Zaak Kubo (passend onderwijs)

Tja

Mijn dochter heeft acht jaar in de klas gezeten met een jongetje dat m.i. beter af was geweest op het speciaal onderwijs. En in ieder geval was de klas beter af geweest zonder dit jongetje.
Van wat ik uit de krant begreep was Kubo ook lastig te handhaven in de klas. Dan is het toch voor niemand fijn als hij daar blijft?

wat ik heb begrepen...

...is, dat de jongen best een druk legde op de klas, o.a. met schreeuwen.

Je kunt wel zoveel willen voor je kind, soms kán het gewoon niet.

Zou de houding van de ouders misschien te maken hebben met het niet kunnen accepteren van de beperkingen van deze jongen? Ik heb vrij recentelijk gehoord van een ervaringsdeskundige (moeder van een volwassen Down-kind) dat men bij Down nogal eens het idee heeft van een schattig mannetje dat staat te stralen naast Johnny de Mol of vrouwtje dat taartjes serveert bij Brownies & Downies. De werkelijkheid is wel eens anders en dat is ook voor ouders moeilijk te accepteren, als hun Down-kind die andere werkelijkheid blijkt te zijn.

Misschien is dat met Kubo ook het geval?

twee verschillende dingen

In groep 6 ging het niet goed tussen hem en de juf, er was wel zeer veel begeleiding en de jongen was ook niet bij alle activiteiten van de klas. De school is toen een verwijderingsprocedure gestart. Dat was nog niet rond dus toen is hij toch nog begin groep 7 geweest. Daar ging het weer veel beter. Toch werd er van hogerhand besloten dat hij na de herfstvakantie alleen nog op de gang mocht zitten met zijn begeleider en niet tussen zijn klasgenoten. En na de kerstvakantie van groep 7 is hij toen helemaal niet meer naar die school gegaan. (Dus kleine correctie: niet t/m groep 7 daar gezeten).

Maar goed. Het gaat hier eigenlijk om twee heel verschillende dingen waarover je een mening kunt hebben:
* had hij beter naar een speciale school gekund + denk je dat de ouders de handicap niet goed accepteren? (hierover zijn al wat meningen te lezen hierboven), en:
* ben je het erover eens dat de ouders naar het College voor de rechten van de mens zijn gegaan? Omdat er vorige jaar een verdrag geratificeerd is. Zie het volgende:
Dit staat er in een artikel van het Utrechts nieuwsblad: "Met de zaak van Kubo wordt voor het eerst het VN-verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap op tafel gelegd. Vorig jaar bekrachtigde Nederland dat verdrag. Daarin staat dat onderwijs inclusief moet zijn. Dat betekent dat ieder kind, ook met een beperking, welkom is en dat de school hulp regelt. "
Bij het tweede punt gaat het er dus om dat de ouders (of jij het nu terecht vindt of niet) de keuzevrijheid zouden moeten hebben.

Groeten, Blabla

recht

Maar mag het recht van 1 kind de belangen van een hele klas schaden.
dochter heeft een jaar bij een meisje met Down in de klas gezeten. Aan de ene kant een hele verrijking maar de andere kinderen kregen niet de aandacht die ze ook nodig hadden.
Gevolg: dochters leerachterstand werd groter en niet kleiner terwijl dochter zelf geen leerproblemen heeft maar wel last had van een experiment van school het jaar er voor.

ik snap het wel

Ik ken deze specifieke kwestie niet, maar ik snap heel goed dat ouders hun kind graag in het regulier onderwijs willen houden.

"Van wat ik uit de krant begreep was Kubo ook lastig te handhaven in de klas. Dan is het toch voor niemand fijn als hij daar blijft?"
Zo wordt denk ik vaak geredeneerd. Als het kind de reguliere klas 'tot last' is, dan maar weg. Maar is het kind in een andere omgeving dan wel 'te handhaven'? In een klas die dan wel kleiner is, maar vol zit met andere kinderen die in het regulier ook 'niet te handhaven' waren. Die problemen hebben met prikkels te verwerken of hun emoties te reguleren. Ik geloof niet dat een kind daar persé beter op zijn plek is. Soms zelfs juist niet.

Zeker in het ZMLK liggen de verwachtingen van de mogelijkheden van leerlingen soms erg laag. Voor kinderen met een verstandelijke beperking kan dat slecht uitpakken. Als leerkrachten denken dat je niet kan leren lezen (ik noem maar iets), dan ga je het ook niet leren.

Op het ZMLK hebben de meeste kinderen een eigen leerlijn. Wat jij leert en doet, kan dus (sterk) afwijken van wat klasgenoten leren. Als mijn kind dan toch een eigen leerlijn krijgt, waarom dan niet in een reguliere klas? In de buurt, met kinderen uit de buurt. En niet onbelangrijk: in een 'normale' omgeving. Een talige omgeving ook.

In Nederland zijn we nog steeds geneigd om mensen met een verstandelijke beperking in 'een eigen wereld' te duwen. Zodat 'gewone mensen' er geen last van hebben. Ik heb niet zo veel met opmerkingen als 'ouders accepteren de beperkingen van hun kind niet'. Ik vind het te makkelijk oordelen vanaf de zijlijn. Ik denk bovendien dat het vaak niet waar is. Volgens mij is er wat anders aan de hand: ouders van 'gewone' kinderen accepteren maar moeizaam dat er in onze samenleving kinderen zijn met handicaps en beperkingen - en dat die kinderen deel uitmaken van dezelfde samenleving. En dat je daar dus mee moet leren samenleven.

Dit is overigens geen pleidooi voor afschaffing van ZMLK! Ik leg alleen maar uit waar ik ouders zoals deze wél begrijp.

Verdrag

Als Nederland zo'n verdrag bekrachtigt, dan lijkt me dat daar eerst de voorwaarden voor moeten worden geschapen. En voor inclusief onderwijs houdt dat in minder kinderen en meer handen in de klas.

ALs een school een kind kan handhaven tot en met groep 5 en het ketst af omdat het met een docent niet botert, dan wek je daarmee bepaalde verwachtingen bij ouders.

omgekeerd effect

Je hebt ook kans dat deze actie zich tegen de ouders en andere ouders van vergelijkbare kinderen gaat keren. Dat scholen het straks helemaal niet meer aandurven om een 'speciaal' kind in een reguliere klas op te nemen.

Hier in de wijk is een school die ook een Down kind opnam t/m groep 5. Hij heeft elk jaar dubbel gedaan en werd op een gegeven moment gewoon te oud. Toen is in overleg met ouders gekozen voor een overstap naar speciaal onderwijs.

Als ouders een plek gaan 'opeisen' en er geen overleg meer mogelijk is, dan heb je kans dat scholen de veilige weg gaan kiezen en het niet meer aandurven.

Blabla

Blabla, nu ben ik héél nieuwsgierig wie jij bent!

zmlk

Van wat ik heb gezien in Utrecht op een zmlk-school is dat er veel know-how is met Down kinderen, kinderen met autisme en gedragsproblemen. Deze kennis en ervaring kan een leerkracht op een 'gewone' school nooit hebben. Er zijn op de zmlk-school ook kinderen (niet veel) die na groep 8 uitstromen naar 'gewoon onderwijs (vmbo), de groepen zijn naar niveau en er wordt een heel individueel plan gemaakt, die elke zoveel tijd wordt bijgesteld.
Maar het is wel waar: deze kinderen zie je niet, die komen in busjes naar school en worden in busjes weer naar huis afgevoerd. Dat wil je niet als ouder. Ideaal zou zijn dat elk kind naar dezelfde school kon gaan, hoewel dit voor mijn jongste niet zou kunnen, voor hem is een gewone school veel en veel te druk.
Het zou ook niet kunnen, de klassen zijn veelal al te groot. Je moet er toch niet aan denken als leerkracht: 25-30 kinderen, waarvan sowieso al een stuk of 5 met dyslexie, autisme, adhd, hooggevoelig en dan ook nog een met een verstandelijke handicap. Dan zouden de klassen allereerst veel en veel kleiner moeten zijn. De klassen zijn nu al te vol. In het buitenland zie je vaak een klein extra klasje voor gehandicapte kinderen, op een gewone school. Dat zou beter zijn en beter haalbaar.

Toen mijn zoontje het niet trok op de zmlk was de school erg opgelucht dat wij zelf voorstelden hem weer terug naar het kdc te laten gaan. Het is voor hen heel moeilijk dit zelf aan te kaarten omdat de meeste ouders hun kind liever geen treetje lager willen. Wij vonden het geen probleem, met de hele dag gillen, hoofdbonken, hard huilen en woedebuien leerde ons zoontje er toch niets, bovendien vonden de begeleiders het moeilijk dat ons kind erg wisselend was in wat hij kon.
Hetzelfde hoor ik van een moeder (van een groepsgenootje op het kdc, zij werkt in cluster 3 onderwijs). Zij ziet kinderen (met grote gedragsproblemen, die niet tot leren komen) die eigenlijk thuis horen op een kdc, maar de ouders willen er niet aan.
Ik kan me zo voorstellen dat de school van Kuno aanvankelijk het nog wel 'trok', maar dat ze eigenlijk al op hun tandvlees liepen en daarover niet open waren tegenover de ouders, waardoor die het gevoel hadden geen keuze te hebben, want in groep 7 ging het net weer o.k met hun kind.
Het blijft lastig. Ik ben bang dat het voor Kuno zelf geen oplossing geeft (hij is bijna 14 begreep ik) en ik hoop dat zijn ouders sowieso een fijne plek voor hem vinden.

kleine klassen

zullen wat mij betreft ook het antwoord op veel van dit soort problemen moeten zijn. En bijscholing voor docenten. En wie nog zegt "zulke kinderen horen hier niet", die zoekt maar een andere baan. Want die uitspraak hoor je echt te pas en te onpas, ook over mijn zoon die nu in een reguliere 2 VWO klas zit en nooit lawaai maakt oid. Hij is wel een beetje "anders", ja. Ik heb daar echt keihard voor moeten vechten en het heeft me een hoop levensplezier ontnomen, daar ben ik best bitter over. Dit was namelijk allemaal niet nodig geweest als de scholen zich iets minder star hadden opgesteld.

En wat "niet meer aandurven" betreft: ze moeten gewoon en ze passen zich maar aan. Tenminste, als er kleinere klassen zijn. Nu hebben ze ergens wel een punt, maar dan niet meer. Al dat focussen op het gemiddelde kind, steeds de makkelijkste weg zoeken: wij doen dat niet, hij hoort hier niet, enzovoorts. Ik heb daar enorm mijn buik van vol.

plafond

Vaak is het zo dat kinderen met een verstandelijke handicap leren tot een bepaalde ontwikkelingsleeftijd (bv. qua rekenen tot groep 4) en dat ze dan aan hun plafond zitten. Op het zmlk leren ze dan ook andere dingen die ze nodig hebben qua zelfredzaamheid. Mijn zoontje leerde bv 'oversteken' in groep 1 (hij was hier overigens niet goed in, nog steeds niet )
Dus ja: ik ben wel voor zmlk onderwijs, maar ik zou wel wensen dat het niet zo afgezonderd is van de gewone scholen, zodat 'gezonde kinderen' ook gehandicapte kinderen kunnen zien en dat het meer normaal is.

Oja, en het lijkt me dat een school zich kan beroepen op overmacht. En op zich wel terecht, ze kunnen niet alles. Dat kan je niet in een wet vastleggen denk ik. Ik vrees dat je als ouder er geen rechten aan kunt ontlenen, aan dat VN verdrag.

ijsvogeltje

Het rare is daar waar "we" in Nederland mensen met een beperking blijkbaar graag in het eigen wereldje duwen, we het tegenovergestelde willen voor de hoogbegaafde, die vaak net zo veel behoefte heeft aan zeer specifieke ondersteuning in het regulier onderwijs, maar die niet krijgt omdat niet heel makkelijk aan de buitenkant gezien kan worden wat de schade is.

hier

Bij onze school(vereniging) zijn integratieklassen. In deze groepen worden max. 5 kinderen opgenomen die anders naar een ZMLK school zouden gaan. De klassen bestaan uit maximaal 20 leerlingen (15 zonder en 5 met beperking). De leerkracht van de groep wordt ondersteund door een onderwijsassistent en er is een leerkracht van de ZMLK school gedetacheerd die ondersteuning biedt.
Op een andere school binnen de vereniging is een vergelijkbaar concept, maar dan met kinderen met taal/spraak problemen. Ook hier worden max 5 kinderen opgenomen in een reguliere groep, groep is max 20 kinderen. Kinderen die normaalgesproken in een busje naar een bijzondere school zouden gaan, kunnen nu in het eigen dorp naar school.

IJsvogeltje o.t.

We zagen elkaar en je zoon bleek mijn man te kennen. Weet je het?

Blabla

ik wel! ☺

maar..

natuurlijk, als 'de school' het niet aankan, er zijn grenzen. Dat klinkt logisch, is logisch. En naar wat ik begreep: het ging ook inderdaad niet goed vanaf groep 6.
Het gaat hier alleen vermoedelijk niet op 'de school' maar om 'één juf'.

Van wat externe hulp (iemand die kwam op school voor hem) t/m groep 5 is die hulp toen opgeschroefd tot (vrijwel?) full-time iemand erbij. Kubo (niet Kuno) werd volgens die man veel buitengesloten door de juf in groep 6 en hij werkte verder sowieso heel veel met hem op de gang aan zijn eigen reken- en schrijfbladen. Naar bepaalde lessen ging Kubo toch al niet mee. De juf wilde enkele essentiele dingen niet doen, bijvoorbeeld 's morgens even aan hem vertellen wat hij ging doen - zo begreep ik het tenminste.
Ja, en toen werd hij almaar lastiger.
Tussen de volgende juf (groep 7) en hem was het prima: zij wilde die kleine dingen wel doen en voor het overige deed de hulpmeester voor Kubo nog veel, of was Kubo niet in de klas. Het liep dus gewoon weer.

Ik vermoed dat het vooral gezichtsverlies voor de school was. Een juf die er helemaal geen zin in had en die klas sowieso niet aan kon. Er waren veel meer problemen tussen die klas en die juf.

Vesta o.t.

maar ik weet niet wie jij bent. O ben jij degene tegen wie ik zei dat je zo'n prachtig pak aan had? Of was dat iemand anders?

Ik begrijp die ouders wel, vind ze dapper

Toevallig ken ik vanuit de verte dat meisje uit Brownies en Downies. Ze zat ook in Kitchen Impossible. En hoe leuk ook zo'n programma ook is,
zo ontstaat er wel een vertekend beeld van mensen met Syndroom van Down. Inderdaad van de vrolijke gezellige downie. Terwijl de werkelijkheid meestal heel anders is.

Bij een van mijn kinderen in de klas zat ook een tijdlang een jongen met syndroom van Down. Die had inderdaad een eigen leerlijn, maar had ook twee keer een klas gedoubleerd. Hij was dus een stuk ouder dan de andere kinderen in de klas en dat opgeteld bij het feit dat hij zijn eigen kracht niet kende en behoorlijk fysiek was, leverde soms wel problemen op. Hij had daarnaast zelf ook donders goed in de gaten dat hij op alle cognitieve vlakken steeds verder achter ging lopen. Uiteindelijk hebben zijn ouders hem dus daarom halverwege groep 7 naar speciaal voortgezet onderwijs gedaan. Was voor alle partijen naar mijn idee op dat moment het beste. De verschillen werden gewoon te groot. En hoewel hij zeker geaccepteerd werd op school, werd het wel lastiger om hem sociaal aangehaakt te houden. De andere kinderen hadden steeds minder zin om met hem af te spreken. En dat is vanuit hun bekeken heel logisch, maar voor hem natuurlijk wel heel sneu.
Voor zowel hem als de rest van de klas/school voegde het trouwens veel toe, dat hij op regulier onderwijs zat. Hij verkeerde inderdaad een heel stimulerende omgeving, op zowel cognitief als sociaal vlak, en de andere kinderen leerden omgaan met iemand die heel anders is als zij, en hem te accepteren, en ze leerden rekening te houden met een ander. Maar op een bepaald moment zit er een omslagpunt, en dan is de situatie ineens heel anders. Dan wordt het kind met speciale behoeften teveel geconfronteerd met zijn/haar onvermogens, en de rest van de klas moet teveel inleveren op tijd en aandacht van de leerkracht. Want hoe mooi het streven naar inclusie ook is, en hoeveel rechten kinderen daar ook op hebben, in de praktijk is het gewoon nooit zo dat alle extra tijd en aandacht die er nodig is voor alle kinderen met speciale behoeften (kinderen die voor of achter lopen, of wat dan ook maar) er ook is.

Ik vind het heel dapper van deze ouders dat ze de strijd aangaan. Het is al zwaar om te moeten zorgen voor een kind met een handicap, en deze strijd gaat ze ongetwijfeld heel veel energie kosten. Ik vraag me af of ze ermee gaan bereiken wat ze willen bereiken. Ik denk het niet. Simpelweg omdat het Nederlandse onderwijs ondanks alle goede bedoelingen gewoon niet is ingericht op inclusie.

Rocky

Zo'n soort oplossing lijkt me prima! Doen de ouders van de overige kinderen er niet moeilijk over?

Blabla

je mag niet meer raden.

andere ouders

Er is veel aan gedaan om de andere ouders te informeren en het blijkt dat zij er juist niet moeilijk over doen, omdat hun kind in een groep komt waar veel handen in de klas zijn en de klassen gegarandeerd klein blijven.

Blabla

Ik had je niet herkend

Een keer koffie drinken lijkt mij erg gezellig! Mail je mij? [email protected]

Mijntje

"Zij ziet kinderen (met grote gedragsproblemen, die niet tot leren komen) die eigenlijk thuis horen op een kdc, maar de ouders willen er niet aan."

Van ZMLK naar KDC is gevoelsmatig misschien nog wel een grotere stap dan van regulier naar speciaal onderwijs. Want KDC is geen school, je kind stapt dus uit het onderwijs. Ontheffing van de leerplicht en daarmee lever je ook de rechten (hoe beperkt die dan misschien ook al zijn) op. Dat is een grote stap, ik snap wel dat ouders zich daar tegen verzetten. Niemand 'hoeft' immers meer iets met jouw kind. Moeten er op het ZMLK nog leerdoelen worden opgesteld, op een KDC gaat het niet meer om leren en ontwikkelen. 'Niet leerbaar'. 'plafond bereikt'

Hoe heb jij die overstap ervaren? En je zoon zelf?

o.t. gedaan!

....gezellig!

Vraag aan Evenzo (de topicstarter)

Trouwens evenzo, ik zie nu pas dat je schreef over een reportage over Kubo. Waar kan ik deze vinden?

o sorry, gevonden

Sorry, hier staat het rechtsboven
https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/1581479/downleerling-kubo-moet-weg-discriminatie-of-niet.html

Blabla

En ik zag het pas op RTL Nieuws: http://www.rtlnieuws.nl/nederland/school-stuurt-kubo-13-met-down-weg-maar-hij-heeft-recht-op-gewoon-onderwijs

Nepnieuws en lukrake meningen

Kenfan #8 "Als Nederland zo'n verdrag bekrachtigt, dan lijkt me dat daar eerst de voorwaarden voor moeten worden geschapen. En voor inclusief onderwijs houdt dat in minder kinderen en meer handen in de klas."

Dat is een soort nepnieuws. Ik begrijp niet waarom je vergelijkbare praatjes steeds maar vol blijft houden. Het lijkt mij nou niet zo in het belang van het vinden van een oplossing om steeds maar naar de verkeerde kant te wijzen.
Nog een keertje dan: De Nederlandse overheid heeft geen invloed op het aantal handen in de klas. Dat mogen de scholen zelf weten. Helemaal tot op de laatste cent sinds de invoering van de Lumpsum bovendien.
Schoolbesturen hebben ruim 9 jaar de tijd gehad om zich voor te bereiden. Door meer handen in de klas te organiseren bijvoorbeeld. Of, als je meent dat het over geld gaat, door gefundeerd aan te tonen dat er geld bij moet.

Maar het gaat niet over geld.
Het gaat over de dominante opvatting dat kinderen beter af zijn in het speciaal onderwijs. Zie ook het verloop van dit draadje.

Die opvatting is onjuist wordt keer op keer, al decennia lang en ook recent weer aangetoond. https://www.passendonderwijs.nl/nieuws/gert-de-graaf-kinderen-met-downsyndroom-zijn-vaak-beter-af-het-regulier-onderwijs/

Maar de vrijheid van meningsuiting zal wel weer belangrijker zijn dan de feiten.

Evenzo "Je hebt ook kans dat deze actie zich tegen de ouders en andere ouders van vergelijkbare kinderen gaat keren. Dat scholen het straks helemaal niet meer aandurven om een 'speciaal' kind in een reguliere klas op te nemen."

Die kans is 0.
De ratificatie van het verdrag betekent dat scholen in beginsel niet mogen discrimineren. Niet op geslacht, afkomst, geloof of (eindelijk na de ratificatie) handicap.