Affaire, kan dit ooit wat worden
Help, ik kom hier zelf niet uit..
Al 16 jr samen met mijn man, 2 dochters. Laatste jaren gaat het niet heel goed, ik voel niet echt liefde meer, geen houden van. Wel waardering voor de persoon die hij is, lieve man, zorgzame vader.
8 mnd geleden een geweldig leuke man tegen gekomen, hij ook getrouwd. Allebei enorm verliefd, maar niet de intentie om te scheiden. Toch, hoe vaker we elkaar zien, hoe meer liefde en echt houden van. Dit ken ik niet van mezelf.. Hij ook niet. Hij is al vanaf zn 21e met z'n vrouw samen en heeft nooit anders gekend, maar er gaat nu een wereld voor hem open, hoe het ook kan zijn! Hij houdt nog wel van zijn vrouw, maar weinig verbinding en intimiteit.
We kunnen uren praten, zien elkaar 2-3 x per week, kunnen niet zonder elkaar. Al 3 keer geprobeerd te stoppen maar we zoeken elkaar steeds weer op. Hij twijfelt nu of hij alles thuis moet opbiechten.
Ik wil mijn kinderen geen scheiding aandoen, ook omdat ik een prima huwelijk heb, gemoedelijk. Maar de liefde voor die andere man! Die is zo groot en houdt me zo bezig. Ik denk elke minuut aan hem. En hij aan mij..
Wat moet ik nu doen.!
Anne85 schreef op 20-03-2024 om 10:22:
Enn stuk verder alweer! En veel gebeurd. We hebben het allebei thuis verteld. Willen elkaar graag blijven zien. We gaan nu een open relatie proberen met goedvinden van onze beide partners.
Je hebt de juiste beslissing genomen.
Anne85 schreef op 31-05-2024 om 09:08:
[..]
Deze reactie staat vol met aannames. De verkeerde ook. Heb niet het idee dat je meedenkt maar vooral gewoon wil afkraken.
Ik begrijp dat jij het niet graag hoort, maar ik dacht precies hetzelfde!
Izza schreef op 31-05-2024 om 12:36:
Anne op dit forum zul je veel mensen treffen die (eigenlijk net als in de maatschappij) volledig gaan voor een vaste partner. Vaak levenslang of vanaf jonge leeftijd. Dan kan je je simpelweg niet indenken dat er ook een wereld daarbuiten is. Relaties kunnen eindig zijn of zelfs stoppen. Dat je al 10 jaar samen bent hoeft niet automatisch te betekenen dat je het dus nog 10 jaar vol moet houden. De huidige tijd kent steeds meer andere relatievormen. Als dit voor jullie werkt moet je dat doen. Je partner heeft een eigen keuze hierin. Hij hoeft niet te blijven. En jij hoeft ook niet bij hem te blijven. Nu kiezen jullie hiervoor. In de toekomst kijk je weer verder.
Daar gaat het niet om. Waar het (volgens mij) om gaat is het verschil tussen 1) een open en eerlijke discussie voeren over een 'open relatie' en 2) die discussie voeren nadat je partner al een hele tijd aan blijkt te rommelen met iemand anders die in een relatie zit.
In situatie 1 begin je dan misschien niet aan kinderen of een gezamenlijke koopwoning met diegene. In situatie 2 betekent er niet met terugwerkende kracht een open relatie van maken dat je ook wat moet regelen voor de kinderen en de koopwoning.
Ik ben het met je eens dat een affaire absoluut niet netjes is. Maar mensen en situaties veranderen. Zeker gedurende een hele lange tijd. Als je die relatie begint ben je waarschijnlijk jong en volg je het standaard pad van verkering, huwelijk, huis en kinderen. Dan komt het idee van een ander of andere relatievormen gewoon niet bij je op. Met zoiets kan je dan geen rekening houden omdat het nooit aan de orde is gekomen. Alleen met de loop van de jaren wordt je volwassen en kan je gaan beseffen dat je toch niet meer gelukkig bent met iemand of in de relatie waarin je dan zit. Een ander veranderen is heel erg lastig (zeker als die persoon gewoon gelukkig is). Velen komen toch in een uitgeblust huwelijk, broer zus relatie of zelfs in een affaire terecht. To heeft die affaire natuurlijk niet goed aangepakt. Maar dat hoeft niet te betekenen dat ze daarom nu maar weer het standaard pad moet volgen. In overleg met partner en therapeut is een nieuwe weg gekozen. Ze hadden ook voor een scheiding kunnen kiezen. Misschien wel een stuk makkelijker dan 2 partners. Wellicht gaat dat ook nog gebeuren. Maar voor nu is dit een keuze. Ook voor haar partner. Die heeft alle vrijheid om dit niet te willen.
ok. Ik ga hier veel bagger krijgen, dan is dat maar zo. Bijna 2 jaar heb ik een affaire met hem, 1 keer per maand zien we elkaar, daarnaast appen we dagelijks over dittjes en datjes. Eerst wist ik het niet en tegen ik het wist, kon ik niet meer terug of ik wilde niet meer terug, geen idee. Wel dat het een fijne, vrijblijvend contact is. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan hem te vragen zijn mooie gezin op te geven. We praten open en eerlijk over zijn zijstap, nee, dat het geen schoonheidsprijs verdient, maar ook...hij geeft aan dat net dat extraatje maakt dat hij thuis een betere man is, betrokkenen, liefdevoller en ik geloof hem. Wat hij al even mist in een lange huwelijk is pure lust en dat geef ik hem, zonder te vragen voor meer, want oprecht, het is een fijne man, maar verliefd, nee, dat ben ik niet, dat zijn wij niet. In het begin was er meer en weet je wat we dan deden? Dat uitspreken naar elkaar en daar ging dat gevoel weer. We praten elkaar vaak bij, of we er beiden nog neutraal in staan, anders stopt het. En ondertussen date ik met anderen en komt daar iets uit, stopt het ook. Dus ja, er zijn zoveel vormen en soms voorkomt het een pijnlijke scheiding. Laat het slachten maar beginnen!
@TheOther: jouw situatie is niet te vergelijken met die van Anne. Jouw plek is duidelijk. Het kan niet meer dan worden dan wat het nu is, want jouw lover heeft een solide huwelijk dat hij niet wil opgeven. En dat is blijkbaar oké voor jullie allebei. Wat de vrouw van je lover ervan vindt/zou vinden, laten we voor het gemak even buiten beschouwing.
Anne en haar lover hebben wel gevoelens voor elkaar. Anne voelt, in tegenstelling tot jouw lover, geen verbinding meer met haar man. Zij mist veel meer dan wat lust. Zij en haar man passen zelfs niet bij elkaar, schrijft ze. Anne wil wél meer, en dat was haar vraag hier ook: kan dit ooit wat worden? De tijd zal het leren.
Other, geen reden om te slachten. Ik zou in jouw geval alleen heel goed opletten dat er geen emotionele band of loyaliteit ontstaat. Dat jij last hebt jezelf open te stellen voor een gewone relatie (als dat is wat jij wilt. Sommige mensen willen dat heel bewust niet). Duidelijk je eigen grenzen aangeven en jezelf voorop stellen. Dus geen afhankelijkheid van hem. Ook niet jouw agenda bijvoorbeeld altijd rekening houden met hem. Jij moet voorgaan.
En verder erg jammer dat hij binnen zijn relatie geen mogelijkheid heeft om zijn problemen kenbaar te maken. Te bespreken dat hij ongelukkig is (heeft hij dat gedaan?) En dat het openen van de relatie (een beetje vergelijkbaar met to) geen optie is.
Ik ken overigens ook een situatie waarbij de vrouw op de hoogte is maar een oogje toeknijpt. Die wil het verder niet weten. Maar beseft heel goed dat zij hem bepaalde zaken niet kan en wil bieden. En het geeft haar juist veel rust dat zij dat nu ook niet meer hoeft. Dat kan natuurlijk ook nog.
Izza schreef op 02-06-2024 om 15:27:
Ik zou in jouw geval alleen heel goed opletten dat er geen emotionele band of loyaliteit ontstaat.
Best wel een gedoe dus dat je beiden dan af en toe moet checken of je elkaar nog wel uitsluitend als een soort pop beschouwd.
Thera schreef op 03-06-2024 om 11:18:
[..]
Best wel een gedoe dus dat je beiden dan af en toe moet checken of je elkaar nog wel uitsluitend als een soort pop beschouwd.
Nou, dit inderdaad. Dat je elkaar dus alleen voor de seks ‘hebt’. God verhoede dat er gevoelens bij komen kijken want dat is de bedoeling niet. Ik kan me er niets bij voorstellen, zo geforceerd en krampachtig allemaal. En dat die man een minnares nodig heeft om thuis een betere man te kunnen zijn en dat zijn minnares dat ziet als iets positiefs. Wat een treurige armoede.
Izza schreef op 02-06-2024 om 15:27:
En verder erg jammer dat hij binnen zijn relatie geen mogelijkheid heeft om zijn problemen kenbaar te maken. Te bespreken dat hij ongelukkig is (heeft hij dat gedaan?) En dat het openen van de relatie (een beetje vergelijkbaar met to) geen optie is
Hoezo “geen mogelijkheid om zijn problemen kenbaar te maken”
Het enige dat daarvoor nodig is, is een klein beetje moed. En respect naar de partner toe. Ik somde al al de redenen op waarom bedriegers liegen, en dat heeft alles met hen zelf te maken (egoïstische beweegredenen) en niets met de partner (die ofwel niets vermoedt ofwel in the face voorgelogen als die wel vragen stelt)
Izza schreef op 02-06-2024 om 15:27:
Other, geen reden om te slachten. Ik zou in jouw geval alleen heel goed opletten dat er geen emotionele band of loyaliteit ontstaat. Dat jij last hebt jezelf open te stellen voor een gewone relatie (als dat is wat jij wilt. Sommige mensen willen dat heel bewust niet). Duidelijk je eigen grenzen aangeven en jezelf voorop stellen. Dus geen afhankelijkheid van hem. Ook niet jouw agenda bijvoorbeeld altijd rekening houden met hem. Jij moet voorgaan.
En verder erg jammer dat hij binnen zijn relatie geen mogelijkheid heeft om zijn problemen kenbaar te maken. Te bespreken dat hij ongelukkig is (heeft hij dat gedaan?) En dat het openen van de relatie (een beetje vergelijkbaar met to) geen optie is.
Ik ken overigens ook een situatie waarbij de vrouw op de hoogte is maar een oogje toeknijpt. Die wil het verder niet weten. Maar beseft heel goed dat zij hem bepaalde zaken niet kan en wil bieden. En het geeft haar juist veel rust dat zij dat nu ook niet meer hoeft. Dat kan natuurlijk ook nog.
Maar jij, als voorvechter van de open relatie, begrijpt toch dat een open relatie vanuit een affaire, een heel delicaat iets is toch? Een open relatie is niet iets wat je van de 1 op andere dag doet en is iets waar je, normaal gesproken, met je partner heel goed over na moet denken.
Sterker nog: Ik zou persoonlijk niet eens onwelwillend tegenover een open relatie zijn. Maar is het niet zo dat juist bij een open relatie de basis en de openheid uitermate belangrijk zijn? Ik zou er absoluut niet aan moeten denken om het op die manier gepresenteerd te krijgen: Het gaat dan namelijk niet meer over de open relatie an sich, maar je bent gewoon je affaire aan het voortzetten, met min of meer de "goedkeuring" van je partner. Dat is, in mijn mening, gedoemd om te mislukken.
Ik ben absoluut open minded wat dat betreft en hou zelf helemaal niet van hokjes. En ik kan me juist heel goed voorstellen dat het hebben van een open relatie een verrijking kan zijn. Maar niet vanuit een affaire: Ik kan me niet voorstellen dat dat goed gaat. Het zou namelijk de basis voor die open relatie, wederzijds vertrouwen en een goede basis, compleet weg slaan. Je stelt regels op voor een open relatie, is althans wat ik veelal hoor van mensen die ik ken die een open relatie gehad hebben. Dat vertrouwen is toch bij voorbaat dan compleet weg?
Ik denk dat ieder mens een relatie en seksualiteit op zijn eigen wijze kan en mag beleven. Voor sommigen kan het openen een aanvulling of verrijking zijn. Dat kan zowel met als zonder emotionele band. Genoeg traditionele monogame relaties waar ook geen emotionele band (meer) is. Of juist waar mensen heel gelukkig kunnen samenleven als broer en zus. Het ene is niet beter dan het andere. Je moet die vorm vinden die bij jou past!
Wel denk ik dat de situatie van to erg wankel kan zijn. Niet alleen vanwege die affaire. Maar ook omdat ze daadwerkelijk een emotionele band en echt liefde voelt voor nr.2 terwijl er duidelijk zaken missen bij nr.1. Ik ben inderdaad in het openen vanuit een goede relatie. Maar misschien gaat dit richting een poly relatie. Punt is dat de situatie niet meer terug te draaien is. En to zal kijken wat voor haar werkt.
Theekannetje schreef op 03-06-2024 om 13:28:
[..]
Hoezo “geen mogelijkheid om zijn problemen kenbaar te maken”
Het enige dat daarvoor nodig is, is een klein beetje moed. En respect naar de partner toe. Ik somde al al de redenen op waarom bedriegers liegen, en dat heeft alles met hen zelf te maken (egoïstische beweegredenen) en niets met de partner (die ofwel niets vermoedt ofwel in the face voorgelogen als die wel vragen stelt)
Ik ben het met je eens dat je problemen altijd eerst moet bespreken met je partner (en vaker dan 1x). Alles op tafel gooien. Maar er zijn natuurlijk partners die nergens voor openstaan. Het probleem gewoon niet willen zien etc. Geen reden voor een affaire wat mij betreft. Maar in de praktijk zie je dat vaak wel. Wij weten toch niet wat to de afgelopen jaren al met haar partner heeft besproken en gedaan?
Je staat niet "zomaar" open voor een affaire.
Izza schreef op 03-06-2024 om 15:02:
[..]
Ik ben het met je eens dat je problemen altijd eerst moet bespreken met je partner (en vaker dan 1x). Alles op tafel gooien. Maar er zijn natuurlijk partners die nergens voor openstaan. Het probleem gewoon niet willen zien etc. Geen reden voor een affaire wat mij betreft. Maar in de praktijk zie je dat vaak wel. Wij weten toch niet wat to de afgelopen jaren al met haar partner heeft besproken en gedaan?
Je staat niet "zomaar" open voor een affaire.
“Partners die nergens voor open staan” … dat weet je natuurlijk niet als je zwijg en liegt. En meer … Als je weet dat je met iets bezig bent of iets nodig hebt waar je partner niet voor open staat, is dat nog geen reden om die partner te bedonderen. Dan maak je maar ruzie. Je kan ook uiteen gaan nadat je het aangekaart hebt. En zo geef je je partner ook de keuze om eventueel weg te gaan. Er is werkelijk geen enkele goede reden te om de ander te bedonderen, soms jarenlang. Hoezo, kan dat ooit de “schuld” zijn van de bedrogene “die werkelijk nergens voor open staat”? Die heeft gewoon nooit geweten wat er omgaat in het hoofd van de andere. Omdat de ander ervoor koos zichzelf te verbergen. Soms al van in het begin. Zo zie ik dat.
Theekannetje schreef op 04-06-2024 om 09:00:
[..]
“Partners die nergens voor open staan” … dat weet je natuurlijk niet als je zwijg en liegt. En meer … Als je weet dat je met iets bezig bent of iets nodig hebt waar je partner niet voor open staat, is dat nog geen reden om die partner te bedonderen. Dan maak je maar ruzie. Je kan ook uiteen gaan nadat je het aangekaart hebt. En zo geef je je partner ook de keuze om eventueel weg te gaan. Er is werkelijk geen enkele goede reden te om de ander te bedonderen, soms jarenlang. Hoezo, kan dat ooit de “schuld” zijn van de bedrogene “die werkelijk nergens voor open staat”? Die heeft gewoon nooit geweten wat er omgaat in het hoofd van de andere. Omdat de ander ervoor koos zichzelf te verbergen. Soms al van in het begin. Zo zie ik dat.
Ik lees hier niet wat to al met haar partner besproken heeft. Ik ga uit van een situatie waarbij er al langer relatieproblemen zijn. En dat je die bespreekt met je partner. Dat je samen kijkt naar verbetering. Of desnoods therapie en dat je partner je daarin ook serieus neemt. Maar ik ken situaties. En die lees ik hier op het forum ook wel eens. Waarbij partners die problemen niet zien of er niets mee willen. Jullie hebben het samen opgepakt. Maar er zijn gewoon mensen waarbij dat geen optie is. Ik ben een voorstander van communicatie en van therapie. Maar zonder motivatie en inzet is dat zinloos. De bedrogene heeft geen schuld. De bedrieger zit in de relatie en die is zelf verantwoordelijk. Maar beiden zitten wel in die relatie waarbij onderlinge communicatie essentieel is. Ik vind dat je moet aangeven als je niet meer gelukkig bent. Dat je samen kijkt hoe je dat kunt oplossen. Maar er zijn gewoon partners die problemen niet herkennen. Absoluut geen therapie of verandering willen. Dan krijg je wel een andere situatie. Ik ben dan nog steeds niet voor vreemdgaan. Maar wel voor de eenmalige mededeling dat ik ga rondkijken. Voor mij is exclusiviteit ook niet standaard maar iets dat je onderling kunt afspreken binnen een relatie. De meeste mensen voeren dat soort gesprekken niet eens.
