Controle in huwelijk werkt verstikkend?
Goedemorgen iedereen,
We zitten al een poos in een huwelijksdip, zijn 15 jaren samen en 2 kindjes. Tot voort kort kwamen we niet echt verder wat nou het issue was. Mijn man zit enorm op de wip, en neigt naar een scheiding. Hij kon niet goed aangeven waarom, hoe of wat. Nu wordt het langzaam wat specifieker. Hij heeft het gevoel dat ik hem tegen hou, of hem een bepaalde kant op stuur. Ik herken dat gevoel niet bij mij, ik doe alles met alle goede bedoelingen, wil hem bij staan, hem helpen, hem steunen en heb niet het gevoel dat ik hem wil beïnvloeden omdat dat wat ik denk goed is.Maar blijkbaar komt mijn goedwillendheid anders over. Dus voor beide partijen werk aan de winkel.
Ik ben gaan reflecteren, veel gaan lezen etcetera. En ik merk dat ik wel graag de controle hou, en ik vermoed dat mijn controledwang (om het zo maar even te noemen) verergerd is door de huwelijksdip en de scheiding die dichtbij lijkt te komen. Ik heb gelezen dat controle verstikkend kan werken in een relatie. Ik vraag me af of mijn controle wellicht ‘teveel’ is voor hem, of het verkeerd binnenkomt, of het hem benauwd en in een hokje drukt. Want dit is absoluut niet mijn bedoeling!! Ik wil een fijne, eerlijke en liefdevolle relatie.
Ik vind het moeilijk om uit te leggen hoe mijn controle zich uit. Maar ik ga mijn best doen zodat ik hopelijk van jullie tips krijg. Ik heb niet een heel positief zelfbeeld, ik ben onzeker om alleen in het leven te staan of onzeker/angstig om hem kwijt te raken.
We werken allebei, kinderen gaan naar school, worden heel veel geleefd door de verplichtingen en de sport. Herkenbaar vast voor andere ouders.
Eigenlijk elke werkdag appen we wel, soms kort en soms wat langer. Over hoe het gaat, rustig of druk op het werk, waar we mee bezig zijn, of als we naar huis komen. Ik merk dat ik dit ook heel erg prettig vind, even een contactmomentje overdag, even een bericht als hij naar huis komt zodat ik weet hoe laat we kunnen eten. Dus er zit wel interesse en liefde achter, en het thuiskomen vanuit praktisch oogpunt. Maar ook vind ik het fijn om te weten dat hij onderweg is, stel dat er iets gebeurd…
Ik heb een eigen mening, maar vind zelf dat ik niet de regel doorvoer ‘mijn mening is altijd de waarheid, of het juiste’. Het is mijn mening, en als hij een andere mening heeft is dat prima. Dus hij hoeft absoluut niet mijn mening op te volgen.
Ik ben wat meer een huismus, sinds kort sport ik weer dus ben ik 2 keer per week weg. Heb weinig vriendinnen, en zeker niet de behoefte om wekelijks af te spreken.
Mijn man is vaker weg door sport en hobby’s, en heeft ook de behoefte om zijn vrienden vaker te zien. Prima. Mits hij niet hele weekenden weg is. Daar pas ik voor om er elk weekend alleen voor te staan met de kinderen. Ik mag graag met ons gezin samen zijn, dingen doen, maar ook graag samen op de bank hangen. Als hij een idee oppert om te gaan doen, ben ik een type wat het leuk vind en dat wil stimuleren dus meteen gaat zoeken/mee denken. Als hij ’s avonds langer wil blijven zitten terwijl ik naar bed wil dan vind ik dat niet altijd leuk. En dat kan ik ook wel laten merken door bijv teleurgesteld te reageren. Of te vragen of hij niet boven in bed tv kan gaan kijken.
Ik vraag me dus nu eigenlijk af of het zo zou kunnen zijn dat mijn controle verstikkend werkt voor mijn partner, waar we ons beiden niet bewust van zijn. Het komt blijkbaar al anders over bij hem, dan dat ik bedoel.. hoe ga ik daarmee om?
Maar ik wil ook mijn controle wat verminderen.. maar hoe? Ik ben benieuwd of het ons wat gaat opleveren als ik mijn controle wat kan minderen.
Hoe laat ik hem vanuit liefde en vertrouwen los zodat we wellicht onze relatie kunnen versterken.
Ik hoor heel graag tips, groot en klein alles is welkom en ben ik zeer dankbaar voor.
Wat kan ik doen, of juist niet doen, hoe neem ik op een juiste manier afstand, zonder dat hij mij afstandelijk vindt. Maar gewoon afstand nemen op een liefdevolle manier. Hem de ruimte geven en laten voelen.
" Ik vraag me dus nu eigenlijk af of het zo zou kunnen zijn dat mijn controle verstikkend werkt voor mijn partner, waar we ons beiden niet bewust van zijn. Het komt blijkbaar al anders over bij hem, dan dat ik bedoel.. hoe ga ik daarmee om?
Maar ik wil ook mijn controle wat verminderen.. maar hoe? Ik ben benieuwd of het ons wat gaat opleveren als ik mijn controle wat kan minderen.
Hoe laat ik hem vanuit liefde en vertrouwen los zodat we wellicht onze relatie kunnen versterken. "
Ik denk dat je dat gewoon op de man af aan je man moet vragen. Ik zou erbij zeggen dat als hij niet meteen een antwoord kan geven, het ook prima is dat hij erover nadenkt en je later een antwoord geeft.
Het is best denkbaar dat jij dingen doet die hij als controlerend ervaart en die hem op de zenuwen werken. Maar dan zou hij dat moeten weten, en dan kan hij bijvoorbeeld zeggen "ik zou het wel fijn vinden als je eens ophield iedere keer te vragen of ik mee naar boven kom als ik net heb gezegd dat ik nog even beneden blijf" - of meer van dat soort dingen. Of andere dingen.
Maar, heel bot: het kan ook zijn dat hij genoeg heeft van het gezinsleven en/of een oogje heeft op een ander. Of hij wil eigenlijk veel vaker in het weekend erop uit met zijn maten en heeft er moeite mee dat dat niet meer zomaar kan als je de zorg voor jonge kinderen hebt. En als er zoiets speelt, dan heeft het weinig zin om aan jouw gedrag te gaan zitten werken als dat gedrag geen (mede)oorzaak is voor het feit dat hij denkt dat het gras ergens anders groener is.
Waarom mag hij niet s' avonds langer blijven zitten? En waarom ben je dan teleurgesteld? Ik zou het heel naar vinden als ik niet zelf mijn bedtijd zou mogen bepalen.
ik zou het niet teveel bij jezelf zoeken. Ik heb dit verhaal al zo vaak gehoord dat na zo een lange periode samen en kinderen mensen gaan denken: is dit het nou en wat gaan schoppen om zich heen. Een midlifecrisis. Geef hem wat ruimte. Dat gaat wel weer voorbij. Geef hem geen munitie jou de schuld te geven van claimen hem tegenhouden etc. Gun hem zijn weekend weg laat hem lekker de bloemetjes buitenzetten. Zit het uit.
Bolmieke schreef op 31-01-2024 om 11:39:
Waarom mag hij niet s' avonds langer blijven zitten? En waarom ben je dan teleurgesteld? Ik zou het heel naar vinden als ik niet zelf mijn bedtijd zou mogen bepalen.
Ik vind het niet echt leuk om alleen naar bed te gaan, en ga liever samen. En als dit echt vrijwel iedere avond zou gebeuren dat hij blijft zitten en ik ga naar bed dan vind ik dat wel lastig. Is dat gek?
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 11:51:
[..]
Ik vind het niet echt leuk om alleen naar bed te gaan, en ga liever samen. En als dit echt vrijwel iedere avond zou gebeuren dat hij blijft zitten en ik ga naar bed dan vind ik dat wel lastig. Is dat gek?
Je kunt ook een compromis afspreken. Ik ga bijna altijd een kwartier tot een half uur later dan man naar bed. Ik wil dan gewoon even alleen zijn en serie kijken omdat ik de hele dag 0 seconde alleen ben geweest. Meestal ligt hij dan nog te lezen als ik naar bed kom, lezen we allebei nog wat en gaan we slapen. Seks hebben we in het begin van de avond als we beide nog energie hebben en de kleine op bed ligt.
Moederkareltje schreef op 31-01-2024 om 12:09:
[..]
Je kunt ook een compromis afspreken. Ik ga bijna altijd een kwartier tot een half uur later dan man naar bed. Ik wil dan gewoon even alleen zijn en serie kijken omdat ik de hele dag 0 seconde alleen ben geweest. Meestal ligt hij dan nog te lezen als ik naar bed kom, lezen we allebei nog wat en gaan we slapen. Seks hebben we in het begin van de avond als we beide nog energie hebben en de kleine op bed ligt.
Bedankt voor de tip, die ga ik in ieder geval meenemen en eraan werken.
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 11:51:
[..]
Ik vind het niet echt leuk om alleen naar bed te gaan, en ga liever samen. En als dit echt vrijwel iedere avond zou gebeuren dat hij blijft zitten en ik ga naar bed dan vind ik dat wel lastig. Is dat gek?
Nee, dat is niet gek, maar jullie behoeftes zijn op dit vlak niet dezelfde. Daar is vast wel een middenweg in de vinden.
Ga jij wat hem betreft te vroeg naar bed? Zo ja, kunnen jullie elkaar daarin een bertje tegemoet komen? Jij wat later en hij wat vroeger? Of dit 2 of 3 × per week doen?
Of heeft hij behoefte aan wat tijd alleen voordat hij gaat slapen? Weer: kun je afspreken dat hij bv 2 of 3 vadte dagen per week wel gelijk met jou naar bed gaat? En dan de andere avonden ook niet vragen en zeker niet teleurgesteld gaan doen.
Hier kun je prima een rustig gesprek over voeren en kijken hoe jullie tot een compromis kunnen komen.
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 11:51:
[..]
Ik vind het niet echt leuk om alleen naar bed te gaan, en ga liever samen. En als dit echt vrijwel iedere avond zou gebeuren dat hij blijft zitten en ik ga naar bed dan vind ik dat wel lastig. Is dat gek?
Ja, dit is verstikkend. Is die man volwassen, kan hij nog steeds niet zelf bepalen hoe laat ie naar bed gaat. Zou het vreselijk vinden. Lekker naar bed wanneer ik dat wil, of dat nou 22.00 uur is of 01.00, daar wil ik geen bemoeienissen over.
Bedankt, samen naar bed gaan (of juist niet meer) is een aandachtspunt. Ik ga eraan werken.
Nog meer tips?
simone1989 schreef op 31-01-2024 om 12:22:
Bedankt, samen naar bed gaan (of juist niet meer) is een aandachtspunt. Ik ga eraan werken.
Nog meer tips?
Naast dat gedeelte kom je wat mij betreft niet verstikkend over. Dat je niet wil dat hij zomaar weekenden weg is, is logisch; hij heeft een gezin met jou en daar horen verantwoordelijkheden bij. Zou hem trouwens af en toe wel een weekendje weg gunnen met vrienden, maar wel van tevoren met jou besproken.
Ik zag toevallig gisteren de film De beentjes van Sint Hildegard, op Netflix. In die film is het allemaal nogal uitvergroot maar ik zou zeggen: kijk samen die film en praat erover na. Wij kunnen jou niet vertellen hoe je man zich voelt en wat hij als verstikkend en steunend ervaart. Het is belangrijk er met hem over te praten en naar hem te luisteren vanuit een basis van liefde en vertrouwen.
Ja, die film De beentjes van Sint Hildegard. Natuurlijk stevig uitvergroot, maar veel vrouwen kunnen er wat van! Ze weten het beter 
Overdag steeds appen zou ik heel vervelend vinden. Alleen als er iemand ziek is of zo, of als er veel file staat/trein gemist/veel later eten. Maar zomaar vanwege het contact, nee.
Op je eigen tijd naar bed - ik zou niet anders willen. Soms samen, soms niet.
Waarschijnlijk is je man extravert, jij meer introvert. Lees daar eens over, dat kan helpen.
overdag appen?
Ik zou alleen appen als je verwacht veel later thuis te komen dan gebruikelijk. Overdag ben ik aan het werk, dan ben ik niet met mijn zoon, vrienden of partner bezig. Zelfs toen mijn partner 1 van mijn collega’s was spraken wij elkaar overdag alleen zakelijk.
Dat contact overdag zou ik heel vervelend vinden alsof je me niet vertrouwd dat ik gewoon aan het werk ben.
Ik ben een volwassen vrouw en ik bepaal zelf wel hoe laat ik naar bed ga. Ik zou het enorm verstikkend vinden als mijn man dat voor me zou willen bepalen. Hij is meer ochtendmens, ik meer avondmens. Ik heb ook niet heel de dag behoefte aan contact. Op werk en thuis doen we ons ding. Bij een noodgeval of als we later zijn, ja dan laten we dat weten zodat de ander alvast met kind kan eten/naar sport brengen. Maar niet als er niks bijzonders aan de hand is.
Ik zou het heel beklemmend vinden als mijn man de hele dag behoefte zou hebben aan mijn nabijheid/betrokkenheid/contact. We houden van elkaar, ook als we even niet samen iets doen of contact hebben.
De beentjes van sint hildegard is zonder dat je hier issues mee hebt ook gewoon heel grappig om te zien.
Je gaat 'n beetje met hem om alsof hij je puberzoon is in plaats van je man. Ja, voor mij zou het verstikkend werken als ik via de app de hele dag door verantwoording af moet leggen. Als je elkaar ook al de hele dag op de hoogte houdt, is er 's avonds een stuk minder te vertellen. Ik heb het dan niet over dringende dingen die echt niet kunnen wachten tot 's avonds.
En dan ook het bepalen van de bedtijd.
Jullie zijn blijkbaar erg verschillend. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, maar kan me wel voorstellen dat je man het af en toe wat benauwd krijgt van je.
