Weinig ouders bij sportdag; is dat nou erg?
Ik had zojuist een vrij nare discussie met een moeder die zich beklaagde over het feit dat er op de sportdag bijna geen ouders waren om te komen aanmoedigen. Ik werk thuis als zzp-er en ze vond het toch wel raar dat ik daar nooit tijd voor vrijmaakte.
Ik ben immers thuis! En het is toch zielig als er niemand komt.
Nu gaat zij niet over mijn tijd en of ik het nu druk heb of niet; ik zou er echt niet heengaan. Dat vertelde ik haar ook. Nou dat vond ze maar raar en zielig voor mijn kind.
School laat ook steeds weer weten dat ze veel ouders hopen te zien tijdens zo'n toernooi! En laat ook weten dat ze de opkomst wat vonden tegenvallen. Ouders die wel komen worden ook uitgebreid bedankt voor hun support.
En ineens begint dat in mijn verkeerde keelgat te schieten.
Welke ouder heeft hier dan überhaupt nog tijd voor? Niet veelals je ziet hoeveel supporters er waren.
Bovendien vind ik dat ge- lijn, volley, basket en voetbal geen zak aan.
Ik vind het ook zo niet meer van deze tijd. En ik ga me ook meer en meer storen aan dar opdringerige gebedel om dit soort aanwezigheid.
Ook die stroom mail of we kunnen helpen/rijden.
Wanneer beginnen ze te snappen dat moeders (want die worden aangesproken, mijn man eigenlijk nooit, het lukt me al 5 jaar niet om zijn mailadres op te geven en die van mijn niet meer te gebruiken) ook een baan kunnen hebben, of anders iets anders doen tijdens schooltijd.
Ik ben er destijds al (heel ongeëmancipeerd) met werk gaan minderen om er te zijn voor mijn kinderen als ze niet op school zitten, maar blijkbaar is het niet genoeg. En hoewel ik vind dat we het prima hebben geregeld bij ons thuis blijf ik het zo rottig vinden dat ik toch weer wordt aangesproken op mijn afwezigheid.
Hoge ogen scoren
Als je positief wilt opvallen qua inzet moet je luizenmoeder worden. Gek genoeg is dat geen populair klusje, maar het kost mij hooguit 5 keer 1,5 uur per jaar (maandagochtend na de schoolvakanties). En het is ook best heel leuk, je hoeft niets te knutselen of op te ruimen, en je spreekt een hoop kinderen.
Katniss
idd, ik doe dat ook. Gewoon lekker 1 op 1 gesprekje met de helft van de kinderen uit de klas, geen geschreeuw en zo. En met een uurtje is het weer gedaan.
Katniss,
Deed ik ook, met 3 man in half uurtje klaar, dus nog voor de les daadwerkelijk begon. Kon er eentje niet, dan gewoon 1 of 2 dagen opschuiven. Daar deed de juf niet moeilijk over, als het maar snel klaar was..
Maar het wordt voor een leerkracht/klassenouder steeds moeilijker mensen bereid te krijgen. Met de toename van de schooljaren, neemt de spontaniteit van een ouder om iets te doen, af
Eens vroeg ik een moeder of ze ook mee wilde. Ze had een negatieve ervaring opgedaan tijdens een uitje in de onderbouw. Daardoor nooit meer aan iets mee gedaan. Maar ze besloot nu wel mee te gaan. Achteraf was ze blij . Ze had gezien hoe leuk de klas met elkaar om ging en hoe haar kind zijn best had gedaan. Ze had het niet willen missen.
Iets voor een klas doen is best leuk, als het niet altijd dezelfden zijn.
Poetsvoorlichting gratis
De leraren proberen het gewoon. Mijn vriendin is tandarts, heeft een eigen praktIjk. Haar man ook. De lerares van een van hun kinderen vroeg of zij eens poetsinstructie en voorlichting wilde komen geven in een paar klassen. Dus mijn vriendin vraagt wat de school daarvoor als uurtarief betaalt. Grote hertenogen en een domme blik van de juf. Wat ze daarmee bedoelde. Nou, gewoon, wat de school haar daarvoor ging betalen, want dat viel toch gewoon onder werk en in de uren dat zij voorlichting gaf op school, kon ze geen patienten behandelen en ze moest toch ergens haar geld mee verdienen. De juf antwoordde iets van dat het toch leuk was als zij op de school van haar kinderen aandere kinderen leerde poetsen. Dus mijn vriendin antwoordde dat dat haar werk was en dat ze dat gewoon op de praktijk aan kinderen en hun ouders leerde en dat als ouders dachten dat ze daar hulp bij nodig hadden dat ze dat op de praktijk konden leren en dan konden ze haar daarvoor betalen. Onbegrijpelijk vond de juf deze houding.
Maar nu komt het mooiste deel van de anecdote. miijn vriendin stelde de juf voor dat de juf haar man zou vragen of hij het wilde doen. Nee, zei de juf, dat kon toch niet. De man van de vriendin werkte tijdens schooltijd, die kon toch niet zijn Belangrijke Werk Als Tandarts stilleggen om kinderen voorlichting te geven! Nee, dat durfde ze niet te vragen.
Nu denken jullie dat zich dit in de jaren vijftig afspeelde, maar nee, het was een jaar of vijf geleden.
geweldig!
Wat erg! Maar ik maak heel vaak hetzelfde mee (niet persé op school). Zal wel komen doordat ik beeldend kunstenaar ben, en dan denken mensen toch dat je de hele dag aan lekker aan het fröbelen bent. Was ik laatst in de bieb, literatuuronderzoek aan het doen, kom ik een vriendin tegen die dan zegt: ah, lekker even zonder kinderen hè. Ik merk op dat ik aan het werk ben, waarop ik als antwoord krijg dat ik dan toch lekker voor mezelf bezig ben. Ook mijn ouders hoor, die presteren het altijd om te bellen onder werktijd. Ja maar jij bent toch lekker aan het schilderen, krijg ik dan te horen als ik er wat van zeg.
Creabea herkenning (en Roma ook!)
Mijn werk zit ook in de creatieve hoek en men denkt dat je dan puur voor je eigen plezier werkt.
Wat niet wegneemt dat ik mijn werk erg leuk vind om te doen.
En Roma inderdaad! Ik heb na een jaar een aantal lessen digitale fotografie aangegeven dat ik het niet meer voor niks wilde doen; belachelijk vonden ze dat. Dat ging ten koste van leermiddelen. Ik stond wel 5 ochtenden gratis voor een klas (met niet eens altijd mijn eigen kind).
Hoorde ik dat een ander er wel geld voor had gevangen! Toen ik daarmee bij de directeur kwam was dat anders want dat was een vader en die moeten nu eenmaal de kost verdienen. En ik zat toch thuis. Nouja!
Voor mij een reden om niet meer op te draven.
Wat mij dan laat schrikken is dat het blijkbaar dus niet op zichzelf staat.
Zelf word ik toch steeds weer verdrietig van die houding. Het was ook niet wat ik verwachtte toen we samen voor kinderen kozen. Dat valt me zo erg tegen. Vanaf dat de oudste werd geboren ben ik gedegradeerd. Zo voelt het voor mij.
tja
Ik denk echt dat mensen de 'markt verpesten' voor anderen. Je ziet het hier al: het is toch nodig dat er op luizen gecontroleerd wordt (nee helemaal niet), het is toch voor ieders belang dat er klaarovers zijn (nee helemaal niet), het is toch goed als een kind regelmatig in een museum komt (nee helemaal niet, ik heb liever dat ze mijn jongste beter hadden leren rekenen en lezen).
Het is echt allemaal niet nodig maar zolang er scholen en ouders zijn die het daar niet mee eens zijn en ze zitten met te weinig ouders wordt er scheef naar elkaar gekeken. Kijk eens hoe het anders kan (de geschiedenisman van het Klokhuis is daar een goed voorbeeld van) want dit ga je niet lang meer volhouden (ja op Urk wellicht).
Je ziet het ook aan hoe ouderwets er nog gedacht wordt over vaders tov moeders. Wil je daar je zoon of dochter op school hebben? Nee natuurlijk niet maar helaas haal je je kind niet om dat soort redenen van zo'n school.
De directeur op de basisschool van mijn kinderen had heel wat problemen en moeilijkheden maar één ding wist hij heel goed: op MIJN school geen klassenmoeders die de boel moeten regelen! Dat was een goede zet.
geen hulp op school?
Hmm.... ik zou het wel erg vinden als ook school verder vercommercialiseert. Alles moet in een verdienmodel omgezet worden, en vrijwilligerswerk is uitbuiting.
Door mee te helpen op school heb je er ook een beter zicht op en soms ook een beter contact met leerkrachten en anderen op school.
Waar mensen zijn is altijd gedoe, dat hoort er gewoon bij, kun je met een korrel zout nemen.
Nu ik er geen last meer van heb vind ik dat met een korrel zout nemen wel een stuk makkelijker.
Barvaux
Barvaux: Kijk eens hoe het anders kan (de geschiedenisman van het Klokhuis is daar een goed voorbeeld van) want dit ga je niet lang meer volhouden (ja op Urk wellicht).
Wat bedoel je precies met de toevoeging dat het op Urk wel vol te houden is? Ken de geschiedenisman niet, trouwens.
geven en nemen
Ik denk dat het altijd een kwestie is van een beetje geven en nemen.
Vrijwilligerswerk is leuk, maar als je 5 ochtenden (een halve werkweek dus!) voor de klas staat is dat wel heel veel werk. Super als iemand dat gratis en voor niets wil doen, maar ga niet piepen als die persoon dat niet meer wil blijven doen.
Omgekeerd vind ik het ook raar om als school vraagt of je een uurtje iets wil komen doen meteen om geld te vragen. Tuurlijk heb je formeel gelijk als je aangeeft dat je er normaal voor betaald wordt, maar je kan je afvragen of je overal daadwerkelijk voor betaald moet worden.
caton
Urk is een voorbeeld waar weinig vrouwen werken. Als je ergens woont in Nederland waar dat nog normaal is dan lukt het vaak wel om voldoende hulpouders te krijgen.
Vrijwilligerswerk
Ik heb in mijn omgeving al heel wat vrijwilligers zien afhaken omdat ze in feite gewoon werden uitgebuit. Ikzelf ook. Maar dat is een verhaal buiten school om.
En er zijn zat vrijwilliger baantjes die echt werk verdringen. Van geen inkomen kun je nu eenmaal geen hypotheek betalen. En als je veel vrijwilligers werk moet doen blijft er geen tijd meer over om te werken voor echt geld.
Wel ben ik juist daardoor gaan waken dat ik niet werd overvraagd. En dat dreigde op school dus wel degelijk te gebeuren. Het is toch raar dat er van je wordt verwacht dat je een complete cursus komt geven en 5x een hele ochtend de hele klas doet (want de juffen vonden dat ze wel konden wegblijven als ik die les gaf). Toen realiseerde ik me ook dat zij betaald kregen voor wat ik stond te doen. Dus stopte ik.
In mijn tijd gingen we nog schoolzwemmen. Geen ouder die reed, maar een bus met chauffeur. Had die man wel mooi een betaalde baan.
Tja nu kan dat niet meer. Maar de werkloosheid is nu wel heel groot.
Ouders die nu rijden krijgen niks vergoed, zelfs niet het parkeergeld dat behoorlijk oploopt als het uitje in Amsterdam is (dat is vorig jaar voorgekomen). Dat is toch idioot?
schoolzwemmen (beetje ot)
Kan wel hoor: hier gaan ze wel schoolzwemmen, mèt een bus. Ouders krijgen daar een aparte factuur voor (voor het vervoer dus, het zwemmen zelf is gratis).
Degratie bij het moederschap, blonde bal.
Mee eens, ik moest glimlachen toen ik dit las. Zodra je moeder wordt ben je "de moeder van...". Je eigen naam, wat je doet, wie je bent? Niet belangrijk, je hebt maar een taak, moeder zijn.
erger nog
Zodra ik trouwde werd ik "de vrouw van". Nou, dat zag ik toch andersom (man gelukkig ook)! Maar voor de bejegening van buiten werd het er niet anders op.
Schoolzwemmen
Hier op de BS geen schoolzwemmen. En daar ben ik heel blij om. Zonde van de lestijd en het (subsidie-)geld. Misschien dat het op sommige scholen heel nuttig is, maar hier zorgen de ouders zelf dat de kinderen op jonge leeftijd hun zwemdiploma's halen, ruim voor de leeftijd dat het schoolzwemmen zou beginnen.
Caesar
Het schoolzwemmen hier is niet om diploma's te halen, het is een 'natte gymles' zeg maar. De ene week hebben ze gym, de andere week gaan ze zwemmen (groep 3 en 4 doet dat).
erenaam hoor
Tja, misschien omdat het lang geduurd heeft voor ik ze had, maar ik vond het een erenaam om 'moeder van x-je' genoemd te worden. Dat definieert mij toch niet totaal? Dat komt erbij.
Ik ben er trots op dat ik de moeder van x-je ben.
Ik snap wel dat dat een dingetje kan zijn, maar je hoeft ook niet onnodig onzeker te zijn over zoiets, een moeder is belangrijk in het leven van een kind.
Ja de eer is dus alleen voor mijn kinderen
En niet voor anderen. Ik ben trots erop dat ik hun moeder ben. En ik houd zielsveel van ze.
Voor vooral mijn familie was ik sinds de zwangerschap alleen nog maar moeder en werd er niks meer verder aan mij gevraagd over andere zaken. Terwijl ik toch een boeiend leven heb.
Ik heb daar nog steeds grote moeite mee, alsof het moederschap mijn hele persoonlijkheid heeft veranderd. Terwijl ik dat zelf niet zo ervaar.
Zelfs op mijn toenmalige werk werd ik er horendol van. Niet meer: hoe is het met project x; nee hoe gaat het met je kindje? Dat is een keer leuk, maar ik begon me daar heel erg aan te storen. Merkte ook meteen dat ik minder serieus werd genomen in mijn werk.
Ik ben niet getrouwd dus dat "vrouw van" heb ik niet zo meegemaakt.
Jippox
Wat is het doel van die 'natte' gymles?
caesar
Niet anders dan een gymles waar men leert koppeltje te duiken of basketballen... Er gaat alleen heel veel meer tijd verloren met omkleden en afdrogen en er zijn maar weinig basisscholen met een zwembad dichterbij dan een gymzaal. Van mij hoeft het niet.
Caesar
Nou eh, bewegen, denk ik vooral. En verder ook om de zwemvaardigheden een beetje op peil te houden. Wij gaan na het halen van de diploma's nog regelmatig zwemmen met ze, maar dat schijnt lang niet iedereen te doen.
Mijn kinderen vinden de 'natte' gymlessen leuker dan de droge, dus ik klaag niet 
Jippox
Maar waarom is dat zwemmen gratis? Betaalt de school dat of wordt dat gesubsidieerd?
caesar
Het is net zo gratis als de gymles is... (huur van gymzaal komt wel ergens vandaan al is het van de gemeente).
Hier ook natte zwemles op de basisschool
In ieder geval toen mijn kinderen daar zaten, voor groep 4 en 5. Reizen met de bus. Elke week minimaal één ouder mee om te helpen bij praktische zaken.
Wij waren er erg blij mee. Bijna alle kinderen hadden al een zwemdiploma maar op deze manier wordt het goed bijgehouden. Er was geen financiële bijdrage voor de ouders.
Schoolzwemmen
Tja, ik ben niet zo'n voorstander van schoolzwemmen. Het kist relatief veel gedoe, tijd en vaak ook extra (subsidie-)geld. Ik snap dat het op sommige scholen bittere noodzaak is. Op de school van mijn kind gelukkig niet. Daar regelen de ouders de zwemlessen zelf.
eens
Daar ben ik het volkomen mee eens, iemand moet het ergens betalen, zoiets is niet gratis.
Nou...
Bittere noodzaak is het hier niet, en zoals gezegd: de zwemlessen moet je gewoon zelf regelen. Maar het is wel leuk, en of je nou naar een gymzaal gaat of naar een zwembad maakt ook niet zoveel uit. Niet alle scholen hebben een gymzaal en dan maak je ook reistijd. En bij beide moet je omkleden dus dat maakt ook al zoveel niet uit.
Dus, waarom zo negatief? De kinderen vinden het leuk en ze zijn in beweging, daar gaat het toch om.
Ah die hele gymles hoeft van mij niet
Ik snap dat het voor veel kinderen bijdraagt aan een goede gezondheid, maar voor mijn eigen kinderen zie ik de meerwaarde niet zo.
Ik hoor van mijn kinderen ze vaak hetzelfde doen en vaak iets met ballen. Nu hebben beide kinderen helemaal geen balgevoel en het is voor hen alleen maar frustrerend om niet mee te kunnen komen.
Ze sporten beide zo'n 3 uur per week en doen dan iets wat ze erg leuk vinden.
Maar goed dat is niet voor alle kinderen weggelegd.
Hier ook geen zwemles. Zou van mij ook niet hoeven. We gaan hier wel redelijk vaak zwemmen, maar dan in de zomer en buiten in natuurwater. Dus in de winter ligt het een beetje stil.
Ik heb het vroeger wel gehad. Maar ik kon ook allang zwemmen. Natte gymles inderdaad.
soms een beetje gezeur hoor
Ik heb het gevoel dat het bij velen toch wel een beetje 'tussen de oren' zit. Als je niet kan of niet wil helpen, dan doe je dat gewoon niet. Als iemand daar dan iets van zou vinden, dat is dan jammer. Maar ik heb het idee dat degenen die niet mee willen of kunnen helpen, altijd dénken dat anderen daar wat van zouden vinden. Waarom zou je dat dénken (los van het feit of je je daar sowieso iets van zou moeten aantrekken)? Klinkt meer als een ongewenst schuldgevoel.
Zolang er ouders zijn die tijd en zin hebben om af en toe te helpen, is dat alleen maar leuk en biedt mogelijkheden voor sommige dingen. Daar is op zich toch niets mis mee? En als je dat niet wil of kan, je bent niks verplicht. Je hoeft je er ook totaal niet schuldig over te voelen, maar je moet ook die activiteiten niet denigreren omdat je bang bent dat iemand er iets van zou vinden als je niet meedoet.
Bibi
