Affaire, kan dit ooit wat worden

Gaat het stiekum? Voor jullie allebei? Kan je het niet opengooien naar je man en hij naar zijn vrouw? Dat zij ook een keuze kunnen maken?
Verliefd worden op een ander is één ding,  vreemdgaan en liegen en bedriegen een ander. Daarmee kwets je de ander vaak meer dan het met de ander gaan.  Maar goed dat weet je wel natuurlijk. Jullie hebben beiden geen heel slecht huwelijk, misschien valt er wel een mouw aan te passen. 

Nou gefeliciteerd, nou heb je en je gemoedelijke huwelijk met kinderen en je spanning van een eerste verliefdheid met een man. Meestal gaat dat idd niet samen. Het is niet zo netjes om van twee walletjes te eten maar we willen alles allemaal wel en als je dit ongestrafd steeds kan doen en dus ook doet is het ook moeilijk jezelf te begrenzen.
 Nou mijn advies: Als jij niet wil scheiden, en dat zeg je, dan zou ik geen risico lopen. Als je doorgaat met je affaire wordt de kans steeds groter dat man erachter komt  of hoop je daar onbewust op.. 
Je houdt nu je man en die andere man aan het lijntje. De andere man neigt nu de kant op van zijn huwelijk te verbreken terwijl jij zegt niet te willen scheiden. Stop dit dan voordat zijn huwelijk er aangaat of jouw man erachter komt.
Misschien komen jullie elkaar over 10 jaar als je kinderen het huis uit zijn weer tegen en kun je de draad weer oppakken en van je man scheiden.  

Als je mijn advies volgt: Voor nu kun je de tijd die vrijkomt doordat je niet meer op je stiekeme lover ligt investeren in een relatiecoach of therapeut of seksuoloog of iets dergelijks om je huwelijk nieuw leven in te blazen en spanning in je huwelijk op te zoeken.

Ik ben niet helemaal onbevooroordeeld omdat mijn vrouw een affaire heeft gehad. Maar deel graag een paar gedachten:

- volgens de statistieken is de kans klein dat jij en de derde een gezamenlijke toekomst hebben. Dus het kan dat dit echte liefde is, maar de kans is groter dat het niet zo is.
- ik kan compassie hebben voor de moeilijke situatie waar je inzit. Velen beschrijven het als een verslaving. Dat laat aan de ene kant zien dat het begrijpelijk is dat dit zo moeilijk is. Het laat aan de andere kant zien dat er iets groots voor nodig is om dit te doorbreken. En het kan goed zijn dat je daarbij hulp nodig hebt.
- van dichtbij heb ik gezien hoe mijn vrouw is gaan geloven dat dit iets moois en helpend was. Al was het bij haar een heel korte affaire en dus minder hechting dan in jouw situatie. Terugkijkend herkent ze de vrouw niet die is meegegaan in iets dat onecht, leugenachtig en op een schijnwereld gebaseerd was. Natuurlijk is en voelt het fijn, maar de vraag is wat daarvoor de basis is.
- wij zijn nog bij elkaar en hebben ontzettend veel geleerd na het vreemdgaan. Maar wat hadden we dat graag geleerd zonder. Er gaat geen dag voorbij of ik voel iets van pijn bij de leugens, de ranzigheid het in de steek gelaten worden. 
En als het wel echte liefde en iets moois is, dan verdient het zoveel beter dan het stiekeme en bedrog. Je laat elkaar nu zien dat je in staat bent tot voorliegen van iemand die veel voor je betekent. Dat is niet de basis waarop je wilt bouwen. Ik zou zeggen: deel het met je man en/of iemand die echt het beste met je voorheeft. Het zien van mijn pijn was het moment waarop mijn vrouw zich pas echt begon te realiseren wat ze had gedaan en dat hielp er met iets meer afstand naar te kijken. En als deze derde de ware is, dan gaat dat wel blijken. 

Anne85 schreef op 11-02-2024 om 07:35:

bedankt voor je mooie reactie. Het is inderdaad een verslaving. Alle adviezen klinken zo logisch.. maar als je er zelf in zit is het zo moeilijk! Eindelijk iemand gevonden waar ik zoveel liefde voor voel. Meer dan voor mijn man als ik eerlijk ben. Of gewoon anders. Leuker. Klinkt heel hard en ik probeer het te ontkennen, maar zo voel ik het.
Ik moet het stoppen, met hulp, maar ben bang dat het dan altijd een beetje blijft knagen... wat als...
En nog ergens dat kleine beetje hoop.
Liefde en verliefdheid is zoiets sterks.

Die laatste zin: verliefdheid is iets chemisch in je hoofd dat maakt dat je je bindt aan iemand. Dat verandert (als alles goed gaat) in liefde en geloof me, dat laatste is veel sterker en duurzamer dan dat chemische ding in je hoofd.

anoniemer, bedoel je met de man met wie ze de affaire heeft? Dat denk ik namelijk niet. Deze verliefdheid gaat voorbij en dan is het de vraag wat ervan overblijft. Met je eigen man heb je de verbintenis met de kinderen, wat ga je ervoor op het spel zetten? Als de grootste verliefdheid voorbij is komen er ook negatieve eigenschappen om de hoek kijken. Als dit huwelijk nog te redden valt, ga daar dan voor en laat niet alles achter.

Je hebt niet de intentie om te scheiden schrijf je. Wat is je intentie dan wel?

Verliefd worden kan. Scheiden hoeft dan niet meteen. Maar wie wil je nu zijn? Hoe zou het zijn als jouw man dit doet? Wat zou jij dan het liefste hebben gewild? Dat hij eerlijk werd? Het echt stopte. Of dat hij nog jaren doorgaat zo? 

Ik ben niet neutraal als bedrogen vrouw.
Laat dit niet te lang duren. Voor je het weet ben je jaren verder. En lieg en bedrieg je nog steeds. Je vraagt wat moet ik doen. Ik had eerlijkheid gewaardeerd van mijn partner naar mij. Dus of stoppen of eerlijk worden. Je hebt een keuze. Straks kiest jouw man voor jou...

Kikki39 schreef op 11-02-2024 om 09:53:

anoniemer, bedoel je met de man met wie ze de affaire heeft? Dat denk ik namelijk niet. Deze verliefdheid gaat voorbij en dan is het de vraag wat ervan overblijft. Met je eigen man heb je de verbintenis met de kinderen, wat ga je ervoor op het spel zetten? Als de grootste verliefdheid voorbij is komen er ook negatieve eigenschappen om de hoek kijken. Als dit huwelijk nog te redden valt, ga daar dan voor en laat niet alles achter.

Ja ik bedoel dat als deze verliefdheid voobij is, is de kans groot dat er niet veel overblijft voor een goeie duurzame relatie met deze meneer.

Anne85 schreef op 11-02-2024 om 11:24:

We zien elkaar al 8 maanden en de eerste verliefdheid is voorbij, we houden nu van elkaar. Ik voel dat heel sterk. Ook al leven we in een bubbel samen, zonder de toestanden van het gewone leven. Ik weet dat het geen goede basis is. Maar afscheid nemen en kiezen voor mijn gezin voelt als mezelf verloochenen, mijn eigen gevoel aan de kant zetten. Word daar haast depressief van.

Ja maar kan je het niet open gooien dan? Want die mooie bubbel is nu gebaseerd op bedrog. Is het per se zo dat als je het je man vertelt, dat dan je huwelijk voorbij is? En los daarvan: vind je niet dat hij recht heeft op de waarheid, zodat hij een keuze kan maken op basis van de realiteit ipv de illusie dat jullie een monogame relatie hebben?

Anne85 schreef op 11-02-2024 om 11:24:

We zien elkaar al 8 maanden en de eerste verliefdheid is voorbij, we houden nu van elkaar. Ik voel dat heel sterk. Ook al leven we in een bubbel samen, zonder de toestanden van het gewone leven. Ik weet dat het geen goede basis is. Maar afscheid nemen en kiezen voor mijn gezin voelt als mezelf verloochenen, mijn eigen gevoel aan de kant zetten. Word daar haast depressief van.

Jij bent gewoon nog hartstikke verliefd. Dat kan wel uiterlijk 3 jaar duren en in jullie stiekeme bubbel en het romantische van een verboden liefde en een lage frequentie van afspreken zonder de lasten met alleen lusten al helemaal  Maak jezelf niks wijs. Maar liefde maakt je in een soort staat van krankzinnigheid dus dit komt toch niet binnen. 

Anne85 schreef op 11-02-2024 om 11:24:

We zien elkaar al 8 maanden en de eerste verliefdheid is voorbij, we houden nu van elkaar. Ik voel dat heel sterk. Ook al leven we in een bubbel samen, zonder de toestanden van het gewone leven. Ik weet dat het geen goede basis is. Maar afscheid nemen en kiezen voor mijn gezin voelt als mezelf verloochenen, mijn eigen gevoel aan de kant zetten. Word daar haast depressief van.

Houden van ? Ach welnee, je bent gewoon een speelbal van je hormonen, je ego wordt gekieteld en het zorgenvrije bubbeltje dat je samen creëert zorgen voor een heerlijk gevoel, dat wel, maar maak er nu niet meer van dan het is. Het is in feite inhoudsloos en niet echt. Weet je wat wel echt is ? De liefde die je voor je kinderen voelt. Dát is houden van. Die kinderen voor wie je alles zou doen en die je koste wat het kost wilt beschermen tegen verdriet, beschadiging en ellende. Toen je kinderen nam heb je er automatisch voor gekozen dat jij en je verlangens en wat jij nodig hebt voor járen op de tweede plek kwamen te staan. Misschien was je je daar niet zo bewust van op dat moment, maar dat is wel waar je feitelijk voor hebt getekend. Nu kom je erachter dat dat niet altijd leuk is dat je jezelf moet wegcijferen. Dat kan inderdaad heel rot en oneerlijk voelen. Maar wil je écht je kinderen al die ellende aandoen om je eigen egoïstische gang te kunnen gaan ? Je hebt namelijk geen échte reden om te scheiden. Hoe ga je dat uitleggen aan je kinderen? Je gaat enorme spijt krijgen en als je er later op terug kijkt vraag je je af hoe je zo stom kon zijn om alles kapot te maken voor een kortstondig pleziertje. En kortstondig is het want als je dit contact voortzet komt het vanzelf uit en is het klaar met de ‘liefde’ voor deze man. Je ziet het verdriet en de ontreddering van je kinderen en je man en dat heb jij op je geweten. Wordt een stuk minder leuk afspreken zo. 

Verbreek het contact, wordt depressief en verdrietig en ga met jezelf aan de slag. Neem een therapeut in de arm die jou kan helpen te ontdekken waar je onvrede vandaan komt. Steek al je tijd en energie in jezelf weer gelukkig maken. Niet via deze kansloze fling, maar via een gedegen therapeutisch traject. Ga daarna (of tijdens je traject) met je man en je huwelijk aan de slag. Zorg er samen voor dat het weer wordt zoals het was of meer. 
En ja, dat is niet makkelijk, het is confronterend en keihard werken. Het is veel makkelijker om te vluchten in een illusie. 

Oh, en hou je mond tegen je man over je scheve schaats. Je hoeft je gezin niet te belasten met jouw keuze en eventueel schuldgevoel. Tenzij je samen in therapie gaat natuurlijk. 

Ik vind dat geen juist begin van een relatie. 

Jullie zitten allebei thuis in een sleur om het zo maar even te noemen. Iets 'verbodens' is dan spannend en je zit op de roze wolk. Je kunt nu enkel leuke dingen met hem doen. De vervelende dingen en de verplichte nummers, dat doen jullie allebei thuis. Thuis wordt het niet meer beter, want stiekem willen jullie allebei van jullie relatie af natuurlijk. 

Als je hiermee verder wilt gaan, dan heb je allebei een scheiding met kinderen voor de boeg. Dat gaat z'n weerslag hebben. En een keer waait de roze wolk voorbij. De vraag is hoe het dan is. 

Ik zou om te beginnen eens 'n maand elkaar even mijden. Eens zien hoe dat gaat. En dan proberen thuis weer leuke dingen te gaan doen. Vanaf een roze wolk neem je over het algemeen niet de beste beslissingen.