Affaire, kan dit ooit wat worden
Help, ik kom hier zelf niet uit..
Al 16 jr samen met mijn man, 2 dochters. Laatste jaren gaat het niet heel goed, ik voel niet echt liefde meer, geen houden van. Wel waardering voor de persoon die hij is, lieve man, zorgzame vader.
8 mnd geleden een geweldig leuke man tegen gekomen, hij ook getrouwd. Allebei enorm verliefd, maar niet de intentie om te scheiden. Toch, hoe vaker we elkaar zien, hoe meer liefde en echt houden van. Dit ken ik niet van mezelf.. Hij ook niet. Hij is al vanaf zn 21e met z'n vrouw samen en heeft nooit anders gekend, maar er gaat nu een wereld voor hem open, hoe het ook kan zijn! Hij houdt nog wel van zijn vrouw, maar weinig verbinding en intimiteit.
We kunnen uren praten, zien elkaar 2-3 x per week, kunnen niet zonder elkaar. Al 3 keer geprobeerd te stoppen maar we zoeken elkaar steeds weer op. Hij twijfelt nu of hij alles thuis moet opbiechten.
Ik wil mijn kinderen geen scheiding aandoen, ook omdat ik een prima huwelijk heb, gemoedelijk. Maar de liefde voor die andere man! Die is zo groot en houdt me zo bezig. Ik denk elke minuut aan hem. En hij aan mij..
Wat moet ik nu doen.!
Izza schreef op 04-06-2024 om 09:40:
[..]
Ik lees hier niet wat to al met haar partner besproken heeft. Ik ga uit van een situatie waarbij er al langer relatieproblemen zijn. En dat je die bespreekt met je partner. Dat je samen kijkt naar verbetering. Of desnoods therapie en dat je partner je daarin ook serieus neemt. Maar ik ken situaties. En die lees ik hier op het forum ook wel eens. Waarbij partners die problemen niet zien of er niets mee willen. Jullie hebben het samen opgepakt. Maar er zijn gewoon mensen waarbij dat geen optie is. Ik ben een voorstander van communicatie en van therapie. Maar zonder motivatie en inzet is dat zinloos. De bedrogene heeft geen schuld. De bedrieger zit in de relatie en die is zelf verantwoordelijk. Maar beiden zitten wel in die relatie waarbij onderlinge communicatie essentieel is. Ik vind dat je moet aangeven als je niet meer gelukkig bent. Dat je samen kijkt hoe je dat kunt oplossen. Maar er zijn gewoon partners die problemen niet herkennen. Absoluut geen therapie of verandering willen. Dan krijg je wel een andere situatie. Ik ben dan nog steeds niet voor vreemdgaan. Maar wel voor de eenmalige mededeling dat ik ga rondkijken. Voor mij is exclusiviteit ook niet standaard maar iets dat je onderling kunt afspreken binnen een relatie. De meeste mensen voeren dat soort gesprekken niet eens.
Maar Izza, als je op een punt komt dat je geprobeerd hebt om te communiceren en je meent echt dat je partner voor niets open staat en je vindt dat je daar niet kunt mee leven, is het dan niet zuiverder om de relatie gewoon te verbreken in plaats van te blijven hangen en ondertussen “rond te kijken” na een “éénmalige mededeling” , want die mededeling dringt natuurlijk ook niet door als je ondertussen gewoon blijft. Is dat dan ook geen vorm van angst, blijven ten koste van alles? Iets wat jij de bedrogene zo vaak aanwrijft?
De wereld is niet zwart/wit.
Verwijderd op verzoek plaatser
Verwijderd op verzoek plaatser
Bgdrrejnxs53226 schreef op 05-06-2024 om 11:50:
[..]
-quote verwijderd-
Via het uitroepteken in je eigen post kun je de mods vragen om het aan te passen.
Schemerlampje schreef op 05-06-2024 om 14:16:
[..]
Via het uitroepteken in je eigen post kun je de mods vragen om het aan te passen.
Dankjewel!
Theekannetje schreef op 05-06-2024 om 07:47:
[..]
Maar Izza, als je op een punt komt dat je geprobeerd hebt om te communiceren en je meent echt dat je partner voor niets open staat en je vindt dat je daar niet kunt mee leven, is het dan niet zuiverder om de relatie gewoon te verbreken in plaats van te blijven hangen en ondertussen “rond te kijken” na een “éénmalige mededeling” , want die mededeling dringt natuurlijk ook niet door als je ondertussen gewoon blijft. Is dat dan ook geen vorm van angst, blijven ten koste van alles? Iets wat jij de bedrogene zo vaak aanwrijft?
De wereld is niet zwart/wit.
Ik vind dit toch wel een lastige, want als je partner werkelijk totaal niets wil bespreken en zichzelf volledig afsluit voor evt ‘problemen’ die spelen, vind ik dat ook een vorm van bedrog en die ander iets opleggen.
Ook voor diegene die wél wil praten en/of samen naar oplossingen wil zoeken is het nooit zo makkelijk als ‘gewoon de relatie verbreken’, omdat ook hij/zij mss de kinderen niet voor de helft vd tijd wil missen of dat er geen financiële mogelijkheden zijn etc. En hiermee praat ik het vreemdgaan niet goed, maar ook passief/agressief gedrag (ontkennen of niet erkennen van ‘problemen’) kan zeer schadelijk voor een ander zijn. Ook hierbij geldt voor mij dat het niet zo zwart/wit is.
RoodVruchtje schreef op 05-06-2024 om 15:51:
[..]
Ik vind dit toch wel een lastige, want als je partner werkelijk totaal niets wil bespreken en zichzelf volledig afsluit voor evt ‘problemen’ die spelen, vind ik dat ook een vorm van bedrog en die ander iets opleggen.
Ook voor diegene die wél wil praten en/of samen naar oplossingen wil zoeken is het nooit zo makkelijk als ‘gewoon de relatie verbreken’, omdat ook hij/zij mss de kinderen niet voor de helft vd tijd wil missen of dat er geen financiële mogelijkheden zijn etc. En hiermee praat ik het vreemdgaan niet goed, maar ook passief/agressief gedrag (ontkennen of niet erkennen van ‘problemen’) kan zeer schadelijk voor een ander zijn. Ook hierbij geldt voor mij dat het niet zo zwart/wit is.
Alhoewel laakbaar vind ik dat geen vorm van bedrog, want de andere partij wordt niet voorgelogen. Die weet waar hij mee dealt en heeft dus een keuze. Dat die keuze niet makkelijk is, is duidelijk. Zoals we beiden zeggen, zo zwart/wit is dat allemaal niet. Het is ook blijven hangen omwille van angsten, iets wat Izza de bedrogen partij die blijft altijd aanwrijft. Mijn bescheiden mening.
Ik denk dat heel veel mensen denken na bedrog dat de partner niet meer voldoende van hem of haar hield (want anders doe je dat toch niet?) Maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Je kunt nog steeds van iemand houden en toch zoiets doen. En het is ook mogelijk om van meer mensen te houden (net zoals met meer kinderen).
En dat maakt weggaan vanwege ontbreken van seksualiteit ook heel erg lastig. Je bent op andere punten nog steeds gelukkig alleen dat ene ontbreekt. Dan is het fijn dat daarvoor elders een plek is ipv dat een partner maar krampachtig vast blijft houden en beperkingen op wil leggen (terwijl hij of zij dat zelf niet meer kan of wil geven). Gun een ander de ruimte. Maar bij heel veel mensen is dit onderwerp gewoon niet bespreekbaar. Mensen zijn boos, beledigd etc. De open en volwassen discussie die ik hier vaak lees ontbreekt.
Izza schreef op 05-06-2024 om 19:52:
Ik denk dat heel veel mensen denken na bedrog dat de partner niet meer voldoende van hem of haar hield (want anders doe je dat toch niet?) Maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Je kunt nog steeds van iemand houden en toch zoiets doen. En het is ook mogelijk om van meer mensen te houden (net zoals met meer kinderen).
En dat maakt weggaan vanwege ontbreken van seksualiteit ook heel erg lastig. Je bent op andere punten nog steeds gelukkig alleen dat ene ontbreekt. Dan is het fijn dat daarvoor elders een plek is ipv dat een partner maar krampachtig vast blijft houden en beperkingen op wil leggen (terwijl hij of zij dat zelf niet meer kan of wil geven). Gun een ander de ruimte. Maar bij heel veel mensen is dit onderwerp gewoon niet bespreekbaar. Mensen zijn boos, beledigd etc. De open en volwassen discussie die ik hier vaak lees ontbreekt.
Ja, klopt, maar dan nog is bedrog geen oplossing. Kom openlijk uit voor wat je doet, al betekent dat het einde van de relatie. Doet waarschijnlijk veel pijn, maar die pijn gaat over. Het vertrouwen schenden werkt veel langer door in het leven van de bedrogene. Ook in latere relaties. Mensen kunnen vertrouwen is de sleutel tot een gelukkig leven.
En ook een partner die verder gaat na bedrogen te zijn, kan dat doen uit liefde. En niet alleen voor de kinderen of het huis.
Theekannetje schreef op 07-06-2024 om 09:57:
[..]
Ja, klopt, maar dan nog is bedrog geen oplossing. Kom openlijk uit voor wat je doet, al betekent dat het einde van de relatie. Doet waarschijnlijk veel pijn, maar die pijn gaat over. Het vertrouwen schenden werkt veel langer door in het leven van de bedrogene. Ook in latere relaties. Mensen kunnen vertrouwen is de sleutel tot een gelukkig leven.
En ook een partner die verder gaat na bedrogen te zijn, kan dat doen uit liefde. En niet alleen voor de kinderen of het huis.
Ik ben het met je eens hoor. Het zou besproken moeten worden. En bespreekbaar moeten zijn. Maar vaak is het dat niet. Laatst nog een gesprek waarin iemand aangaf dat als het niet meer kon door de overgang hij dat maar zou moeten accepteren (dan heeft hij pech). Terwijl je dat niet voor een ander kunt gaan invullen of van een ander mag verwachten. Ik denk dat heel veel mensen het niet kunnen of durven bespreken omdat het een onbespreekbaar onderwerp is. En ze niet willen scheiden om tal van redenen (die prima te begrijpen zijn). En vaak denken ze dat een affaire toch niet uitkomt. Of nemen ze de ontdekking op de koop toe.
Izza schreef op 07-06-2024 om 10:06:
[..]
Ik ben het met je eens hoor. Het zou besproken moeten worden. En bespreekbaar moeten zijn. Maar vaak is het dat niet. Laatst nog een gesprek waarin iemand aangaf dat als het niet meer kon door de overgang hij dat maar zou moeten accepteren (dan heeft hij pech). Terwijl je dat niet voor een ander kunt gaan invullen of van een ander mag verwachten. Ik denk dat heel veel mensen het niet kunnen of durven bespreken omdat het een onbespreekbaar onderwerp is. En ze niet willen scheiden om tal van redenen (die prima te begrijpen zijn). En vaak denken ze dat een affaire toch niet uitkomt. Of nemen ze de ontdekking op de koop toe.
Klopt allemaal, maar opnieuw, ook dan is bedrog geen oplossing. Niet kunnen of durven bespreken omdat het “onbespreekbaar” is, is GEEN valabel argument om dan maar vreemd te gaan, om eigen leven te gaan leiden zonder de partner op de hoogte te brengen. Bovendien ligt de inschatting van wat onbespreekbaar zou zijn bij de vreemdganger. Hoe weet die wat onbespreekbaar is als hij/zij nooit een doorgedreven gesprek hierover heeft gehad? Dat weet je niet. Dat is eigen invulling. Er is enkel durf en moed voor nodig. Durven ruzie maken. En het risico durven lopen dat de relatie dan over is. Maar liegen en bedriegen? Neen, sorry, je krijgt me nooit zo ver dat ik zeg, “OK dan”.
Meestal komt het er op neer dat de vreemdganger geen keuzes wil of kan of durft maken. En alles wil. Dat is hoe ik erover denk.
