Controle in huwelijk werkt verstikkend?
Goedemorgen iedereen,
We zitten al een poos in een huwelijksdip, zijn 15 jaren samen en 2 kindjes. Tot voort kort kwamen we niet echt verder wat nou het issue was. Mijn man zit enorm op de wip, en neigt naar een scheiding. Hij kon niet goed aangeven waarom, hoe of wat. Nu wordt het langzaam wat specifieker. Hij heeft het gevoel dat ik hem tegen hou, of hem een bepaalde kant op stuur. Ik herken dat gevoel niet bij mij, ik doe alles met alle goede bedoelingen, wil hem bij staan, hem helpen, hem steunen en heb niet het gevoel dat ik hem wil beïnvloeden omdat dat wat ik denk goed is.Maar blijkbaar komt mijn goedwillendheid anders over. Dus voor beide partijen werk aan de winkel.
Ik ben gaan reflecteren, veel gaan lezen etcetera. En ik merk dat ik wel graag de controle hou, en ik vermoed dat mijn controledwang (om het zo maar even te noemen) verergerd is door de huwelijksdip en de scheiding die dichtbij lijkt te komen. Ik heb gelezen dat controle verstikkend kan werken in een relatie. Ik vraag me af of mijn controle wellicht ‘teveel’ is voor hem, of het verkeerd binnenkomt, of het hem benauwd en in een hokje drukt. Want dit is absoluut niet mijn bedoeling!! Ik wil een fijne, eerlijke en liefdevolle relatie.
Ik vind het moeilijk om uit te leggen hoe mijn controle zich uit. Maar ik ga mijn best doen zodat ik hopelijk van jullie tips krijg. Ik heb niet een heel positief zelfbeeld, ik ben onzeker om alleen in het leven te staan of onzeker/angstig om hem kwijt te raken.
We werken allebei, kinderen gaan naar school, worden heel veel geleefd door de verplichtingen en de sport. Herkenbaar vast voor andere ouders.
Eigenlijk elke werkdag appen we wel, soms kort en soms wat langer. Over hoe het gaat, rustig of druk op het werk, waar we mee bezig zijn, of als we naar huis komen. Ik merk dat ik dit ook heel erg prettig vind, even een contactmomentje overdag, even een bericht als hij naar huis komt zodat ik weet hoe laat we kunnen eten. Dus er zit wel interesse en liefde achter, en het thuiskomen vanuit praktisch oogpunt. Maar ook vind ik het fijn om te weten dat hij onderweg is, stel dat er iets gebeurd…
Ik heb een eigen mening, maar vind zelf dat ik niet de regel doorvoer ‘mijn mening is altijd de waarheid, of het juiste’. Het is mijn mening, en als hij een andere mening heeft is dat prima. Dus hij hoeft absoluut niet mijn mening op te volgen.
Ik ben wat meer een huismus, sinds kort sport ik weer dus ben ik 2 keer per week weg. Heb weinig vriendinnen, en zeker niet de behoefte om wekelijks af te spreken.
Mijn man is vaker weg door sport en hobby’s, en heeft ook de behoefte om zijn vrienden vaker te zien. Prima. Mits hij niet hele weekenden weg is. Daar pas ik voor om er elk weekend alleen voor te staan met de kinderen. Ik mag graag met ons gezin samen zijn, dingen doen, maar ook graag samen op de bank hangen. Als hij een idee oppert om te gaan doen, ben ik een type wat het leuk vind en dat wil stimuleren dus meteen gaat zoeken/mee denken. Als hij ’s avonds langer wil blijven zitten terwijl ik naar bed wil dan vind ik dat niet altijd leuk. En dat kan ik ook wel laten merken door bijv teleurgesteld te reageren. Of te vragen of hij niet boven in bed tv kan gaan kijken.
Ik vraag me dus nu eigenlijk af of het zo zou kunnen zijn dat mijn controle verstikkend werkt voor mijn partner, waar we ons beiden niet bewust van zijn. Het komt blijkbaar al anders over bij hem, dan dat ik bedoel.. hoe ga ik daarmee om?
Maar ik wil ook mijn controle wat verminderen.. maar hoe? Ik ben benieuwd of het ons wat gaat opleveren als ik mijn controle wat kan minderen.
Hoe laat ik hem vanuit liefde en vertrouwen los zodat we wellicht onze relatie kunnen versterken.
Ik hoor heel graag tips, groot en klein alles is welkom en ben ik zeer dankbaar voor.
Wat kan ik doen, of juist niet doen, hoe neem ik op een juiste manier afstand, zonder dat hij mij afstandelijk vindt. Maar gewoon afstand nemen op een liefdevolle manier. Hem de ruimte geven en laten voelen.
Jonagold schreef op 31-01-2024 om 17:11:
Man en ik hebben ook regelmatig contact gedurende de dag. Niet verplicht, maar gewoon, omdat we belangstelling hebben voor elkaar en soms dingen willen delen. Thuis met hond en kinderen verdwijnen dingen vaak weer naar de achtergrond…
We doen veel apart, maar zeker ook heel veel samen. Man heeft meer alleen-tijd nodig, die gun ik hem van harte. Maar ik vind het ook stukken gezelliger om samen naar bed te gaan, lekker tegen elkaar aan kruipen. Maar zit hij nog eens muziek te maken of een programma te kijken, helemaal prima. Maar dat moet echt niet elke avond zo zijn hoor. We gaan regelmatig apart wat doen, sporten bijvoorbeeld, maar we spreken ook af met eigen vrienden en ik heb vrijwilligerswerk waarvoor ik regelmatig ‘s avonds en in het weekend op pad ben. Maar ik zou het toch echt niet fijn vinden als man elk weekend een avond de hort op was. En hij mag zeker wel een keer een weekend weg met een vriend(in), maar 3 keer per jaar wordt toch wat gortig, ik wil zelf ook wel een keer een weekend samen weg.
TO, ik raad jullie aan om samen het boek Houd me vast van Sue Johnson te lezen. Zij laat haarfijn zien hoe onuitgesproken verwachtingen en manier van communiceren je relatie dwars kunnen zitten. Vaak ben je je zelf niet eens bewust van die verwachtingen en manier van communiceren. Echt, verdiep je daar eens in (hoort bij een therapievorm die EFT heet, Emotionally Focused Therapy. Eventueel kun je samen met je man die therapie ook nog volgen, maar het boek is echt een heel goede start, ook zonder therapeut).
Ik snap dat " mag" niet zo goed, moet man dan toestemming hebben? Kijk dat je dingen in overleg doet; logisch! Maar in overleg is m.i. niet perse wat de ander wil. Er zitten ongeveer 52 weekenden in een jaar, dan is 3 weekenden toch niet zoveel. Dan blijven er toch nog genoeg weekenden over om samen weg te gaan. Of bedoel je het meer vanuit financieel oogpunt?
Gingergirl schreef op 31-01-2024 om 17:21:
[..]
Ik snap dat " mag" niet zo goed, moet man dan toestemming hebben? Kijk dat je dingen in overleg doet; logisch! Maar in overleg is m.i. niet perse wat de ander wil. Er zitten ongeveer 52 weekenden in een jaar, dan is 3 weekenden toch niet zoveel. Dan blijven er toch nog genoeg weekenden over om samen weg te gaan. Of bedoel je het meer vanuit financieel oogpunt?
Nou moet iedereen zelf weten hoe hij of zij het huwelijk vorm geeft, en daarnaast: je kunt dat mogen expres verkeerd opvatten maar ik vermoed dat er bedoeld wordt: ik ga dan nog niet gelijk zeuren maar als het veel meer wordt dan frons ik wel.
Elke situatie is ook anders, bij de een is een weekendje weg vooral dat hij of zij er niet is, bij de ander kan het betekenen dat de partner met een dubbele portie werk opgezadeld wordt omdat er (kleine) kinderen en honden en huishoudelijke taken zijn die zich niet allemaal laten uitstellen. Dat zal nogal uitmaken in de frons. En ook het geld kan een issue zijn, drinken met de maten is er op verschillende niveaus.
Mijn dochter gaat niet vaak het hele weekend weg, ze werken allebei en dan ligt het huis erbij als een puinzooi en op maandagochtend begint de week weer. Dus zij voelen het wel als ze weg zijn. Gaat een van de twee weg dan staat de ander in zijn eentje voor dat werk, ook niet zo leuk. En zij hebben niet eens kinderen of huisdieren. Elke situatie is gewoon anders en daar moet je toch in onderling overleg uitkomen. Er is geen gouden standaard en dat degene die daar vanaf wil wijken dan fout is of te veeleisend.
AnnaPollewop schreef op 31-01-2024 om 17:59:
[..]
Nou moet iedereen zelf weten hoe hij of zij het huwelijk vorm geeft, en daarnaast: je kunt dat mogen expres verkeerd opvatten maar ik vermoed dat er bedoeld wordt: ik ga dan nog niet gelijk zeuren maar als het veel meer wordt dan frons ik wel.
Elke situatie is ook anders, bij de een is een weekendje weg vooral dat hij of zij er niet is, bij de ander kan het betekenen dat de partner met een dubbele portie werk opgezadeld wordt omdat er (kleine) kinderen en honden en huishoudelijke taken zijn die zich niet allemaal laten uitstellen. Dat zal nogal uitmaken in de frons. En ook het geld kan een issue zijn, drinken met de maten is er op verschillende niveaus.
Mijn dochter gaat niet vaak het hele weekend weg, ze werken allebei en dan ligt het huis erbij als een puinzooi en op maandagochtend begint de week weer. Dus zij voelen het wel als ze weg zijn. Gaat een van de twee weg dan staat de ander in zijn eentje voor dat werk, ook niet zo leuk. En zij hebben niet eens kinderen of huisdieren. Elke situatie is gewoon anders en daar moet je toch in onderling overleg uitkomen. Er is geen gouden standaard en dat degene die daar vanaf wil wijken dan fout is of te veeleisend.
Nee ik bedoel het zeker niet als expres verkeerd opvatten. Ik zie zelf wel in de praktijk dat het de toon is die de muziek maakt. Als mijn man zou zeggen " Ginger mag van mij best 1 avond in de week met vriendinnen afspreken" dan vind ik dat best bazig en dwingend overkomen, alsof ik zijn toestemming nodig heb. Dan bijvoorbeeld " Ginger wil graag 1 avond in de week met vriendinnen afspreken en we overleggen even samen welke avond het beste uitkomt deze week".
Er is uiteraard geen gouden standaard hoe je, je relatie invult en goede communicatie is daar belangrijk bij. Maar ook accepteren van elkaar dat ieders behoeftes anders kunnen zijn. Als de een graag een weekend weg wil, dan heeft de ander inderdaad meer werk, dat klopt en dat je dat niet leuk vind is best voor te stellen. Maar is dat een reden dat de ander niet "mag"? Ik denk van niet; volgende keer gaat de ander een weekend weg en heeft de partner meer werk in het weekend. ( en ik bedoel dus niet elk weekend).
TO geeft aan dat zij en haar man andere behoeftes hebben; hij heeft meer behoefte aan contact met vrienden, zij is een huismus en zit graag samen op de bank en heeft weinig vriendinnen en niet zoveel behoefte om af te spreken. Daar moeten ze samen uitkomen en dat kan best lastig zijn als je het zelf zo niet voelt/ervaart.
Mijn motto is altijd dat ik naast partner van en moeder van ook nog gewoon Ginger ben. Ik vind het goed om ook eigen dingen te blijven doen dan uitsluitend met het gezin. Wel in overleg en mits het financieel haalbaar is natuurlijk. Veel relaties om mij heen fout zien gaan omdat de 1 dacht te bepalen wat de ander wel of niet mocht doen, dat is niet de manier.
Index224 schreef op 31-01-2024 om 16:42:
[..]
Oh ik heb m'n partner genoeg te melden tijdens het werk 'Oh, moet je horen, Pietje heeft zojuist ontslag genomen!' Of 'Ik lees net dat het restaurant waar wij onze eerste date hadden failliet is!' Of 'Wil jij op de terugweg naar huis wokgroenten uit de supermarkt meenemen?'
En ga zo maar door. Is het nodig om dat allemaal te appen? Nee, natuurlijk niet. Maar wel gezellig, vinden wij. En soms duurt het een paar uur dat de ander reageert, is helemaal prima.
Precies dit! Dank.
Ik ben niet bazig, dat durf ik wel te zeggen. Ik bepaal niet. Maar ik geef wel mijn mening.
Hij mag weg, een avond weg, of een weekend weg. Helemaal prima.
Maar alle avonden in 1 weekend? Dat vind ik wel wat teveel van het goede. Want voor wie is dan de avondzorg, de zorg in de nacht, en in de vroege ochtend? Juist voor mama.
En daar pas ik voor!
Avond weg met vrienden? Prima. Maar kom alsjeblieft niet dronken in huis. Je bent een volwassen vent met een gezin. Dan is het niet alleen de avond weg, maar automatisch de volgende dag de hele dag in bed doordat je je slecht voelt.
Weekend weg met vrienden? Prima, doen! Ja dan ben ik er druk mee.. met jonge kinderen. Maar dat gun ik hem.
Communicatie is moeilijk voor hem momenteel.. ik lees veel terug ga het gesprek aan, maar dat is lastig nu.
Hij vind het maar moeilijke vragen, en heeft bijna nooit een antwoord.
Ik: Waar heb je behoefte aan?
Hij: Geen idee.
Ik: Wat ben je nodig van me?
Hij: Geen idee.
Ik: Kan ik je ergens mee helpen? W
Hij: waarom stel je toch van die moeilijke vragen?
Ik: omdat ik probeer te achterhalen wat je behoeftes zijn, zodat we daarover in gesprek kunnen.
Hij: pff, ik weer het niet. Ik heb hier nu geen zin in.
Ik heb zelf niet het idee dat ik een lastig type ben.. hij kan alles met me bespreken, en ik sta open voor een goed gesprek. Maar hij vind dat lastig, communiceert niet zo makkelijk als mij.
Dus aangezien hij het niet weet.. en ons huwelijk op het spel staat wil ik graag IETS doen. Of juist niet meer doen.
Iemand nog concrete tips?
Zo te lezen heeft hij een probleem met drank en geen zin om dat aan te pakken… dat of hij is echt op alles uitgekeken. Ben wel benieuwd hoe hij als vader is?
Dat hij er niks aan vindt om bij jou te zijn is niet zo aardig. Mijn man kijkt overdag ook niet erg naar mij om, want druk met werk, maar savonds vraagt hij wel of ik bij hem kom zitten met wat ik aan het doen ben zodat we in ieder geval samen zijn. En we proberen toch regelmatig samen wat te ondernemen, en dat vindt hij altijd erg leuk. Dat hij niet altijd kan omdat hij druk is met werk en vrienden vind ik soms wel jammer, maar het is niet omdat hij niet met mij wil zijn. Zelf wil ik ook wel eens op stap tenslotte, en we vinden niet altijd hetzelfde leuk.
Je kunt best ruimte voor jezelf willen hebben maar als je liever geen tijd met je partner doorbrengt is er wel iets mis. Je man doet best een beetje raar.
Stop gewoon eens een tijdje met met hem meedenken. Doe je eigen dingen, overleg over de gezamenlijke taken en laat alles van hem lekker bij hem. Dan kan hij zelf bepalen wat hij doet en hoe, en ben jij niet meer controlerend. Een beetje zoals je met een puber doet, steeds minder op de nek zitten. Een goede oefening voor jou, en hij kan eens kijken hoe dat bevalt. Komt hij later thuis dan je verwacht, dan is het eten voor hem koud (hopelijk heb je een magnetron).
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 19:46:
Ik ben niet bazig, dat durf ik wel te zeggen. Ik bepaal niet. Maar ik geef wel mijn mening.
Hij mag weg, een avond weg, of een weekend weg. Helemaal prima.
Maar alle avonden in 1 weekend? Dat vind ik wel wat teveel van het goede. Want voor wie is dan de avondzorg, de zorg in de nacht, en in de vroege ochtend? Juist voor mama.
En daar pas ik voor!
Avond weg met vrienden? Prima. Maar kom alsjeblieft niet dronken in huis. Je bent een volwassen vent met een gezin. Dan is het niet alleen de avond weg, maar automatisch de volgende dag de hele dag in bed doordat je je slecht voelt.
Weekend weg met vrienden? Prima, doen! Ja dan ben ik er druk mee.. met jonge kinderen. Maar dat gun ik hem.
Communicatie is moeilijk voor hem momenteel.. ik lees veel terug ga het gesprek aan, maar dat is lastig nu.
Hij vind het maar moeilijke vragen, en heeft bijna nooit een antwoord.
Ik: Waar heb je behoefte aan?
Hij: Geen idee.
Ik: Wat ben je nodig van me?
Hij: Geen idee.
Ik: Kan ik je ergens mee helpen? W
Hij: waarom stel je toch van die moeilijke vragen?
Ik: omdat ik probeer te achterhalen wat je behoeftes zijn, zodat we daarover in gesprek kunnen.
Hij: pff, ik weer het niet. Ik heb hier nu geen zin in.
Ik heb zelf niet het idee dat ik een lastig type ben.. hij kan alles met me bespreken, en ik sta open voor een goed gesprek. Maar hij vind dat lastig, communiceert niet zo makkelijk als mij.
Dus aangezien hij het niet weet.. en ons huwelijk op het spel staat wil ik graag IETS doen. Of juist niet meer doen.
Iemand nog concrete tips?
Mannen zijn nou eenmaal niet zulke praters. In die zin zou een concrete tip kunnen zijn; hem wat minder op zijn huid zitten. Ik begrijp je frustratie maar het gesprek zoals je het schetst lijkt meer op een kruisverhoor dan een gesprek. Dat is voor jullie beiden niet prettig en push je hem wellicht juist mee weg.
Je gaf aan in je openingspost;
Hij kon niet goed aangeven waarom, hoe of wat. Nu wordt het langzaam wat specifieker. Hij heeft het gevoel dat ik hem tegen hou, of hem een bepaalde kant op stuur. Ik herken dat gevoel niet bij mij.
Je zegt " ik ben niet bazig of bepalend maar ik geef wel mijn mening". Ik ken je niet persoonlijk dus wellicht zit ik fout maar jouw mening over bv stappen met vrienden komt best bazig en bepalend over. Hij mag met vrienden stappen maar mag niet dronken thuis komen. Goed een man die telkens dronken thuiskomt zit denk ik niemand op te wachten maar geldt dat voor hem? Als hij eens in de zoveel tijd eens een doorzakavondje heeft met vrienden; is dat dan echt zo erg? Hij mag best een weekend weg maar...niet alledrie de avonden. Als hij eens in de zoveel tijd eens een heel weekend ( dus 3 avonden) weg is? Is dat echt zo'n probleem?
Concrete tip zou zijn; misschien hem eens wat meer zijn gang laten gaan / de " maaren" achterwege laten: loopt het dan echt uit de hand.. of valt het misschien heel erg mee en blijft het bij een enkel uitstapje?.Zie je misschien beren op de weg die er niet zijn? Concrete tip zou kunnen zijn evt hulp zoeken bij je controledwang bv met een coach. Je bedoelt het ongetwijfeld heel goed, daar twijfel ik niet aan, maar je man ervaart het negatief. Daar zul je samen wat aan kunnen doen. Heel veel sterkte!!!
Ik zou zeggen draai de rollen eens een weekend om, ga jij in het weekend wat voor jezelf doen en laat hem in het weekend voor de kinderen zorgen ipv wat leuks voor zichzelf te doen. Leuk elk weekend al die vrijheid maar hij is toch ook nog vader en partner? En met vrijheid bedoel ik niet dat jij zijn baas bent maar dat hij (egoistische) spontaan in het weekend kan doen wat hij wilt omdat zijn vrouw toch wel voor de kinderen gaat zorgen terwijl hij lekker met vrienden wat gaat drinken
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 15:49:
Even voor de duidelijkheid, hij zou gerust een weekend weg mogen. Ik bedoelde meer, een weekend weg als elke avond in het weekend met vrienden de kroeg in.
En het appen overdag.. dat komt wel van beide kanten en doen we eigenlijk altijd al. Dus het is niet dat ik altijd degene ben die appt, maar ik krijg ook regelmatig een app van zijn kant.
Zou hij het alsnog dan als controle, benauwdheid kunnen voelen?
Ik ken hem niet, maar het zou zomaar kunnen dat hij het als een soort van verplichting ziet.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 31-01-2024 om 20:29:
Ik zou zeggen draai de rollen eens een weekend om, ga jij in het weekend wat voor jezelf doen en laat hem in het weekend voor de kinderen zorgen ipv wat leuks voor zichzelf te doen. Leuk elk weekend al die vrijheid maar hij is toch ook nog vader en partner? En met vrijheid bedoel ik niet dat jij zijn baas bent maar dat hij (egoistische) spontaan in het weekend kan doen wat hij wilt omdat zijn vrouw toch wel voor de kinderen gaat zorgen terwijl hij lekker met vrienden wat gaat drinken
Maar gaat het om " elk weekend" ? Ik haal dat er niet uit, wel dat TO daar bang voor is maar gaat het echt om elk weekend.
Ik zou er niet aan moeten denken een partner te hebben die zegt dat ik één avond per week weg mag.
Ik heb niet alles gelezen maar mijn eerste gevoel is: die man heeft gelijk, je zit veel te veel in zijn aura. Ga om je huwelijk te redden meer dingen voor jezelf doen. En leer het leuk te vinden. Láát die man eventjes een tijdje. En kijk wat er dan ontstaat. Kijk of je dan eens kan ontvangen in plaats van sturen.
TO, je geeft aan dat jij minder behoefte hebt aan contact met anderen en activiteiten buiten huis dan je partner. Dit is iets dat in een ander draadje ook aan de orde geweest is en wat door je partner ook als benauwend ervaren kan worden.. misschien heb je er iets aan om dat draadje te lezen? Het draadje heet 'vriend heeft geen vrienden'
Gingergirl schreef op 31-01-2024 om 20:48:
[..]
Maar gaat het om " elk weekend" ? Ik haal dat er niet uit, wel dat TO daar bang voor is maar gaat het echt om elk weekend.
Het lijkt mij dat het in ieder geval niet in verhouding is, en dat het voor haar te vaak is. Ze hebben ook jonge kinderen dus dan kan het al snel te vaak zijn.
Je moet(net zo iets al mag) ook wel je partner genoeg kunnen vertrouwen op zijn verantwoordelijkheid en dat hij/zij verstandige keuzes maakt. Hij/zij bepaald natuurlijk zelf wat hij gaat doen, zolang het niet slecht is voor je gezin. Iedereen weet toch wel dat je zelf keuzes mag maken maar het is altijd fijn als je man/vrouw het even met je bespreekt, ik ga dit zaterdag doen en dat partner dan zegt okee maar graag nadat de kinderen op bed liggen dat is beter. Dan kan hij bepalen dat hij lekker gaat voordat de kinderen naar bed worden gebracht en al het werk aan zijn vrouw over laat , ja dat mag, maar is dat leuk voor je gezin? Nee.
AnnaPollewop schreef op 31-01-2024 om 20:03:
Zo te lezen heeft hij een probleem met drank en geen zin om dat aan te pakken… dat of hij is echt op alles uitgekeken. Ben wel benieuwd hoe hij als vader is?
Dat hij er niks aan vindt om bij jou te zijn is niet zo aardig. Mijn man kijkt overdag ook niet erg naar mij om, want druk met werk, maar savonds vraagt hij wel of ik bij hem kom zitten met wat ik aan het doen ben zodat we in ieder geval samen zijn. En we proberen toch regelmatig samen wat te ondernemen, en dat vindt hij altijd erg leuk. Dat hij niet altijd kan omdat hij druk is met werk en vrienden vind ik soms wel jammer, maar het is niet omdat hij niet met mij wil zijn. Zelf wil ik ook wel eens op stap tenslotte, en we vinden niet altijd hetzelfde leuk.
Je kunt best ruimte voor jezelf willen hebben maar als je liever geen tijd met je partner doorbrengt is er wel iets mis. Je man doet best een beetje raar.Stop gewoon eens een tijdje met met hem meedenken. Doe je eigen dingen, overleg over de gezamenlijke taken en laat alles van hem lekker bij hem. Dan kan hij zelf bepalen wat hij doet en hoe, en ben jij niet meer controlerend. Een beetje zoals je met een puber doet, steeds minder op de nek zitten. Een goede oefening voor jou, en hij kan eens kijken hoe dat bevalt. Komt hij later thuis dan je verwacht, dan is het eten voor hem koud (hopelijk heb je een magnetron).
Bedankt!! Vooral die laatste alinea.. daar kan ik wat mee. Lekker concreet! Ik ga een poging doen.
