Controle in huwelijk werkt verstikkend?
Goedemorgen iedereen,
We zitten al een poos in een huwelijksdip, zijn 15 jaren samen en 2 kindjes. Tot voort kort kwamen we niet echt verder wat nou het issue was. Mijn man zit enorm op de wip, en neigt naar een scheiding. Hij kon niet goed aangeven waarom, hoe of wat. Nu wordt het langzaam wat specifieker. Hij heeft het gevoel dat ik hem tegen hou, of hem een bepaalde kant op stuur. Ik herken dat gevoel niet bij mij, ik doe alles met alle goede bedoelingen, wil hem bij staan, hem helpen, hem steunen en heb niet het gevoel dat ik hem wil beïnvloeden omdat dat wat ik denk goed is.Maar blijkbaar komt mijn goedwillendheid anders over. Dus voor beide partijen werk aan de winkel.
Ik ben gaan reflecteren, veel gaan lezen etcetera. En ik merk dat ik wel graag de controle hou, en ik vermoed dat mijn controledwang (om het zo maar even te noemen) verergerd is door de huwelijksdip en de scheiding die dichtbij lijkt te komen. Ik heb gelezen dat controle verstikkend kan werken in een relatie. Ik vraag me af of mijn controle wellicht ‘teveel’ is voor hem, of het verkeerd binnenkomt, of het hem benauwd en in een hokje drukt. Want dit is absoluut niet mijn bedoeling!! Ik wil een fijne, eerlijke en liefdevolle relatie.
Ik vind het moeilijk om uit te leggen hoe mijn controle zich uit. Maar ik ga mijn best doen zodat ik hopelijk van jullie tips krijg. Ik heb niet een heel positief zelfbeeld, ik ben onzeker om alleen in het leven te staan of onzeker/angstig om hem kwijt te raken.
We werken allebei, kinderen gaan naar school, worden heel veel geleefd door de verplichtingen en de sport. Herkenbaar vast voor andere ouders.
Eigenlijk elke werkdag appen we wel, soms kort en soms wat langer. Over hoe het gaat, rustig of druk op het werk, waar we mee bezig zijn, of als we naar huis komen. Ik merk dat ik dit ook heel erg prettig vind, even een contactmomentje overdag, even een bericht als hij naar huis komt zodat ik weet hoe laat we kunnen eten. Dus er zit wel interesse en liefde achter, en het thuiskomen vanuit praktisch oogpunt. Maar ook vind ik het fijn om te weten dat hij onderweg is, stel dat er iets gebeurd…
Ik heb een eigen mening, maar vind zelf dat ik niet de regel doorvoer ‘mijn mening is altijd de waarheid, of het juiste’. Het is mijn mening, en als hij een andere mening heeft is dat prima. Dus hij hoeft absoluut niet mijn mening op te volgen.
Ik ben wat meer een huismus, sinds kort sport ik weer dus ben ik 2 keer per week weg. Heb weinig vriendinnen, en zeker niet de behoefte om wekelijks af te spreken.
Mijn man is vaker weg door sport en hobby’s, en heeft ook de behoefte om zijn vrienden vaker te zien. Prima. Mits hij niet hele weekenden weg is. Daar pas ik voor om er elk weekend alleen voor te staan met de kinderen. Ik mag graag met ons gezin samen zijn, dingen doen, maar ook graag samen op de bank hangen. Als hij een idee oppert om te gaan doen, ben ik een type wat het leuk vind en dat wil stimuleren dus meteen gaat zoeken/mee denken. Als hij ’s avonds langer wil blijven zitten terwijl ik naar bed wil dan vind ik dat niet altijd leuk. En dat kan ik ook wel laten merken door bijv teleurgesteld te reageren. Of te vragen of hij niet boven in bed tv kan gaan kijken.
Ik vraag me dus nu eigenlijk af of het zo zou kunnen zijn dat mijn controle verstikkend werkt voor mijn partner, waar we ons beiden niet bewust van zijn. Het komt blijkbaar al anders over bij hem, dan dat ik bedoel.. hoe ga ik daarmee om?
Maar ik wil ook mijn controle wat verminderen.. maar hoe? Ik ben benieuwd of het ons wat gaat opleveren als ik mijn controle wat kan minderen.
Hoe laat ik hem vanuit liefde en vertrouwen los zodat we wellicht onze relatie kunnen versterken.
Ik hoor heel graag tips, groot en klein alles is welkom en ben ik zeer dankbaar voor.
Wat kan ik doen, of juist niet doen, hoe neem ik op een juiste manier afstand, zonder dat hij mij afstandelijk vindt. Maar gewoon afstand nemen op een liefdevolle manier. Hem de ruimte geven en laten voelen.
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 11:51:
[..]
Ik vind het niet echt leuk om alleen naar bed te gaan, en ga liever samen. En als dit echt vrijwel iedere avond zou gebeuren dat hij blijft zitten en ik ga naar bed dan vind ik dat wel lastig. Is dat gek?
Maar het gebeurt niet iedere avond toch? Jij wil iets meteen al helemaal niet uit angst dat het dan ALTIJD zo gaat. Althans zo lees ik het. Natuurlijk kan het zijn dat jij liever samen tegelijk naar bed gaat maar het is niet aan jou om dit vervolgens op te leggen. Hij is volwassen en bepaalt zelf hoe laat hij naar bed gaat. Maar waarom vind je niet leuk om alleen naar bed te gaan? Ben je bang in het donker of vind je het niet leuk omdat je dan niet weet wat hij aan het doen is?
Waarom mag hij niet een weekend weg met zijn vrienden? Kijk elk weekend weg..oke kan ik me iets bij voorstellen dat je dat niet wilt, maar een paar keer per jaar; wat is daar nou zo erg aan? Jij hebt weinig vriendinnen en andere behoeftes, dat kan. Maar waarom moet hij zich daaraan aanpassen?
Overdag appen/ bellen, waarom? Wat iemand aan het doen is kun je toch ook 's avonds vragen en vertellen aan elkaar lijkt mij. Wat is de meerwaarde ervan?
Het komt op mij inderdaad erg controlerend en beklemmend over, met alle respect ik zou er echt flauw van worden als mijn partner zo zou doen.
Ga eens een week niet overdag tijdens werk contact hebben en kijk eens wat er dan gebeurd; drama's of valt het allemaal wel mee? En misschien is het wel fijn als hij een weekend weg is, dan is het extra leuk elkaar weer te zien.
Je wilt voortdurend gerustgesteld worden of je man in je nabijheid hebben. Ik krijg het al benauwd als ik het lees. Enorm verstikkend, sorry TO. De gedachte dat je man voortdurend eraan moet denken om jouw een appje te sturen. Laten weten dat hij onderweg is, weekendjes weg kan niet, nog even lekker in je eentje blijven zitten ‘s avonds stel je je vrouw mee teleur. Pfff …
Ik kan me voorstellen dat hij veel druk ervaart.
En waarom ben je bang dat er onderweg iets gebeurd ? Betekend dat dan dat je vanaf het moment dat hij appt dat hij vertrekt totdat hij thuis is ongerust bent ?
Het klinkt niet gezond en ik snap wel dat hij zich los wilt wrikken uit deze al te stevige omhelzing. Je zegt dat je hem in alles wilt bij staan, maar is dat uit liefde of uit egoïsme om je eigen angst te dempen.
Ik zou zeggen: ga iets aan je angsten doen en leer een autonoom mens te worden zodat je je partner ook ruimte kunt geven.
Je laat in je post zien een goed reflectief vermogen hebt en bereid bent naar jezelf en je gedrag te kijken. Dat gaat je enorm helpen !
Even voor de duidelijkheid, hij zou gerust een weekend weg mogen. Ik bedoelde meer, een weekend weg als elke avond in het weekend met vrienden de kroeg in.
En het appen overdag.. dat komt wel van beide kanten en doen we eigenlijk altijd al. Dus het is niet dat ik altijd degene ben die appt, maar ik krijg ook regelmatig een app van zijn kant.
Zou hij het alsnog dan als controle, benauwdheid kunnen voelen?
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 15:49:
Even voor de duidelijkheid, hij zou gerust een weekend weg mogen. Ik bedoelde meer, een weekend weg als elke avond in het weekend met vrienden de kroeg in.
En het appen overdag.. dat komt wel van beide kanten en doen we eigenlijk altijd al. Dus het is niet dat ik altijd degene ben die appt, maar ik krijg ook regelmatig een app van zijn kant.
Zou hij het alsnog dan als controle, benauwdheid kunnen voelen?
Ja dat denk ik wel. Als hij 1 avond in de week ( in het weekend) met vrienden de kroeg in wil, waarom zou dat niet mogen van jou? Jij zegt elke avond in en weekend; maar heeft hij het zo aangegeven?
Dat appen is er zi ingeslopen dat hij het wellicht doet omdat hij weet dat jij dat verwacht. Ik ken je natuurlijk niet maar dat zou je eens met hem kunnen bespreken.
Misschien word je nu onnodig onzeker en probeer je van alles te veranderen en te verbeteren. Wellicht vindt hij de appjes super gezellig, hoeft hij niet iedere zaterdag naar de kroeg.
"Hij denkt na over een scheiding, vindt de relatie wat verstikkend." Hij mag eerst eens wat duidelijker zijn, wat is er echt aan de hand? Jullie zijn 15 jaar samen, 2 kinderen om groot te brengen en jij moet nu van alles lezen, uitproberen en op je tenen gaan lopen? Ziet hij ook je kwaliteiten, of ligt alles onder een vergrootglas? Ga er samen voor zitten en schep duidelijkheid. Als er dingen anders moeten, veranderen, daar kan je samen over praten, maar dan wel bij beide.
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 15:49:
Even voor de duidelijkheid, hij zou gerust een weekend weg mogen. Ik bedoelde meer, een weekend weg als elke avond in het weekend met vrienden de kroeg in.
En het appen overdag.. dat komt wel van beide kanten en doen we eigenlijk altijd al. Dus het is niet dat ik altijd degene ben die appt, maar ik krijg ook regelmatig een app van zijn kant.
Zou hij het alsnog dan als controle, benauwdheid kunnen voelen?
Ik vind dat heel normaal hoor maar ik vind dat je niet moet verwachten dat hij tegelijk met je naar bed gaat. Jij moet ook ‘zonder hem’ kunnen op dat gebied. Als hij wel meegaat komt hij gedwongen mee terwijl hij nog helemaal niet naar bed wilt. Lijkt me ook niet heel leuk. Jullie zijn beide volwassen en horen zelf te bepalen wanneer je naar bed gaat. Als je zelf gewoon naar bed gaat komt hij dan midden in de nacht pas? Of na een uur of 2
Ik zou niet weten wat mijn man en ik elkaar moeten laten weten tijdens werk. Niet dat we elkaar nooit een berichtje sturen, maar zeker niet standaard.
Als je man de relatie verstikkend vindt, dan mag hij wel duiden waar hem dat in zit.
Dat kan ook een gevoel zijn over iets wat jij niet zo bedoelt maar dan nog is het goed om dat naar elkaar uit te spreken en te kijken wat er aan te doen valt.
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 15:49:
Even voor de duidelijkheid, hij zou gerust een weekend weg mogen. Ik bedoelde meer, een weekend weg als elke avond in het weekend met vrienden de kroeg in.
En het appen overdag.. dat komt wel van beide kanten en doen we eigenlijk altijd al. Dus het is niet dat ik altijd degene ben die appt, maar ik krijg ook regelmatig een app van zijn kant.
Zou hij het alsnog dan als controle, benauwdheid kunnen voelen?
Dit verduidelijkt al wat meer. Je hebt groot gelijk dat je het niet okay vindt dat hij in het weekend alle avonden in de kroeg wil hangen omdat dat automatisch inhoud dat jij er alleen voor staat met de kinderen. En jullie hebben samen voor een gezin gekozen. Goed partnerschap betekend ook dat je dat helemaal niet zou moeten willen om zo je eigen gang te gaan en alle taken bij je partner te laten liggen. Dat je af en toe eens de boel de boel wilt laten lijkt me prima, daar kunnen afspraken over gemaakt worden.
De frequentie van appen is geen issue zolang dat door beiden als prettig wordt ervaren, zo niet dan moet degene die het niet langer prettig vindt dat aangeven en het gesprek aangaan.
Ik zou het eerder zoeken in dat het waarschijnlijk voelbaar en merkbaar is dat je je afhankelijk opstelt. Angstig bent om alleen te staan, onzeker bent en ook al die goede bedoelingen, het helpen en het steunen waar je het over hebt.
Heb je gevraagd aan hem of hij geholpen en gesteund wil worden door jou en zo ja, hoe dan? Heb je gevraagd wat hij vindt van al jouw goede bedoelingen? Wat doet het met jou mocht hij aangeven dat hij geen steun nodig heeft en dat het allemaal wel wat losser, meer ongedwongen en ontspannen mag gaan in jullie relatie ?
Mijn man stond er in het begin ook op dat we iedere avond samen gingen slapen. Ik vond dat echt vreselijk. Zo beperkend. Dan moest hij vroeg op en dus vroeg naar bed, ik had de volgende dag vrij en ik werd dan geacht mee naar boven te gaan, veel te vroeg voor mij. Daar ben ik heel snel het gesprek over aan gegaan.
Het lijkt me sowieso nuttig om in te gaan zetten op automie en zelfvertrouwen.
MamaE schreef op 31-01-2024 om 16:10:
Ik zou niet weten wat mijn man en ik elkaar moeten laten weten tijdens werk. Niet dat we elkaar nooit een berichtje sturen, maar zeker niet standaard.
Als je man de relatie verstikkend vindt, dan mag hij wel duiden waar hem dat in zit.
Dat kan ook een gevoel zijn over iets wat jij niet zo bedoelt maar dan nog is het goed om dat naar elkaar uit te spreken en te kijken wat er aan te doen valt.
Oh ik heb m'n partner genoeg te melden tijdens het werk 'Oh, moet je horen, Pietje heeft zojuist ontslag genomen!' Of 'Ik lees net dat het restaurant waar wij onze eerste date hadden failliet is!' Of 'Wil jij op de terugweg naar huis wokgroenten uit de supermarkt meenemen?'
En ga zo maar door. Is het nodig om dat allemaal te appen? Nee, natuurlijk niet. Maar wel gezellig, vinden wij. En soms duurt het een paar uur dat de ander reageert, is helemaal prima.
Index224 schreef op 31-01-2024 om 16:42:
[..]
Oh ik heb m'n partner genoeg te melden tijdens het werk 'Oh, moet je horen, Pietje heeft zojuist ontslag genomen!' Of 'Ik lees net dat het restaurant waar wij onze eerste date hadden failliet is!' Of 'Wil jij op de terugweg naar huis wokgroenten uit de supermarkt meenemen?'
En ga zo maar door. Is het nodig om dat allemaal te appen? Nee, natuurlijk niet. Maar wel gezellig, vinden wij. En soms duurt het een paar uur dat de ander reageert, is helemaal prima.
Dat soort dingen bespreken wij gewoon na werktijd. Tijdens werktijd echt geen tijd voor.
Gingergirl schreef op 31-01-2024 om 16:45:
[..]
Dat soort dingen bespreken wij gewoon na werktijd. Tijdens werktijd echt geen tijd voor.
Ik zit nu ook hierop tijdens werktijd 
Zonne2017 schreef op 31-01-2024 om 15:13:
Je wilt voortdurend gerustgesteld worden of je man in je nabijheid hebben. Ik krijg het al benauwd als ik het lees. Enorm verstikkend, sorry TO. De gedachte dat je man voortdurend eraan moet denken om jouw een appje te sturen. Laten weten dat hij onderweg is, weekendjes weg kan niet, nog even lekker in je eentje blijven zitten ‘s avonds stel je je vrouw mee teleur. Pfff …
Ik kan me voorstellen dat hij veel druk ervaart.
En waarom ben je bang dat er onderweg iets gebeurd ? Betekend dat dan dat je vanaf het moment dat hij appt dat hij vertrekt totdat hij thuis is ongerust bent ?
Het klinkt niet gezond en ik snap wel dat hij zich los wilt wrikken uit deze al te stevige omhelzing. Je zegt dat je hem in alles wilt bij staan, maar is dat uit liefde of uit egoïsme om je eigen angst te dempen.
Ik zou zeggen: ga iets aan je angsten doen en leer een autonoom mens te worden zodat je je partner ook ruimte kunt geven.
Je laat in je post zien een goed reflectief vermogen hebt en bereid bent naar jezelf en je gedrag te kijken. Dat gaat je enorm helpen !
Maar wat is dan eigenlijk jullie idee van een relatie? Ik lees hier veel reacties die neerkomen op overdag doe ik mijn eigen ding, ‘s avonds doe ik mijn eigen ding en in het weekend doe ik ook mijn eigen ding en we verdelen de taken en kinderen wel.
Dan ben je toch een BV? Of woning delers? Ik snap niet waarom je zou trouwen en trouw blijven als je niks met elkaar hebt te delen en geen behoefte aan elkaar hebt. Autonomie is prima maar dan zit ik niet te wachten op de nadelen van een vent in mijn huis…
(mijn partner en ik zitten er ook heel verschillend in en na jaren pogingen tot aanpassen geeft dit steeds meer frictie dus ik vind deze discussie wel heel interessant).
De vanzelfsprekendheid die ieder hier uitstraalt vind ik ook bijzonder, blijkbaar hebben TO en ik ergens een memo gemist van hoe je in een relatie hoort te staan?
Gingergirl schreef op 31-01-2024 om 16:45:
[..]
Dat soort dingen bespreken wij gewoon na werktijd. Tijdens werktijd echt geen tijd voor.
Ik heb wel tijd tijdens werktijd om te appen maar mijn man heeft een hekel aan appen en geappt worden dus ik app hem alleen maar als iets dringend genoeg is.
Index224 schreef op 31-01-2024 om 16:48:
[..]
Ik zit nu ook hierop tijdens werktijd
niet elke baan is hetzelfde.
Man en ik hebben ook regelmatig contact gedurende de dag. Niet verplicht, maar gewoon, omdat we belangstelling hebben voor elkaar en soms dingen willen delen. Thuis met hond en kinderen verdwijnen dingen vaak weer naar de achtergrond…
We doen veel apart, maar zeker ook heel veel samen. Man heeft meer alleen-tijd nodig, die gun ik hem van harte. Maar ik vind het ook stukken gezelliger om samen naar bed te gaan, lekker tegen elkaar aan kruipen. Maar zit hij nog eens muziek te maken of een programma te kijken, helemaal prima. Maar dat moet echt niet elke avond zo zijn hoor. We gaan regelmatig apart wat doen, sporten bijvoorbeeld, maar we spreken ook af met eigen vrienden en ik heb vrijwilligerswerk waarvoor ik regelmatig ‘s avonds en in het weekend op pad ben. Maar ik zou het toch echt niet fijn vinden als man elk weekend een avond de hort op was. En hij mag zeker wel een keer een weekend weg met een vriend(in), maar 3 keer per jaar wordt toch wat gortig, ik wil zelf ook wel een keer een weekend samen weg.
TO, ik raad jullie aan om samen het boek Houd me vast van Sue Johnson te lezen. Zij laat haarfijn zien hoe onuitgesproken verwachtingen en manier van communiceren je relatie dwars kunnen zitten. Vaak ben je je zelf niet eens bewust van die verwachtingen en manier van communiceren. Echt, verdiep je daar eens in (hoort bij een therapievorm die EFT heet, Emotionally Focused Therapy. Eventueel kun je samen met je man die therapie ook nog volgen, maar het boek is echt een heel goede start, ook zonder therapeut).
