Woordbenoemen, waar is het goed voor?

zo even uit de losse pols

Wat is het nut van ontleden voor mijn zoon op vmbo-basis?
Nou, hij leert de correcte opbouw van zinnnen in Nederlands, de structuur van een zin. Als hij weet wat onderwerp en pv is, dan weet hij ook of er een t achetr de stam komt. Als hij weet dat het onderwerp enkelvoud is dan weet hij dat de pv ook enkelvoud moet zijn en niet meervoud. Hij weet hoe hij zinnen correct moet samentrekken. Hij weet dat als er een hulpwerkwoord in de zin staat er ook een zelfstandig ww in de zin moet staan en dat die laatste dan voltooid deelwoord behandeld moet worden. Hij weet dat als er een bezittelijk voornaamwoord 1e persoon ev gebruikt moet worden dit mijn is en niet me, hij weet dat jouw bezit aangeeft etc etc
Verder, je kijkt heel erg vanuit je eigen kind. Ik kan ook wel roepen dat ik vind dat sinus etc en ln en limieten niet onderwezen hoeven te worden want ik heb er nooit wat meegedaan en een van mijn kinderen gaat er ook nooit wat meedoen en dat optellen niet geleerd hoeft te worden want we hebben toch een rekenmachine of klokkijken alleen digitaal aangeleerd moet worden want ja, je hebt een gewone klok toch niet nodig.

grappig

Loekie doet weer hetzelfde. Ik wil het niet afschaffen dus je moet het niet omdraaien en zeggen dat sinus en limieten niet hoeft te worden onderwezen. Wij willen alleen weten wat het nut is.

Vergeet ook niet dat je twee puzzels hebt: redekundig en taalkundig, iets wat mijn oudste nooit begrepen had op de basisschool en pas in de brugklas goed kreeg uitgelegd.

https://www.beterontleden.nl/theorie

In de link staat een hele lijst, die krijgt mijn kind nooit dus: tot hoever vind je dat mijn zoon moet kunnen ontleden want als je dit allemaal gaat aanbieden mag je er nog wel vier jaar bijplakken aan dat vmbo gezien het tempo dat ze daar gaan.

ontleden op de basisschool

Stelt toch niets voor? Ik zou me er ook niet zo druk om maken. Dat geldt nl net zo goed voor kinderen die rekenen lastig vinden, of spelling, of begrijpend lezen. Daar zitten ook kinderen tussen die later niks gaan doen met de opgedane kennis.

Ja soms zijn dingen moeilijk. Ja sommige kinderen moeten harder werken dan anderen. Ja het leven is niet eerlijk.

Over het nut van veel dingen kan je twisten, maar ze geven je wel een bepaalde algemene basiskennis, algemene ontwikkeling.

Daarom

Het klopt dat er verschillende vormen van dyslexie zijn, ik heb vanuit de mijne geredeneerd. Tango vertelde niet in haar verhaal hoe het precies zit met haar zoon. Misschien zit zoon in de 15% zware dyslexie? Meestal is er in zulke gevallen ook sprake van comorbiditeit. En dan speelt er meer, natuurlijk.

Jamie zegt: Tango zegt helemaal niet dat het moet worden afgeschaft, ze vraagt zich, net als mij, af waarom het zinvol is, wat je er na je opleiding nog aan hebt?

Net als ik: zij vraagt het zich af, net als ik mij dat afvraag.
Daar is ontleden nu handig voor. Op welk niveau je nu zegt te zitten.

Ontleden, dat is algemene kennis over een taal en talen en dat komt in de basisschool en vo aan bod. Dat vind ik heel zinvol, algemene kennis.

Dyslexie is denk ik deels ook erfelijk en dat lijkt mij erg lastig uit leggen aan een kind met dyslexie. Zoek en vraag hulp. Het komt aan bod, het is verplicht, dus hoe maak je hier het beste van. Nou, niet door het af te schaffen en de algemene kennis van iedereen te verlagen of optioneel te maken.

Ik vind dit een beklaag-vraag. Waarom? Daarom! Het heeft een hoog gehalte "waarom zijn de bananen krom". Waarmee ik niet ernstige vormen van dyslexie te niet wil doen: dat is inderdaad een worsteling maar dat komt niet door het ontleden op school.

Jamie

"wat heb je aan ontleden na vmbo-basis/kader met een techniekopleiding op het mbo?"

Het traint het brein en verhoogt het inzicht in de taal.

"Tango zegt helemaal niet dat het moet worden afgeschaft"

Nee, da's de volgende stap...

"ze vraagt zich, net als mij, af waarom het zinvol is, wat je er na je opleiding nog aan hebt?"

Net als IK...

Die taalfout die je hier maakt heeft alles te maken met het begrip van de structuur van de zin en wat in dit geval bijvoorbeeld het onderwerp van de zin is. Precies wat je leert bij ontleden. Je zou bijna denken dat je het er om doet, Jamie...

Dank voor de treffende illustratie

Nou moe?

Skik zegt: Terwijl die moderne ouders van tegenwoordig toch zo pusherig zijn dat ze willen dat kinderen het hoogst mogelijke moeten bereiken zelfs als het te moeilijk voor ze is. Dan gooien ze er bijles tegenaan enzo.

Sorry, hoor wat een vooroordeel: spreek voor jezelf!
Ik vind het geen schande dat ouders het beste uit hun kind willen halen gegeven de mogelijkheden en kansen. En ja, ik heb bijles gekregen voor mijn dyslexie, veel later dan nu vaak het geval is. Dat heeft mij enorm geholpen. Had ik dat maar eerder gehad dan was school minder een worsteling geweest.

Ik snap niet waar je dat een kind niet zou gunnen.
Misschien als je een luie, makkelijke ouder bent? Of niet wil dat je kinderen meer in huis hebben als jij op die leeftijd? Tja......

grappig

Grappig dat je aan mijn uitleg en opsomming van voorbeelden waarom het nuttig is en van anderen voorbij gaat en in je eigen dingetjes blijft hangen.
Dat is ook een mooi voorbeeld, Ad.

Net als mij?

Lees nu in verschillende stukjes net als mij. Volgens mij is dat nfout, moet het zijn net als ik.

Voorbeeld:
Zij heeft dezelfde tas als ik is goed, zij heeft dezelfde tas als mij is fout. Je moet namelijk kunnen zeggen Zij heeft dezelfde tas als ik heb, het werkwoord herhalen zeg maar dan hoor je vanzelf dat het fout gaat.
Zij heeft dezelfde tas als mij heeft/heb/hebt net is allemaal niet goed.

Taal begrijpen

Vergelijk het met een auto: je kan een auto besturen door de juiste knoppen en hendels te leren bedienen. Je kan leren dat je als je linksaf wil slaan, dat hendeltje aan het stuur naar beneden moet drukken.

Maar als je weet dat dat hendeltje het knipperlicht aanzet, en dat andere verkeersdeelnemers dan weten wat je van plan bent, zul je beter autorijden. Want dan snap je beter wat je doet en waarom je het doet.

Met taal is ook zoiets. Je kunt uit je hoofd moeten leren dat het is:
- mijn boek en niet me boek
- net als ik en niet net als mij
- groter dan jij en niet groter als jij
- de verbrande cake en niet de verbrandde cake
maar dat zijn héél veel situaties om uit je hoofd te moeten leren. Als je een beetje kunt ontleden snap je veel beter hoe de regels werken en kun je ze dus ook toepassen in een nieuwe situatie.

nou ook dyslectisch

Ik weet niet of je vaker op dit forum komt maar een luie ouder is Jamie beslist niet.
Overigens merk ik dat mijn kinderen ook veel moeite met ontleden hebben, vwo. Ik sluit niet uit dat er iets van (relatieve) dyslexie aanwezig is, hetgeen ze ruimschoots compenseren met hun intelligentie. Ik verwacht dan ook wel dat kwartjes ooit gaan vallen. Maar het komt wel weer steeds 'uit het niets' lijkt het wel, zo reageren ze steeds.
(Heel vreemd, want Latijn kan dochter vooralsnog echt prima bijbenen, zou Nederlands dan zo moeilijk zijn, of zo slecht uitgelegd worden?)

auto

Toch hoef ik niet te weten hoe dat technisch allemaal zit met de richtingaanwijzer. Gewoon onthouden waar de knop zit kan ook.

wat ik me nog bedenk

Of is Nederlands ontleden zo moeilijk omdat je theorie gaat toepassen op een vlak dat je praktisch al goed beheerst?
Latijn is voor mijn dochter uiteraard volkomen nieuw. Theorie komt dan wellicht 'beter aan', ofzo?
(Ik heb het over dochter maar bedoel natuurlijk dat dit misschien voor meer kinderen opgaat.)

Ontleden

Mijn oudste heeft heel veel aan ontleden en woordbenoemen. Ze is niet dyslectisch maar heeft een primaire spraaktaalstoornis en juist dat ontleden helpt haar bij spreken. Zij heeft het van de logopedist al op haar zevende gekregen omdat ze echt een potje maakte van de plek van de woorden in een zin en daardoor redelijk onbegrijpelijk was. Voor haar was het echt een eyeopener dat je een bijvoeglijk naamwoord altijd voor een zelfstandig naamwoord zette om maar iets te noemen. De bijzin-volgorde, die heeft de logopedist nog flinke moeite gekost om uit te leggen, daar heeft ze allerlei NT2 methodes bij gepakt.

Nou is mijn oudste een uitzondering maar ik ben blij dat het ontleden als basiskennis aanwezig is op school, het is een stuk gereedschap om over taal te kunnen praten.

klara begrijpen helpt wel om het vol te houden

Gedachteloos het hendeltje naar beneden duwen voordat je linksaf gaat zonder te beseffen dat je daarmee de overige weggebruikers laat zien: Dit ga ik doen maakt dat je gemakzuchtig wordt en het gast vergeten.
Zo werkt dat met zinsontleding/correcte opbouw van zinnen ook, je wordt nonchalant en gbruikt overal hun in plaats van hen en zij, overal me in plaats van mij en mijn. Voordat je het weet worden je schrijfsels niet meer begrepen.

Nuttig voor werkwoordspelling

Kennis van de structuur van onze taal leidt tot betere werkwoordspelling. Grammatica maakt een come back in het onderwijs. In de jaren '7O en '80 werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Dat merk je op OOL.Voor enkele forummers is het kofschip, en dan met name het verschil tussen persoonsvorm en een voltooid deelwoord van werkwoorden met een voorvoegsel, hogere wiskunde. En nu komen er vast opmerkingen dat dat op een forum niet uitmaakt. Dat zal best. Maar ik moet bekennen dat ik postings met grove spellingsblunders net even iets anders beoordeel. Een taalkundig gedrocht als "hij gedraagd" doet echt pijn aan mijn ogen.

Overigens is het "Ze heeft dezelfde tas als ik" omdat "ik" in deze zin onderwerp is. Je kunt er de persoonsvorm "heb" achter denken. Mij is een meewerkend voorwerp. Als je twijfelt, kun je je afvragen of je er aan/of voor kunt voorzetten. Ze geeft mij haar tas.

Loekie, waar gaat dit over?

"Grappig dat je aan mijn uitleg en opsomming van voorbeelden waarom het nuttig is en van anderen voorbij gaat en in je eigen dingetjes blijft hangen.
Dat is ook een mooi voorbeeld, Ad."

Ik heb natuurlijk het volste recht om me in een discussie op 'mijn dingetje' te concentreren en niet het hele spectrum te willen bestrijken, maar gewoon om jouw argumenten (en die van anderen) enigzins recht te doen had ik de volgende toevoeging in een van mijn reacties opgenomen:

"(over het nut van ontleden is al genoeg gezegd door anderen)"

Niet voldoende?

Moet ik er expliciet nog bijzeggen dat vooral Loekie hele zinnige dingen had opgemerkt? Bij deze dan. Zo tevreden? Nog andere reageerders die een pluim willen?

Waar is dit een mooi voorbeeld van? Een fragiel ego?

Snap het niet

Ik heb de indruk dat Jamie in veel discussies meedraait.

In het Latijn kan je zien welke functie een zelfstandig naamwoord heeft in een zin aan de uitgang die het krijgt. Overigens kan ik mij niet herinneren dat in mijn tijd veel aandacht werd besteed aan ontleden tijdens Latijn. Wel veel woordjes leren, rijtjes uitgangen v-m-o, vertalen en meer van dat soort dingen.

Ik snap niet wat je bedoelt met het stuk over relatieve dyslexie en compenseren met hun intelligentie. Natuurlijk kan je verwachten dat kwartje bij je kinderen ooit gaat vallen (van harte gefeliciteerd, trouwens met een nadh-kind: heerlijk moet dat zijn, niet.) maar daar hebben we het niet over, mi. Als je weet dat je kind moeite met taal heeft, ben je toch extra alert als zoiets aan bod komt? Als je vervolgens moet constateren dat je kind er geen chocola van kan bakken, ben je zelf toch ook te laat? Zeker als je weet dat er dyslexie in het spel is. Als jij als ouder zo'n houding hebt, kan je in de praktijk de leerkracht toch niet betichten van slechte uitleg? Die heeft 28 kinderen op een dag, jij hebt er 1, 2 of 3.

Mijn kind is niet goed in Nederlands. Dat weet ik en daarom besteden we daar extra aandacht aan. Ik heb met de leerkracht overlegd, in groep 5, en extra werk meegekregen omdat je alert moet zijn anders loop je kind achterstanden op. Als ik nu het idee had dat ik redekundig ontleden niet goed kan uitleggen (wat kan, bijv in gezinnen met dyslexie), overleg ik met school hoe dan wel. Daar ga ik dus echt niet een paar jaar mee wachten tot het misschien in op het VO nog eens langskomt. En dat heet dan zogenaamd ambitieus? Hoe heet het dan dat je dat lekker laait waaien? Dat is gewoon of zo? Lijkt me ook wel een weerslag op je kind te geven.

[Wat is er trouwens mis met ambitie? Waarom zou je niet het beste uit je kind willen halen, binnen zijn of haar mogelijkheden? Waarom is dat een vies woord?].

Overigens heb ik het verschil tussen redekundig en grammaticaal ontleden aan tafel kort uitgelegd, ook al hebben ze nog geen grammaticaal ontleden, en dat ging best soepel. De een snapte dat meteen, de ander na een week.

Half a twin

Dat was niet wat ik zei. Snappen waarom ik op een hendeltje moet duwen in de auto is een evidente stap, maar ik hoef daarmee niet de hele techniek vd auto te snappen.
Zo zie ik zinsontleding ook wel. Basale kennis daarover is heel nuttig, maar niet iedereen hoeft hier even diep op in te gaan.

ook dyslectisch

Bah, ben even klaar met jou. Als je eens wist hoe ver je ernaast zit, ik heb dus helemaal geen nadh kinderen. Doet er helemaal niet toe voor deze discussie maar ik vind je toon te onplezierig.

Alleen op de wereld

Tja, als je nou alleen op de wereld was… Natuurlijk krijgt elk kind gedurende zijn basisopleiding (die tot en met de middelbare school duurt) ook vakken en onderwerpen waar hij later niets mee doet. Maar ja, een aantal van zijn klasgenoten wel. Het zou wat zijn, als je al in groep 7 moet beslissen dat je er toch niets mee gaat doen en dat daarop ons onderwijs afgestemd zou worden!

Ook dyslectisch

Niet alleen de ernst van dyslexie kan verschillen, van licht tot zwaar, ook het gebied waarop het zich manifesteert. Mijn dochter (16) spelt nog steeds bar slecht ondanks jaren extra spellingstraining al dan niet via de logopediepraktijk, heeft moeite met automatiseren en met het onthouden van contextloze informatie en namen. Technisch lezen doet ze ook allesbehalve foutloos maar ze is heel goed in radend lezen, haar begrijpend lezen is al vanaf groep 3 prima en ze heeft geen enkele moeite grammaticaal foutloze zinnen en coherente zinnen te produceren. Als dan de docent Nederlands zegt dat werkwoordspelling gewoon een kwestie is van de regeltjes toepassen en dat dyslexie geen excuus is, kurzweil een goede oplossing is voor dyslectici en met 10 minuten extra tijd voor een toets het leed geleden is, dan heeft die docent ook een beperkt beeld van dyslexie.

Verder maakt je eigen verhaal als dyslexie-ervaringsdeskundige die stukjes schrijft die qua spelling en zinsbouw prima zijn en waarin je vertelt dat je op het gymnasium, gelardeerd met 'gewoon even de schouders er onder' niet veel indruk op 'ploetermoeders' zoals Jamie, Tango en ik (als ik ook even voor hen mag spreken).

skik

Skik

Daar heb ik heel hard voor moeten werken en veel RM gehad. Gelukkig heb ik een goed geheugen en hoefde de eerste jaren niet veel aantekeningen te maken op school maar dat kon ik niet volhouden. Ik zie slecht en lezen ging dus dubbel moeizaam. En ik moet mijn eigen schrijfsels nakijken, en weer nakijken, want het gaat niet vanzelf. Gelukkig is er zoiets als autocorrectie (werkt niet bij alles helaas) en internet biedt soms uitkomst.

Dus gelardeerd, schouders etc.. dat is onzin. Toen ik de diagnose dyslexie kreeg, was het enerzijds een opluchting voor mijzelf maar gelijk was duidelijk dat deze term nog lang niet bekend was bij leerkrachten ed. Ik heb er in die zin niets aan gehad. Maar ik heb nooit school of mede-leerlingen verweten dat ik dyslexie heb. Mijn ouders hebben altijd de instelling gehad, je hebt dyslexie, nu snappen we wat er aan de hand is, we kunnen school niet veranderen maar we gaan zoeken hoe je dan wel de stof onder de knie krijgt. Want dyslectisch zijn, wil niet zeggen dat je dom bent.

Dat vonden ze vroeger, toen bestond dyslexie niet. Je was gewoon te dom om de regeltjes te onthouden. Je mag nu toch wel aannemen dat mensen kunnen weten wat het is. Mijn neefje, behoort tot de 15% met zware dyslexie. Dat is ploeteren en andere manieren proberen te vinden te leren. Echt een handicap. Maar hij is niet dom. Hij leert anders. Zijn moeder blijft zich inzetten om hem verder te helpen.

Omdat ik zelf zoveel moeite met taal heb gehad op school, ben ik bijvoorbeeld extra alert of ontleden wel goed begrepen wordt. Die verantwoording kan je niet alleen bij school leggen, want daar heeft je kind niets aan. En dat gevoel heb ik bij sommige schrijfsels: het was niet goed uitgelegd (dat ligt niet aan ons) en dat hebben we toen maar laten zitten. En dan mensen die dat anders oppakken, verwijten dat ze ambitieus zijn en verwijten dat ze zeker naar bijles gaan.

En trouwens, wie zegt dat jij, en degene die je noemt, de enige ploeter-moeders zijn met iadh-kinderen? Je hebt het echt mis.

och wat zijn ze trots

Ze hebben een foutje ontdekt in een stuk tekst van iemand die nooit roept dat ze foutloos schrijft en dat nog wel tot drie keer toe (bedankt halfatwin). Wat een geweldig voorbeeld van het nut van ontleden!

Ik heb twee zonen, mijn oudste heeft geen dyslexie 'ook dyslectisch' (voortaan beter een gewone naam verzinnen, dat is veel handiger in de aanhef) en nee ik had niet door dat hij niet begreep dat het twee puzzels zijn omdat hij nooit met dit werk thuis kwam.

Maar goed, juist mijn ik/mij foutje toont aan dat ontleden bij mijn zoon geen enkele zin heeft. Als hij in zijn hoofd het regeltje 'bij een lange klank aan het eind van een lettergreep haal je een klinker weg' niet kan vinden hoef ik echt niet aan te komen met waarom het ik is in plaats van mij met het gebruik van ontleden. Daarentegen kan ik hem prima uitleggen waarom het hij vindt is en niet hij vind omdat ik dat kan uitleggen zónder ontleden (vervang het door lopen).

Skik: dank je wel voor je laatste alinea! Je zat trouwens niet in mijn laatje van 'meeschrijvers met een dyslectisch kind', heb ik wat over het hoofd gezien of schrijf je daar niet veel over? Je hebt helemaal gelijk, 'ook dyslectisch' weet er echt helemaal niets van. Zij zit gewoon in het vakje waar mijn neef ook in zit en dat is een héél ander vakje dan waar onze kinderen zitten. Het is echt appels en peren vergelijken, eigenlijk appels en auto's!

jamie

Het punt is niet of hij het uiteindelijk voldoende onder de knie krijgt. Wellicht niet. Maar het is natuurlijk wel érg fijn (vooral voor hem!), dat hij wat regels mee krijgt, zodat hij, van wat hij wel ervan oppikt, kan toepassen. Dat hij niet alles snapt en wellicht niet kan toepassen, wil niet zeggen dat hij níets ervan snapt (en kan toepassen).
Jamie, je kind doet VMBO-basis, maar voor hem zal het ook wel fijn zijn als hij straks een eenvoudige sollicitatiebrief in elkaar kan draaien. En ja, om dat in het NL goed te doen, heb je kennis van regels nodig, en ook ontleden. Ook al snap je er niet alles van. Het beetje dat je wél snapt en kunt toepassen is al erg meegenomen. Of niet?
En daarbij: je zegt dat hij geen vreemde talen verder krijgt (of gaat studeren), maar Engels dus wel. Denk je niet dat je, ook bij basiskennis Engels, profijt hebt, of beter gezegd, net noodzakelijk! is om enige kennis van het ontleden te hebben? Hoe wil je iemand Engels leren (als is het maar basis kennis), als je de basis begrippen in het NL niet zou weten.
Ik snap je niet....

bieb

Je kunt me wel niet snappen maar je blijft volledig voorbij gaan aan het feit dat ik nooit heb gezegd dat hij het niet hoeft te leren. Prima dat hij het leert, helemaal goed. Ik zeg alleen dat HIJ er echt later niets meer mee doet, dat hij dit soort regels gewoon vergeet en dat ik niet het idee heb dat het hem helpt. Hij zit op het niveau in taal dat hij nooit een fatsoenlijke sollicitatiebrief zou kúnnen schrijven. Nooit! Nog geen simpele zin kan hij foutloos spellen maar de woordvolgorde is goed

Fransien zei bijvoorbeeld: "Voor haar was het echt een eyeopener dat je een bijvoeglijk naamwoord altijd voor een zelfstandig naamwoord zette om maar iets te noemen. '

Dit zijn dingen die mijn zoon nu weer foutloos doet. Daar heeft hij echt geen ontleden voor nodig. Het probleem is gewoon dat hij zo ontzettend veel moeite heeft met het onthouden van spellingsregels dat je nooit komt op het niveau waar de meeste schrijvers het over hebben. Hét niveau waar je echt wat hebt aan ontleden, bij een studie dus of blijkbaar bij het lezen van de ondertiteling (die begrijp ik dus ook nog steeds niet) en bij het leren van heel veel talen.

Ook dyslectisch

"Mijn neefje, behoort tot de 15% met zware dyslexie. Dat is ploeteren en andere manieren proberen te vinden te leren. Echt een handicap. Maar hij is niet dom. Hij leert anders. Zijn moeder blijft zich inzetten om hem verder te helpen."

Net als Jamie, Tango en ik.

"En trouwens, wie zegt dat jij, en degene die je noemt, de enige ploeter-moeders zijn met iadh-kinderen? Je hebt het echt mis."

Dat zeg ik dus nergens. Dus heb ik het wat dat betreft ook niet mis.

"Daar heb ik heel hard voor moeten werken en veel RM gehad. Gelukkig heb ik een goed geheugen en hoefde de eerste jaren niet veel aantekeningen te maken op school maar dat kon ik niet volhouden. Ik zie slecht en lezen ging dus dubbel moeizaam. En ik moet mijn eigen schrijfsels nakijken, en weer nakijken, want het gaat niet vanzelf. Gelukkig is er zoiets als autocorrectie (werkt niet bij alles helaas) en internet biedt soms uitkomst."

Good for you. Dat meen ik serieus. Onze kinderen werken er ook heel hard voor. Als ik even mijn dochter als voorbeeld neem: die heeft voor de meeste dingen ook een goed geheugen. Tijdens 'praatvakken' doedelt zij wat in haar schrift en tijdens een toets kan ze letterlijk opschrijven wat de docent toen verteld heeft. Verder heeft ze een hoog IQ waarmee ze, als je alle andere zaken buiten beschouwing zou laten, makkelijk het vwo zou moeten kunnen doen. Dyslexie kan ondanks hard werken en andere gunstige omstandigheden zoals een goed geheugen en algemene intelligentie er voor zorgen dat je toch niet het niveau haalt dat je zonder dyslexie waarschijnlijk zou kunnen halen.

Als je door er extra hard aan te trekken aan het eind van groep 8 al dusdanige resultaten haalt zodat je naar het gymnasium kan is de dyslexie niet zo hardnekkig dat het je schoolloopbaan belemmert en geen verdienste.

skik

Vraagje Jamie

Die moeite met automatiseren die je eigenlijk beschrijft, heeft jouw zoon dat alleen met taalregels of ook met andere meer talige vakken en dingen als topo?

Niet dat het er verder veel toe doet in de discussie, denk ik, maar ik was gewoon benieuwd. Of nee, eigenlijk niet, ik herken er wat van....

Skik

Skik zegt:
Als je door er extra hard aan te trekken aan het eind van groep 8 al dusdanige resultaten haalt zodat je naar het gymnasium kan is de dyslexie niet zo hardnekkig dat het je schoolloopbaan belemmert en geen verdienste.

Dat zijn allemaal aannames. Voor mij een weet, voor jou een vraag.