en hem zéker niet onder druk zetten.
Hij moet dit voor zichzelf uitmaken, want anders gaat dit sowieso fout aflopen later.
Ik probeer ondertussen om op mijn eigen tempo aan mezelf te werken, want ook als ik alles te snel wil laten vorderen ga ik hier achteraf voor moeten boeten.

Aanvulling op narcis

‘Werk aan jezelf...maar blijf jezelf’. En doe dat voor jezelf, dat is je winst.
Doe het dus niet zo zeer voor hem.
Als hij voor zijn gezin kiest, zal hij ook moeten wennen aan een partner die anders in het leven is gaan staan, als gevolg van het werken aan haarzelf.

ik kijk

hier echt anders tegen aan. Wat mij betreft klink je veel te onderdanig; 'hij ziet dat ik mijn best doe' HIJ moet potverdorie zijn best doen, hij is degene die vreemd is gegaan en JIJ zou je af moeten vragen of je met hem verder wil. Ik maak me plaatsvervangend boos. Natuurlijk heb jij ook fouten gemaakt in de relatie, maar hij heeft de keus gemaakt om hierover niet te communiceren met jou maar in plaats daarvan energie te steken in een andere relatie voor erbij.

En dat hele gepraat van hem niet onder druk zetten/…. Feit dat hij het allemaal niet zeker weet zou mij een boost geven om hem de laan ut te sturen. Is hij nou helemaal bedonderd!

Vruchteloos

Juf Ank het heeft erg weinig zin om dit soort kwesties als een niet nagekomen contract te benaderen. Zo werkt de liefde niet.
Nee, hij is niet meer verantwoordelijk of verplicht om iets te doen dan zij. En nee, hij had niet moeten communiceren. Of eigenlijk zou je, als je toch een lijst van verwijten wil, kunnen stellen dat zij had moeten begrijpen...
Maar dat is allemaal zinloos.
Dat blijkt ook wel uit je afsluitende zinnen. Hij moet de laan uit, ontslagen worden zeg maar, alsof dat de verhoudingen zijn binnen een huwelijk.
Niet natuurlijk. En erg destructief.

TS moet zichzelf hervinden en goed bedenken wat ze werkelijk wil.
Het is best mogelijk dat ze van hem los komt. Eigenlijk helemaal niet meer verder wil. Maar ze kan ook zonder boosheid, woede en “de laan uit sturen” tot die conclusie komen. Dat is beter voor de kinderen ook.

De actie van de vriendin

Een vrouw die op haar werk met collega’s over hun relatie praat, terwijl hij niet vrijgezel is, komt ergens over als een vrouw die ook niet helemaal zeker van zichzelf is. Het komt bij mij over alsof ze hem zo over een lijn wilt trekken.
Ik denk dat de kinderen een cruciale rol gaan spelen in zijn beslissing. Niet erg fijn om dat te lezen, maar als Onzekertje minder onzeker voor de dag weet te komen en haar man zich gaat realiseren wat hij op punt staat in de prullenbak te gooien, is het nog niet zo klaar als een klontje waar deze crisis naar toe gaat.

Als hij besluit voor zijn gezin te gaan zodat hij de vriendin geen toekomst kan bieden, hoeft hij niet eens van baan te veranderen als de vriendin hem niet meer wenst te zien.
Het zal wel even pijnlijk voor hem worden daar de vriendin op het werk collega op de hoogte heeft gebracht.

Ik zit er even helemaal doorheen

De laatste dagen waren prachtig! Zijn donderdag samen naar graspop geweest. Hij heeft daar tegen me gezegd dat hij van me houdt en trots op me is met ALLES wat ik doe.
Sex is perfect en we willen bij elkaar zijn.

Gisteren voelde het echter niet ok.
Ik vroeg of er iets was en hij zei dat hij haar moet meenemen op verplaatsing voor werk want dat ze er anders niet geraakt.
Ik heb hem gezegd dat ik dat absoluut niet wil en dat hij dat tegen baas moet zeggen dat er een andere oplossing gezocht moet worden.
Hij kan dat niet zegt hij.

Hij heeft haar 20 juni blijkbaar gezegd dat hij voor zijn gezin kiest. Zij heeft gezegd dat ze dat niet geloofd en hij heeft dat met zijn lichaamstaal bevestigd.
Hij heeft hier niets van tegen mij gezegd.
Om me niet te kwetsen. Terwijl ik alle dagen smeek om eerlijk tegen mij te zijn.

De situatie is nu 50/50 en hij vraagt nog tijd. Zijn nu 3 maanden verder.
Ik ben blijven aangeven dat ik wil dat hij een keuze maakt.

Vanochtend zei hij me dat hij vannacht al een stuk van ons heeft afgesloten door de druk die ik gisteren op hem heb gelegd.

Ik aan de andere kant heb vannacht beseft dat ik nog niet klaar ben met vechten voor mijn gezin en dat ik er alles wil aan doen om dit te proberen lukken.

Hij weet niet of hij nog de kracht heeft om te vechten. En zegt op te zijn.

Wat nu??

slachtoffer

"Vanochtend zei hij me dat hij vannacht al een stuk van ons heeft afgesloten door de druk die ik gisteren op hem heb gelegd."

Laat je niet in de hoek drukken he. Wat jij vraagt is toch niet zo gek? Hij zet je als dader weg, klassiek geval.
Maar laat de teugels inderdaad wat vieren, want druk ervaren is niet wat ze willen. Het moet uiteindelijk zijn keuze zijn volledig voor jou te kiezen en niet eentje uit medelijden of om 'van het gezeur af te zijn'. Je wilt toch het gevoel overhouden dat hij 100% achter jou en zijn keuze bij je te blijven staat.
Je kunt natuurlijk wel aangeven in een constructief gesprek dat het je verwart dat hij allerlei liefdesverklaringen aan je doet en met je vrijt en tegelijkertijd alle opties nog open wil houden.

Jij hebt ook een keuze, jij bent niet zijn optie. Je bent zijn vrouw, zijn eerste prioriteit lijkt me.

"Om me niet te kwetsen. Terwijl ik alle dagen smeek om eerlijk tegen mij te zijn."
Niet smeken zeg, duidelijk zijn in wat jij wilt. Als je aan zijn been gaat hangen geef je hem alle macht net zo lang te schipperen en jou als keuzemogelijkheid die toch wel braaf wacht te beschouwen.

"Hij weet niet of hij nog de kracht heeft om te vechten. En zegt op te zijn."
Ik kan niet zoveel met dit soort teksten. Het zijn teksten van iemand die het probleem van zich aan het afschuiven is, te zwak is om eerlijk te zijn tegen je.

Werk aan jezelf, focus op jezelf. Het enige waar je invloed op hebt is jezelf. Uitstralen dat je hem helemaal niet nodig hebt is veel aantrekkelijker dan hem smeken te blijven.

Bedankt voor je reactie!

Wat je schrijft klopt en zou ik ook als advies geven aan anderen!
Waarom kan ik dat dan niet voor mezelf?